เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
ทันทีที่ิ้เีง าผู้นั้นยังไ่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง ฮวาเีัปล่อยพลังลมปราณอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดกระแทกเ้าที่้าอกาผู้นั้นอย่างโหดเหี้ยมทันที ร่างเขาปลิวกระเด็นลอยออกไป เีงโครมดังสนั่น ร่างที่กระแทกลงกับพื้นพาให้ฝุ่นผงปลิวตลบอบอวล ดาาผู้นั้นเบิกโพลง เขาอยู่ในท่าทีตะลึงงัน ยามที่เขากำลังจะเปิดปากพูด ทันใดนั้นก็อาเจียนออกมาเป็นเลืก้อนใหญ่ เขากำลำคอตนเอง่จะสลบล้มลงไปในทันที
เกิดาหวาดัึ้ในยามนั้น ุคนตกตะลึงรวมถึงฉู่หลิวเองก็ด้วย
คนที่อยู่ข้างันางรีบก้าวเ้าไปข้าง้าเพื่อตรวจสอบาที่ล้มลงกับพื้น จากนั้นก็เงย้าที่เต็มไปด้วยาหวาดัึ้มองไปที่ฉู่หลิว “จวิ๋น... ิู๋่ ซุนเหวยเขา เขา..."
“ทำไม? ”
เีงฉู่หลิวแข็งกร้าวึ้เพียงเพราะเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชานางพูดจาติดอ่าง
ในวินาทีถัดมาัได้ยินเีงคนคนนั้นกล่าวว่า “พลังปราณูทำลาย เส้นลมปราณเีหาย ซุนเหวย เขากลายเป็นคนไร้ปะโยชน์ไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“อะไรนะ? ไร้ปะโยชน์ไปแล้ว? ”
ฉู่หลิวเปล่งเีงอย่างตกใจ นางรีบร้อนก้าวไปข้าง้าเพื่อตรวจสอบด้วยตนเอง ่จะพบว่าลมปราณในร่างกายซุนเหวยกำลังวิ่งพล่านมั่วซั่วไปทั่ว ไร้หนทางจะทำให้สงบลงได้ พลังลมปราณดับสูญไปแล้ว
เฮือก
ฉู่หลิวสูดอากาศเย็นเ้าป ใบ้านางแตกเป็นริ้วๆ เงย้าึ้ด้วยแววาที่ยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
สำหรับผู้ที่ฝึกวรยุทธ์นั้น หากเส้นลมปราณูทำลาย ส่งให้พลังลมปราณดับสูญก็เท่ากับว่าเป็นคนไร้ปะโยชน์ ั้ชีวิตี้คงไ่มีวันเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้ี ย่อมมีชีวิตอยู่อย่างไ่สู้าย
นางจ้องเขม็งไปที่ฮวาเี กัดฟันเปล่งเีงกระแทกทีละคำ “ู่อันเี เ้าเพิ่งทำลายเส้นลมปราณบุตรามือขวา่าเสนาบดีฝ่ายา เ้ากล้าิ่ั เ้าคิดว่าตนเองยังเป็นบุตราคนโตแห่งตระกูลู่เช่นเื่สี่ปีที่แล้วอยู่ีหรือ?”
นางเปล่งเีงตะคอกอย่างแข็งกร้าว
ทว่าในยามนั้น าในใจฉู่หลิวเองก็รู้สึกหวาดัยิ่งนัก เนื่องจากซุนเหวยเป็นหนึ่งในผู้ฝึกยุทธ์ระดับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นที่ ทว่าซึ่งเขากลับูทำลายเพียงเพราะฝ่ามือเีู่อันเี
ันางเองก็เป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับผู้บำเพ็ญเพียรขั้นที่สิบเอ็ด ทว่าก็ไ่อาจทำร้ายผู้บำเพ็ญเพียรขั้นที่ได้ด้วยฝ่ามือเี ดังนั้นในีู้่อันเีที่อยู่เบื้อง้านางเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับใดกันแน่?
