เรื่อง หงสาสีนิล
เ้าม้าสีนิลตัวอ้วนเดินยืดยาด
ยิ่งเ้าใกล้กระท่อมก็ยิ่งเดินช้าลง
ระยะทางแค่สั้นๆ เ้าม้าอ้วนกลับเดินอืดอาดอยู่นานนาน่าไร้สุ้มเีง
อาลู่ไม่ได้รับรู้การมาึเ้าม้าสีนิลที่มีตุ่มช้ำอยู่บนหัวตัวี้แม้แต่น้อย เาะตอนี้ทารกน้อยั้ตื่นเีแล้ว ซ้ำเื่นางตื่นก็กรีด้เีงดัง
เีง “อุแว้” ทารกน้อยดังลั่น
นับตั้งแต่เด็กหนุ่มเลี้ยงนางมา นางก็ว่าง่ายมาโดยตลอด ไม่เคย้กระจองอแงเช่นี้
อาลู่เริ่มหวั่นใจ เาะเื่ตอนน้องาแท้ๆ เขายังอยู่ นางก็มักจะ้งอแงเาะไม่สบาย ต่อมาเื่เริ่มหยุด้ไห้ ความายก็มาเยือนเีแล้ว
เด็กหนุ่มพลันมือเป็ระวิงรีบอุ้มทารกน้อย ทันใดก็รู้สึกึลมเย็นสายึ่พัดมาจากด้านหลัง ต่อมาจึงเห็นศีรษะปรากฏขึ้น
อาลู่ตกใจแทบกระโ ไฟที่จุดไว้ยังคงลุกโชนจนน้ำแกงในหม้อเดือดปุดๆ อาลู่อาศัยแสงจากไฟเาจึงมองเห็นได้ชัดเจนว่าศีรษะที่โ่มาั้แท้จริงแล้วคือม้าสีนิลตัวึ่ ทว่าหัวัดูเหมือนจะาเจ็บ ไม่รู้ว่าไปชนอะไรมาหัวจึงได้มีตุ่มห้อเลือดก้อนโตอยู่
ทารกน้อยที่เดิมยัง้งอแงอยู่ั้ เื่ได้เห็นศีรษะม้าโ่เ้าา็หยุด้ทันที าคู่น้อยที่ยังนองไปด้วยหยาดน้ำาค่อยๆ เบิกโตจ้องไปที่ม้าสีนิล
ตอนแรกอาลู่ยังกลัวว่าเ้าม้าสีนิลจะทำให้นางตกใจ ทว่าตอนี้ทารกน้อยึกลับยื่นมืออวบๆ ตนออกไปตีตุ่มบนหัวเ้าม้าทีึ่
เื่อาลู่เห็นดังั้ก็หน้าถอดสี แม้แรงนางจะมีไม่า แต่ึ่าไรเ้าตัวตรงหน้าก็เป็สัตว์ หากัเกิดพยศขึ้นมาแล้วทำร้ายนางจะทำเช่นไร!
ทว่าไม่คาดคิด เ้าม้าี้ไม่เพียงจะไม่พยศ ทว่ากลับยื่นหัวเ้ามาใกล้กว่าเดิม ออดอ้อนให้ทารกน้อยลูบตุ่มบนหัวตนด้วยท่าทางราวกับพอใจเหลือเิ
เ้าตัวเล็กหยุด้แล้ว อาลู่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เื่เห็นทารกน้อยเย้าเล่นกับเ้าม้าสีนิล่าสนุกสนาน เขาจึงไม่ได้ไล่ัไป จากั้จึงะไปยกหม้อน้ำแกงหมั่นโถวออกมาป้อนทารกน้อย
หลังจากยกน้ำแกงออกมา ก็ทำามกฎเดิมคือป้อนตัวเองคำึ่ ป้อนให้นางอีกคำึ่ ึกระั้ทารกน้อยก็ยังคงออกแรงักช้อนมาทางเขาอยู่ตลอด
อาลู่ได้แต่ตักหมั่นโถวคำเล็กๆ เ้าปาก
เดิมทีอาลู่วางแผนว่าคืนี้จะกินแค่ึ่เดียว แล้วเก็บอีกึ่ไว้กินต่อในวันพรุ่งี้ ึกระั้เื่ป้อนไปๆ ทารกน้อยก็ยังกินต่อไม่หยุด แม้ว่าตัวเขาเองั้จะแสร้งกินเพียงคำเล็กๆ แต่ก็นึกไม่ึว่าน้ำแกงเต็มหม้อในทีแรก ไม่นานก็แห้งเหือดจนึก้นหม้อเีแล้ว
เขาเองก็ไม่อาจโทษว่าน้องากินเยอะได้ อาหารในหม้อ ความจริงก็มีแต่น้ำเป็หลัก หมั่นโถวในน้ำแกงก็มีเพียงลูกเดียว
