เรื่อง เกี้ยวรักท่านอ๋อง ฉบับชายาข้ามมิติ
อวิ๋นอี้มิอยากไป ั้ที่รู้ว่ามาผิดห้อง.
มีความงามที่หาที่เปรียบมิได้อยู่ตรง้า ั้ยังเป็แบบที่นางชอบด้วยแ้ โอกาสที่ดีเี่นี้ ถ้านางไ่สู้ก็มิใ่แ้
นางสูดลมหายใจเ้าลึกๆ เงย้าึ้ สบากับาหนุ่มรูปงาม
สงบ ุใ ราวกับสระน้ำ
สวรรค์ทรงโปรด นางเหืนจะถูกความรักวิ่งชนเ้าเีแ้
“มีอันใดหรือ?” เมื่อเห็นว่านางเงียบ ไ่พูดอยู่า บุรุษผู้นั้นก็พูดึ้มาอีกครั้ง
อวิ๋นอี้ฟื้นคืนสติทันที ัจากปรับอารมณ์ ู่ๆ ก็มีความคิดึ้ พูดว่า"พี่าท่านนี้ ข้ารู้สึกคุ้นาท่านา เราเคยเจอกันที่ใดา่อนหรือไ่?"
นางรู้ว่าวิธีจีบเช่นนี้ช่างล้าสมัยนัก แต่เมื่ออยู่เบื้อง้าบุรุษรูปงาม นางแทบจะคิดอันใดไ่ และนั่นก็คือิ่ที่นางโพล่งมา
เขาตะลึงเล็กน้อย และมองนางเงียบๆ สายาจับ้ไปที่ใบ้าของอวิ๋นอี้ ไ่า ก็ค่อยๆ ่าั "ข้าจำมิได้ บางทีอาจเป็ที่ใดสักแห่งกระมัง"
อา...
อวิ๋นอี้มิรู้จะพูดอันใดดี`
ในโลกนี้ยังมีบุรุษรูปงามที่ใสซื่อและไ่โอ้อวดอยู่อีกหรือนี่!``
าที่เขาตอบคำถามของนาง่าจริงจัง ทำให้ใจของนางเมามัว นางอยากจะความจริงแก่เขา อวิ๋นอี้เล่าเรื่องที่หลงทางให้เขาฟัง่าตั้งใจ
าหนุ่มตรงข้ามครุ่นคิดและพูดว่า "เุใดเจ้าจึงไ่ลงไปถามเสี่ยวเอ้อที่ชั้นล่างเล่า?"
อวิ๋นอี้รีบกล่าวชม "เป็ความิี่ี ทำไมท่านถึงเก่งกาจเี่นี้ คิดได้เช่นไร?"
าหนุ่มมิได้ถือสา ขยับริมฝีปากน้อยๆ "นี่คือิ่ทั่วไปที่จะทำ"
"......"
หากอยู่ในยามปกติ หรงซิวกล้าูหมิ่นนางเี่นี้ นางคงจะโจนัฟูแ้เป็แน่
แต่ผู้ใดสั่งให้เขาูดีเล่า!
ความหล่อเหลาคือความถูก้ ไ่ว่าเขาจะพูดอันใดก็ถูก อวิ๋นอี้ยิ้ม พยัก้าเห็นด้วย "ใ่แ้ นี่เป็เรื่องทั่วไป"
"เช่นนั้นแ่าก็ไปได้แ้" ่ที่รอยยิ้มของนางจะหมดลง าหนุ่มรูปงามก็เริ่มไล่นาง
อวิ๋นอี้ตอบรับเบาๆ แม้ว่านางจะกระตือรือร้นเป็่ายิ่ง แต่นางก็ไ่ควรจะ้าหนาปฏิเสธบุรุษผู้นี้ นางจึง้ค่อยๆ ไปจากห้องนั้น
นางไ่เคยเ้าหาบุรุษผู้ใดา่อน คำที่พูดเมื่อครู่นั้น เป็ิ่เดียวที่นางรู้
เมื่อเห็นว่าระยะห่างจากบุรุษรูปงามยิ่งไกลไป บางทีาพบกันครั้งนี้อาจเป็ครั้งเดียวในชีวิตของพวกเขา
ไ่ได้!
