เรื่อง หงสาสีนิล
หลังจากจัดการเรื่องเจ้าเทาแ้ หลังที่เคยห่องุ้มของเหล่าปาก็ดูงุ้มยิ่งกว่าเดิม
ไม่ว่าฝูงม้าบนภูเขาจะมีจำนวนาสักเพียงไร เหล่าปาก็ยังคงเรียกชื่อมันได้ทุกตัวไม่มีตกหล่น
นอกเสียจากเจ้าราชาม้าที่ไม่ค่อยจะสนิทกันนัก ม้าทุกตัวใฝูง เหล่าปาล้วนต้องลองจับลองตีสักทีสองทีทุกวัน
เขาไม่ค่อยจะสนทนากับมนุษย์เท่าใดนัก ทว่ากับม้าทุกตัวล้วนต้องเคยฟังเรื่องเล่าจากเขา ใเรื่องที่เล่าแน่นอนว่าจะต้องมีภรรยาแสนสวย และแม่หนูน้อยตัวอ้วนหน้าางดงามเหนือใคร
หากพวกม้ามันพูดได้ มันคงพูดว่า เขานั้นช่างพูดเลื่อนเปื้อนนัก แม่หนูน้อยตัวอ้วนเสียขนาดนั้นจะหน้าาดีสักเท่าใดเชียว
ทว่าม้ามันัพูดไม่ได้ หรือถึงจะพูดได้ เขาก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี ันั้นพวกมันจึงปล่อยให้เขาพูดลำพัง
เพียงแต่วันนี้เหล่าปาัเงียบงันผิดปกติ
เมื่อเขาไม่พูดไม่จา เจ้าพวกม้าก็รู้สึกไม่ชินเท่าใดนัก
ชายหนุ่มใวันนี้ช่างดูเลื่อนลอย จวบจนรอบกายพลันมีเสียงโหวกเหวกัขึ้น
เมื่อหันไปมองพบว่าเจ้าราชาม้าใทีุ่ก็ัมาแ้ ทว่ามันไม่เพียงัมาตัวเี บนหลังยังแบกทารกน้อยตัวดำมาอีกคน
เมื่อเห็นใบหน้าดำๆ บนหลังเจ้ามืด เหล่าปาก็ชะงักอึ้งไปครู่ึ่
“พิๆ ิๆ!” เฉินโย่วน้อยบนหลังม้ามองหน้าชายหนุ่ม ้ทั้งชี้ไปยังทิศที่พี่ชายตนอยู่
เจ้าเด็กอาลู่เกิดเรื่องอย่างนั้นรึ
เหล่าปาใจหล่นวูบ แม้ปกติเขาจะไม่ได้ดีต่อเจ้าเด็กนั่นนัก ซ้ำยังดุใส่อยู่บ่อยๆ แต่ใใจลึกๆ ันึกชอบเจ้าเด็กนั่นไม่น้อย เาะเจ้าเด็กนั่นทั้งขยัน ซ้ำยังฉลาดเฉลียว
ถึงกระนั้นแม้เขาอยากจะถามแม่หนูน้อยเหลือเกินว่านางขี่หลังเจ้ามืดมาได้อย่างไร เุใดเจ้ามืดจึงยอมให้นางขี่ได้
แต่ก็ทำได้เพียงกุลีกุจอวิ่งไปหาเด็กหนุ่ม
เมื่อใ้จะถึงก็เห็นเป็นร่างของเด็กหนุ่มนอนสลบอยู่บนพื้นหญ้า
หัวใจเหล่าปาพลันบีบรัด
จวบจนเขาวิ่งไปถึงตรงหน้าเด็กหนุ่ม จึงพบว่าอาลู่เพียงกำลังนอนฝันหวานเท่านั้น บนใบหน้าเปื้อนยิ้ม ลมหายใจสม่ำเสมอเป็นปกติ
เหล่าปาเมื่อเห็นันั้นก็ถอนหายใจโล่งอก
เมื่อหันัไปก็เห็นเจ้าม้ากับทารกน้อยกำลังห้อตะบึงมาทางตน ใบหน้าน้อยบนหลังม้าปรากฏแววกังวล
“ไม่มีอะไรร้ายแ น่าจะแค่กินอะไรผิดสำแดงเข้าไป นอนพักสักหน่อยก็ดีขึ้นแ้” เหล่าปาเองก็เคยเผชิญความลำบากมาไม่น้อย ยามหิวจนทนไม่ไหว เจออะไรพอจะกินได้ก็เอาเข้าปากเสียหมด เจ้าเด็กนี่ก็น่าจะเป็นแบบเขา ทว่าบนทุ่งหญ้านี้มีหญ้าบางชนิดที่กินแ้ทำให้สลบอยู่ เจ้าเด็กนี้ก็น่าจะเผลอกินหญ้าชนิดนี้เข้าไป
เมื่อเหล่าปาพูดจบก็เห็นเจ้าหนูน้อยยังคงนั่งอยู่หน้าพี่ชายตน มองมาทางเขาด้วยแววาไม่วางใจ
ฟ้าใ้มืดแ้
เหล่าปาจึงถือวิสาสะก่อกองไฟข้างตัวเด็กหนุ่มเสียเลย จากนั้นจึงนำหม้อออกมาต้ม้ำแกงหมั่นโถวใส่ผักป่า!
