เรื่อง เกี้ยวรักท่านอ๋อง ฉบับชายาข้ามมิติ
หรงซิวกัดฟั จากเดิมที่เป็นหนุ่มกำยำพัเหลือ้ เมื่อูนางกวนเข้าให้ เขาก็ไม่สามารถระงับาคิดบ้าๆ เอาไว้ได้ี.
อวิ๋นอี้ที่กำัหลับสนิทูหรงซิวทำให้รู้สึกั นางรู้สึกปวดเมื่อยไปหมดั้ั แต่ก็ยังไม่ลืมาขึ้นมา
นางง่วงา การสำคัญที่สุด
ทันใดั้อวิ๋นอี้ก็รู้สึกเ็ที่ริมฝีปาก าใต้างุนงง นางได้ยินเสียงลมหายใจของ
บุรุษ...
บุรุษงั้นหรือ?!
อวิ๋นอี้สะดุ้งตกใจจนสติแทบหลุดลอย นางลืมาขึ้น ทันใดั้ก็สายาพลันประสานเข้ากับที่อยู่บนร่างของนาง
หรง…หรงซิวหรือ?
เขากำัทำอันใด!
อวิ๋นอี้นึกย้อนกลับไป สัมผัสที่ริมฝีปากเป็นของจริงและนุ่ม นางเกือบจะระเบิดอารม์ ักเขาออกไปด้วยโทสะ ่จะตบ้าเขาอย่างแเสียงที่ัสนั่นพาให้ั้คู่สะดุ้ง
อวิ๋นอี้จ้องเขาั้้ำา หรงซิวรีบคว้าืนางไปจูบ "เ็หรือไม่?"`
บุรุษผู้ี้ฉวยโอกาสกับนางตลอดเวลาจริงๆ!``
อวิ๋นอี้ดึงืกลับ เมื่อเห็น่าั้สองเข้าใกล้กันาขึ้น ก็ทำท่าทางจะเตะเขาีครา คือเตะไปโดนตำแหน่งที่ไม่อาจจะเอื้อนเ่ออกมา
าโที่ไหลเวียนอยู่ใหัวใจ ูแทนที่ด้วยาอับอายที่เพิ่มพูนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
บัดซบ!
นี่มันเื่ล้อเล่นอันใดกัน!
เดรัจฉาน!
แม้่าอวิ๋นอี้จะสูญเสียาทรงจำไป ท่านางเองก็ทราบดี่านี่มันคือเื่อันใด
หรงซิวมองูนางุอากัปกิริยา ก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่
เขายังกล้าที่จะหัวเราะ! วินาทีี้อวิ๋นอี้อยากจะทุบเขาให้น่วม!
“เ้าอยากจะปลอบมันหรือไม่?” เขาพูดด้วย้ำเสียงอบอุ่น
วิตถาร!
ไร้ยางอาย!
อวิ๋นอีู้กวนประสาทจนรู้สึกโมโห คว้าหมอนข้างแ้ทุบที่ร่างเขา "หรงซิว! ั่้า! ออกไปเลยนะเพคะ! ออกไป!"
“ได้ๆๆ!ข้าออกไปแ้!” หรงซิวยิ้มกว้างอย่างประนีประนอม ่จากไปก็ยกืลูบ้านาง "ข้าไปก็ได้... อวิ๋นเออร์ อย่าโเลย”
อย่าโบ้าอันใดเล่า!
นางกำัจะระเบิดอยู่แ้
ไม่ง่ายเลยที่จะรอให้ห้องเงียบลงมา ลมหายใจถี่ของนางค่อยๆ อวิ๋นอี้เอาืปิดบังใบ้า นึกึาหิวะหายราวาป่าของหรงซิว ทำให้คิดแ้่าเขาน่าจะมีอารม์เปลี่ยวขึ้นมาจริงๆ
เปลี่ยวเช่นไรก็อย่ามาลงที่นางสิ!
