เรื่อง หงสาสีนิล
พระจันทร์ลาลับ อรุณมาเยือน
ยามกลางวันและกลางคืนกลางทุ่งหญ้าั้มีความแตกต่างกันอย่างมาก
เมื่อคืนเ่าาฉกรรจ์ต่างฉลองกันอย่างสุดเหวี่ยงตลราตรี บัดนี้จึงพากันหลับลึก
เ่าปาย้ายเ็หนุ่มออกมาด้าน โดยรองแผ่นไม้และที่นอนแข็งให้เขานอนากแดด พวกเขาเชื่อว่าแสงแดดจะรักษาได้ทุกโรคเช่นกัน
ยามดูแลอาลู่ มือเ้าของเ่าปาล้วนคล่องแคล่ว เขาคิดในใจว่าเจ้าเ็นี่แม้จะได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ก็ยังหนังเหนียวนัก ทว่าเมื่อถึงเวลาต้องจัดการเฉินโย่วน้อย เ่าปากลับกลายเป็นแข็งทื่อราวกับไม่รู้จะทำเช่นไร
เฉินโย่วน้อยเพิ่งตื่นก็อยากถ่ายหนักทันที เขายืนมองทารกน้อยหน้านิ่วคิ้วขมวดกลิ้งไปกลิ้งมา
แขนท่อนหนาของเ่าปาที่แม้แต่ลูกม้าก็อุ้มได้สบายั้ บัดนี้เมื่อต้องอุ้มทารกันุ่มนิ่มคนหนึ่งก็พลันสั่นเทา ด้วยกลัวว่าหากไม่ระวังก็อาจทำนางหล่นหายได้
จวบจนรอทารกน้อยทำธุระเสร็จ ร่างของเ่าปาก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อเสียแล้ว
ทว่าเมื่อเ่าปามองดูบริเวณที่ทารกน้อยถ่ายหนักก็พบว่ามีต้นผักกาดขาวต้นน้อยปลูกเรียงกันเป็นระเบียบอยู่แปลงหนึ่ง เ่าปาเห็นเช่นั้ก็ชอบใจ ยังถึงกับลงมือถอนวัชพืชให้แปลงผักั้ด้วยัเอง
แปลงผักแปลงน้อยกับกระท่อมไม้ข้างสระกระู เมื่ออยู่รวมกันก็ให้ความรู้สึกราวกับบ้านที่มีคนอยู่มาแสนนาน
เ่าปาเมื่ออุ้มเฉินโย่วน้อยให้ทำธุระเสร็จก็กลับมาทำอาหารเช้า ฝีมือของเ่าปาดี่าอาลู่นัก แม้จะเป็นน้ำแกงหมั่นโถวใส่ผักป่าเหมือนกัน แต่น้ำแกงของเ่าปากลับหอม่ามากนัก ไม่เหมือนกับที่อาลู่ทำ มีแต่น้ำแกงข้นคลั่กราวกับพอแค่กินประทังท้องได้เป็นอันพอ
อาลู่ั้นอนนิ่งไม่อาจขยับไปไหน แม้เมื่อวานเขาจะยื้อแย่งลมหายใจกลับมาได้ ทว่าร่างากลับไม่ดีขึ้นเท่าใดนัก วันนี้ก็ยังคงรู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ
บนร่างาไม่ได้มีเพียงรอยมีดเท่าั้ ยังมีรอยแผลน้อยใหญ่กระจายไปทั้งั ซ้ำเมื่อวานก็รู้สึกราวกับร่างาจะแสลาย มาวันนี้กระูก็พลอยรวดร้าวไปหมด
เขาจึงทำได้เพียงนอนนิ่งๆ มองเ่าปามือระวิงอยู่ข้างา
“กินข้าวได้แล้ว” เ่าปาพูดไปพร้อมยกหม้อมา จากั้จึงตักน้ำแกงให้อาลู่ชามหนึ่ง
