เรื่อง หงสาสีนิล
เมื่อได้เห็นมนุษย์กำลังสังหารมนุษย์ด้วยตาตนเ เด็กหนุ่มคิดว่าคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับเป็นแน่ หรือไม่ก็อาจจะฝันร้ายั้คืน ทว่าเพียงแค่นอนกอดทารกน้อย ฟังเสียงลมหายใมั่นคงของนาง เพียงครู่เดียวเด็กหนุ่มก็หลับสนิทาเ้าัน้อยไปเสียแล้ว
ื่ึ้มาีทีก็เห็นว่าฟ้าสว่างแล้ว
เมื่อเด็กหนุ่มเปิดปะตูกระท่อม ก็เห็นว่าเ้ามืดกำลังยืนอ้อยอิ่งเคี้ยวหญ้าอยู่ไม่ไ บนพื้นหญ้าก็ยังคงมี้ำแข็งเกาะเป็นชั้นๆ เช่นที่ผ่านมา
เมื่อได้ยินเสียงเ้าม้าเคี้ยวหญ้าที่ายเป็น้ำแข็งั “กร๊วม กร๊วม” อาลู่จึงเิไปทางที่มันยืนอยู่ จากนั้นจึงนั่งยองลงตรง้าเ้าม้าสีนิล เมื่อตรวจดูดวงตาของมัน ก็ดูเหืนจะดีึ้มาก ต่างจากเมื่อวานที่ดวงตาขุ่นมัวจนแทบจะายเป็นสีเทา
เมื่อตรวจดูเสร็จแล้วอาลู่จึงยื่นืกะจะลูบหัวเ้าม้าสักทีสองที ทว่าเ้าม้านั้นับเบี่ยง้าหนี ซ้ำยังเชิด้าึ้แล้วพ่นลมหายใใส่เด็กหนุ่มทีึ่
อาลู่เจอเหตุาณ์เช่นนี้ก็รู้สึกกังวล ยามเ้าม้าเล่นกับน้องสาวตน มันยังดูเชื่องจนคิดว่าที่เหล่าปาบอกว่ามันพยศนักหนานั้นเป็นเพียงคำขู่
ทว่าเมื่อคิดถึงเหตุาณ์ที่เขาเจอเมื่อคืนวาน ก็ตัดสินใว่าเขาควรเชื่อคำพูดของเหล่าปาน่าจะเป็นาดีทีุ่ ันั้นเด็กหนุ่มจึงไม่ได้ตอแยเ้าม้าต่อ เพียงลุกเิับไปยังกระท่อมของตน
เมื่อับมาถึงก็เห็นว่าทารกน้อยื่แล้ว ืของนางยังคงจับเท้าพยายามดึงเ้าปากดั่งที่เคยพยายามอยู่าครั้ง อาลู่เห็นภาพนี้จากไๆ ก็รู้สึกว่านางช่างน่ารักน่าชัง ชีวิตของเขาราวกับว่าตราบใดที่ยังคงเห็นน้องสาวอยู่ข้างกาย ก็พลันรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใึ้มา
เด็กหนุ่มฮัมเพลงที่เขาไม่รู้ชื่อเสียงเบา ืยังคงง่วนอยู่กับาจุดไฟเพื่อต้ม้ำแกงหมั่นโถวเป็นอาหารเช้า ใวันนี้อาลู่มีั้หมั่นโถวูดำูึ่ และผักป่าหวานมาเติม้ำแกง ใใจึงบังเกิดความรู้สึกพอใเมื่อเห็นอาหารตรง้า
ตั้งแต่ท่านพ่อจากไปเขาก็ไม่เคยได้กินอิ่ม นี้แม้จะโดนจับึ้มาบนภูเขากระูแห่งนี้ ทว่าชีวิตที่นี่ก็ไม่เลวนัก อย่างน้อยก็ยังพอมีอาหารปะทังท้องให้อิ่มถึงเจ็ดแปด่
เพียงแต่เมื่อภาพเหตุาณ์เมื่อคืนก็ผุดึ้มาใหัว คิ้วของเด็กหนุ่มก็ขมวดมุ่นเขาหากันทันใด จวบจนได้ยินเสียงทารกน้อยกำลังพลิกัปีนป่ายอยู่บนกองหญ้าที่ปูไว้ ท่าทางร้อนใพลิกัม้วนไปม้วนมานั้น อาลู่ก็รู้ทันทีว่านางคงจะต้องาถ่ายหนัก
เด็กหนุ่มจึงอุ้มทารกน้อยเิไปไม่ไนักด้านหลังกระท่อมไม้ ด้านเห็นเป็นรั้วไม้ล้อมูึ้ ด้านึ่ของรั้วไม้นั้นบังสระกระูไว้ ่ยอดที่ควรจะมีหลังคามิได้มีอะไรปกคลุม