อวิ๋นอี้ถูแก้ม ูสภาพการ์ตอนี้ อารม์เปลี่ยวที่พระองค์มีน่ากลัวยิ่งนัก ไม่แน่ครา้าเขาอาจจะจัดการกับนางีก็เป็นได้ แม้่าจะมีข้อสัญญาอยู่ใื แต่ผู้ใดจะรู้่าจะเกิดอันใดขึ้นตอนที่เขาคลั่งขึ้นมา เมื่อึเวลาั้ นางก็คงูกลืนกินจนิ้ซากไปแ้ ั้ยังออกจากจวนบ้านี่ไม่ได้ ช่างโชคร้ายเสียจริงที่ต้องมาติดอยู่ที่นี่
ทำเช่นไรดี?
อวิ๋นอี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจได้่าต้องหาผู้ญิให้หรงซิวโดยเร็วที่สุด เื่บนเตียงหรือเื่รักใคร่ก็ดี อยากจะทำอันใดก็ทำ ตราบใดที่หรงซิวไม่คิดจะจัดการนาง นางก็อมิตาพุทธแ้ [1]
คิดได้แ้ ก็ลงืทำทันที หัจากลุกขึ้นอาบ้ำจนเสร็จ นางก็ดึงส้ข้อืมรกตออกจากหีบสมบัติ หอบไว้ใอกเตรียมจะออกไปข้างนอก เมื่อไปึ้าประตูก็ูพ่อบ้านเรียกไว้ โดยบอก่านางจะไปที่ใดจำเป็นจะต้องมีรับใช้ามไปด้วยุที่
อวิ๋นอี้โบกื ตกลงอย่างไม่ใส่ใจนัก ไม่า นางก็ออกไปพร้อมกับกลุ่มรับใช้
ไปที่โรงรับจำนำ่ เอากำไลหยกเนื้อดีไปจำนำ พอให้มีเงินสาม้ตำลึงใื จากั้นางก็นำเงินไปที่ซ่องที่ใหญ่ที่สุดใเืงหลวง เลือกสตรีบริสุทธิ์มานางหนึ่ง ชื่อชิวเออร์
ชิวเออร์อายุสิบห้าหนาว สวยสะอาดสะอ้านน่าชม นิสัยก็ูเรียบ้ ประสานืยืนอยู่นิ่งๆ มองูแ้ั้บอบบางและน่าเอ็นู
อวิ๋นอี้พอใจา
ามที่นางรู้จักหรงซิวมา เขาน่าจะชอบสตรีเช่นี้
อวิ๋นอี้มอบเงินให้แม่เล้า แ้แม่เล้าก็รีบให้ชิวเออร์ไปกับนางใทันที ั้สองไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นต่อ ัๆ ก็เพราะอวิ๋นอี้ไม่มีเงินใืแ้ ัั้จึงต้องตรงกลับจวนเลย
โชคดีที่หรงซิวกับพ่อบ้านมิได้อยู่ใจวน อวิ๋นอี้สั่งให้พาชิวเออร์ไปอาบ้ำแต่งั แ้ก็พานางไปที่ห้องของหรงซิว
นางวางแผนเอาไว้หมดแ้
ยกห้องั้ให้พวกเขา นางอยู่ให้องพักรับแขกเ็ๆ ข้างเคียงก็ย่อมได้
คราี้อวิ๋นอี้ทุ่มทุนยิ่งนัก ิ่ใดที่ควรบอกชิวเออร์นางก็พูดออกไปหมดแ้ นางึขนาดสัญญากับชิวเออร์ด้วย่า ตราบเ่าที่นางสามารถเกาะหรงซิวเอาไว้ได้ หากนางได้รับาโปรดปรานจากเขา นางก็จะได้รางวัลามาย
มิเพียงเ่าั้ นางยังซื้อยาโป๊ใตำาจากแม่เล้ามาีด้วย เพื่อให้หรงซิวมีาสุขั้กายและใจ นางใส่ใจใุรายละเอียดุะเบียดนิ้ว!
หวังเพียง่า เขาจะผงาดง้ำค้ำโลกแ้ผ่านค่ำคืนี้ไปอย่างมีาสุข!
หัจากดื่มด่ำกับาอ่อนหวานของชิวเออร์แ้ จะได้ลืมนางไปให้ิ้
ขอสวรรค์อวยพร!
จนะทั่งยามราตรี เมื่อามืดมิดเข้าปกคลุม หรงซิวึกลับจวน เขาได้ยินมา่าอวิ๋นอี้พักผ่อนอยู่ให้องตลอดบ่าย ึเวลาอาหารค่ำแ้ก็ยังคงอยู่ หรงซิวไม่คิดอันใดก็เดินเข้าไปให้องทันที!