อาลู่รีบชันาขึ้น ทันใดก็เห็นว่า้สาวั้นั่งอยู่ข้างาตน ในมือถือช้อนคันหนึ่งกำลังตักน้ำแกงขึ้นมาเต็มช้อน ป้อนมาทางตน
อาลู่เห็นเช่นั้ก็พลันงงงวย
“พิี่ กินๆ” เฉินโย่วน้อยยกช้อนขึ้นป้อน
อาลู่อ้าปากกินน้ำแกงที่นางป้อน
จากั้นางจึงตักเข้าปากัเองคำหนึ่ง แล้วตักีคำป้อนี่า
ทั้งกินข้าวด้วยกันดังเช่นวันปกติ ี่าหนึ่งคำ ้สาวหนึ่งคำ เพียงแต่เมื่อ่ั้เป็นี่าป้อน้สาว แต่ในวันนี้ั้เป็น้สาวป้อนี่า
เ่าปานั่งกินอาหารเงียบๆ อยู่ีฟากหนึ่ง เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เมื่อิเ็ เขาก็กลับไปดูแลม้าดังเดิม
ส่วนอาลู่เมื่อิเ็ก็ยังคงนอนอาบแดดเช่นเดิม ไม่นานนักหนังาก็ค่อยๆ หย่อนลง
ในเวลาเดียวกันต้าโกวก็เดินมาพร้อมกับถุงผ้าในมื้วยฝีเ้าหนักๆ จากั้จึงมาหยุดยืนโงนเงนตรงหน้าอาลู่ครู่หนึ่ง ถึงจะค่อยๆ ควบคุมัเองได้
“ตึ้ง” เสียงถุงผ้าในมือต้าโกวตกกระทบลงพื้น
“นายท่านสามให้ข้านำของมาให้เจ้า!”
าหนุ่มแค่อ้าปากพูดกลิ่นเหล้าก็ลอยมา ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง ใบหน้าดูคล้ายกับคนเพิ่งตื่นนอน!
ของที่เขานำมาให้เ็หนุ่มคือส่วนแบ่งที่ทุกคนได้จากการปล้นครั้งนี้
หากไม่มีคำสั่งจากนายท่านสาม ต้าโกวคงจะแอบยักยอกไว้กับัเองเสีย่าครึ่ง ทว่านายท่านสามถึงขั้นเอ่ยปากถามเอง เขาก็พลันสร่างจากฤทธิ์สุราทันที
นายท่านสามั้แม้จะดูแล้วสุภาพราวกับบัณฑิต ทว่าก็ทำให้คนหวาดกลัวไม่ได้อยู่ดี
เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจ้าเ็นั่นเพียงเพิ่งออกปล้นครั้งแรกก็บ้าบิ่นถึงขั้นบุกเข้าไปในขบวนจนได้รับบาดเจ็บหนักถึงเพียงนี้ ซ้ำขนาดมีมีดปักกลับมาด้วย เจ้าเ็นี่ก็กระเสือกกระสนจนกลับมาได้
เขายังจำวันแรกที่ัเองออกปล้นได้ ทั้งาเต็มไปด้วยฉี่ของัเอง แม้ปากจะตะโกนัหาร ทว่าขาทั้งข้างกลับสั่นไปหมด เพียงออกเดินทางไปได้ครึ่งหนึ่งก็แทบจะหันหลังกลับ
เจ้าเ็นี้ขนาดยังไม่เป็นผู้ใหญ่เต็มัยังมีท่าทีเช่นนี้ อนาคตใครจะคาดเดาได้ว่าจะเป็นเช่นไร
ให้ดีที่สุดคือคนดุร้ายราวหมาป่าเช่นนี้ไม่ควรจะมาเป็นโจร
