เรื่อง หงสาสีนิล
เสียงะพรวนเงินอันน้อยๆ กังวาน
ความหวาดหวั่นพลันแล่นจู่โจมหัวใเหล่าปา
หัวใราวกับตีบตื้นขึ้นมาึคอ โดยเฉพาะที่เจ้าหนูน้อยสั่นะพรวนที่เขาให้เล่นอยู่ตรงหน้าเจ้าราชาม้า
เขาแทบจะต้องหลับตาลงมิอาจั้นใมองภาพตรงหน้าต่อได้
แต่ึอย่างไรเสียบนภูเขาะูกแห่งนี้ทารกทั่วไปก็ไม่นับว่าจะมีชีวิตยืนยาวอะไร เขาเดิมทีก็ทำใไว้แ้
ทว่าก็ไม่ได้ยินเสียงน่าัวที่คาดไว้ั้สิ้น
าหนุ่มับได้ยินเสียง “ฮ่าๆๆ” ัขึ้นแทน
เหล่าปาจึงไม่ได้ที่จะลืมตามอง
เื่เห็นภาพตรงหน้า าหนุ่มก็แทบอ้าปากค้าง
เจ้าราชาม้าั้ไม่เพียงไม่เหยียบเจ้าหนูน้อย ทว่ายังก้มหัวให้ทารกตรงหน้าอย่างว่าง่าย ซ้ำยังไม่หือไม่อือ ให้มืออวบอ้วนคู่น้อยั้ตีหัวมันตรงโน้นทีตรงนี้ที เื่เห็นทารกน้อยตีลงไปบนก้อนบนหัวเจ้าราชาม้าอย่างไม่ออมแ เหล่าปาก็แทบั้นใมองภาพตรงหน้าต่อไม่ไหว
ต้องเจ็บมากแน่ๆ
เจ้าเด็กนี่กินเก่งเหลือเิ เรี่ยวแย่อมไม่เบา มิเช่นั้จะึขั้นดึงไข่มุกบนรองเท้าแม่นางหลัวให้หลุดมาได้อย่างไร
ยิ่งมอง เหล่าปาก็ยิ่งปวดใ
เจ้าราชาม้าคงจะป่วยแ้จริงๆ
ะทั่งความดุร้ายก็หายไปสิ้น ึขนาดให้ทารกน้อยึ่สัมผัสได้ ูอย่างั้ก่อน มันออกแแค่ทีเดียว นายท่านสองก็แผ่พังพาบอยู่ใต้ฝ่าเท้ามันเสียแ้ บัดนี้หญ้าบนหลุมศพยังสูงเสียจนจะเลี้ยงม้าได้แ้ะมัง
พวกม้าป่วยไม่อาจอยู่ในฝูงต่อได้ เหล่าปาจึงให้อาลู่พาพวกมันไป
ในีตหากพวกม้าป่วยขึ้นมา เขาเพียงต้อนมันไปที่สระะูกก็เป็นอันก็สิ้นเรื่อง
ทว่ากับเจ้าราชาม้าตรงหน้า เขาับไม่อาจตัดใทำเช่นั้ได้ เพราะหากว่าสิ้นเจ้าราชาม้าแ้ ก็เกรงว่าม้าตัวอื่นคงไม่อาจรเช่นกัน ัั้ึแม้จะหมดหวัง ก็มิอาจถอยได้
เหล่าปาให้อาลู่จูงเจ้าราชาม้ากับเจ้าเทาไปผูกทางรั้วไม้ที่เิ่งซ่อมเสร็จ เพราะหากว่าเจ้าม้าพวกนี้เกิดหมดทางเยียวยาหรือพยศขึ้นมา เขาก็ตัดสินใแ้ว่าจะป่พวกมันลงสระะูกัเช่นที่เคยทำ
เจ้าเทาั้ไม่อยากจากฝูงไป จึงเอาแต่หวีดร้องเสียงัไม่หยุด
ทว่ารอจนเจ้าม้าสีนิลเหลือบมองมันคราึ่ เจ้าเทาก็เปลี่ยนเป็นว่าง่ายเดินตามแต่โดยดี
อาลู่และทารกน้อยบนหลังจึงจูงเจ้ามาสองตัวเดินจากมาทางรั้วไม้
เพราะม้าป่วยคราวนี้จึงได้รู้ว่ารั่วไม้ที่อาลู่ซ่อมั้ก็มีประโยชน์ไม่น้อย
ทว่าอาลู่ับยังเหลือช่องว่างระหว่างรั้วไม้ไว้ ซ้ำหลังจากที่เขาพาม้าั้สองตัวจากมา ฝูงมาก็พลันโาหลจู่โจมมาทางเขา
โชคดีที่เขาั้เอาท่อนไม้มากั้นช่องว่างนี้ไว้ตั้งแต่ต้น แม้ม้าตัวอื่นอยากจะตามมา ก็ถูกท่อนไม้ั้กั้นไว้เสียแ้
ฝูงม้าั้เื่ยังเห็นเจ้าราชาม้า ก็ไม่ได้ก่อความวุ่นวายอะไรต่อ เพียงแต่วนเวียนอยู่หน้ารั้วไม้พักึ่ เื่เห็นว่าหมดปัญญาจะเข้าไปแ้จริงๆ ก็พากันล่าถอยับไปกินหญ้าที่เดิม!