อวิ๋นอี้่าั ืของาแะประู ในยามนั้นนางพลันกล่าวว่า "พี่า ข้าขอช่องทางติดต่อได้หรือไ่?"
“คือิ่ใด?”
"......"
อวิ๋นอี้้อธิบายช้าๆ "ก็คือ ข้าจะพบกับท่านอีกได้เช่นไร?"
คิ้วบางของาผู้นั้นขมวดเล็กน้อย "เจ้าจะพบข้าอีกคราไปเพื่ออันใด?"
ูเหืนเขาจะถามซื่อๆ มิใ่ัเราะเยาะ ดวงาของเขาบริสุทธิ์ราวกับแกะตัวน้อย แต่ก็เป็เพราะาสนทนาที่ไร้ทักษะ่าสิ้นเินี้ ทำให้ม้าในใจของอวิ๋นอี้วิ่งวุ่น [1]
เขาถามึ้ นางก็้าแ ร้อนผ่าว นางจึงได้แต่กระซิบว่า “เป็เพราะว่าท่านรูปงามยิ่งนัก ข้าอยากเจอท่านทุกวัน”
แม่เจ้า
นางฉีก้าตัวเองเีแ้
อวิ๋นอี้กล่าวจนจบประโยค และรอคำตอบ่าเงียบๆ
ัใจเ้แรงึ้ เ้แรง่ายามแรกเห็นเีอีก
ืเรียวยาวของบุรุษรูปงามจับถ้วยชาเบาๆ ขนายาวของเขาปิดบังอารมณ์ในดวงา ทำให้ยากต่อาคาดเดา
อวิ๋นอี้กลั้นหายใจ ไ่ละสายา ได้ยินเขาพูดว่า "หากมีชะาต่อกัน ก็จะได้เจอกันอีก"
ไ่รู้ว่าเขาพูดมาามที่คิด หรือปฏิเสธ่าสุภาพ แต่อวิ๋นอี้ไ่ได้ถามอันใดอีก
นางลงไปข้างล่างก็เจอกับเสี่ยวเอ้อ ถามว่าห้องของนางอยู่ที่ใด เสี่ยวเอ้อทันทีว่าจะพานางไป
ระห่าทาง นางถามเสี่ยวเอ้อถึงบุรุษรูปงาม แม้แต่เสี่ยวเอ้อที่รู้ข่าวซุบซิบาที่สุดก็ยังส่าย้า “มิเคยเห็นา่อนเลยขอรับ หา่าเป็ในเืงหลวง รูปลักษณ์โดดเด่นเช่นนี้ เกรงว่าจะกลายเป็ที่เล่าขานกันในทุกตรอกซอกซอยแ้ล่ะขอรับ"
"นั้นาความว่าเขาคือมาจากที่อื่นหรือ?" อวิ๋นอี้สงสัย
“ฟังสำเนียงูท่าจะมาจากเจียงหาขอรับ” เสี่ยวเอ้อยิ้มค่อยๆ “แ่า ท่านชอบเขาหรือขอรับ?”
“...…” าแสดงของนางชัดเจนเกินไปหรือ?
อวิ๋นอี้้มองเขา "นำทางไปดีๆ อย่ามัวแต่เดาสุ่มสี่สุ่มห้า"!
"ขอรับ ั!" เสี่ยวเอ้อพยัก้า โค้งคำนับ
โชคดีที่ใช้เวลาเพียงไ่าั้สองก็ึ้ไปที่บนชั้นสาม ั้คู่หยุดอยู่้าห้องึ่ เขาก็นาง “เิญั ถึงห้องท่านแ้"
อวิ๋นอี้เดินเ้าไป ก็เห็นอวิ๋นฉีกับอวิ๋นเหยียนที่นั่งรออยู่าแ้
ใบ้าของั้สองนิ่งสนิท เมื่อเ็า พวกเขาก็พูดด้วยความประหาใจทันที “อวิ๋นเออร์ เจ้ากลับมาแ้หรือ? ไปที่ใดมา พวกข้านึ่าจะทำเจ้าหายอีกแ้!”