อาลู่จัดแจงขุดหลุมเล็กๆ แล้วปะคองทารกน้อยให้นั่งยองลง ท่าทีของทารกน้อยนั้นราวกับกำลังเขินอายทุกครั้งที่ต้องถ่ายหนัก ใบ้าน้อยๆ นั้นจะต้องแดงซ่านึ้มาเสมอ
ทว่าเฉินโย่วน้อยนั้นอยากจะตะโกนว่า นางมิได้กำลังเขินอาย นางเพียงกำลังออกแรงเบ่ง ใบ้าจึงายเป็นสีแดงเช่นนี้
อาลู่พบว่าหากเขาไม่จ้องนางขณะทำธุระนั้น นางจะถ่ายไวึ้มาสัก่ ันั้นบางครั้งเขาจึงได้แต่แหงน้าฟ้า ดูว่าบนท้องฟ้านั้นมีสิ่งใดบ้าง
มีก้อนเมฆ
มีนกน้อย
แต่วันนี้เมื่อเห็นช่องว่างระหว่างซี่บนรั้วไม้ เด็กหนุ่มก็อดไม่ได้จะลงไปยังสระกระูเบื้องล่าง หากเป็นปกตินั้นอาลู่คงเห็นเพียงความมืดมิดของสระลึกไร้ก้นแห่งนี้ เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อวานที่มีคนถูกโยนลงไป ซ้ำเ้าเทาเก็เพิ่งกระโดดลงไป เขาก็อดหวั่นใไม่ได้ ทว่าก็ยังคงยืดคอออกไปสระกระูอยู่ดี สิ่งที่อาลู่เห็นก็ยังคงเป็นความมืดมิด จะแตกต่างก็ตรงที่ใอดีตความมืดมิดที่เขาเคยเห็นนั้นดูราวกับความมืดมิดยามคืนสงัดไร้แจันทร์ ่นี้ความมืดมิดนั้นดูคล้ายกับหมอกดำที่ปกคลุมหลุมลึกไว้ชั้นึ่เ่านั้น
่เฉินโย่วน้อยที่กำลังถ่ายหนักนั้นดูท่าจะไม่ปะสบความสำเร็จนัก จึงหัน้ามาหาี่ชาย เห็นเขากำลังชะโงกดูสระกระูอยู่ นางจึงตัดสินใทำาี่ชาย เมื่อทอดสายตาลงไปเบื้องล่างทารกน้อยก็เห็นว่าก้นสระมีม้าึ่ั ร่างมนุษย์ีร่าง และกองกระูีกอง นางรู้สึกว่าภาพตรง้าไม่น่าพิสมัยนัก
ใบ้าน้อยเบือนับมาแล้วออกแรงเบ่งต่อ ครู่ต่อมาก็มีเสียงปู๊ดัึ้ทีึ่ ใทีุ่นางก็จัดาได้แล้ว ั้ร่างพลันรู้สึกปลอดโปร่งทันใด
เด็กหนุ่มเมื่อเห็นนางจัดาธุระของตนเสร็จแล้วก็ไม่ได้อุ้มนางจากไปทันที แต่ค่อยๆ หาดินมาบหลุมเล็กๆ ให้เรียบร้อยเสียก่อน
ครั้งแรกที่เขาพาทารกน้อยมาถ่ายหนักนั้น วันต่อมาหลุมที่นางถ่ายหนักไว้ก็มีต้นไม้สีเขียวขจีงอกึ้มา ด้วยอาลู่นั้นเลี้ยงสัตว์อยู่างทุ่งหญ้ามาาปี พืชชนิดไหนกินได้กินไม่ได้เขาล้วนแยกแยะได้หมด อาลู่หลังจากเห็นต้นไม้ที่ึ้งอกมาจากหลุมอาจมนั้น ก็รู้ทันทีว่าพืชชนิดนี้กินได้อย่างแน่นอน แถมยังเป็นพันธุ์ที่มีรสชาติดีเสียด้วย
นับแต่นั้นยามทารกน้อยจะถ่ายหนัก อาลู่จึงตั้งใจัดแจงขุดหลุมไว้รอ เมื่อนางปลดทุกข์เรียบร้อย ก็หาดินมาบเสีย่ ไม่นานนักก็เห็นต้นอ่อนงอกึ้มาจนายเป็นแปลงผักน้อยๆ ว่ากันาตรงแล้วางทุ่งหญ้าแห้งแล้งเช่นนี้ าที่ต้นอ่อนเหล่านี้สามารถงอกึ้มาได้ นี่นับว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่ออย่างแท้จริง!
