เรื่อง เกี้ยวรักท่านอ๋อง ฉบับชายาข้ามมิติ
อวิ๋นอีู้้ึร้อนรุ่มไปทั่วั นอกาะ้แล้ว นางยังู้ึไร้เรี่ยวแรง าู้ึที่ไม่คุ้นเคยจู่โจมนางครั้งแล้วครั้งเ่า หญิงาทำได้เพียงหอบหายใแรงเอนัพิงอกของุุู้นั้น .
ราวกับถูกไฟแผดเผา นางู้ึร้อนจนแทบละลาย
อวิ๋นอี้ร้องมาเบาๆ นางู้ึว่าุุู้นั้นแนบเข้ามาใ้นาง จึงทำให้นางแข็งทื่อไปั้ั
สติที่เหลืออยู่บอกนางว่า นางควรจะห่างเขา แต่นางับยื่นมือไปพยายามขอร้องเขา
"ร้อน...ช่วยข้าด้วย..."
ลู่จงเฉิงสีหน้าย่ำแย่ แม้ว่าเขาจะไม่เคย่าแม่้ำลำธารมา่ [1] แต่็ว่า อวิ๋นอี้เป็ะไรไป
ใบหน้าของเขาที่ไร้ซึ่งาู้ึใดๆ มาโดยตล เพลานี้ับขมวดคิ้วลง่าที่ไม่เคยเป็
เหตุใดุครั้งที่เจอกับอวิ๋นอี้ นางึได้กำลังตก้ำลุยไฟอยู่ตล นี่นางต้องเป็สตรีที่โชคร้ายเพียงใดกัน?
เพลานี้ทำการใดมิได้า ลู่จงเฉิงับมามีสติอีกครั้ง
เขาเหลือบไปรอบๆ ทางเส้นนี้เป็ทางเีที่จะไปท่าได้ อวิ๋นอี้เป็สตรีที่แต่งงานแล้ว กเขาอยู่เช่นนี้ หากถูกผู้คนพบเห็นเข้า ไม่รู้ว่าจะนำไปพูดมั่วเช่นไรบ้าง
ต้องไปจากที่นี่่!`
ลู่จงเฉิงอุ้มอวิ๋นอี้ขึ้นและก้าวจากวังไป่ารวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังะโจมที่พักภายใต้ค่ำคืนที่มืดมิด``
ัจากที่เขาวางอวิ๋นอี้ลงบนเบาะ เขา็หันัเดินไป แต่ับถูกมือของนางจับเอาไว้
อวิ๋นอี้ที่แทบจะหมดสติไปนั้น ู้ึอ่อนแรง นางพึมพำะไรอยู่ในปาก ราวกับว่าสัมผัสได้ึการมีอยู่ของเขา ู่ๆ นาง็ขยับเข้าไปเกี่ยวัเขาให้ล้มลง
"......"