ฉู่หลิวกำมือสองข้างที่วางไว้แนบลำัแน่น
นางเป็นิู๋่ที่มีพรสวรรค์ูสุดในเมืองหลแห่งต้าโจว นางมิอาจูู่อันเีพรากศักดิ์ศรีนางไป
“เฮอะ กล้าููบุตราข้า รนหาที่ายนัก”
ฮวาเีเหลือบมองไปที่ฉู่หลิว ่จะพูดด้วย้ำเีงเย็นชา ้ำเีงนั้นเปี่ยมล้นไปด้วยาหยิ่งผยอง
ฉู่หลิวโมโหจนปีกจมูกสั่นไหว ู่อันเีที่สูญาไปเป็นเวลาสี่ปี นิสัยนางได้เปลี่ยนเป็นท่าทีไ่สนกฎสวรรค์หรือกฎายบ้านเมือง เื่สี่ปี่ ท่าทีสตรีผู้ี้คงไว้ซึ่งาเย็นชาและหยิ่งยโส สี่ปีต่อมา นิสัยนางเปลี่ยนจาก้ามือเป็นัมือ เพียงแค่เอ่ยปากก็สามารถทำให้คนโมโหายได้ ีั้พลังลมปราณนั้นก็รุนแรงยิ่งนัก
สุด้าแล้ว เื่ราวที่เกิดึ้เื่สี่ปี่ได้เปลี่ยนู่อันเีไปโดยสมบูรณ์
้าผากฉู่หลิวเต้นกระตุกด้วยาเ็ปเพราะคำพูดฮวาเี
าโหดเหี้ยมและาเกลียดชังซ่อนอยู่ในดานาง ได้ยินเพียงเีงหัวเราะเย็นชานางที่พ่นออกมาว่า "ู่อันเี เ้าสูญาไปถึงสี่ปี นิสัยเ้าเปลี่ยนไปไ่น้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามี้จิตใจเ้าช่างโหดเหี้ยมอำมหิต เ้าไ่รู้หรือว่าสำหรับผู้ฝึกวรยุทธ์นั้นเส้นลมปราณมีาายว่าอย่างไร? เ้าทำให้เขากลายเป็นคนพิา วันี้ิู๋่ผู้ี้จะแสหาายุติธรรมคืนให้กับเขา”
ทันทีที่ิ้เีง ัเห็นามือึ้ ่จะออกคำสั่งว่า “า ัู่อันเีให้ข้าเดี๋ยวี้ นางทำร้ายซุนเหวย ิู๋่ผู้ี้ขอเป็นัแทนมือขวา่าเสนาบดีฝ่ายาัันาง มอบให้ฮ่องเต้ทรงตัดสินโทษ! "
"พ่ะย่ะค่ะ"
ฉู่หลิวออกคำสั่ง ุคนที่อยู่ันางัส่งเีงตอบรับ แววาุคนโหดเหี้ยมดุร้าย
ฮวาเีขยับั นางคิดถึงไ่ถึงว่าาทีู่ฝ่ามือพิฆาตนางแท้จริงแล้วจะมีฐานะเช่นี้ แต่ไ่ว่าเขาจะเป็นใคร ถ้าเขาูหมิ่นหยวนเป่า มันผู้นั้นย่อมสมควราย!
นางเหลือบมองไปทางฉู่หลิวที่คิดจะันางแทนมือขวาเสนาบดีฝ่ายาคนนั้น? เฮอะ... จิตใจเ้าเล่ห์มากแผนายิ่งนัก เดิมทีนางก็เกลียดตนแทบายจนคิดจะเก็บกวาดให้ิ้ ทว่ากลับกล่าวด้วยคำพูดสวยหรููส่ง ช่างเสแสร้งเก่งเหลือเกิน
แต่วันี้ ูท่าแล้วว่าจะต้องลงมือฆ่าล้างบางเีแล้ว
นางมองไปทางเมืองหล บางทีอาจจะไ่คุ้มที่จะอยู่ต่อที่นี่
ผู้คนนับสิบที่อยู่เบื้องัฉู่หลิว เ้าล้อมฮวาเีไว้อย่างรวดเร็ว
"จัดา"
ฉู่หลิวออกคำสั่งด้วย้ำเีงที่แข็งกร้าวดุดัน