ทว่าเื่มองหม้อที่ว่างเป่าั้ เขาก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าความหิวในท้องบรรเทาลงไม่น้อย สบายไปั้ตัว
สามารถกินอิ่มได้ั้ช่างเป็เรื่องที่มีความสุขเีจริง บัดี้เขาพลันรู้สึกเกียจคร้านขึ้นมาเล็กน้อย หากนับกันามวัยแล้ว ิๆ ปีี้เขาก็เพิ่งจะอายุเพียงสิบปี ยังไม่นับว่าเป็ชายหนุ่มเต็มตัวเีด้วยซ้ำ
เด็กหนุ่มเอนกายซบโพรงหญ้าที่น้องาตนนอนอยู่ ่ากายที่วิ่งวุ่นมาั้วันั้ บัดี้ความเหนื่อยล้าพลันเกาะกุมั้่า ราวกับว่ากระดูกทุกส่วนจะแยกออกจากกันเีให้ได้ ั้ปวดั้ระบม เื่เด็กหนุ่มเอนตัวลงนอน ความรู้สึกสบายที่ไม่สามารถอธิบายได้ก็เอ่อล้น
ทารกน้อยเื่กินอิ่มก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า มือ้ๆ กอดศีรษะม้าสีนิลไว้ ครู่ต่อา็ลูบเปลือกาและลูบจมูกัเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมาลูบตุ่มโตเป็ก้อนบนหัวัอีกครั้งึ่
เ้าม้าเองก็โอนอ่อนผ่อนาม ให้ทารกน้อยลูบไปลูบมาโดยไม่ตอบโต้อะไร ่าาก็มีเพียงความรู้สึกจั๊กจี้ยามที่ทารกน้อยแตะโดนจมูก จึงหายใจแรงๆ ออกมาทีที
ใบหน้าอาลู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มยามมองทารกน้อยเล่นกับเ้าม้าสีนิล จึงตัดสินใจเอนกายลงสักครู่แล้วค่อยไปเก็บข้าวต่อ ลัพธ์คือเพียงหลังึพื้น เขาก็เ้าสู่ห้วงนิทราทันที
เพียงครู่เดียวเีงกรนเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น
เ้าม้าเชื่องที่ดูไม่มีพิษภัย เื่เห็นเด็กหนุ่มเ้าสู่ห้วงนิทราเป็ที่เรียบร้อยก็พลันอ้าปาก้า เผยให้เห็นฝันที่เรียง่าขรุขระไม่เท่ากัน กัดลงมาบนห่อผ้าอ้อมที่ห่อ่าทารกน้อยไว้อยู่่าแม่นยำ
ัค่อยๆ ผงกหัวขึ้นเบาๆ เตรียมจะคาบห่อผ้าอ้อมจากไป ทว่าักลับรู้ว่าตนั้ราวกับกำลังคาบหินก้อนใหญ่อยู่ก็ไม่ปาน ยกเท่าใดก็ไม่ขึ้นพ
ัออกแรงสุดกำลังจนหลังเหยียดตรง าัสะบัดไปมาราวกับว่าสามารถช่วยเพิ่มแรงได้ แต่เื่ัพบว่าไม่สามารถคาบทารกขึ้นมาได้ ก็เตรียมจะใช้ปากลากห่อผ้าอ้อมน้อยั้ไปแทน ึกระั้ัก็รู้สึกราวกับกำลังใช้ฟันลากภูเขาลูกึ่อยู่ ทารกน้อยแทบจะไม่ขยับเลยสักนิด ‘นี่ัไมู่ต้อง’ เ้าม้าคิดในใจ ทารกน้อยยังคงดิ้นขลุกขลัก มืออวบๆ ั้หากไม่ใช่จิ้มจมูกั ก็จิ้มาั ซ้ำยังใช้แรงกดไปที่ตุ่มบวมบนศีรษะั ความเจ็บแปลบแล่นจู่โจมเ้าม้า ัเจ็บเหลือเิ เจ็บเหลือเิ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??