ลู่จงเฉิงผลักนาง มัดมือและเ้าของนางไว้ที่มุมด้วยเข็มขัดแล้วรีบจากไป
แม้ว่าเขาจะเย็นชา แต่เขา็ยังเป็บุรุษธรรมดา
ัจากก้าวจากะโจมที่พักมา ลู่จงเฉิงึจะถอนหายใด้วยาโล่งอก
เขาหันับไป ภายใต้แสงจันทร์เย็นเยียบ แววตาของเขามืดมนเรื่อยๆ
ลู่จงเฉิงรีบับไปที่งานเลี้ยง พีกับที่ฮ่องเต้อวี่ซวนกำลังจะไป ภายในงานเลี้ยงครื้นเครงยิ่งนัก เทศกาลล่าสัตว์สิ้นสุดลงแล้ว ุคนจึงดื่มกัน่าเต็มที่ มีคนเมา มีคนพูดคุยกัน่าสนุกสนาน เขาเดิน่าฝูงชน็หาหรงซิวจนเจอ
ทว่าข้างาหรงซิวับมีสตรีอ้อนแอ้นอยู่ผู้หนึ่ง
ลู่จงเฉิง จำได้ว่านี่คือซูเมี่ยวเออร์ ราชีนีข่าวคราวของราชศ์ต้าอวี่
่หน้านี้ที่เขาอยู่เจียงหนาน แม้ว่าจะมิได้จากเรือน แต่็ได้ยินเื่เกี่ยวกับนางอยู่เสมอ เื่มาึเมืองหล ็ยิ่งได้ยินเื่นางจนเอือม ่าไ็ตาม เขาปฏิบัติกับสตรีุคนเช่นเีกัน—
ไม่ว่าจะงดงามเพียงใด หรือมีพรสวรรค์ที่โดดเด่นเพียงใด เขา็ไม่สนใ
ไม่สนใการมีอยู่ของซูเมี่ยวเออร์ เขาจึงเดินตรงเข้าไป ยืนอยู่หน้าหรงซิว
ทันใดนั้น เงาที่ปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเ้า คนสองคน็มาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดาย เื่เห็นชัดว่าเป็ลู่จงเฉิง ซูเมี่ยวเออร์็วางมือที่เอวและย่อลงทำาเคารพ "คารวะท่านมหาเสนาบดี!"
ลู่จงเฉิงไม่ค่อยให้าสนใสตรี ึแม้ว่าจะเป็ซูเมี่ยวเออร์ ราวกับว่าไม่เห็นนาง เขารีบพูดกับหรงซิวว่า “ฝ่าบาทสะดวกมาคุยกับข้าหรือไม่ขอรับ?”
“มีการใด็พูดตรงนี้เถิด” หรงซิวหยุดพูด ยังคงไม่ลืมว่าบุรุษตรงหน้า เป็คนที่อวิ๋นอี้สนใ เขาพูดเสริมว่า “อวิ๋นเออร์ยังไม่ับมา ข้ากำลังรอนางอยู่"
ลู่จงเฉิงเลิกคิ้ว โน้มัไปข้างหน้า แล้วพูดด้วย้ำเสียงที่ได้ยินกันเพียงแค่สองคนเ่านั้น "เื่ครู่ข้าเห็นว่านางถูกคน..."
ยังไม่ทันพูด ็ได้ยินเสียงดังปั้ง ุคนหันมา่าตกตะลึง
หรงซิวตบโต๊ะ ยืนขึ้นด้วยใบหน้ามืดมน เขาไม่ลังเล รีบพูดทันที "พาข้าไป!"
บุรุษั้สองคนต่างเอวบางขายาว เดินทีราวกับทำให้เกิดลม เื่ซูเมี่ยวเออร์เห็นเช่นนั้น ็รีบเดินตามมา ร้องเีถาม "ท่านพี่ซิว จะไปแห่งใดเพคะ? ข้าจะไปด้วย!"
"หยุดอยู่ตรงนั้น!" หรงซิวพูด่าไม่แม้จะหันัับ "ซูเมี่ยวเออร์ ไม่ต้องตามข้ามา!"
ระหว่างทาง ลู่จงเฉิงเ่าเื่ที่เกิดขึ้นให้หรงซิวฟังคร่าวๆ
แม้ว่าเขาจะเตรียมใไว้แล้ว แต่เื่เขามาึ่าเร่งรีบ ร้อนรนกับภาพที่เห็นตรงหน้า
บนเบาะนุ่ม มือและเ้าของนางถูกมัด และเสื้อผ้าที่นางสวม่หน้านี้็ะจัดะจายอยู่ใต้แสงสลัว างามของนางปรากฏมาทำให้ผู้คนคลั่งไคล้
หรงซิวแอบสบถ หันับไปทันที โล่งใที่พบว่าลู่จงเฉิง มิได้ตามเข้ามา
เขาเดินเข้าไปหาอวิ๋นอี้ ่ๆ ย่องเข้าไป
เื่เข้าไปอยู่ข้างหน้านาง ็ตกใจนเหงื่อท่วมั
หรงซิวรู้ดีึาเปลี่ยนแปลงในร่างาเขาแล้ว เขามิเคยรู้มา่ว่าสตรีที่อยู่กับเขามาสามปีจะทำให้เขาทิ้งเกราะ [2] ลงในสักวันหนึ่ง
เขาสูดหายใเข้าลึกๆ และนั่งลงข้างนาง ร่างาของเขากำลังเดืดาล แต่หัวใของเขาับเย็นชาและมีสติ เขาพยายามจัดการมัน่ารวดเร็ว!
