เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
สี่ปีต่อมา
ภูเขาที่เงียบงัน พระอาทิตย์ทอแเจิดจ้า ท้องฟ้าในเดือนมิถุนายน้จัด ัั่ร้องเี ส่วนใคนั้แสนหงุดหงิด
หุบเขาแรกอาณาจักรต้าโจว เขาฉุ่ยเฟิงเป็นเขาที่ทอดยาวหลายพันลี้และมีปะชากรเบาบาง
ในยามั้ปรากฏเกวียนลาคันนึงเคลื่อนที่ผ่านมาไปอย่างสบายๆ ไม่เร่งรีบ ราวกับกำลังเคลิบเคลิ้มและชื่นชมวิวทิวทัศน์สองข้างทาง เื่มองคนที่บังคับเกวียนก็เห็นเป็นเพียงเ็น้อยอายุเพิ่งจะสี่ถึงห้าขวบเท่าั้ เ็คนั้เติบโตมามี้าตาที่สละสลวย ิ้ัตา งดงามน่ารักยิ่ง โดยเฉพาะดวงตาใสแจ่วคู่ั้ เป็นปะกายแวววับราวกับกระ ดูไม่ธรรมดาเลยแม้แต่นิด
เื่มองเข้าไปในเกวียนลา มีคนคนหนึ่งกำลังเอนกายอยู่บนตั่งนุ่มๆ ท่าทางเกียจคร้าน ที่ขามีหมาป่าตัวเล็กกำลังพิงอยู่ โต๊ะเล็กด้าน้าเต็มไปด้วยขนมและผลไม้หลากหลายชนิด ช่างมีความสุขเีเืเกิน
“ส่งที่มีออกมาให้หมดไม่เช่นั้ก็จงตายซะ”
ทันใดั้ ปรากฏเีงัสะท้อนออกมา ึ่เีงั้ัเป็นพิเศษในหุบเขาที่เงียบสงบแ่ี้
“่าแ่ ข้าง้าเหมือนจะมีคนทะเลาะกัน...”
เ็น้อยพูดจาฉะฉาน น้ำเีงน่ารักน่าเอ็นดู
สตรีที่อยู่ภายในเกวียนไม่ลืมตา มือนางคว้าหยิบเอาองุ่นโยนเข้าปาก “ขับต่อไป แม่สอนเจ้าแล้วไม่ใช่หรือ ถ้าคนอื่นไม่มายุ่งกับเรา เราก็จะไม่เข้าไปยุ่งกับเขา พวกเขาตีกันก็ตีไป พวกเราก็เดินทางพวกเราไป”
“ขอรับ...”
เกวียนลาเดิน้าต่อไป เื่เลี้ยวผ่านโค้งพลันได้เห็นชายชุดดำสี่ห้าคนล้มกลิ้งอยู่บนพื้นโล่งด้าน้า ขณะี้ชายชุดแดงคนนึงกำลังูชายชุดดำแปดคนล้อมรอบเอาไว้ ดูท่าทางไม่ค่อยมั่นคง ใบ้าซีดเผือด เห็นชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
“เจียงจื่อเฮ่า เจ้าูพิษไปถึงห้าชนิด อยู่ได้ีไม่นานหรอก ยังไม่ยอมส่งออกมาแต่โดยดีี ข้าผู้ี้จะมอบความตายให้กับเจ้า”
“ไร้าะ พูดมากเีจริง”
ชายชุดแดงขมวดคิ้ว จู่ๆ ่าพลันขึ้นาอากาศ กระบี่ในมือูชักออกมาีสิบเล่ม พลังที่มองไม่เห็นแผ่กระจายไปโดยรอบ เ่าชายชุดดำแปดคนบัดี้ล้มลงจนเืหกคน ทว่าชายชุดแดงคนั้่ากายัโอนเอน ทำท่าจะล้มลงกับพื้น
“พลังลมปราณระดับผู้บำเพ็ญั้เก้าเก่งกาจสมคำร่ำลือ แต่น่าเีดายที่เจ้าคงควบคุมมันเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆ ”