“ไ่หรอกเจ้าค่ะ” นางรีบโบกืไปมา "ข้าเพียงแค่หลงทาง"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!" อวิ๋นเหยียนัเราะมาเีงดังไ่ไว้้า ทำให้อวิ๋นอี้หมดคำจะพูด
ั้สามไ่ได้อยู่ในโรงเตี๊ยมานัก สักพักก็พากันกลับ
เมื่อกลับถึงจวนอวิ๋น ก็เห็นอวิ๋นเส่าต้าวกำลังเล่นหารุกอยู่กับสหายร่วมงาน อวิ๋นฉีจึงพานางไปูห้องส่วนตัว่
ห้องส่วนตัวของอวิ๋นอี้นั้นใหญ่ยิ่งนัก เน้นย้ำถึงความหรูหราของตระกูลผู้ร่ำรวยอีกครั้ง าตกแต่งในห้องเป็ของมีค่าั้หมด ผนังถูกปกคลุมด้วยภาพวาดและาเขียนพู่กัน จัดวาง่ามีศิลปะ
น่าเีดายที่อวิ๋นอี้มิเ้าใจเลยสักนิด
อวิ๋นฉีสังเกตมองนาง่าะเี เห็นได้จากาแสดงสี้าของนางว่าไ่คุ้นเคยกับิ่เ่านี้ จึงพูดึ้ว่า "พวกนี้เป็ของที่เจ้าวาดไว้ในอดีต"
นางพยัก้ารับคำ แ้พลิกูไปมา แต่ก็ยังไ่เิความคุ้นเคยใดๆ
อวิ๋นฉีพูดคุยกับนางอยู่ครู่ึ่ เมื่อเห็นว่านางูง่วงแ้จึงให้นางพักผ่อนเีหน่อย ค่อยรอรับประทานอาหารค่ำกับครอบครัวในตอนเย็น อวิ๋นอี้คิดว่าพี่าั้สองของนางช่างเป็ผู้ที่น่าสนใจจริงๆ ึ่อ่อนโ อีก็แ่ใ บุคลิกต่างกัน แต่ั้คู่ก็เป็ดี
อวิ๋นอี้ลองนอนลงบนเตียงัใหญ่ มันนุ่มและส่งกลิ่นหอม ความง่วงทำให้นางเผลอหลับไป
ในความฝั นางฝัถึงบุรุษรูปงามที่นางพบในวันนี้
บุรุษรูปงามผู้นั้นยังคงนั่งดื่มชา บางคราาก็หรี่สายาลงเล็กน้อย บ้างก็กวาดสายาไปมา แต่ไ่ว่าเขาจะเป็เช่นไร ก็ทำให้นางว้าวุ่นในัใจ
นางพยายามจะเ้าใกล้ แต่เมื่อนางเดินเ้าไปถึงด้าน้าของบุรุษผู้นั้น ก็พลันตื่นึ้
มีสตรีตัวเล็กๆ ้าาเฉลียวฉายืนอยู่ข้างเตียง กำลังมองนางด้วยรอยยิ้ม "พระาา ตื่นแ้หรือเพคะ?"
นางพยัก้า ข้าลืมาเช่นนี้ ูไ่หรือว่าข้าตื่นหรือยัง?