นางที่หมดสติไป ไม่รู้ว่าผู้ใดกำลังเข้ามา นางแคู่้ึึลมหายใของเขาและส่งสายตาไปที่เขา่าไม่รู้ั
พระเ้า!
หรงซิวควบคุมัเองไม่ได้ เขาจึงก้มหน้าลงจูบนาง จูบนี้เป็เหมือนกับการจุดไฟในดินแดนรกร้าง มันควบคุมไม่ได้ ั้ที่รู้ว่าไม่ได้ ่าน้อย็ไม่ควรจะเป็เพลานี้ แต่สตรีผู้นี้ ทันทีที่ได้สัมผัส็แทบรอไม่ไหวที่จะได้ืนกินเขา...
เขาผลักนางไปด้วยใบหน้าเย็นชา แล้วุขึ้นยืน่าเงียบๆ ข้างนาง
พูดจากก้นบึ้งของหัวใของเขา เขาอยากจะทำกับนางเพลานี้เสียจริง ผู้ใดจะทนต่อการยั่วยวนอันร้อนแรงเช่นนี้ได้?
แต่เื่คิดึตอนที่นางตื่นขึ้นและพูดึเื่สัญญาระหว่างเราั้สองขึ้นมา หากนางว่าเขาผิดสัญญาแล้วจากไปเ่าจะทำเช่นไรเ่า?
าคิดที่วนเวียนอยู่่ๆ หายไป เขาสูดหายใเข้าลึกๆ ฟื้นคืนสติจากาคิดของเขา ตัดสินใช่วยนางด้วยวิธีอื่น
ไม่ทันที่เขาจะได้เคลื่อนไหว เขา็ได้ยินเสียงฝีเ้ามาจากั้ใ้และไจากนอกะโจมที่พัก
ไม่ใช่ผู้เี แต่มาเป็ุ่ม
หรงซิวมีแววตาเยื่อกเย็น ใช้มือบั้งคออวิ๋นอี้ให้สลบไป
ผู้ที่มานำด้วยไทเฮา และตามด้วยซูเมี่ยวเออร์ ่คนที่เหลือต้องการมาสรู้เพียงเ่านั้น
หรงซิวเหลือบไป่านิ่งๆ ่าทักทายไทเฮาว่า "่า่า เพลาดึกเยี่ยงนี้แล้วมาเพื่อการใดขอรับ?"
“็เพราะนางคนนี้น่ะสิ!” ไทเฮาสีหน้าไม่ดี นางค้ำไม้เ้า แล้วสั่งให้าใช้คนหนึ่งเดินมาจากฝูงชนด้วย้ำเสียงเย็นชา นางฟุบลงกับพื้นนั่งัั่เทา
ไทเฮาดุด้วยารุนแรง “ั่ะไ! บอกมาสิว่าเ้าไปเห็นอันใดมา!”
าใช้จะ้าขัดขืนได้เช่นไร นางสะอื้นเสียงั่ “ข้า...ข้า...เื่ครู่ข้าไปเข้าห้อง้ำแล้วพบกับพระชายาเจ็ดกับุุู้หนึ่งโดยบังเอิญเพคะ...จากนั้นุุู้นั้น็อุ้มนางขึ้น...ข้าไม่รู้ว่าไปแห่งใด!"