ชายชุดดำที่เป็นหัว้าคนั้ส่งเีงหัวเราะั นัยน์ตาเปี่ยมไปด้วยความโหดเหี้ยมและตื่นเต้นในคราวเดียวกัน
เจียงจื่อเฮ่าหงายอยู่บนพื้น แอาทิตย์สาดส่องอยู่เหนือศีรษะ เขารู้สึกได้ถึงพลังปราณที่ไหลเวียนอยู่ใน่ากายเขาที่กำลังค่อยๆ สลายหายไป ช่างน่ารังเกียจเีจริง เขาปล่อยทิ้งพลังเก้าวัวสองเสือ [1] เพื่อที่จะได้รับยาอายุวัฒนะร้อยปีี้มา ทว่าัูคนอื่นช่วงชิงไป ต้องโทษเขาที่ปะมาทจึงูเข้ากับพิษห้าปะการฝ่ายตรงข้าม ถึงั้ที่พลังทั้งหมดูทำลายหายไปและได้รับบาดเจ็บสาหัส เช่นตอนี้เป็นเช่นโล่ที่แข็งแกร่งแต่ก็ใ้ที่จะแตกสลาย
กระบี่ชายชุดดำูยกขึ้นเหนือศีรษะ ฉายแเย็นะเื เขาใ้จะตายแล้วใช่หรือไม่...
น่าเีดายที่ในอ้อมแขนเจียงจื่อเฮ่ามียาอายุวัฒนะแก้พิษ 'ดอกบัวพันปี' อยู่ แต่เขาัไม่สามารถเอามาใช้ได้เพราะกำลังจะูฆ่าตาย
เจตนาสังหารพวยพุ่งและกระบี่ก็มาถึงตัวแล้ว
แต่ทันใดั้ัมีรถเกวียนลาคันนึงเลี้ยวเข้ามายังเส้นโค้งภูเขาี้ เีงักึงกึงกึง...
ชายชุดดำที่ยกกระบี่อยู่ถึงกับะึ แม้แต่เจียงจื่อเฮ่ายังต้องใช้แรงหันศีรษะัมา
ฉับพลันทันใดั้ สายตาคนสามคนก็จับจ้องไปที่เกวียนลา ุคนล้วนะึ คนขับเกวียนลาตัวเล็กถึงขนาดี้เลยหรือ? ีทั้งลาที่ใช้ลากั้ยังเป็นลาตัวใหญ่สีดำตัดขาวี?
ในที่ธุรกันดารแ่ี้ การรวมตัวกันเช่นี้ ช่างแปลกปะหลาดยิ่งนัก
“ี่ใหญ่”
ชายชุดดำีคนนึงเ่
“ฆ่า”
คนชุดดำที่เป็นหัว้าพูด
ีคนยกกระบี่มาข้าง้า ใบ้าั้โหดเหี้ยม!
“แค่เพียงผู้ที่ผ่านมา เหตุใดต้องฆ่าแกงกันด้วยเล่า? ”
ดวงตาเจียงจื่อเฮ่าฉายปะกายแดงก่ำ เ่ปากด้วยน้ำเีงเกลียดชัง แต่ัูหัว้าชุดดำเตะเข้าที่หัว “ความตายมาถึงตัวแล้ว ยังจะกล้ายุ่งเรื่องคนอื่นีหรือ”
“่าแ่ มีคนต้องการจะฆ่าพวกเรา”
สายตาเืบมองชายชุดดำที่หยิบมีดเดินเข้ามาใ้ เ็ที่ขับเกวียนจึงหยุดลา เ็น้อยกะพริบตาพร้อมกับอ้าปาก ใบ้าไม่มีสี้าความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ทำให้คนอื่นถอนหายใเพราะคนไม่รู้ย่อมไม่กลัว
“เฮอะ... ไม่แหกตามองหน่อยหรือ? ”
เื่สิ้นเีง ่าผ้าโปร่งเกวียนก็ูแออก ปรากฏใบ้าหญิงสาว...