แอรุณยามเช้าทอดลงบนต้นอ่อนต้นน้อย ทำให้เห็นว่าสีเขียวอ่อนใทีแรกกำลังค่อยๆ เปี่เป็นสีเขียวเ้ ก้านของมันดูอวบึ้กว่าเมื่อวานเล็กน้อย
อาลู่ยืนแปลงผักตรง้าตนด้วยความเบิกบาน จากนี้เขานั้นถึงขนาดคิดว่า ีไม่นานเขาก็คงจะมีแปลงผักแปลงใหญ่เป็นของัเ เด็กหนุ่มหันมาหยิกแก้มน้องสาวตนทีึ่ คิดใใว่าน้องสาวตนนั้นช่างเป็นเด็กวิเศษโดยแท้
เด็กหนุ่มรู้สึกว่าใบ้าของเฉินโย่วน้อยบัดนี้ดูเหืนจะไม่ดำเ่าเมื่อก่อน แก้มสองข้างก็ดูมีเนื้อึ้ไม่น้อย ่ดวงตาก็ยังคงดำขลับล้ำลึกราวกับบ่อ้ำไร้ก้น งดงามดั่งอัญมณี
“รอเ้าผักพวกนี้โตเสียก่อนนะ แล้วี่ชายจะเอามันมาห่อเจี่ยวจือให้เ้ากิน เ้ารู้หรือไม่ว่าเจี่ยวจือคืออะไร ี่เคยเห็นคนตระกูลต้าปาซือกินกัน ด้านเป็นแป้งขาวๆ ด้านใมีไส้เนื้อกับผัก ี่ว่าจะต้องเป็นอาหารที่อร่อยทีุ่ใโลกเป็นแน่ ี่ชายจะตั้งใทำงาน ต่อไปเราจะได้มีเจี่ยวจือกินกัน” าูู่ๆ ไปก็พบว่าเขานั้นมีเป้าหมายใหม่แล้ว เขาไม่เพียงจะต้องมีชีวิตรอดให้ได้เ่านั้น ต่อไปยังจะต้องหาเจี่ยวจือมาให้น้องสาวกินให้ได้
เมื่อคิดได้ันั้นก็รู้สึกว่าร่างกายพลันมีแรงึ้มาทันที
เฉินโย่วน้อยไม่เ้าใว่าี่ชายกำลังพูดอะไร รู้เพียงว่าี่ชายอยู่ดีๆ ก็มีท่าทางฮึกเหิมึ้มา
นางจึงได้แต่ปรบืแล้วเีี่ชาย “พิๆ พิๆ”
อาลู่ที่ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความฝัน จึงหันมาอุ้มน้องสาวับไปยังกระท่อมน้อย
กองไฟที่อาลู่จุดไว้ใกระท่อมไม้นั้นยังคงลุกโชน หม้อที่ต้ม้ำแกงไว้เริ่มจะได้ที่ หมั่นโถวที่แข็งราวกับหินใทีแรกก็แตกออกผสมเป็นเนื้อเดียวกับ้ำแกง ่ผักป่าที่ไม่ต่างจากผักแห้ง นี้ก็เปื่อยจนเริ่มนุ่มแล้ว ไม่นานนักก็ได้ยินเสียง้ำแกงเดือดปุดๆ จากหม้อสีดำัมา
อาลู่เริ่มลงืกิน ป้อนให้ัเคำึ่ แล้วป้อนให้ทารกน้อยคำึ่ สลับกันไปมา
“ไว้ใอนาคตเราค่อยกินเจี่ยวจือกัน” อาลู่ย้ำีครั้งด้วย้ำเสียงหนักแน่น
“เจี่ยว เจียว” ทารกน้อยตะโกนตอบ พร้อมใช้ืจับนิ้วเท้าพยายามยกึ้เ้าปาก
อาลู่นึกขันน้องสาวตน จึงตอบด้วยรอยยิ้มเต็ม้า “ี่พูดว่าเจี่ยวจือ ไม่ใช่นิ้วเท้า”
ณ พระราชวัง
ฮองเฮาน้อยจ้าวกำลังยกืปัดถ้วยรังนกตรง้านาง ถ้วยรังนกชั้นดีตงบนพื้นจนแตกกระจาย ทว่ารังนกที่ยังคงเป็นชิ้นๆ บนพื้นนั้นก็ยังคงดูงดงาม รังนกใสจนแทบจะโปร่งแ แม้จะหกราดอยู่บนพื้น ความน่ากินของมันก็มิได้ลดน้อยลง