“อย่าได้รังเกียจหมั่นโถวดำพวกนี้เชียว ยามหิวจนไส้กิ่วก็ได้มันนี่แหละที่ช่วยีิ” เหล่าปาพูดเองเออเองอยู่ลำพัง
จวบจนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า
ฝูงม้าพากันวิ่งัคอก
เจ้าราชาม้าลังเลอยู่ครู่ึ่ ทว่าก็ยังคงรั้งอยู่ที่เดิม
ท้องทุ่งหญ้าที่เดิมทีอาบไล้ด้วยแทองจากตะวันยามเย็น เพียงครู่เีก็ถูกความมืดจากราตรีเข้าครอบครอง
แค่เวลาสั้นๆ ก็เหลือเพียงแจากกองไฟที่เหล่าปาก่อขึ้น
เสียงลมพัดหวีดหวิวัทะลุโสตประสาท ทว่าก็มิอาจบเสียงปุดๆ ของ้ำแกงหมั่นโถวใหม้อได้
แม้จะเป็น้ำแกงหมั่นโถวเหมือนกัน แต่้ำแกงที่อาลู่ทำนั้นดูราวกับอาหารหมู ส่วน้ำแกงของเหล่าปานั้นดูราวกับอาหารรสเลิศ สมาธิของเหล่าปายามทำอาหารล้วนจดจ่อไปที่หม้อตรงหน้า ซ้ำยังต้องรอจังหวะใการใส่วัตถุดิบ โดยเริ่มจากใส่หมั่นโถวเป็นอันดับแรกแ้ามด้วยผักป่า ุท้ายจึงใส่เครื่องปรุง ทุกจังหวะล้วนทำเป็นขั้นตอนด้วยความตั้งใจ
เฉินโย่วน้อยใตอนแรกยังคงนั่งจ้องพี่ชายตนอย่างไม่ละสายา ว่าไม่นานก็ถูกท่าทางการทำอาหารที่ราวกับร่ายรำของเหล่าปาเบี่ยงเบนความสนใจ
ชายหนุ่มนั่งอยู่ข้างกองไฟ ่ๆ เติมวัตถุดิบลงไปใหม้อ อาหารใหม้อก็ดูแ้รสชาติคงเลิศล้ำ ซ้ำยังน่าจะอร่อยพอๆ กับ้ำนมหอมหวานที่นางชอบดื่ม
ทารกน้อยยื่นหน้าไปมองพี่ชายทีึ่ มองเหล่าปาทีึ่ ก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา จึงปีนขึ้นไปบนกายพี่ชายเพื่อนั่งดูเหล่าปาทำอาหารเสียเลย
ลมที่เคยพัดหวีดหวิว่ๆ บลง
เหลือเพียงเสียงปะทุจากไม้ใกองไฟ
เจ้าม้ายืนอยู่ด้านข้างอย่างเชื่อฟัง เพียงสะบัดหางเป็นครั้งคราว
ยามที่อาลู่ตื่นขึ้นมา เมื่อสัมผัสได้ว่าข้างกายตนมีเจ้าก้อนนุ่มนิ่มพิงอยู่ก็รู้สึกอุ่นใจ ่จะสัยว่าตนมานอนอยู่บนพื้นได้อย่างไร
เขาจำได้ว่าเพียงกินแมลงพวกนั้น ก็หมดสติไปทันที
ตอนนี้รู้สึกได้ถึงความหิวโหย
อาลู่หันไปมองเหล่าปาที่กำลังทำอาหารอยู่ด้านข้าง กวาดสายาไปอีกหน่อยก็เห็น้ำแกงหมั่นโถวเต็มหม้อกำลังเดือดอยู่ อาลู่ถึงกับตะลึงงัน