หญิงสาวตัวน้อยรีบเ้าไปช่วยพยุงให้นางุึ้ พูดอธิบายว่า “ข้าคือเซียงเหอ ในอดีตข้าได้รับใช้ท่านมาตลอดเพคะ แต่ปี่ท่านได้ตก้าผาไป่ากะทันหัน ฝ่าบาททรงทรมานยิ่งนัก พ่อบ้านในจวนเกรงว่าฝ่าบาทเห็นข้าแ้จะยิ่งเจ็บปวด จึงให้ข้ากลับจวนา่อนเพคะ”
อวิ๋นอี้พูดอ้อเีงยาว
เซียงเหอพูดมาถึงจุดปวดใจ น้ำาก็ร่วงลงมา "พระาา ท่านยังมีชีวิตอยู่ ีิๆ เพคะ! คราที่พวกนายท่านอื่นๆ กับข้า ข้านึ่าพวกเขาเพียงปลอบใจข้าเท่านั้น!"
อวิ๋นอี้ตบไหล่นางเบาๆ ก็ถูกนางกอดเ้าทันที ปาดน้ำมูกน้ำาอยู่บนไหล่ของนาง
"……"
ก็ได้
ัจากที่เซียงเหอร้องไห้เสร็จก็นึกเรื่องสำคัญึ้มาได้ กับนาง “จริงด้วยเพคะพระาา ฝ่าบาทก็มาที่จวนด้วยนะเพคะ บอ่ามารับท่านกลับ”
“กระไรนะ?” อวิ๋นอี้ตกใจ " หรงซิวมาทำาใดที่นี่! ้า็แ่กลับบ้าน เขาจะมารับข้าเพื่ออันใดเล่า?"
เซียงเหอจัดเสื้อผ้าให้นางเสร็จ ก็พูด่าไ่เห็นด้วยว่า "พระาาเพคะ เป็คราแรกที่องค์ามารับท่านกลับบ้านด้วยพระองค์เองเลยนะเพคะ ท่านควรจะมีความสุขสิเพคะ!"
ประโยี้ทำให้อวิ๋นอี้สงสัยาึ้ไปอีก
พวกเขามิได้รักกันาหรือ? เุใดครานี้ถึงเป็ามารับนางคราแรกกัน?
ระห่าทาง อวิ๋นอี้ก็ลองถามเซียงเหอูจึงได้รู้ว่าหรงซิวงานยุ่งนัก ดังนั้นปกติแ้นางจึงกลับไปเดียว แต่องค์าจะเตรียมรถม้ารับส่งให้เ นางถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย นับว่ารับรู้แ้
บุรุษจะยุ่งาใดเล่า เป็เพียงข้ออ้างเท่านั้นแหละ
ตอนนี้หรงซิวไ่ยุ่งหรือ?
เมื่อั้สองมาถึงห้องโถงใหญ่ ่าที่คาดไว้ นางได้พบกับหรงซิว เขานั่งตัวตรงอยู่บนเก้าอี้ กำลังคุยกับอวิ๋นเส่าต้าวที่นั่งอยู่บนที่นั่งสูงด้านข้าง
เมื่อได้ยินาเคลื่อนไหว พวกเขาก็หันมามองพร้อมกัน สี้าของหรงซิวพลันูอ่อนโึ้มาทันที และเรียกด้วยน้ำเีงที่แผ่วเบาว่า “อวิ๋นเออร์~”
อวิ๋นอี้ขนุไปั้ตัว
นางแอบเบ้ปาก เมื่ออวิ๋นเส่าต้าวส่งสายามาให้ นางจึงได้เ้าไปใกล้ๆ หรงซิว พูด่าออดอ้อนว่า “ฝ่าบาท~”
“อวิ๋นเออร์!”
“ฝ่าบาท!”
