เรื่อง เกี้ยวรักท่านอ๋อง ฉบับชายาข้ามมิติ
มีสัญจรเ้าออก ใโรง้ำชามากมาย ที่อวิ๋นอี้มาึหน้าปะตู เสี่ยวเอ้อก็รีบเ้ามาต้อนรับนาง.
เดิมอวิ๋นอี้อยากเช่าห้องส่วนั แต่ห้องกลับเต็มหมดแ้ นางเบะปาก ทำได้เพียงหาโต๊ะริมหน้าต่างนั่ง เสี่ยวเอ้อใร้านช่างเจรจานัก เขายิ้มแย้มราวดอกไม้ แนะนำชาแต่ละชนิดให้นาง
อวิ๋นอี้มิได้มีาสนใใเรื่องการดื่มชามากนัก จึงสั่งไปว่า "เอาที่แพงและดีที่สุดมาเถิด"
ทันทีเสี่ยวเอ้อได้ยินก็ยิ้มกว้างมากขึ้นไปี เขาว่าแ้จากเสื้อผ้าแม่นางก็รู้ได้ทันทีว่ามิธรรมดา นางเป็ปลาัโตจริงๆ หลังจากพึมพำใใอยู่ครู่หนึ่ง เสี่ยวเอ้อก็รีบไปจัดแจง
อวิ๋นอี้รอจนชามา จิบไปสองสามอึก ที่นั่งริมหน้าต่างไ่เ ได้เห็นทิวทัศน์นอกหน้าต่างพอดี ใฝูี่ลุก่า นางไปที่ผู้ขวักไขว่ หาอยู่นานก็ไม่พบบุรุษที่านางมา
อวิ๋นอี้เดาว่า ีฝ่ายน่าจะรู้ัว่าถูกพบเ้า จึงกลับไปแ้
ไปเีได้ก็ดี มิฉะั้นางมิรู้ว่าจะทำเช่นไร
จนึี้อวิ๋นอี้ยังคงสับสนมึนงง
นางมิรู้ว่าีฝ่าย านางมาเพื่อการใด แต่นางรู้ว่าการถูกสะกดรอยมิใช่เรื่องที่ดี่าแน่นอน
อาจจะเพราะเห็นนางดูมีเงิน หรือกระั้ก็อาจเป็ใบหน้าอันงดงามนาง หรืออาจจะเป็... ชีวิตนาง
เื่คิดึ่าสุด้า อยู่ๆ นางก็รู้สึกหวาดหวั่น หัวใเต้นแรงขึ้นมาทันที ิ่ที่สตรีเก่งกาจที่สุดคือการคิดไปเรื่อย และแ้ฉากหนังอาชญากรรมก็ผุดขึ้นมาใหัวนางเป็ฉากๆ`
หยุด พอเลย!``
เื่เห็นว่าาคิดชักจะเลยเถิดไปสู่ด้านที่น่ากลัว่าการฆ่าหั่นศพ ้าัะ อวิ๋นอี้จึงรีบปัดาคิดั้ทิ้งไป
อย่าทำให้ัเกลัวสิ
นางจิบชาเพื่อบสติอารมณ์ หายใเ้าลึกๆ แ้เริ่มไปรอบๆ
มิเคยเห็นโรง้ำชาแห่งี้มาก่อนเลย ทว่าการตกแต่งร้านไ่เ มีเสน่ห์ทีเี ควันขาวคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นธูปอบอวล แขกที่มาที่นี่ส่วนใหญ่เป็นักปราชญ์ที่มีการศึกษา ิ่ที่ได้ยินล้วนเป็เีงสนทนาเบาๆ หรือไม่ก็เรื่องมีสาระ
อวิ๋นอี้เหลือบดูพวกเขา ดูออกว่าเป็นักปราชญ์ แต่งกายสะอาดสะอ้าน ดู่างามนัก
ทันใดั้ คิ้วนางก็กระตุก ที่โต๊ะไม่ไกลทางฝั่งตรงข้าม บุรุษที่กำลังนั่งอยู่คืู่จงเฉิงใช่หรือไม่?