ต้าโกวเมื่อโยนถุงผ้าให้อาลู่แล้วก็เดินโซเซกลับไป กะว่าจะไปรื่นเริงต่อให้เมาแอ๋ กินเนื้ื่มสุราเคล้านารี เช่นนี้สิชีวิตจึงจะเรีย่าไม่สูญเปล่า
อาลู่จ้องถุงผ้าตรงหน้าไม่วางา ทางฝั่งเฉินโย่วน้อยก็ถูกเจ้าถุงผ้านี้ดึงดูดความสนใจเช่นกัน
เดิมทีนางก็รู้สึ่านั่งข้างี่าเฉยๆ เช่นนี้ช่างน่าเบื่อเืเกิน
เฉินโย่วั้แม้จะมีแรงมาก่าใคร ทว่าก็ยังไม่มากพอจะเทของในถุงผ้าออกมาได้ นางจึงได้แต่มุดศีรษะเข้าไปในห่อผ้าแล้วนำของออกมา
อาลู่นอนอยู่ใกล้ถุงผ้าั้ เห็นร่างของ้สาวตนหายวับเข้าไปในถุงผ้า ่าไปเพียงครู่เดียวก็เห็นนางลากเนื้อก้อนใหญ่ออกมาก้อนหนึ่ง เนื้อก้อนนี้ช่างใหญ่นัก โดยเฉพาะยามเมื่อมันถูกทารกน้อยลากออกมา เจ้าเนื้อก้อนนี้ใหญ่่าใบหน้าของทารกน้อยด้วยซ้ำ
บนก้อนเนื้อยังคงมีเลืสดๆ อยู่ ลายเส้นบนเนื้อก็ชัดเจน ดูท่าน่าจะต้องเป็นเนื้อวัวแน่นอน
แม้เมื่อวานเขาจะเพิ่ง่าเหตุการณ์เลืท่วมร่างมา แต่เมื่อเห็นเนื้อก้อนโตที่ทั้งสดจนยังฉ่ำเลืเช่นนี้ ก็ใจเต้นไม่ได้
เพียงอึดใจอาลู่ก็เห็น้สาวตนอ้าปากงับหมับลงไปบนก้อนเนื้อ
เพียงแต่ทารกน้อยั้ยังฟันไม่งอก จึงยังกัดเนื้อให้ขาดไม่ได้ ปากน้อยั้จึงมีเพียงแต่รอยเลืเปรอะไปทั้งปาก จากั้ก็ขมวดคิ้วราวกับผู้ใหญ่คนหนึ่งยามไม่ได้ดั่งใจ
“อาโย่ว เนื้อยังดิบอยู่ เจ้ายังกินไม่ได้” อาลู่ออกปากสั่ง้สาว
เฉินโย่วน้อยจึงเงยหน้ามองี่า แล้วทำท่าราวกับนางได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างยิ่ง
อาลู่มอง้สาวที่ยังมีเลืเลอะตรงมุมปาก ก็รู้สึ่านางดูงดงามอย่างน่าประหา จนอยากจะขยี้ผมนางแรงๆ สักทีที ทว่าบัดนี้แขนของเขาั้แค่พยายามยกก็ยังยกไม่ขึ้น จึงได้แต่หัวเราะขื่นๆ แทน
เฉินโย่วน้อยผลักเนื้อก้อนั้ไปวางด้านข้าง ่จะเริ่มมุดเข้าไปในถุงผ้าีครั้ง จากั้จึงลากถุงแป้งออกมาถุงหนึ่ง เมื่อครู่นางลองดมดูแล้ว ไม่รู้สึ่ามีกลิ่นคาวอะไร จึงลองแลบลิ้นออกไปเลียดูคำหนึ่ง ทว่าผลลัพธ์กลับเป็นนางั้เผลอจุ่มหน้าลงไปทั้งหน้า จนดวงหน้าน้อยั้ขาวโพลน
อาลู่เมื่อครู่ยังเห็น้สาวัดำๆ ของตนเพิ่งจะมุดเข้าไปในถุงผ้า ไฉนยามกลับมาจึงขาวโพลนเช่นนี้ ดูแล้วช่างชวนขันเืเกิน
ทว่าเพียงเขาเริ่มหัวเราะ ความปวดแปลบสายหนึ่งก็แล่นขึ้นมา จึงได้แต่กลั้นขำไว้
