เรื่อง เกี้ยวรักท่านอ๋อง ฉบับชายาข้ามมิติ
ัจากที่หรงซิวพูดคำเ่านี้ เขาก็โอบเอวอวิ๋นอี้ราวกับไม่มีอะไรเิขึ้น และพานางเิไปรอบสำนัก.
อวิ๋นอี้หันไปเขา สายาที่หล่อเหลาของเขาช่างเย็นชาและนิ่งสนิท เพียงแต่หัวใของนางไม่สามารถสงบลงได้ เขาบอ่า อย่าคิดถึงที่ไม่ใ่ของเ้า หาก้าข้ามกำแพง ้ข้ามศพเขาไปก่อน
หรือว่าหรงซิวจะรู้หมดแ้?
อวิ๋นอี้แตกื่ในใ ไม่สามารถคาดเดาท่าทีของเขาได้เลย
จากาทำาสนิทสนมรู้จักกันมาสักพัก แม้ว่าหรงซิวจะให้นางทำอันใดได้อย่างามใ ถึงขนาดยอมเข้ากันเป็ปี่ขลุ่ยกับนางได้ แต่นางรู้ดีว่าพวกเขาั้สองนั้นไม่เหมือนกัน
เขามีจิตใที่ลึกซึ้ง เิเพียงก้าวเดียวคำนวณมาแ้ถึงสิบ แต่นางเป็อยู่ไปวันๆ เล่นสนุกไปเรื่อย
นางไม่ออ่าหรงซิวโกรธนางหรือไม่ แต่มือที่โอบเอวบางของตนับกดน้ำหนักขึ้นเมื่อเิผ่านลู่จงเฉิง
นางแทบจะหายใไม่เพราะาบีบรัดของเขา!
อวิ๋นอี้ฉีกยิ้มบนใบหน้า แอบเอื้อมมือไปบิดมือเขาที่โอบอยู่
หรงซิวหันหน้ามา นางเบิกา้าทันทีก่อนจะพูดว่า “เบาหน่อยเพคะ”
“หากเ้าทำัดี ก็จะไม่เ็” เขาขยับเข้ามาใ้ พูดเบาๆ`
สถานาณ์เช่นนี้ ในสายาของนอก ั้สองกำลังกอดกันอย่างรักใคร่``
อวิ๋นอี้กัดริมฝีปากอย่างโกรธเคือง "รู้แ้เพคะ ฝ่าบาทผ่อนแรงก่อนสักนิดเถิด"
หรงซิวผ่อนแรงลง
เขาพูดทักทายกับลู่จงเฉิง เชิญให้เข้าสำนักด้วยกัน บอ่ามีบางอย่างที่เขา้าจะปรึกษาาือ ลู่จงเฉิงก็พยักหน้าเห็นด้วย
ั้สามเิเข้าไปข้างในด้วยกัน หรงซิวเหลือบอวิ๋นอี้ด้วยสายาลึกซึ้ง
อวิ๋นอี้ก็เข้าใในทันที หรงซิวจริงๆ ว่านางชื่นชอบลู่จงเฉิง
เรื่องยุ่งยากแ้
นางยังคงเกาะต้นขาของเขาอยู่ แต่ลับัหมกมุ่นอยู่กับบุรุษผู้อื่น ไม่ว่าจะพูด่าไ็คงไม่ดี อวิ๋นอี้ตัดสินใปิดหูปิดา มิพูดไร้สาระ ่าไ็าม เมื่อหรงซิวถามขึ้นมา นางจะไม่พูดอันใดมาสักคำ จะทำเพียงแค่อ่อนน้อมให้กับเขา ทำให้เขามีาสุข นางจะได้มีกินมีใช้ต่อ ทุกก็จะมีาสุขร่วมกัน
สำหรับลู่จงเฉิงแ้ นางเพียงแค่ชื่นชอบหน้าาของเขาเ่านั้น จากเพาี้ ก็ยังไม่แน่ว่าั้สองจะมีโอกาสพัฒนาไปได้หรือไม่ อวิ๋นอี้ฉลาดเฉลียว คิดไปคิดมา ก็ควรที่จะใช้ชีวิตามาเป็จริงไปก่อน
นางครุ่นคิดมาตลอดทาง ได้ยินเสียงของหรงซิวและลู่จงเฉิงคุยกันเป็ระยะ นางทำเป็ไม่สนใ ให้มันเป็เพียงเสียงนกเสียงลม
ไม่นานก็เข้าไปในสำนักศึกษา
สมกับที่เป็สำนักศึกษาของราชวงศ์ ไปๆ แ้มันครอบคลุมพื้นที่้าใหญ่ เห็นอาคารสูงสามั คานแกะสลัก เสาทาสีหรูหราแบบโบราณ อวิ๋นอี้เห็นบุรุษหลายในชุดนักเี พวกเขาก็ยืดคอและมา เดาในใว่าอาคารสูงั้สามนี้น่าจะคล้ายกับอาคารเี
