เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
ฮวาเีฟังคำั้ของเขาแ้ค่อยๆ สูดลมหายใเย็นๆ เข้าปหนึ่งครั้ง ดวงาคู่ั้เต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ าหน้ากากทองคนนี้ึจะไร้ความสาารถ แต่เขาก็ทำให้ในางรู้สึกรังเกียจึ้าได้จริงๆ ทำตัวเหืนหาเี่ยวไล่กัดผู้อื่น วันนี้ถ้ารไปได้ เห็นทีจะต้องขโมยจนเขาสิ้นเหนือประดาตัวกันสักครา.
าชุดคลุมสีำพอได้ฟังคำของาหน้ากากทอง แม้จะเคารพแต่กลับไ่กล้าขยับตัวลงืแม้แต่คนเดียว
“ทำไม? ไ่ได้ยินี่ข้าพูดหรือ? ”
้ำเสียงของาคนั้แข็งกร้าว าเสื้อคลุมสีำนับร้อย เ้าของ่ากายกำยำเ่าั้ขยับ “ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง! ”
เงาผู้คนสีำทิฬและสายานับร้อยั้จ้องมองาี่ฮวาเี จากั้ก็เข้าาใกล้นางด้วยใบหน้าเย็นชาและไร้ความรู้สึก
“หึ เชื่อข้าหรือไ่ เพียงแค่พวกเ้าแตะต้องข้าแม้เพียงปลายเ้ขน ุจบของพวกเ้าทุกคนย่อมเป็ความาย พวกเ้าไ่เห็นเ้านายี่ปากกับใไ่ตรงกันหรือ? ”
ฮวาเียิ้มชั่ว้าเหืนกับจิ้งจอกเก้าหาง
เ่าคนชุดคลุมสีำต่างหยุดนิ่งพร้อมกัน
พวกเขาถูกคำขู่ของฮวาเีหยุดเอาไว้
แม้ไ่กล้าขัดคำสั่งของนายท่านแต่ก็พวกเขาก็กลัวายเช่นกัน
“มู่ัเี เ้านี้ไ่ประาณตนเอาเสียเลย”`
าหน้ากากทองโมโหึขีดสุด เขายกืโบกเป็สัญญาณ “ไป”``
พวกคนชุดคลุมสีำรุดหน้าเข้าาอย่างพร้อมเพรียงกัน ฮวาเีกลอกา าหน้ากากทองคนนี้จิตใเหี้ยมโเสียจริง หรือว่าวันนี้นางต้องถูกกำจัดจนายี่นี่? หากตกอยู่ใกำืของาหน้ากากทอง หากเป็เช่นั้ นางายเสียยังจะดี่า ผู้าคนนี้ั้เนื้อั้ตัวบรรยายได้แค่สองคำคือ โ กับเหี้ยม!
ทำเช่นไรดีเล่า
ลมหนาวี่เย็นเยือกแต่ก็ยังเย็นไ่เท่าดวงาของฮวาเี
าหน้ากากทองนั่งอยู่บนม้าราวกับองค์ราชาี่รอให้ผู้คนสวาิภักดิ์ต่อตนเอง
ดังั้...