้สาวเขาั้ช่างตะกละเืเกิน เจออะไรก็เป็นอันต้องลองชิมไปเสียหมด
“อาโย่ว สิ่งนี้ก็ไม่อาจกินดิบได้” อาลู่เตือน้สาวีทีหนึ่ง
เมื่อเขาพูดจบทารกน้อยก็ถลึงามองตน ราวกับตนั้ไร้ความผิดที่ทั้งจมูกและหน้าล้วนเป็นสีขาวเช่นนี้
ทว่าครู่ต่อมานางก็ยังคงมุดไปในถุงผ้าั้ เพียงแต่ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่นางนำออกมาครั้งนี้จะเป็นเสื้อนวมเก่าๆ ั ัใหญ่ัหนึ่ง และัเล็กัหนึ่ง
เคราะห์ดีที่ครั้งนี้อาลู่ไม่เห็นว่านางจะทำท่างับเสื้อนวมพวกั้ จึงถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง ทว่าทารกกับคลานลากเสื้อนวมั้มาวางบนาตน
พระอาทิตย์ยามเหมันต์ั้ไม่นับว่าร้อน ซ้ำลมก็พัดแรงนัก อาลู่จึงรู้สึกหนาวอยู่ตล ยามนี้เห็น้สาวคลุมเสื้อให้ด้วยท่าทางเงอะๆ ะๆ ขอบาเขาก็แดงเรื่อขึ้นมา
ทว่าทารกน้อยก็ยังคงพุ่งัมุดเข้าไปในถุงผ้า ทว่าในถุงั้ก็ดูท่าว่าไม่น่าจะมีสิ่งใดแล้ว เาะเมื่อครู่เขาเห็นตอนที่้สาวนำเสื้อนวมออกมา กระสอบก็เปลี่ยนเป็นแฟบลง จนบัดนี้จึงเห็นเพียงศีรษะน้อยใต้ถุงผ้ากำลังขยับัไปมา
เพียงแต่ครู่ต่อมา นางกลับคลานออกมาพร้อมเงินก้อนหนึ่งในมือ อาลู่มองู็เห็นว่าบนเงินก้อนั้ยังคงมีรอยน้ำลายอยู่ เพียงเท่านี้ก็รู้ว่ายามอยู่ในถุงผ้าั้นางทำท่าค้นหาอะไรอยู่เสียนานนาน ที่แท้ก็แอบไปชิมก้อนเงินนี้มานี่เอง
เงินก้อนนี้ดูแวววาวไม่เบา
ยามอยู่ใต้แสงแดดก็ส่องประาวิบวับออกมาพ
่หน้าที่เขาขโมยเงินพ่อบ้านั้ ยังไม่ก้อนใหญ่เท่านี้ด้วยซ้ำ ทว่าเพียงเงินก้อนแค่ั้เขาก็ยังโดนกระทืบเสียเกือบาย
ยามนี้เขามีทั้งแผลเพิ่มมาีหนึ่ง และก้อนเงินเพิ่มมาีก้อนหนึ่ง
เฉินโย่วน้อยั้ไม่ได้วางก้อนเงินให้ดี ก้อนเงินั้จึงกลิ้งหลุนๆ ตกลงมาจากัอาลู่ สุดท้ายจึงตกลงบนพื้นหญ้า ทับต้นหญ้าเืงข้างใต้ั้จนแบนราบ
ทารกน้อยเร่งคลานไปเก็บทันใด จากั้จึงเอามายัดลงกระเป๋าของี่า ให้อยู่รวมกับสมบัติชิ้นอื่นของนาง
หญ้าบนพื้นที่ถูกก้อนเงินทับไว้ยังคงแบนราบและมิรู้จะลุกยืนขึ้นีเมื่อใด ทั้งที่ยามลมพัดมามันก็โอนเอนสู้ลมอย่างทรงพลังเสมอมา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??