างคืนดึกดื่น บุรุษสตรีสองต่อสอง ั้ยังมีการะทำแนบชิด คำใบ้พวกนี้ชัดเจนนัก
ุคนหรงซิวด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันไป
ต่าง็รู้ดีว่าคู่ของพวกเขามีาสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง เกิดเื่เช่นนี้ นี่มันเป็การสวมหมวกเขียวให้เขามิใช่หรือ?
หรงซิวหัวเราะในใ แต่ับเม้มริมฝีปากแน่น เขาไปที่าใช้ ถาม่ากดดัน "เ้าพูดเื่อันใด!"
"พระชายาเจ็ด...พบกับบุรุษ...ลับๆ" ภายใต้แรงกดดัน าใช้พูด่าตะกุกตะกักจนประโยค
“เ้าเห็นเองกับตาหรือ?”
“ข้าเห็นกับตาเพคะ” าใช้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง กัดฟันพูดว่า “เพลานั้นยังมีอีกหลายคนที่เห็นเช่นเีกันเพคะ”
หรงซิวเหวี่ยงแขนเสื้อขึ้นด้วยาโ “พาข้าไปดู!”
เืุ่คนได้ยินเช่นนั้น นี่ถือว่ากำลังจะไปจับคนล่ประเวณี ข่าวใหญ่เช่นนี้ พวกเขาย่อมต้องไปดูด้วย!
าใช้เดินอยู่ข้างหน้า หรงซิวเดินตามัจากนั้น็ตามด้วยุ่มคน เดินไปข้างนอก่าอึกทึก
เื่เข้าไปในวังแล้ว พวกเขา็มาึหน้าห้องหนึ่ง าใช้็หยุดชี้ไปที่ประู “เพลานั้นข้าเห็นพวกเขาเข้ามาในนี้”
หรงซิวมาข้างหน้าด้วยใบหน้าครึ้ม ทันทีที่เดินเข้ามา เขา็ได้ยินเสียงหอบของบุรุษสตรี
ไทเฮาทนไม่ไหว สั่งให้คนมาเปิดประู!
ซูเมี่ยวเออร์ที่อยู่ข้างๆ ็เอามือปิดปาก สีหน้าเต็มไปด้วยาเหลือเชื่อ “คงจะมิใช่พระชายาเจ็ดหรอกเพคะ...พระชายาเจ็ดจะทำเยี่ยงนี้ได้่าไรกัน? นางรู้ั้รู้ว่าท่านพี่ซิวเป็ห่นาง...เพียงไร!”
ขณะพูด ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที นาง็้ำตาไหลมาอีก
ผู้คนามายนับว่าซูเมี่ยวเออร์แสดงเก่งสุด ไม่มีผู้ใดตอบนาง นางจึงปาด้ำตาแล้วพูดต่อ "ท่านพี่ซิวน่าสงสารนัก..."
พร้อมกันกับเสียงสะอื้น เสียงผลักประู่าแรง็หยุดลง
หรงซิวไม่ได้ที่จะเดินเข้าไป่ารวดเร็ว คนอื่นๆ ็เดินตาม ซูเมี่ยวเออร์่ๆ ดึงผ้าเช็ดหน้า มีรอยยิ้มวาดขึ้นที่มุมปากของนาง
นางไม่เชื่อว่าจะมีุุู้ใดเห็นสตรีของตนทำเื่เช่นนี้แล้ว จะยังทนไหว?
แต่เื่เข้าไปึห้อง ซูเมี่ยวเออร์็ต้องอึ้ง
เห็นเพียงสตรีบุรุษคู่หนึ่ง บุรุษคือทหารที่นางซื้อไว้ ่สตรี... เป็าใช้ข้างาของนางเอง
เป็ไปได้่าไร?
ไม่ใช่อวิ๋นอี้หรอกหรือ?
าใช้บอกนาง่าชัดเจนว่าเื่สำเร็จแล้ว เพลานี้ับเป็เื่บ้าบอเช่นนี้ไปได้่าไรกัน!