น่าสนใ าหน้ากากทองผู้นี้คงเริ่มจากความรักใคร่สู่ความเกลียดชัง เื่รักาก็ย่อมเกลียดา เขารักสตรีี่ชื่อมู่ัเีนั่น ดังั้จึงเกลียดูของผู้หญิงคนนี้ี่ไปมีอะไรกับผู้อื่น
ชั่วิาเดียว ฮวาเีได้สร้างละคร้ำเน่าั้รักั้เกลียดึ้าใอง
ใวินาทีถัดา ฮวาเีพลันเงยหน้าึ้ ใบหน้าี่แต่เดิมั้ดูเย็นชาพลันเปี่ยมไปด้วย้ำา เดิมนางก็เป็ผู้หญิงี่มีเสน่ห์ยิ่งนักอยู่แ้ าบัดนี้ทั่วั้่าของนางั่เทิ้ม ท่าทีหวาดกลัวสุดขีดแต่กลับไ่จำนน การคาดคะเนี่เต็มไปด้วยความเห็เห็นใ แม้ว่าเขาจะเป็าี่ใแข็งเพียงใด ก็คงต้องใอ่อนให้กันบ้าง
“ท่าน จะทำแบบนี้จริงๆ หรือเ้าคะ? ”
ทันใดั้ ฮวาเีก็เอ่ยด้วย้ำเสียงี่ดูเศร้าโศกและรันทด ท่าทางราวกับถูกคนทำ้าจิตใ อารมณ์ของนางเปลี่ยนไปอย่างรวดเ็แต่กลับดูเป็ธรรมชาติยิ่ง ไ่มีอาการเขินอายแต่อย่างใด
อืม ใ่แ้
ความปรารถนาใวัยเด็กของฮวาเีคือการเป็นักแสดงผู้มีชื่อเสียง เข้าสู่วงการฮอลลีวูดและรับรางวัลออสการ์
หากแต่ว่าพระเ้าไ่ให้โอกาสนาง นางจึงต้องกลายาเป็หัวขโมยผู้มีชื่อเสียงแทน
ดังั้ ใตอนนี้ดราม่าขนานแท้จึงได้เวลาออนแอร์แ้
าหน้ากากทองึกับตกตะลึงเพราะไ่คิดว่าผู้หญิงี่มีท่าทีแข็งแกร่งาตลจะแสดงท่าทีอ่อนแอและออ้อนออกา แต่เื่เหลือบมองเด็กน้อยใอ้อมอก หัวใของเขาก็กลับาเย็นชาึ้าอีกครั้ง “มู่ัเี เ้ารู้ซึ้งึความหวาดกลัวแ้หรือ? ตอนั้ี่เ้ามั่วโลกีย์กับาอื่น เ้าน่าจะคิดึผลี่ามาให้ดีเสียก่อน”
าหน้ากากทองส่งเสียงเย็นชา โทสะแล่นพร่านไปทั่วั้่า
ฮวาเีจะรู้ได้อย่างไรว่าาี่เขาพูดึคือผู้ใด ทว่าหากยิ่งพูดก็คงจะยิ่งแย่ นางทำาเบิกโพลงอย่างปวดร้าวและไ่ได้เต็มใ เป็การแสดงี่บูรณ์ยิ่ง “แต่ ข้าถูกบังคับ...”
สิ้นคำพูด ชั่วิา ้ำาพลันหลั่งไหลพรั่งพรูราวกับสายฝน
“คนี่ข้ารักคือท่าน เป็ท่านาตล แต่เขาบีบบังคับข้า ข้าเองก็ไ่กล้าบอกท่าน หนำซ้ำท่านรู้หรือไ่? เด็กคนนี้เป็ูของท่าน เป็ูของท่าน ข้ารู้ว่าตัวข้ามีมลทินไ่บริสุทธิ์ ไ่มีหน้าจะอยู่ต่อไป แต่เด็กคนนี้ได้โปรดท่านเมตาเขาด้วย”
้ำใาของฮวาเีค่อยๆ ไหลรินลงาเป็สายไ่หยุด ามด้วยคำพูดี่สิ้นหวัง ช่างบีบคั้นหัวใคน!
การแสดงเป็สตรีี่โดนดูถูกเหยียดหยาม แต่กลับต้องแข็งแกร่งยืนหยัดของฮวาเีั้เฉียบคมยิ่งนักและมันก็ทำให้คนอื่นรู้สึกประทับใเป็อย่างยิ่งเช่นกัน
้ำาเอ่อคลอ ฮวาเีมองไปี่าหน้ากากทอง กลับเห็นว่าบรรยากาศรอบๆ ตัวเขากลับยิ่งเย็นลง ราวกับี่นางทำไปไ่ทำให้เขารู้สึกัใดเลยสักิ ซ้ำยังโกรธยิ่ง่าเดิม ัจากั้ก็ได้ยินเสียงเขาขบฟัน “มู่ัเี องเ้านี่ถูกลาถีบ [1] ไปแ้หรือ ำูโ่ๆ เช่นนี้ก็ยังพูดออกาได้ หากไ่ใ่ว่าข้าผู้นี้ไ่เคยแตะเนื้อต้องตัวเ้า คงต้องถูกเ้าหลอกเข้าแ้จริงๆ คิดไ่ึว่าคุณหนูมู่ัเีแท้จริงแ้จะมีพรสวรรค์ด้านการแสดง”
หืม?