ใบหน้าเขา ดูหล่อเหลาเีจริง และแม้เขาจะอยู่ใหมู่บุรุษที่่างามเช่นี้ ทว่าเขาก็ยังโเด่นที่สุด ทำให้ละสายตาจากเขามิได้
อวิ๋นอี้ค้นไส้ผ่าท้อง [1] ก็มิคิดว่าจะมีคำใดจะพรรณนาาบูรณ์แบบเยี่ยงี้ได้ จึง้ยอมแพ้ไป
นางไปที่ลู่จงเฉิง เขายังคงมีใบหน้าที่เย็นชาบนิ่ง ดวงตาเขายังคงแน่วแน่ ตรงข้ามเขามีบุรุษผู้หนึ่งนั่งอยู่ หน้าตาไ่เ เพียงแต่ผิวเข้มเล็กน้อยเท่าั้
าคำกล่าวที่ว่า าขาวซ่อนาอัปลักษณ์ได้้ หากดำมอมแมมสกปรกละก็...ราศีใดล้วนหาได้มีไม่ โดยเฉพาะบุรุษผู้ั้ทั้งดำทั้งผอมบาง ทำให้ดูเหมือนกับผู้ปะสบภัย่าไร่าั้
อวิ๋นอี้ตระหนักว่านางคิดไกลเกินไปแ้จึงเลิกคิด และชื่นชมางามลู่จงเฉิงต่อ
ไปมา อาจเป็เพราะสายตาที่เร่าร้อนเกินไป ลู่จงเฉิงจึงหันมาใที่สุด
ตาทั้งคู่สบปะสานกัน
อวิ๋นอี้ตกใเป็่ายิ่ง ชาที่เ้าปากพลันพุ่งพรวดออกมาทันที ้ำตาไหลออกมาเพราะาร้อนลวก
นางรีบก้มหน้าหาผ้าเช็ดหน้า แต่ก็หาไม่เจอ รู้สึกโกรธเหลือเกินจน้เอาแขนเสื้อปิดหน้า และตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหนี
ยามอวิ๋นอี้วิ่ง ก็วิ่ง่าไม่อายใคร นางไม่ลืมกระเป๋าใบน้อยใหญ่ตน จึงพะรุงพะรังเต็มไปหมด นางวิ่งผ่านฝูงชนออกไปทันที
การเคลื่อนไหวั้โเด่นสะดุดตา จนดึงดูดให้ทุกหันไป เสี่ยวเอ้อเห็นอวิ๋นอี้ก็วิ่งาหลังไปตะโกนให้นางจ่ายเงิน
โรง้ำชาที่เงียบบ พลันเิเหตุไก่บินสุนัขกระโ [2] อยู่ชั่วขณะหนึ่ง!
าตรงข้ามลู่จงเฉิงมีนามว่าซ่งซานชิง เขาพูดด้วย้ำเีงตกตะลึงว่า “ผู้ที่วิ่งไปเื่ครู่เป็สตรีหรือ?”
“อืม”
ลู่จงเฉิงตอบนิ่งๆ มุมปากขยับเล็กน้อย
เขาจำนางได้ นางเป็สตรีที่แปปะหลาดผู้หนึ่ง และยังเป็พระาาองค์าเจ็ดหรงซิว
ซ่งซานชิงไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอันใดอยู่ าหนุ่มลูบคางเบาๆ “ข้านึกว่าเป็ลมพายุพัดผ่านไปเีี!”
ลู่จงเฉิงยักไหล่ ไม่ตอบสนอง
ทั้งสองคุยกันครู่หนึ่ง เื่เห็นว่าใกล้ค่ำแ้จึงลุกขึ้นร่ำลากัน
เพียงแต่ลู่จงเฉิงไม่คิดว่าจะได้พบอวิ๋นอี้ี
นางถือเดินเตร่อยู่ใตรอกเล็กๆ เงยหน้าขึ้นเป็ครั้งครา แ้ก็หยุดนิ่ง ลู่จงเฉิงขมวดคิ้ว คาดเดา่าไม่แน่ใ
ผู้ใดจะไปรู้ ทันใดั้อวิ๋นอี้พลันหันกลับมา ทันทีที่เห็นเขา แววตานางก็สว่างวาบขึ้นมาทันใด
ลู่จงเฉิงขนลุกเพราะรอยยิ้มนาง
เขาอยากจะหันหลังจากไป แต่นางกลับรีบวิ่งามา ้ด้วยกระเป๋าใบน้อยใหญ่ข้างหลังนาง เื่เริ่มวิ่งก็ชนกระทบกันราวกับนางกำลังเล่นดนตรี
"่าู่!" อวิ๋นอี้เดินมาดักที่ด้านหน้า เีให้เขาหยุด "่าู่! ได้พบท่านช่างโชคดีเีจริง!"
นางวิ่ง่าเหนื่อยหอบ แก้มสองข้างแดงระเรื่อ หน้าอกขยับขึ้นลงด้วยารุนแรง
ลู่จงเฉิงกลับมาที่นาง รู้สึกร้อนหูเล็กน้อย
อวิ๋นอี้มิได้สังเกตเห็นาผิดปกติเลยสักนิด และรีบพูดต่อว่า “ข้าจำได้ชัดว่า ทางที่ไปจวนคือทางี้ ข้าควรจะเดินไปทางี้ แต่เหตุใดึรู้สึกว่าจะมีิ่ใดไม่ถูก้ ข้ามาผิดทางใช่หรือไม่"
"......"
ลู่จงเฉิงมุมปากกระตุก ่าที่เขาคาดไว้ นางหลงทางีแ้
ไม่ใช่สิ
คราี้ ถ้าจะพูดให้ถูกคือมิใช่หลงทาง
ทิศจวนกับตรอกเล็กๆ นี่ อยู่ตรงข้ามกัน่าสิ้นเชิง
เื่เห็นว่าลู่จงเฉิงไม่พูดอะไร อวิ๋นอี้นึกว่าเขาไม่เ้าใ นางคิดจะพูดซ้ำีรอบ ก็ถูกเขาพูดขัดไว้ "เดี๋ยวข้าไปส่งขอรับ"
"อ๊ะ!" อวิ๋นอี้ตะลึงเป็่ายิ่ง กะพริบตาปริบๆ ด้วยาดีใ "จะรบกวนท่านมากไปหรือไม่เจ้าคะ?"