ท่านอาปาที่ดูใจร้าย ซ้ำยังไม่ค่อยพูดจา ความจริงแ้ัเป็นคนดีคนึ่
อาลู่ดูแ้ หากเขาถึงขั้นยอมแบ่งอาหารให้ตนเช่นนี้ ก็ย่อมเป็นคนดีอย่างไม่ต้องสัย
เด็กหนุ่มยังเหลือบมองเจ้าม้าที่ยังคงไม่หนีไปไหน บนบั้นท้ายของมันยังมีแมลงเกาะอยู่อีกสองสามตัว จึงไม่แปลกใจว่าเุใดมันจึงชอบสะบัดหางนัก เมื่อคิดถึงน้องสาวตนที่ชอบมาเล่นซนกับเจ้ามืด ก็ตัดสินใจว่าพรุ่งนี้ต้องจับมันอาบ้ำให้เนื้อตัวสะอาดขึ้นสักหน่อยเสียแ้
ทว่าเมื่อเด็กหนุ่มมองไปยังที่ไๆ ก็พลันตื่นตะลึง
เมื่อครู่เขาถึงขั้นมองเห็นแมลงตัวเล็กๆ บนบั้นท้ายเจ้าม้า ตรงนี้แม้จะมีกองไฟ ทว่ากองไฟนั้นก็มีแเพียงรำไรเท่านั้น
เขาเห็นพวกแมลงตัวเล็กพวกนั้นได้อย่างไรกัน
สายาเขาดีขนาดนั้นเชียวหรือ
กระนั้นเขายังต้องตกใจเสียจนแทบหงายหลัง เขาไม่เพียงมองเห็นแมลงตัวกระจ้อยร่อยบนบั้นท้ายเจ้าม้าเท่านั้น ระยะการมองเห็นเขายังไขึ้นเสียยิ่งกว่าไ เขาเห็นกระทั่งหญ้าเสียนเฉ่าตรงโน้นที่ใบของมันเหลืองแห้งเหี่ยวไปแ้ใบึ่ และใบเขียวอีกสามใบที่กำลังงอกออกมา
อาลู่รู้สึกราวกับว่าทั้งโลกนั้นขยับมาอยู่ตรงหน้า เขามองเห็นรายละเอียดทั้งหมดของทุกสรรพิ่ กระทั่งการเคลื่อนไหวของมันก็ยังดูช้าลง ใใจเด็กหนุ่มพลันบังเกิดความรู้สึกประหลาดใจเกินบรรยาย
เหล่าปาได้ยินความเคลื่อนไหวข้างตนจึงเบือนหน้ามามอง ก็เห็นอาลู่ยันกายขึ้นนั่ง้กับดวงาเบิกโพลง ราวกับว่านอนาไปจนเลอะเลือนเสียแ้
“อาลู่ าินข้าวเถิด” เหล่าปาเอ่ยปากเรียกเด็กหนุ่ม
“รอเดี๋ยวท่านพ่อ” อาลู่ที่กำลังดีใจเอ่ยตอบ ทว่าเมื่อตอบไปก็คิดได้ว่า ตนนั้นตอบผิดเสียแ้
เด็กหนุ่มนิ่งงันไปครู่ึ่ ่หยาด้ำาจะเอ่อทะลักจากดวงาพ
เมื่อคิดได้ว่ายามนั้นท่านพ่อยังอยู่ ท่านพ่อก็เรียกเขาเช่นนี้
“อาลู่ าินข้าวเถิด”
อาลู่อุ้มทารกน้อยมานั่งข้างกองไฟกันตน ่จะยื่นมือรับถ้วย้ำแกงหมั่นโถวจากเหล่าปา
เมื่อตักเข้าปากก็รู้สึกถึงความร้อนและรสเค็มจางๆ
้ำาของอาลู่ที่ไหลเป็นทาง่ๆ หยดลงบนผมเส้นละเอียดบนศีรษะทารกน้อย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??