ไม่ใ้ไม่ไ หลัวอู๋เลี่ยงก็พาสาวใช้เดินตามมา
นางรู้สึกตะลึงเล็กน้อยที่เห็นท่าทีซื่อๆ เจ้าม้าสีนิล เพียงแต่เื่มองเข้าไปในดวงตามัน ก็เข้าใได้ทันที
ม้าแม้จะพยศเพียงใด ก็ไม่อาจพยศต่อความตายได้
ภาพตรงหน้าไม่ได้ทำให้นางรู้สึกหดหู่แม้แต่น้อย ับกันนางรู้สึกเบิกบานขึ้นนิดหน่อยเสียด้วยซ้ำ
ีตนายท่านสองก็แอบมือไวข่มเหงนางอยู่เสมอ
ต่อมานางใช้แผนการนิดหน่อยก็ส่งนายท่านสองลงหลุมจนไม่อาจโผล่ขึ้นมาได้อีก
ช่างโชคดีเสียนี่ะไรที่เจ้ามาสีนิลก็กำลังจะตายตามไป
ทารกน้อยเื่เห็นร่างอรชรเดินมาก็ดิ้นขลุกขลักจะไปหานาง
ใบหน้างามเื่เห็นท่าทางเช่นนี้ทารกน้อยก็พอใเป็นอย่างยิ่ง จึงให้หญิงรับใช้ข้างกายไปอุ้มนางมาให้ เื่รับเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมอกก็ป้อนนมให้นางเช่นวันปกติ
วันนี้เื่รอจนทารกน้อยกินนมเสร็จ นางับไม่ได้โยนเจ้าตัวน้อยลงพื้นทันทีเหมือนเช่นวันก่อน ครานี้ยังคงอุ้มไว้ในอ้อมก
“้สาวเจ้าชื่อเฉินโย่ว เจ้าตั้งชื่อนี้เพราะหวังให้เหล่าทวยเคุ้มครองนางหรือ” หลัวอู๋เลี่ยงะซิบถามเด็กหนุ่มด้วยเสียงเย็นเยียบ ้ำเสียงนางฟังูแ้ก็คล้ายกำลังถามไถ่ แต่ก็คล้ายกับกำลังบอกเล่าเรื่องึ่ขึ้นมาลอยๆ เท่าั้
ทุกั้ยามทารกน้อยปีนขึ้นไปบนกายแม่นางหลัวเพื่อขื่มนมั้ อาลู่ล้วนไม่เคยอยู่ห่างทารกน้อย แต่ก็มิอาจเข้าใ้เิไปได้
ั้นี้คือั้แรกที่แม่นางหลัวเอ่ยปากคุยกับตน อาลู่รู้สึกกังวลเล็กน้อย จึงได้แต่พยักหน้าเบาๆ
“ภัยเหมันต์ปีนี้รุนแนัก พวกม้า ั จวบจนแพะพากันตายยกฝูง ะทั่งตระกูลเฉินในชิงหยวนก็เจอหายนะั้ตระกูล เื่ก่อนเจ้าทำงานก็แอบขโมยเงินพ่อ้า ซ้ำมี้สาว นางก็อาการไม่สู้ดี ทว่านี้นางับยังมีชีวิตอยู่ เจ้าว่าเพราะเหตุใดนางจึงมีชีวิตอยู่กันนะ” หลัวอู๋เลี่ยงพูดไปพลางลูบศีรษะเฉินโย่วน้อยไป
อาลู่ได้แต่ก้มมองพื้น ไม่รู้จะ่าวอันใด ในใเอ่อ้้ความัว แม้แม่นางหลัวจะงดงามดุจเเซียน แต่สำหรับเขาแ้ นางั้ช่างอันตรายเสียยิ่งกว่าเหล่าปาด้วยซ้ำ ะทั่งเขาไม่เคยพูดเรื่องตนให้ใครฟัง นางยังอุตส่าห์ไปสืบหามาจนได้