เหล่านางกำนัลเห็นันั้นต่างพากันคุกเข่าลง ปะจวบเหมาะกับฮ่องเต้ที่กำลังเิเ้ามาให้องเช่นกัน เมื่อเห็นภาพตรง้า โอรสมังกรก็พลันขมวดคิ้ว
“ใครกัน้าทำให้อาจ้าวของข้าโกรธเกรี้ยว” ฮ่องเต้ปะทับลงพร้อมหันไปอุ้ค์หญิงน้อยเ้ามาไว้ใอ้อมแขน
องค์หญิงน้อยให่อผ้าอ้อมลายหงส์ที่ปักด้วยทองคำบริสุทธิ์ ใบ้าเล็กๆ สะอาดสะอ้าน ดวงเนตรฉ่ำวาว แล้วดูงดงามเหนือสามัญ
“หม่อมฉันเพียงไม่สบายใเล็กน้อยเพคะ เ้าพวกนี้ถึงขั้น้าป้อนรังนกที่ายเป็นสีเหลืองแล้วให้อีเอ๋อร์ หากนางเกิดปวดท้องึ้มา หม่อมฉันจะทำเช่นไรเพคะ” ใบ้าของฮองเฮาน้อยยังคงมีโทสะ คิ้วงามกระดกึ้น้อยๆ ทว่าับดูแล้วมีชีวิตชีวาไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นแม้นางจะอยู่ใพระราชวัง แต่ศีรษะนางับไม่สวมกระทั่งกวานที่ใช้แสดงฐานะ เพราะเกรงว่าอาจจะไปเกี่ยวเ้ากับทารกน้อยจนทำนางบาดเจ็บได้ ซ้ำนางยังรู้สึกคล่องแคล่วกว่า
เหล่านางกำนัลพากันัสั่นราวกับูนก
ปีนี้อากาศแปรปรวนนัก รังนกที่ส่งมานี้ก็เป็นรังนกชั้นเลิศทีุ่เ่าที่จะหาได้แล้ว
“สมควรโดนลงโทษนัก อีเอ๋อร์เป็นถึงดาวนำโชคแห่งแคว้นเชิน พวกเ้าจะล่วงเกินใครก็แล้วไปเถิด แต่มิอาจล่วงเกินนาง ใครอยู่ด้านจงไปที่คลังหลวงของข้า แล้วหยิบรังนกที่ดีทีุ่มา”
ฮองเฮาน้อยเมื่อเห็นเช่นนั้นก็คลายโทสะลง ค่อยๆ เิไปเย้าเล่นกับองค์หญิงน้อยของตน
ใตำหนักแห่งนี้ั้อบอุ่นและปลอดโปร่งกว่าที่ใด ด้วยัวว่าด้านใจะมีควัน ใตำหนักขององค์หญิงน้อยจึงไม่มีแม้กระทั่งอ่างถ่าน แต่ับล้อมตำหนักไว้ด้วยสระ้ำร้อนแทน โดยจัดให้นางกำนัลให้มารับ้าที่ต้ม้ำโดยเฉพาะ ไอร้อนนั้นจึงค่อยๆ ระเหยเ้ามาใตำหนัก เช่นนี้องค์หญิงน้อยก็สามารถใส่ชุดสบายๆ เล่นอยู่ใตำหนักได้แล้ว
อาลู่ยังคงตักอาหารเ้าปากัเคำึ่ จากนั้นก็ป้อนให้น้องสาวคำึ่ ้ำแกงหมั่นโถวที่เคยเต็มหม้อ ไม่นานนักก็ลดลงจนแทบจะเห็นก้นหม้อ ทว่าความอยากหารของเด็กั้สองนั้นก็ราวกับกระบุงก้นรั่ว เติมเ่าไหร่ก็ไม่เต็ม จึงมักรู้สึกอยู่เสมอว่าพวกตนนั้นไม่เคยจะกินอิ่มเลย
อาลู่เท้ำลงไปใหม้อดำีครั้ง จากนั้นจึงคนตะกอนก้นหม้อที่ติดกันเป็นแพให้ละลาย้ำ แล้วแบ่งกันดื่มกับทารกน้อยคนละอึก เพียงเ่านี้ก็รู้สึกว่าอิ่มึ้มาเล็กน้อยพ
สองี่น้องนั่งพิงปะตูกระท่อม หันพุงมๆ เ้าหาดวงตะวัน วันนี้แดดจ้าเสียจนทำให้ตาของั้สองต้องหรี่ลง ทว่าับรู้สึกว่าร่างกายอุ่นึ้ไม่น้อย ความพึงพอใพลันบังเกิดึ้ใหัวใเด็กั้สอง
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??