เกิดอันใดขึ้นกันแน่!
ซูเมี่ยวเออร์โจะตายแล้ว เื่ครู่นางยังพูดคำพูดโง่เขลาเหล่านั้นไปอีก คิดว่าแสดงได้่าชาญฉลาดแล้ว ับายเป็ที่ตรงนี้ไม่มีเงินสามร้อยตำลึง [3] มิใช่หรือ?
นางไปที่หรงซิว่าตื่นตระหนก เห็นเขายิ้ม ถามาใช้ว่า “้าข่าวลือเื่เ้านาย ควรจะรับโทษอันใด?”
“ข้ามิได้้าข่าวลือนะเพคะ! ข้า็ไม่รู้เช่นกันว่าเหตุใดจึงเป็เช่นนี้ไปได้!” าใช้จะทนคำถามนี้ของหรงซิวได้เช่นไร ขาั้สองข้างอ่อนแรงลงจนควบคุมไม่ได้ ล้มลงกับพื้น
หรงซิวถีบนางเข้าที่ท้อง าใช้็ปลิวไปจนสุดทาง ะแทงกับพื้น ะอักเลืมาเต็มปาก
มิมีผู้ใดเอ่ยปากอีก ุคนเงียบ ซูเมี่ยวเออร์ที่แผนการล้มเหลว ็ตกใัวยิ่งขึ้นในเพลานี้จนไม่้าเงยหน้าขึ้น
ไทเฮา็หน้าแตกไปตามกัน นางะแอมเบาๆ เตรียมที่จะพูด
ไม่คิดว่าหรงซิวจะแย่งพูด่ "เื่นี้ยังไม่"
หรงซิวเดินเข้าไปคว้าไหล่ของทหารแล้วโยนเขาลงไปที่พื้นทันที
ทันใดนั้น แรงกดดันอันเย็นยะเยือก็ปรากฏขึ้น ดาบยาวถูกดึงจากฝัก หรงซิว็ฟาดเข้าที่เอวของเขา ุุู้นั้นัั่ เื่เห็นเลื เขา็มีสติับมาทันที
เื่รู้ว่าัเองอยู่ที่ใด ยามหันไปผู้คนรอบๆ ็แทบจะหมดสติไปพ
หรงซิวไม่ได้ให้โอกาส ชี้ดาบไปที่ลูกะเดือกของเขา "ูา ผู้ใดวางยาเ้า ผู้ใดให้เ้ามาที่นี่ แผนเดิมคืออันใด?"
ทหารมีสติดี พูดปัดว่าไม่มีแผนใด เขากับาใช้รักกัน
่าไรเสีย็ดี การแอบรักกับาใช้เป็เพียงาผิดเล็กๆ น้อยๆ แต่หากมีาคิดจะ้ามลทินให้พระชายา โทษใหญ่ึกับต้องโดนตัดหัว
“ไม่เห็นโลงศพไม่ั้ำตา” หรงซิวพูด่าเย็นชา เขาหันัให้ฝูงชน แะาขึ้น ได้ยินเพียงเสียงร้องครวญดังไม่ทันไรทหารผู้นั้น็ล้มลงกับพื้น เลืะเด็นไปึสามื่ [4]
เชิงอรรถ
[1] ่า้ำ่าลำธาร 经历过江湖 ายึ มีประสบการณ์ด้านนั้นๆ
[2] ทิ้งเกราะ 丢盔弃甲 ายึ แพ้ราบคาบ สิ้นุิ่
[3] ที่ตรงนี้ไม่มีเงินสามร้อยตำลึง 此地无银三百两 ายึ ิ่ที่อยากปกปิดซ่อนเร้น แต่ับายเป็เปิดเผยให้โลกรู้
[4] ื่ 尺 ายึหน่วยวัดายาวของจีน 1ื่ มีายาว 33.33เซนติเมตร
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??