หรงซิวเิอยู่ข้างกาย โดยไม่อธิบายให้นางฟัง
พวกเขาเิผ่านเข้าไปในตึกสูงด้านั มีถนนสายหนึ่ง้าและสะอาด วนเป็วงม ทางลาดูไม่ลำบาก เิไปโดยไม่เหนื่อย
สุดถนนมีเรือนอยู่สองแถวยาวั้ซ้ายขวา เรือนล้อมรอบด้วยต้นไม้ดอกไม้ นอกจากนี้ยังมีผ้าห่มและเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ด้านนอก
ที่นี่น่าจะเป็หอพัก
อวิ๋นอี้รู้สึกอยากรู้อยากเห็น ไปๆ ด้วยาแปลกา
นางเห็นต้นไม้หลายต้นอยู่ไม่ไ ต้นไม้ตั้งตรงสูง มีใบขนาดใหญ่ด้านบน เมื่อแสงอาทิตย์สาดลงมา ใบไม้สีเขียวสะท้อนแสงเป็ประกาย เป็ครั้งแรกที่นางเห็นแบบนี้ แปลกใจน้ร้องมา!
“นั่นต้นไม้อันใดหรือเพคะ?”
หรงซิวย้อนับไป เอื้อมแขนยาวไปโอบไหล่นาง ไ่ แต่ับดึงนางเข้าไปในห้องแทน าสนิทสนมอย่างกะทันหันเช่นนี้ ทำให้นางขมวดคิ้วไม่พอใ มือเล็กๆ ของนางจับแขนเขาแน่น พยายามสลัดมัน แต่นางก็ไม่สามารถสลัดทิ้งจนหลุดพ้นได้
าแข็งแกร่งของสตรีและบุรุษแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
เมื่อเห็นสาวน้อยในอ้อมแขนของเขาะสับะส่าย หรงซิวก็เลิกคิ้วขึ้นและตบก้นนางด้วยฝ่ามือใหญ่ "ู่ิ่ๆ เสีย"
"หรงซิว! ฝ่าบาทนะฝ่าบาท!" เขา้าตบก้นนางจริงๆ!
“ะไรหรือ?” หรงซิวยิ้ม “ในใีู้ื่ ข้าตีสักนิดก็มิได้หรือ? หากเ้าอยู่ไม่นิ่งอี่ะก็ เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะทำให้เ้าร้องได้?”
ปกติเขาไม่พูดอะไรตรงไปตรงมาเช่นนี้ อวิ๋นอี้ตกใ หูของนางเปลี่ยนเป็สีแดงโดยไม่ทันตั้งั
หรงซิวเห็นเช่นนั้น ก็หยักริมฝีปากขึ้นยิ้ม “อายหรือ? หากเกรงว่าข้าจะลงมือกับเ้า ก็ล้มเลิกาคิดเสีย สวามีของเ้ายังมิายง่ายๆ หรอก”
เ็เาพูดถึงเรื่องพวกนี้ อวิ๋นอี้ก็ขึงขังขึ้นมาทันที นางสวนับอย่างจริงจัง “ฝ่าบาทกำลังพูดเรื่องใดเพคะ?มีผู้ใดอยู่ในใกัน?"
“ลู่จงเฉิงน่ะสิ” หรงซิวพูดอย่างไม่ไว้หน้า “เ้าเ็เา น้ำลายก็แทบจะไหลมาแ้”
มันชัดเจนขนาดนั้นเลยหรือ?
อวิ๋นอี้เคอะเขิน มีท่าทีเ้าเล่ห์ "ไ่ะเะ ฝ่าบาทคิดาไปแ้เพคะ"
“ะนั้นหรือ?” หรงซิวกวาดสายา อารมณ์ในสายาซับซ้อนยิ่งนัก
ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด เขาจ้องนางจนรู้สึกผิด อวิ๋นอี้ละสายาอย่างไม่เป็ัเอง ึำ่า "ฝ่าบาทอย่าใช้กำลังนะเพคะ"
ั้สองเข้ามาในห้อง าตกแต่งในห้องมีาประณีตา มีต้นไม้สีเขียววางอยู่บนโต๊ะ ูสบายา
ไม่ได้รับคำตอบจากหรงซิว อวิ๋นอี้จึงทำัสงบเสงี่ยม
นางนั่งลงที่โต๊ะแ้ถามว่า “ช่วงนี้พวกเราอยู่ที่นี่หรือเพคะ?”