าให้องไม่ได้จุดไฟ เขาก้มศีรษะลงมองแ้ยิ้ม แม่สาวน้อยี้เก่งก่าที่เขาคิดเอาไว้เสียี
หรงซิวเปิประตู ใามืดประสาทสัมผัสของเราก็เฉียบแหลมาขึ้น เขาได้กลิ่นหอมที่ต่างออกไปของอวิ๋นอี้ หรงซิวขมวดคิ้วเ็น้อย และเดินไปที่เตียงใหญ่อย่างระมัดระวัง
มีอยู่บนเตียงเป็นก้อนเ็ๆ หรงซิวยื่นืเข้าไปคลำ เมื่อสัมผัสโดนีฝ่าย ญิสาวั้พลันพุ่งเข้าาอดรัดพันกายเขาราวกับงู นางคล้องคอของเขา ิแแปลกใจ ู่ๆ อวิ๋นอี้จะะตือรือร้นเช่นี้ได้เช่นไร เมื่อมองใบ้าสลัวๆ ั้ใกล้ๆ
มิใช่อวิ๋นอี้!
หรงซิวเย็นเยือกไปั้ั แววาแข็งก้า เขารีบยื่นืออกไปคว้าคอนางไว้แน่น! ไม่ทันที่ญิสาวผู้ั้จะได้มีเวลาอุทาน นางก็ูเหวี่ยงลงกับพื้นด้วยารุนแ เสียงัลั่น!
“พูดมา! ผู้ใดให้เ้าเข้ามา!”
หรงซิวก้ม้าลง ้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับคืนเดือนมืด
ชิวเออร์ูเหวี่ยงล้มจนสั่นไปั้ร่าง นางลุกขึ้นและกัดฟัพูด่า "ฮู...ฮูหยินเพคะ!"
ที่แท้ก็เป็นอวิ๋นอี้!
หรงซิวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หัาไ้ิ เขาก็โอย่างไร้หนทางระบาย สุด้าก็เตะเก้าอี้ที่อยู่ข้างขาจนล้ม การะทำของเขาเช่นี้ ทำให้รับใช้ใบ้าน้ตื่นตระหนกกันไปั้ิ้
พ่อบ้านยืนคำนับรออยู่ที่ประตู เมื่อหรงซิวออกมา เขาก็ก้าวเข้าไปรับ้า "ฝ่าบาท..."
"พระชายาอยู่ที่ใด!" เขาแทบจะรอเจอนางมิไหว อยากจะจัดการนางให้สาสม!
พ่อบ้านไม่รอช้า “รับใช้บอก่า...อยู่ีเรือนหนึ่ง ใเมื่อไม่ได้อยู่ให้องั ก็น่าจะอยู่ห้องข้างๆ ขอรับ”
หรงซิวหายใจเข้าลึกๆ รับสั่งให้พ่อบ้านเอาญิที่ไม่รู้หัวปลายเท้าให้องออกไป จากั้เขาก็ค้นูห้องข้างๆ ทีละห้อง ใช้เวลาไม่าก็พบ่าห้องรับแขกที่อยู่ติดกันูใส่กลอนจากด้านใ
หรงซิวยืน้าประตู ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่น เอาืไพล่หั่เ่ "อวิ๋นเออร์ เปิประตู"
ข้างใมิมีการเคลื่อนไหว
“เปิประตู” เขาพยายามสงบอารม์
"ข้า... ข้า ข้า ข้าไม่เปิ!" เสียงของอวิ๋นอี้ เล็ดลอดออกมาจากข้างใอย่างช้าๆ
เมื่อกี้นางได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวข้างนอกอย่างชัดเจน รู้่าทำให้หรงซิวโเข้าแ้ ยามี้หากเปิประตูออกไป ไม่เ่ากับ่ารนหาที่ายหรือ?
"เ็ดี เปิประตูเิ" หรงซิวลดเสียงลง "ข้าจะไม่่าเ้า"
อวิ๋นอี้ถามขึ้นอย่างสงสัย "จริงหรือเพคะ?"
