เรื่อง หงสาสีนิล
“บรู๊วว” เีงหมาป่าหอนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เ็หนุ่มหัเิดินเมื่อได้ยินเีงนั้นก็ัสั่นเทิ้ม พานทำให้ทารกในอ้อมอกัสั่นไปด้วย ทว่าเ็น้อยกลับไม่รับรู้ถึงความหวาดกลัวพี่ชายแม้แต่น้อย ะทั่งคิดว่าพี่ชายกำัหยอกตนเล่น ก็ส่งเีง “เอิ้กอ้าก” ่าใจ เ็หนุ่มมองทารกน้อยในอ้อมอก ใบ้าน้อยๆ ใต้แสงจากกองไฟ ูอย่างไรก็ไม่สดใสเท่ายามอยู่ใต้แสงตะวัน เมื่อเห็นพี่ชายมองมา ใบ้าน้อยๆ ก็ฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ยิ้มี้ช่วยบรรเทาความกลัวในใจให้เ็หนุ่มไม่น้อย
“ปอัฮาหลู่ จิ้นจือซีเยี่ยน...”
อาลู่จำได้ว่าเมื่อครั้งยังเ็ ท่านพ่อมักจะกล่าวประโยคี้มาขณะอุ้มเขาอยู่ แม้เขาจะไม่รู้ความหมายมัน แต่ก็จำได้ึ้ใจ และทุกครั้งที่ได้ยินมันก็รู้สึกว่าจิตใจตนนั้นสงบอย่างที่ไม่เคยเป็า่อน
อาลู่บังคับัเองให้ท่องประโยคี้ เขาค่อยๆ ตะกุกตะกัก ท่องมันมาช้าๆ
ลมัพัดแึ้ ไฟจากกองหญ้าไหวระริกาลมจนแทบจะมดับ แม้อาลู่จะเพิ่มหญ้าและกิ่งไม้ลงไปไม่น้อย แต่ก็มิอาจต้านทานแลม จนในที่สุดแสงไฟก็อ่อนลง
“ปอัฮาหลู่ จิ้นจือซีเยี่ยน...” เ็หนุ่มเริ่มท่องคาถาประจำใจมาีครั้ง
เ็น้อยในอ้อมอกก็ทำเีงอ้อแอ้ราวกับจะร่วมท่องไปด้วยเช่นกัน “อา อา อา...” อาลู่เห็นดังนั้นก็หัวเราะลั่น เพราะ้สาวตนพูดเป็คำก็ยังไม่ได้เีด้วยซ้ำ
เีงหัวเราะเขาทำให้กองไฟที่เดิมทีแสงก็อ่อนลงแทบจะม ขณะเีกันเขาก็เห็นาตาล้ำลึกคู่ึ่อยู่ไม่ไกล
เขาเห็นดังนั้นัหยุดหัวเราะในทันที แ้รีบท่องประโยคนั้นต่อ “ปอัฮาหลู่ จิ้นจือซีเยี่ยน...”
นอกรัศมีกองไฟ าตาาคู่กำัจับ้เ็ทั้ง อาลู่ะชับทารกน้อยในอ้อมอกให้แน่นึ้ ใช้พัทั้งหมดที่มีท่องประโยคเดิมไม่หยุดหย่อน
เขาเชื่อว่าดวงจิตท่านพ่อบนสวรรค์จะต้องช่วยคุ้มครองเขา
ทว่าเ็หนุ่มหารู้ไม่ว่าคาถาที่ตนกำัท่องนั้น แท้จริงหาได้มีประโยชน์อันใด หากแต่เป็เพราะเ็น้อยในอ้อมอกต่างหากที่ทำให้เหล่าหมาป่าไม่กล้าเข้ามาใกล้
ในาตาเหล่าหมาป่านั้น พวกมันเห็นเ็หนุ่มกำัอุ้มลูกไฟอยู่ลูกึ่ ลูกไฟที่ลุกโชนเจิดจ้าเีจนทั้งทุ่งหญ้าัเปลี่ยนเป็สว่างไสว
อาลู่ไม่รู้ว่าตนท่องคาถาไปนานเท่าใด รู้เพียงว่าตนนั้นเหนื่อยเหลือเิ หัจากท่องคาถาอยู่สักพักก็ผล็อยหลับไปเีแ้ เจ้าัน้อยนุ่มนิ่มในอ้อมอกเขาก็เช่นกัน นางเพียงซุกไซ้ไปมา ไม่นานลมหายใจก็สม่ำเึ้ แ้จึงผล็อยหลับไปากัน
ส่วนหมาป่าที่กำัล้อมเข้ามานั้น หากจะพูดว่ามันกำัต้อนเหยื่อเพื่อจับกินนั้น ไม่สู้พูดว่าพวกมันกำัคอยคุ้มกันให้กับพวกเขาเีากว่า พวกมันล้อมวงกันเข้ามาอย่างมีระเบียบ าตาทุกคู่คอยจับ้มนุษย์คนข้างกองไฟนั้น !