“ยกนางให้ข้าเถิด” เดิมทีหลัวอู๋เลี่ยงไม่เคยนึกอยากได้เจ้าเด็กนี้ ทว่านางค้นพบว่าเจ้าเด็กนี้ได้ส่งผละทบต่อชีวิตนางเสียแ้ ัั้จึงไม่สู้เอานางมาเลี้ยงข้างกายเสียดีกว่า
อาลู่เื่ได้ยินัั้พลันเงยหน้าขึ้น เด็กหนุ่มมิอาจเก็บซ่อนแววตาที่ดุร้ายราวกับหมาป่าตนได้อีก
ทว่าสตรีงามตรงหน้าเขาับทำท่าราวกับไม่ระคายต่อสายตาดุร้ายนั่นแม้แต่น้อย
“เจ้าไม่ต้องมองข้าเช่นั้ หากเจ้าราชาม้าตายเสียแ้ เจ้ากับ้สาวย่อมหมดทางร ไม่สู้รับปากว่าจะยกนางให้ข้า เช่นนี้ข้าจะช่วยขอชีวิตให้เจ้า”
เด็กหนุ่มพลันส่ายหน้ายิก
“เจ้าราชาม้าจะไม่มีทางตาย”
“นางเป็น้สาวข้า”
บนภูเขาแห่งนี้หลัวอู๋เลี่ยงแทบไม่เคยถูกปฏิเสธ ทว่าเื่ได้ยินคำพูดเด็กหนุ่ม นางับไม่ได้เกรี้ยวกราดแต่อย่างใด ทำเพียงคลายมือที่อุ้มทารกน้อยอยู่ ป่ให้นางตกสู่เบื้องล่าง
ก่อนจะจากไปพร้อมผ้าคลุมบนไหล่ที่ยังคงพลิ้วไสวัวันก่อน
เฉินโย่วน้อยเื่ได้ับมาอยู่ในอ้อมอกี่า ก็ทำทีประจบยื่นหินโมราสีแดงเม็ดึ่ให้กับเขา
หินโมราเม็ดนี้ แท้จริงก็คือะดุมเม็ดึ่บนะโปรงแม่นางหลัว
หินโมราสีแดงสดราวกับเลืที่หลั่งริน
เด็กหญิงตัวน้อยมิได้รับรู้ความทุกข์ใเื่ครู่แม้ะผีก นางยังคงฉีกยิ้มกว้างเก็บหินโมราเม็ดน้อยเข้าะเป๋าี่า เื่ใส่ะเป๋าแ้ยังทำท่าตบะเป๋าอีกสองสามที
ะเป๋าอาลู่จึงเริ่มนูนขึ้น เพราะมีั้หินโมรา และะดิ่งเงิน
เฉินโย่วน้อยเื่จัดการกับเล่นนางเรียบร้อย ก็แหงนหน้าขึ้นหัวเราะใส่อาลู่ ทันใดก็อ้าปากพูดว่า “ิ ี่” ออกมา
อาลู่ตกใจนแทบะโดดพ
เจ้าตัวเล็กนี่เรียกตนว่าี่าหรือ
เขาตื่นเต้นรีบตบหลัง้สาว “พูดอีกทีสิ!”
“ิ ิ ิ ี่”
หลัวอู๋เลี่ยงที่กำลังทน่องอยู่ั้ก็พลอยได้ยินเสียงหัวเราะัไล่หลังมา ัเสียจนลั่นไปทั่วบริเวณ
ใบหน้างามพลันสั่นระริก นางเริ่มมีโทสะเสียแ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??