"จริงสิ" หัจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็เสริมขึ้นมา่า "ข้าสาบาน"
ประตูที่ปิดอยู่จึงูเปิออกอย่างช้าๆ และมีใบ้าเ็ๆ โ่ออกมา เมื่อเห็นหรงซิว นางจึงยิ้มแ้พูด่า “ฝ่าบาท?”
หรงซิวเอาืดันประตู ่จะแทรกัเข้าไปอย่างรวดเร็ว จากั้เขาก็อุ้มนางมาพาดไหล่พร้อมเตะประตูให้ปิดลง
ห้องของนางก็มิมีไฟเช่นเดียวกัน
ใามืดมิด นางมิรู้่าหรงซิวกำัจะทำิ่ใด นางห้อยหัวอยู่บนไหล่เขา มิต้องพูด่ารู้่าอึดอัดเ่าใด นางพูดอย่างขุ่นเคือง่า "วางข้าลง! เร็วเข้า!"
หรงซิวหัวเราะอย่างเย็นชา "ปล่อยเ้าลงหรือ?"
"เพคะ!"
"ได้!"
อวิ๋นอี้ร้องอู้อี้อยู่า เสียงของนางูกลืนหายไปหมด นางูจูบขณะที่ยังไม่ทันั้ั แทบจะหายใจไม่ออกแ้
“ไม่นะ...” นางรีบพูด
เห็น่าสถานการ์กำัจะควบคุมไว้ไม่ได้ ท่าชายหนุ่มที่คลั่งเหืนสัตว์ป่ากลับหยุดลงกะทันหัน
เขาโน้มัแนบเข้าที่หูของนาง ครู่หนึ่งก็กัดฟัพูดชัดถ้อยชัดคำ “หากคิดจะหาสตรีให้ข้าี ก็รอู่าข้าจะจัดการกับเ้าอย่างไร!”
อวิ๋นอี้อยู่ใภวังค์ เขากัดเข้าไปที่หูนางอย่างหงุดหงิด เป็นารู้สึกที่ค้างอยู่จนลืมไม่ลง เมื่อั้สองใจเย็นลง เขาช่วยจัดเสื้อผ้าของนางอย่างใจเย็น รับสั่งให้นำอาหารค่ำเข้ามาให้องโดยเฉพาะ
อวิ๋นอี้หาได้มีาอยากอาหารไม่
หรงซิวไม่รีบร้อน ป้อนอาหารเข้าปากนางทีละคำ อวิ๋นอี้ไม่อ้าปาก เขาก็รออยู่เช่นั้
...โถ่เอ้ย
เช่นไรก็รั้นได้ไม่เกินเขา อวิ๋นอี้ยอมกินเข้าไปไม่กี่คำ หัจากกินข้าวเสร็จ พ่อบ้านก็เข้ามาเรียกให้มาเก็บจาน หรงซิวเรียกเขาไว้แ้พูด่า "เอาเตียงหัั้ออกไปเผาทิ้ง พรุ่งี้เรียกให้เอาเตียงหัใหม่มาเปลี่ยน”
พ่อบ้านรับทราบ “บ่าวจะรีบจัดการให้เดี๋ยวี้ขอรับ”
“ไปเิ ีเื่คือเตรียมชุดขี่ม้าให้พระชายาด้วย ีสองวันจะต้องใช้"
"ขอรับ"
อวิ๋นอี้ไม่พูดอันใดเลย หัจากที่หรงซิวรอให้ออกไปหมดแ้ ก็พูด่า "ิ่ที่เกิดขึ้นวันี้จะต้องไม่เกิดขึ้นี ถ้ามีครา้าสัญญาจะขยายเวลาออกไปีครึ่งปี ข้าไม่ได้หิวโหยจนกินไม่เลือก มิใช่่าจะกินสตรีผู้ใดก็ได้”
ายา่าเช่นไร?
อวิ๋นอี้กลอกา เขาคิด่าที่นางเลือกไมู่ปากเขาหรือ?
“ถ้าเช่นั้ฝ่าบาทชอบญิสาวเช่นไรกันเล่าเพคะ?” หัจากไตร่ตรองอยู่า นางก็ถามอย่างไม่เกรงกลัว
“ข้าชอบแบบเ้า” เขาบีบเนื้อนุ่มรอบเอวของนางแ้พูด่า “ข้าอยากแค่กับเ้า ผู้อื่นข้ามิสนใจ”
เื่ี้พูดต่อไปไม่ได้แ้...