"รบกวนขอรับ"
"......" นางเม้มปาก "เช่นั้ก็รบกวนด้วยเจ้าค่ะ"
"......" ลู่จงเฉิงชำเลืองนาง และนึกึครั้งแรกที่พบกัน เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า "ท่านจำทิศทางมิได้เลยใช่หรือไม่ขอรับ?"
สีหน้าอวิ๋นอี้เปลี่ยนไป หัวเราะเฮอะเฮอะ "ดูออกแต่ไม่พูด ึจะเีว่าเพื่อนนะเจ้าคะ"
เขาหัวเราะเบาๆ หยิบใมือนางมาถือไว้เ ก่อนจะเดินนำไปข้างหน้า
อวิ๋นอี้เดินาไปด้วยาสบายใ
เขาเดินอยู่ข้างหน้า แผ่นหลังตั้งตรง ลมวสันต์ยามเย็นพัดผ่านมา าเสื้อเขาก็โบกปลิวไปาสายลม ช่างงดงามและดูเป็อิสระยิ่งนัก
หัวใอวิ๋นอี้ที่ช่างไม่เชื่อฟังเต้นแรงีครั้ง
นางเดินกลับบ้าน่าตื่นเต้นตลอดทาง รับใช้เห็นลู่จงเฉิงเดินเ้ามา จึงรีบไปรายงานหรงซิว เขาแปใ คิดว่าลู่จงเฉิงคงมีเรื่องสำคัญอันใด คือเื่ไปึปะตูก็เห็นอวินอี้หน้าแดงก่ำ ยืน่าเรียบ้ด้วยาปะหม่าอยู่หน้าลู่จงเฉิง นางเงยหน้าขึ้นเขาเป็ครั้งครา แ้ก็ก้มหน้าลงทันที
แระเรื่อสีส้มแดงส่องกระทบใบหน้านาง ทำให้แก้มนางเป็สีแดงเข้มยิ่งขึ้นไปี ดวงตาที่งดงามอวินอี้ั้เปี่ยมไปด้วยารัก เช่นเีกับาเขินอายและาสุขยามที่นางได้เห็นเขาครั้งแรกเื่หลายปีก่อน
รับใช้เอ่ยเีเบาๆ หรงซิวจึงได้สติกลับมา เขาก้าวไปข้างหน้าลู่จงเฉิง ก่อนจะกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าอัครมหาเสนาบดีขวาลู่จะมา่ากะทันหัน ขออภัยที่มิทันได้ต้อนรับ่าเหมาะ เชิญท่านอัครมหาเสนาบดี"
"ฝ่าบาท" ลู่จงเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย "ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ ข้าเพียงได้พบพระาาบนถนน ทราบว่าพระาาหลงทาง จึงได้มาส่งนางกลับจวน ยามี้นางึจวนแ้ เช่นั้ข้าก็ขอักลับก่อน”
ไม่ทันที่หรงซิวจะได้พูดอันใด อวิ๋นอี้ก็เอ่ยปากห้ามมิให้ลู่จงเฉิงกลับไปขึ้นมาเีก่อน "ท่านอัครมหาเสนาบดี ท่านมาส่งข้าึจวน นับว่าช่วยชีวิตข้าไว้จริงๆ ก่อนหน้าี้ที่อยู่ที่นั่น ข้าก็พบว่ามีสะกดรอยาข้า โชคดีที่มีท่านอยู่ มิเช่นั้ข้าก็มิรู้ว่าจะได้กลับจวนหรือไม่! ้ำใคราี้ อวิ๋นอี้้ตอบแทน ท่านอัครมหาเสนาบดีโปรดให้โอกาสข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ!”
หรงซิวยิ้มนิดๆ
พ
อวิ๋นอี้ไม่รู้ัเลยว่า ดวงตาสดใสนาง ที่จ้องลู่จงเฉิงั้เต็มไปด้วยาคาดหวัง
ลู่จงเฉิงครุ่นคิดไม่ตอบา จู่ๆ นางก็ยิ้มตาหยี “ท่านอัครมหาเสนาบดี เหตุใดึไม่เ้าจวนไปนั่งเี่ อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันเถิดเจ้าค่ะ!”
ดีมาก
หรงซิวกัดฟัน่าเงียบๆ ี่า่ามาด้า สตรีเขา ต่อหน้าต่อตาเขา มิได้ซ่อนเร้นารักและา้การนางกับาอื่นเลย!
เชิงอรรถ
[1] ค้นใส่ผ่าท้อง 搜肠刮肚 าึ คิดจนหมดปัญญา
[2] ไก่บินสุนัขกระโ 鸡飞狗跳 าึ าวุ่นวาย ม่าน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??