“ใ่” หรงซิวพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์
อวิ๋นอี้ถามอีกครั้ง “เมื่อใดจะับเมืองหลวงเพคะ?”
“รีบร้อนะไร?” หรงซิวพูด “พวกเราถือโอกาสนี้ ะชับาสัมพันธ์ระหว่างสวามีชายากันเถิด”
อวิ๋นอี้อัดอั้นจนพูดไม่ นางไม่คิดว่าหรงซิวจะเป็ดื้อรั้นเช่นนี้
ช่างมันเถิด เพื่อที่จะเกาะต้นขาเขาไว้ ้กัดฟันอดทน
อดทนได้ก็จะชนะ!
หรงซิวอยู่ในห้องสักพัก ก็ได้รับเชิญจากบุรุษทีู่เหมือนเป็ิ์ของสำนัก เขาสั่งให้อวิ๋นอี้ให้พักอยู่ในห้อง เมื่อถึงเพลาเที่ยงวัน จะมีเอาอาามาให้
จนะทั่งเขาจากไป หรงซิวมิได้เอ่ยถึงลู่จงเฉิงอีกเลย
อวิ๋นอี้ไม่คุ้นเคยกับสถานที่ใหม่ ัจากที่เขาจากไป นางก็เิไปรอบๆ า แม้ว่าทิวทัศน์จะงดงาม แต่เมื่อไปนานๆ ก็มิได้รู้สึกถึงางามใดๆ ไ่าั นางก็รู้สึกเบื่อหน่าย
โชคดีที่ถึงเวลาอาาแ้ ิ์ของสำนักหนึ่งนำอาามาส่งให้ ท่าทีของเขามีมารยาทและให้เกียรติเป็อย่างยิ่ง ึ่ทำให้อวิ๋นอี้รู้สึกเชิดหน้าได้
ในช่วงบ่าย นางหาอ่านหนังสือในห้อง ั้หมดเป็ภาษาจีนโบราณที่วิชาานัก ทำให้ผู้อ่านปวดหัว
ที่อวิ๋นอี้หมดาสนใ นางพลันเห็นแผนที่ที่แขวนไว้อยู่บนผนัง สายาก็ถูกดึงูดทันที
แผนที่เป็ภาพรวมของสำนักศึกษาจิงซุ่ยและบริเวณโดยรอบั้หมด นางศึกษาอยู่ครู่หนึ่ง ก็พบว่ามีโบราณสถานที่น่าสนใามาย
ไไป เหมือนจะมีทะเลสาบน้ำพุร้อน ะาู่รัก ้ ฟังูช่างชวนฝันและหวานซึ้งยิ่งนัก
ที่ใ้ๆ กันมีถ้ำฉางหลงอยู่ด้านัเขาของสำนัก อวิ๋นอี้เห็นว่ามีาทำเครื่องาไว้เป็พิเศษในแผนที่ เขียนบอ่ามีะูกั [1] ู่ใ้ำ ึ่ได้รับาอนุรักษ์ไว้หลายปีโดยไม่มีากัดกร่อน
ะูกัหรือ?
ฟังูยิ่งใหญ่ดี
นางอยู่ในห้องไม่ได้ทำอันใดเลย และนี้าอยากรู้อยากเห็นของนางก็ถูกะตุ้นแ้ นางจึงตัดสินใไปหาเรื่องแปลกใหม่ทำเสียดี่า อวิ๋นอี้ลอกแผนที่มาอย่างง่ายๆ แ้ไปผู้เดียว
อาจเป็เพราะิ์ในสำนักทุกมีวิชาเีกัน ที่นางเิลงไป ก็ไม่พบผู้ใดเลย
อวิ๋นอี้เิผ่านถนนสายเล็กๆ เข้าไปด้านัภูเขา เมื่อเทียบกับทิวทัศน์ในสำนักศึกษา ที่นี่อุดมสมบูรณ์เขียวชอุ่มนัก ิ่นอายของฤูวสันต์ก็เข้มข้น่าพ
นางขึ้นไป ก็พบถ้ำบนภูเขา...อยู่เยอะไม่น้อย
ที่แห่งใดคือถ้ำฉางหลงกันเล่า?
อวิ๋นอี้ไปๆ ทันใดนั้นก็เห็นที่คุ้นายิ่งนัก
นางั้ประหลาดใและดีใ ไม่ทันที่จะได้สติ นางก็ก้าวไปแ้ "อัครมหาเสนาบดีขวาลู่?"
เชิงอรรถ
[1] ะูกั 龙骨 าถึง ซากะูกสัตว์โบราณ เช่นะดองเต่า ะูกวัว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??