จวบจนแสงอรุณระบายแต้มขอบฟ้า ดวงตะวันลอยเด่น ฝูงหมาจึงค่อยๆ อันตรธานไป เหลือเพียงย่ำบนผืนหญ้าที่กำัไหวคืนักลับมาช้าๆ
อาลู่และทารกน้อยในอ้อมกหลับฝันดีตลคืน มิรู้สึกถึงความหนาวแม้แต่น้อย ีทั้งเขายังรู้สึกว่าในคืนี้ตนหลับสนิทเป็พิเศษ
เ็หนุ่มถูกปลุกให้ตื่นึ้เพราะมีมือเล็กๆ คู่ึ่กำัแตะเปลือกตาเขา เมื่อเขาลืมตาึ้ ก็เห็นดวงตาพราวไปด้วยหยาด้ำตาคู่ึ่
ท้องฟ้าสว่างแ้ พระอาทิตย์ึ้แ้เช่นกัน
กองไฟที่ก่อไว้ก็มเีแ้
เ็หนุ่มรู้สึกว่าแผ่นหัตนปวดแปลบ ามาด้วยความรู้สึกดีใจว่าตนยังไม่ตาย ทั้งเขาและ้สาวล้วนปลภัยดี ทว่าก็มิใช่เีทีเี ้สาวูอาการไม่ค่อยดีเท่าใดนัก
มือเขายุ่งเป็พัลวันรีบอุ้มทารกน้อยึ้มา เขามิรู้ว่า้สาวตนเป็อะไร ได้แต่วางนางไว้บนผ้าอ้อม ทันใดก็ได้ยินเีง “ปู๊ด” ดังึ้มา แม่หนูน้อยผายลมเีแ้ แ้จึงมีเีง “ปู๊ด”ดังามาีรอบ นางคงอยากถ่ายหนักเป็แน่
อาลู่เมื่อเห็นดังนั้นก็นึกึ้ได้ จึงอุ้มนางึ้แ้อ้อมไปยังหัเิดิน เขาอุ้มนางด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ เ็้ เห็นใบ้าดำๆ แึ้เ็้เมื่อนางเริ่มเบ่งสิ่งที่ทำให้นางไม่สบายท้องมา
อาลู่หาหญ้าอ่อนนุ่มๆ มาเช็ดก้นให้นางไม่ได้ จึงวางเ็น้อยไว้ก่อน จากนั้นก็ไปหาหลุมเล็กๆ ไว้ฝังเีที่ถ่ายไว้ แ้จึงใช้ดินกลบให้เรียบร้อย
เจ้าัเล็กรู้สึกไม่สบายันัก
อาลู่เห็นท่าทางนางพลิกไปพลิกมาด้วยความไม่สบายั ก็รู้ว่านางน่าจะรักสะอาด เคราะห์ดีที่เขาเลี้ยงสัตว์ให้ตระกูลต้าปาซือมานาน จึงรู้ว่าแหล่ง้ำสะอาดอยู่ที่ใด
เขาอุ้มเจ้าัน้อยเดินไปาทิศที่หญ้างอก เพียงไม่นานก็พบกับลำธารเล็กๆ าึ่ ริมลำธารแห่งี้ที่หญ้าล้วนเป็สีเขียวขจี ผิดกับหญ้าบริเวณอื่นที่เป็สีทองจากความแห้งเหี่ยว
เ็หนุ่มนำผ้าจุ่มลงในลำธาร ้ำในำาเ็ยะเยือก ทว่าเขากลับชินเีแ้ หับิดผ้าหมาดๆ ก็หันมาจัดการพลิกัทารกน้อยึ้มาอุ้ม แ้เช็ดก้นนางจนสะอาด
เมื่อเช็ดสะอาดแ้ก็วางนางลง เ็หนุ่มเห็นเจ้าัน้อยยังคงนอนหงายมองเขาอย่างว่าง่าย จึงนำผ้าเก่าผืนเดิมมาล้างให้สะอาด แ้เช็ด้าเจ้าัน้อยต่ออย่างตั้งใจ แต่เขากลับรู้สึกว่าเจ้าัน้อยกำัดิ้นรนขัดขืน ทว่าแทารกนั้นกลับมีน้อยเิไป จึงทำได้เพียงถลึงาองพี่ชายตน
อาลู่รู้สึกว่า้สาวคนี้นั้นช่างน่าขันเีจริง นางทำท่าทางราวกับว่ารังเกียจผ้าที่เพิ่งเช็ดก้นตนไป
ะนั้นเขาจึงหยุดเช็ดแ้นำนมแพะที่เหลือีครึ่งะบอกมาป้อนทารกน้อยตรง้า เขาเพียงป้อนไปึ่คำ นางดื่มอึกๆ จนหมดด้วยความพอใจ ซ้ำยังทำปากจ๊อบแจ๊บด้วยท่าทางราวกับว่าเบิกบานใจเีเต็มประดา จากนั้นจึงยื่นแขนน้อยๆ มาผลักะบอกใส่นมมาทางเ็หนุ่ม
อาลู่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าใดนัก จึงป้อนนางไปีึ่คำ ทว่านางกลับเม้มปากแน่น
เขาเลยลองป้อนัเองูึ่คำ ใบ้าน้อยเห็นดังนั้นก็ระบายยิ้มเต็ม้าในทันที
ใจอาลู่ัท่วมท้นด้วยความตื้นตัน เพราะเมื่อวานเขาแบ่งเนื้องูให้กับนาง นางคงจะจำได้เป็แน่พ
จากนั้นเขาจึงลงมือป้อนนมให้นางต่อ แต่คราวี้นั้นเขาให้นางดื่มก่อนึ่คำ แ้ตนจึงดื่มต่อีึ่คำ แต่ก็ให้นางนั้นดื่มเป็ส่วนใญ่ ส่วนเขาเพียงทำท่าจิบน้อยๆ พอเป็พิธี
ทันใดเขาก็สัมผัสได้ถึงภัยอันตรายที่กำัใกล้เข้ามา เขาอุ้มทารกน้อยกลิ้งหลบทันที จึงได้เห็นว่าที่เขาเคยนั่งเมื่อครู่ บัดี้กลับมีลูกศรดอกึ่ปักอยู่ เ็หนุ่มทั้งหวาดกลัวทั้งมีโทสะ ทันใดก็มีกลุ่มคนเคลื่อนกายดุจบินได้กำัมุ่ง้ามาทางเขาพร้อมเีงม้าร้องดังสนั่น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??