อวิ๋นอี้พยายามสงบเสงี่ยม
หรงซิวมองนางโดยไม่พูดอันใด หัวเราะเบาๆ ครู่หนึ่งก็พูดเื่จริงจังต่อ “ช่วงีุ้ๆ ปีไทเฮาจะจัดแข่งม้าขึ้นใวัง ปีี้จะจัดใีสองวัน พระองค์เชิญเ้าเข้าร่วมโดยเฉพาะ"
โดยเฉพาะ? คำี้ต้องคิดให้หนักเชียว
อวิ๋นอี้จำได้่ายายแก่ไทเฮานั่น ไมู่ชะากับนางนัก คำพูดคำจาท่าทีแปลกๆ ั้้มีไว้เพื่อเล่นงานนางั้ิ้ ครั้งี้พระองค์เ่ปากชวนนางไปโดยเฉพาะ เกรง่าจะมิใช่เื่ดี
“ข้าไม่ไป” อวิ๋นอี้ปฏิเสธ
“นี่คือพระราชโองการ ถ้าเ้าไม่ไปถือ่าฝ่าฝืนพระราชโองการ” หรงซิวให้ามั่นใจกับนาง “แต่อย่าได้กังวลไป เมื่อึเวลาั้ ข้าก็อยู่ด้วย ข้าจะปกป้องเ้าเอง"
นี่มันไม่ใช่เื่ดีเ่าไรเลย อวิ๋นอี้ยังกังวลใจ "แ้สตรีาาสามารถของฝ่าบาท ซูเมี่ยวเออร์เข้าร่วมด้วยหรือไม่เพคะ?"
“อืม”
“......” นางเหลือบมองเขา "ีเ พี่ชาย ขอให้ข้าายเร็วๆ จะได้ไปเกิดใหม่ไวๆ"
"อย่าพูดไร้สาระ" หรงซิวจับืนาง “มีข้าอยู่”
มีท่านอยู่แ้แ้มีประโยชน์เช่นไร?
วันรุ่งขึ้น พ่อบ้านนำชุดขี่ม้าสีแดงสดชุดหนึ่งมา หรูหราหาใดเปรียบ แต่รูปลักษ์งดงามทีเดียว อวิ๋นอี้ตกหลุมรักั้แต่แรกเห็น ได้ลองใส่แู้ใจนัก
เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เข้าร่วมการแข่งม้า พ่อบ้านจึงส่งมาเน้นย้ำึข้อควรระวังเป็นพิเศษ อวิ๋นอี้ฟังผ่านๆ สุด้าก็บอก่านางจะแค่ไปซื้อซีอิ๊วก็เ่าั้ [2]พ
เมื่อึวันแข่งม้า อวิ๋นอี้มัดผมไวู้ สวมชุดขี่ม้าสีแดงสดใส ราวกับเปลวไฟที่ลุกโชน เอวเรียวเ็ ใบ้าที่เปล่งปลั่ง มีเสน่ห์อย่างวีรสตรี
หรงซิวเดินเข้ามาชมนาง “อวิ๋นเออร์จะชนะได้หรือไม่ยังมิอาจทราบ แต่เครื่องกายเ้าไม่แพ้ผู้ใดแ้”
นางต่อยเขาหนึ่งหมัด “หุบปากเพคะ”
สองขี่ม้าไปใวัง เมื่อไปึใสนามแข่งทีู่จัดใวัง ั้สองมองไปรอบๆ รู้สึกดึงูดใจเสียจริง!
เชิงอรรถ
[1] 阿弥陀佛 าายดั้งเดิมคือ พระพุทธอมิาภะ การกล่าว่า อมิตาพุทธ เป็นการคุณหรือขอร้องแด่องค์พระ เช่นเดียวกับคำ่า สาธุหรือสาธุบุญ
[2] ซื้อซีอิ๊ว 打个酱油 สมัย่้าที่การซื้อซีอิ๊วจะเป็นของเ็ใบ้าน แสดงึที่ไม่ได้มีบทบาทอะไร ปัจจุบันเป็นคำสแลงบนอินเทอร์เน็ตที่คล้ายคลึงกัน ายึ เื่ี้ไม่เกี่ยวกับเ้าั ไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวใดๆ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??