พอฟังคำของาหน้ากากทองคำ มู่ัเีก็พลันตกตะลึงมึนงง หา? าหน้ากากทองคำไ่เคยแตะมู่ัเีา่อน?
โง่!
ถ้าไ่เคยแตะเนื้อต้องตัวา่อนจะมีูได้อย่างไร การแสดงผ่านไปแ้ ก็ต้องโทษตัวเองี่เติมบทเอง!
แม้ฮวาเีจะแสดงบที่ถูกคนอื่นแฉแต่นางก็ไ่รู้สึกอับอายเลยสักิ ้ำายังคงล้นเอ่อทั่วดวงา นางเช็ดมันทิ้ง ความอ่อนแอโศกเศร้าบนหน้าพลันมลายหายไป ้ำเสียงี่ใช้เย็นาิ่ง นางหันไปพูดกับาหน้ากากทอง “ไ่ใ่าแท้ ิน่าเล่า ึถูกใ”
“เ้าพูดว่ากระไะ? ”
และประโยคนี้เองก็เป็ประโยคี่ยั่วโมโหาหน้ากากทอง
้ำเสียงเย็นเฉียบเป็ภูเขา้ำแข็งสูงสิบลี้ ความโมโหพุ่งสูงสุดขอบฟ้า
าหน้ากากทองโยนตัวลงจากัม้า เขาสาวเ้าก้าวยาวๆ าาู่ัเี ดวงาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิต
“มู่ัเี เ้าช่างหาี่ายเสียจริง”
ืถือธนูทองคำพร้อมด้วยูศรขนนกสามดอก เสียงดัง พุ่งตรงไปบีบบังคับฮวาเี แต่ฮวาเีก็พลิกาด้านข้างและเอาตัวรได้อย่างหวุดหวิด คนั้่าพลันยืนตระหง่านอยู่บนหน้าผาสูงชัน
าทุกนายเงียบสนิทราวกับเสียงจักจั่นใหน้าหนาว ไ่มีผู้ใดกล้าแม้แต่จะหายใ
เขาโยนธนูทองคำไป สาวเ้าก้าวใญ่เข้าหาฮวาเี ดุจดังราชาพญายมเพรียกหาีิ
าหน้ากากทองเดินเข้าาใกล้ช้าๆ ฮวาเีใเ้แรง เ่าาชุดำี่อยู่ตรงหน้า นางล้วนไ่วางไว้อยู่ใสายา มีเพียงาหน้ากากทองี่อยู่ข้างหน้าี่คุกคามนางาี่สุด
ใี่สุด เขาก็าหยุดยืนนิ่งไ่ขยับอยู่เบื้องหน้าฮวาเี ทันใดั้ก็ยื่นืออกาแ้กำส่วนี่เป็ัตรายต่อีิของฮวาเีไว้
เื่เขาอยู่ใระยะประชิด ฮวาเีึมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสายาคู่ั้ใต้หน้ากากแดงก่ำเพียงใด แววาฉายแสงเย็นเยือกโ้า “มู่ัเี เปิ่นจวิ๋นให้ท้ายเ้าาเกินไปแ้ ความายคงจะง่ายเกินไปสำหรับเ้า เปิ่นจวิ๋นตัดสินใแ้ว่าจะจับเ้าส่งให้ค่ายา ให้เป็นางโลมใใั้ ัจากั้ก็โยน่าสกปรกของเ้าเข้าไปใหลุมศพ ให้สัตว์ป่ารุมกัดกิน”
“เฮงซวย”
ฮวาเีด่าท้วยความโมโห
กริชี่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าอ้อมาตลก็แทงลงไปตรงหว่างขาของาหน้ากากทองทันที “ถ้าหากเ้าปรารถนาให้ข้าาย ข้าคนนี้จะไ่มีวันทำให้เ้าปรารถนาชั่วีิ”
การโจมตีั้รวดเ็และแม่นยำ
ใวินาทีั้ ฮวาเีเตรียมตัวาอย่างดี กริชี่ซ่อนาตล รอเพียงจังหวะโจมตี
“มู่ ั เี เ้า หา ี่ าย”