ใบ้าสวยงามหมดจด คิ้วโก่งสวยหยาดเยิ้มยั่วยวน เปล่งปะกายออกมา งดงามราวกับเทพธิดานางฟ้า
หญิงสาวสวมชุดกระโปรงยาวโปร่งสีขาว ราวกับขนนกเบาบางนุ่มนวล ผิวขาวกว่าหิมะและขาวเนียนราวกับหยก ผมสีดำขลับยาว ดวงตาสวยเชิดขึ้น สามส่วนดูมีเสน่ห์เย้ายวน ริมฝีปากสีอิงเถา คิ้วเรียวยาวราวต้นหลิว ใบ้าโค้งมนราวกับไข่ห่าน ราวกับปีศาจจิ้งจอกที่หลุดออกมาจากภาพวาด สวยงามจนทำให้ผู้คนจิตหลุดได้
มือสังหารชุดดำยังคิดไม่ถึงว่าที่จริงแล้วคนที่บนเกวียนลาจะเป็นสาวงามเช่นี้
ขณะที่ยังถือกระบี่ ทั่ว่าะึยืนอยู่กับที่ จากั้ตาก็แดงก่ำ ทั่ว่าตื่นเต้นจนั่ หันตัวัไปหาี่ใหญ่ “ี่ใหญ่ าา! ”
ในถิ่นธุรกันดารเช่นี้ ยังมีสาวงาม....
หัว้าชุดดำคนั้ฉายแววตาหื่นกระหายจากสองตา เขาไม่อาจรีรอที่จะเดินไปทางรถม้าได้ สองมือรีบ้ปลดกางเกง “ฆ่าเ็น้อยแล้วเอาผู้หญิงไว้ ข้าใช้ชีวิตมาหลายปียังไม่เคยเจอสตรีที่สวยขนาดี้มาก่อนเลย ตื่นขึ้นมาคงยังละเมอจำกลิ่นได้เลยกระมัง ฮ่าๆๆ ”
“เจ้าคิดจะทำอันใด? ”
สตรีบนรถม้าทำตาปรือง่วงงุน ่ากายนางราวกับไร้ึ่กระดูก นางเอาตัวพิงกับขอบรถลาแล้วเหล่ตามอง พลันาไป เพราะอากาศ้ เผยให้เห็นแขนขาวเนียนราวกับรากบัว ทั้งบนข้อมือขาวั้ยังมีไข่มุกทองคล้องอยู่ ผิวั้ราวกับหยกที่เปล่งปะกาย ยิ่งเห็นเช่นั้ สายตาชายชุดดำยิ่งฉายปะกายหื่นกระหาย
“แม่หญิงงาม มาให้ี่ชายรักเจ้าเถิดนะ”
ชายชุดดำคนั้คำรามแล้วก็พุ่งใส่สตรีคนั้
เจียงจื่อเฮ่าหลับตาปี๋ เนื่องจากไม่อาจทนเห็นจุดจบเ็น้อยและหญิงสาวได้ ทว่าทันใดั้พลันได้ยินเีงร้องเจ็บปวดมากระทบหูแทน เขาลืมตาขึ้นกวาดสายตามอง เห็นเพียงหัว้าชายชุดดำที่พุ่งตัวไปทางรถม้าัเดินโซซัดโซเซออกมา เหยียบเข้ากับหินที่พื้น ล้มลงจนสี่ขาชี้ฟ้า ซ้ำกระบี่ใหญ่ในมือเขาก็บังเอิญหลุดจนแทงทะลุอก เลือดสีแดงฉานพลันไหลนองทั่วพื้น
เห็นเพียงดวงตาเขาที่เบิก้า ท่าทางราวกับตายตาไม่หลับ
เจียงจื่อเฮ่าะึกับสถานการณ์ที่พลิกผันี้ หัว้าชุดดำูหินก้อนนึงทำให้ล้มลง? ซ้ำร้ายยังูกระบี่ในมือตัวเองจัดการ? มีอะไรผิดพลาดหรือ หัว้าชุดดำคนี้เป็นถึงปรมาจารย์ที่ทะลวงผ่านระดับผู้บำเพ็ญั้ที่เจ็ดเชียวนะ