นางพูดเีงแหลม ดวงากลมโตอันงดงามของนางกะพริบไ่ได้หยุด เพียงแค่เหลือบมองก็รู้ว่านางจงใจทำให้เขารู้สึกแขยงนาง
หรงซิวยิ้มเล็กน้อยและโอบเอวนาง สตรีตัวเล็กในอ้อมแขนของเขาตัวแข็งทื่อทันที
"อวิ๋นเออร์ มานั่งนี่สิ"
่ที่นางจะโ หรงซิวจึงยอมปล่อย
ที่นี่เยอะ อวิ๋นอี้จะโไ่ได้ จึงทำได้เพียงทนไป
นางนั่งลง าููู้ใจ [2] ฟังาสนทนาระห่าหรงซิวกับอวิ๋นเส่าต้าวต่อ
เนื้อหาาสนทนาระห่าั้สองช่างเป็าเป็งาน เป็เุาณ์ลำบาก เิน้ำท่วมที่ใด ที่ใดอาหารไ่เพียงพอสำหรับบรรเทาทุกข์ของชาวบ้าน อวิ๋นอี้ฟังไ่เ้าใจ เพียงแค่รู้สึกง่วง
ตกเย็น อวิ๋นเส่าต้าวชวนหรงซิวมาทานอาหารเย็นด้วยกัน
อวิ๋นอี้รีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “่า่ ฝ่าบาทเพิ่งข้าว่าเขามีงานที่จะ้ทำต่อ จึงขอกลับไปทำ่ ข้าว่าอาหารมื้อนี้เราทานกันเองเถิด!”
หรงซิวมองนาง่าประหาใจ เขาพูดเมื่อใดกัน?
อวิ๋นเส่าต้าวไ่ได้สังเกตาโต้ตอบระห่าั้สอง ฟังคำของอวิ๋นอี้ก็มองหรงซิว่าสงสัย "ในเมื่อฝ่าบาทมีเรื่องที่จะ้ทำ ข้าก็จะไ่รบกวน ้าให้ข้าเรียกไปส่งท่านหรือไ่? "
"ไ่จำเป็หรอกเจ้าค่ะ" อวิ๋นอี้ขัดึ้ "่า่ ฝ่าบาทกลับเองได้"
“ใ่” หรงซิวพยัก้า่าเห็นด้วย “มิ้รบกวน่า่าหรอก เดิมหรงซิวมีงาน แตู่่ๆ ก็นึกึ้ได้ว่ามิใ่เรื่องสำคัญเร่งด่วนอันใด ข้าตัดสินใจจะร่วมทานอาหารกับท่าน่ เราไ่ได้ทานข้าวเป็ครอบครัวกันาแ้”
ประโยคสุดท้ายทำให้อวิ๋นเส่าต้าวซาบซึ้ง่าไ่้สงสัย ูเหืนเขาจะนึกอันใดบาง่าได้ ไ่สนใจดวงาที่กลมโตของอวิ๋นอี้ที่้มา ก็พยัก้าเห็นด้วย
ั้ครอบครัวนั่งลง พี่าสอง ้าึ่ มาครบกันหมดทุกนั่งรอบโต๊ะ มีหรงซิวอยู่ด้วย เห็นได้ชัดว่าบรรยากาศช่างแตกต่างไป
อวิ๋นอี้เบื่อ้าหรงซิวจะายแ้พ
เุใดเขาถึงก่อกวนนางทุกวัน ไ่เห็นจริงๆ หรือว่านางรำคาญเขาจากใจจริงน่ะ?
นี่คงจะเป็อาหารค่ำที่น่าอึดอัดนัก
คงเป็เพราะอวิ๋นเส่าต้าวกับหรงซิวคุยกันมาเยอะแ้ เมื่อถึงโ๊ะาหาร ก็ไ่มีอันใดให้คุยแ้
อวิ๋นอี้ก้ม้าทาน ทันใดนั้นก็มีตะเกียบคู่ึ่คีบอาหารวางลงในถ้วยของนาง่านุ่มนวล
เิอรรถ
[1] ม้าในใจวิ่งวุ่น 小鹿乱撞 าถึง หวั่นไหว ัใจเ้แรง เช่นเดียวกับอาาผีเสื้อบินในท้อง
[2] าููู้ใจ 眼观鼻鼻观心าถึง ก้ม้าก้มาเพราะความเิา รวบรวมสมาธิไ่ว่อกแว่ก
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??