าหน้ากากทองถอยัาามจิตใต้สำนึก หน้าำเข้มราวกับ้ำหมึกเพราะนั่นเป็ุสำคัญี่สุดของบุรุษ เขาโบกัือย่างโเหี้ยม เป้าหายคือเด็กน้อยใอ้อมอกของฮวาเี หากเขาฟาดืลงไป เด็กน้อยต้องถูกพรากีิไปแน่
ไร้ซึ่งความลังเล ฮวาเีหันักลับอย่างรวดเ็และแบกรับแรงตีด้วยีิ
จากั้่ากายของนางก็โบยบินออกไปอย่างควบคุมิได้ ปลิวไปทางหน้าผาลึก
เดิมคิดว่าต้องตกลงไปด้วยความเ็มหาศาลแต่กลับไ่เป็เช่นั้ เพราะแขนเสื้อกลับถูกดึงไว้
เสียงเด็กร้องดังึ้า เสียงลมกำลังคำรามแผดก้อง
หมวกงอบของนางร่วงหล่น เ้ผมสยายออกและเ้ระบำอย่างบ้าคลั่ง
่าของนางห้อยตกออกาจากหน้าผา าผู้ั้นั่งอยู่บนหน้าผาและดึงเสื้อของนางเอาไว้ “มู่ัเี เ้าอยากายขนาดนี้เลยหรือ ไ่ง่ายดายเช่นั้หรอก”
ฮวาเีเงยหน้าึ้มองาหน้ากากทอง ใสถานการณ์เช่นนี้ ใบหน้าของนางไ่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่ิ คิ้วและดวงาเย็นชาราวกับมีด มุมปากกลับพกรอยยิ้มชั่ว้า ชั่ววินาทีถัดา เห็นเพียงแค่ฮวาเีี่ลอยอยู่กลางอากาศขยับข้อื แสงสีทองพุ่งออกจากสร้อยข้อืของนาง และใช้ืข้างเดียวี่อุ้มเด็กอยู่โอบเด็กไว้ี่หน้าอก
เืุ่ื กริชก็แทงไปี่ัืของาหน้ากากทองอย่างโเหี้ยมจนทะลุึ้ไป หยาดโลหิตซ่านกระเซ็น เกิดเป็าแผลสาหัส
“มู่ ั เี”
าหน้ากากทองกัดฟันพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อนางอย่างคับแค้น ภายใต้ความเจ็บปวดเช่นนี้ กลับยังไ่ป่ื เขายังคงดึงคอเสื้อของมู่ัเีเอาไว้แน่นหนา
าของมู่ัเีถูกลมพายุพัดจนลืมาไ่ได้ ใใั่ไหวอย่างรุนแรง าคนนี้มีจิตใี่แน่วแน่ยิ่งนัก แม้ัืจะถูกกริชแทงแต่ก็ยังไ่ป่ แสดงให้เห็นว่าคนคนนี้มีจิตใโเหี้ยมเพียงใด หากตกไปอยู่ใเงื้อมืของเขา ยังจะมีทางรอยู่อีกหรือ?
นางลืมาราวกับเห็นแววาโ้าเย็นชาของาคนนี้ นางกัดฟันแ้สบถออกไป “คนเฮงซวย ข้าคนนี้ั้ีิรักาี่สุดคือทอง แต่จากวันนี้เป็ต้นไป ข้าขอไ่ข้องเกี่ยวกับทุกอย่างี่เป็สีทองั้หมด
ข้าผู้นี้ขอสาปแช่งเ้า ชั่วีินี้ขอให้เ้าโลกของเ้า ไ่ แข็ง ึ้ า อีก!”
ลมหนาวพัดโหยหวน หิมะขาวลอยปลิวพ
ฮวาเียกกริชึ้าด้วยืขวาแ้ พุ่งแทงเข้าแขนเสื้ออย่างว่องไว เสียงแคว่กฉีกขาด ทันใดั้แขนเสื้อพลันขาดสะบั้น นางร่วงหล่นลงไปอย่างรวดเ็ ดวงาี่นางเห็นก่อนี่จะตกลงไปคือแววาไ่อยากจะเชื่อของาหน้ากากทอง...
เชิงอรรถ
[1] 让驴踢 ถูกลาถีบ เป็คำด่าทอ หายึ การทำเรื่องี่คนปกติไ่ทำกัน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??