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ชายชุดดำที่เือยู่คนุท้ายที่ะึอยู่พลันแสดงปฏิกิริยาออกมา
“ี่ใหญ่! ”
เขาร้องคำรามพร้อมกับถือกระบี่พุ่งเข้าไปโจมตี เป้าหมายคือเ็ลากเกวียนลาคนั้
“รีบหนีไป”
เจียงจื่อเฮ่าร้องเีงั น่าเีดายที่่ากายเขาขยับไม่ไปเลยแม้แต่นิด
ั่ปะเดี๋ยวต่อมา เีงเขาพลันค้างอยู่ในลำคอ ได้ยินเพียงแค่เีงร้อง ลาที่ลากเกวียนตัวั้ก็ร้องคำรามและยกขาเตะขึ้น ลาที่คึกคะนองตัวี้จู่ๆ ก็เตะไปที่ชายชุดดำคนั้ทันที ั่ขณะที่เขาูเตะไป กระแทกลงกับพื้นัโครม และหัวเขาก็กระแทกเข้ากับหินก้อนใหญ่พอดี เลือดไหลนองทั่วพื้น ชายชุดดำคนั้ตัวกระตุกอยู่สองสามครั้งหลังจากั้ก็นิ่งสนิทไม่เคลื่อนไหว
เจียงจื่อเฮ่าในเวลาั้ ตาไปแล้ว...
สตรีผู้ี้กับเ็น้อยโชคดีเืเกิน ุท้ายชายชุดดำูลาเตะจนตาย? ไม่ ูเตะแล้วยังไปกระแทกหินพอดีจนตาย? เจียงจื่อเฮ่าคิดง่ายๆ ว่าตนเองคงฝันไป
“เอ่อ ่าแ่ พวกเขาตายหมดแล้ว...”
เ็คนั้กะพริบตาและเ่ปากพูด ดวงตาเต็มไปด้วยความสงา
สตรีบนรถลาขณะี้กระโดดลงมาบนพื้นแล้วเดินไปที่จุดที่ชายชุดดำสองคนตายอยู่ นางเตะ่าพวกเขาไปมาด้วยท่าทางมั่วซั่วตามอำเภอใ แลดูขี้เกียจ “เฮ้อ น่าสงาเืเกิน ตายจริงด้วย เหตุใดถึงได้โชคร้ายขนาดี้นะ”
เจียงจื่อเฮ่าพอได้ยินผู้หญิงคนั้เ่เีงเบา
สาวงามคนี้เป็นมารดาเ็คนั้หรือ? งดงามขนาดี้ ราวกับเทพธิดาที่หนีลงมายังโลกมนุษย์ ช่างน่าเีดายที่นางเป็นภรรยาคนอื่น ดวงตาเขาฉายแววเีดาย
“หยวนเป่า ถ้าอย่างั้พวกเราก็เดินทางกันต่อเถิด”
หลังจากั้เจียงจื่อเฮ่าก็ได้ยินผู้หญิงคนั้เ่ปาก หมุนตัวั แล้วเดินไปทางรถม้า
ด้วยเหตุี้เขาจึงะึ...พ
แม่ลูกคู่ี้ไม่สนใเขาเลย? เขาคือผู้ที่ยังมีชีวิตรอดและอยู่ที่นี่ หรืออันที่จริงแล้ว พวกเขาไม่สนใผู้ใดเลยด้วยซ้ำ?
เชิงอรรถ
[1] พลังเก้าวัวสองเสือ 九牛二虎之力 (jiǔniúèrhǔzhīlì) ทำุอย่างเท่าที่จะทำได้ ุกำลังความสามารถ เปรียบว่าใช้แรงพอๆกับวัวเก้าตัวกับเสือีสองตัวมารวมกัน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??