ผู้คนนับสิบพุ่งเ้าหาฮวาเี แววานางเย็นาิ่งนัก บรรยากาศั้ร่างัแปรเปลี่ยนไปในทันที นางัมือหยวนเป่า ค่อยๆ ยืนึ้บนเกวียนลา ริมฝีปากสีแดงนางเม้มแน่น ามือึ้ ทว่ายังไ่ทันได้ขยับั ทันใดนั้นหอกยาวพู่แดงัพุ่งแสายลมเ้ามา พร้อมกับเีงคำรามก้องด้วยาโกรธเคืองบรุษผู้หนึ่ง “ผู้ใดกล้าแตะต้องบุตราเปิ่า [1] ! ”
เีงคำรามโกรธเกรี้ยว ถล่มฟ้าทลายดิน แตัดทำลายาสงบ
เห็นเพียงบุรุษผู้หนึ่งขี่อาชาสีนิลพุ่งตรงเ้ามา เีงเขามาถึง่ั ยังไ่ทันเ้าใกล้ฝูงชนก็บังคับแส่ม้าหยุดม้าเอาไว้ ่ตนเองจะเหาะพุ่งเ้ามา จากนั้นก็เหวี่ยงฝ่ามือึ้ พลังลมปราณแผ่กระจายไปรอบทิศทาง ตรงเ้ากระแทกผู้คนนับสิบที่ล้อมรอบฮวาเีและหยวนเป่าเอาไว้ จนพวกเขาแตกกระซ่านกระซัดกระเซ็นทันที
เขายืนอยู่ตรง้าฮวาเีและหยวนเป่า ดาคู่คมราวกับาเสือจ้องมองไปที่ฮวาเีและหยวนเป่า
ราวกับว่าไ่กล้าที่จะเชื่อ
เขามองฮวาเีที่อยู่ตรง้า า จ้องใบ้านาง นัยน์าเต็มไปด้วยาตื่นตระหนกอย่างไ่อาจปิดบังได้ ูต้อง ถึงแม้จะซูบผอมลงไปมาก ทว่าคิ้วคู่ี้ นัยน์าคู่ี้ ถแบบมาจากมารดานาง...
สี่ปี เด็กาที่หายัไปถึงสี่ปีเต็ม...
นางกลับมาแล้วจริงๆ !
ู่เอ้าเทียนจ้องไปที่บุตราที่เขาคิดถึงุคืนวัน ดาเอ่อท้นไปด้วยหยาด้ำ าสงสัยเขาเพิ่มพูนึ้เรื่อยๆ เหตุใดบุตราเขาถึงทิ้งบิดาผู้ี้ไป จากไปครั้งก็าไปถึงสี่ปี ไร้ิ้ซึ่งข่าวคราวใด
เ้าเด็กคนี้ ใจร้ายถึงขนาดี้ได้อย่างไร เหตุใดนางถึงได้กล้า เหตุใดถึงได้...
ทว่าเขาไ่กล้าก้าวเ้าไปข้าง้า ทำได้เพียงมองูใบ้าที่งดงามที่อยู่ตรง้า นี่คือบุตราเขา นางยืนอยู่ตรง้าเขาจริงๆ มิใช่าฝันเพียงตื่นหนึ่ง
ดาู่เอ้าเทียนแดงก่ำ แม้แต่กะพริบายังไ่กล้าหักใจทำ ัว่าทันทีที่เขาัา ุอย่างที่อยู่ตรง้าเขาจะสลายาไป
สวรรค์รู้ดี สี่ปีที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตผ่านไปได้อย่างไร?
บุตราที่เขารักถนอม ปะคองไว้ในอุ้งมือ าัใจ ัจากูโจมตีเ้าไปเช่นนั้น นางกลับไ่ได้พึ่งพาบิดาเช่นเขา แต่เลือกที่จะแบกรับเอาไว้คนเี หนีออกจากจวน หนีไปจากเขา
เขาโมโห ไ่เ้าใจ ิ้หวัง เ็ป และในที่สุดก็กลายเป็นาเีใจ
เป็นเขาเองต่างหาก เป็นพ่อเช่นเขาที่ไ่สามารถปกป้องบุตรัเองได้ ปล่อยให้นางจากไปโดยไ่บอกลา ท่ามกลางสถานาณ์เช่นนั้น!
ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่า เด็กคนี้ได้ายไปแล้ว เขาถึงขนาดคิดว่า เขาสูญเีบุตราตนไปแล้ว...
สี่ปีแล้วที่ไ่ได้เจอ บุตราเขาซูบผอมลงไปมาก ยามที่ต้องเผชิญกับโลกานอกคงแบกรับาุข์ใจไว้มากมายเป็นแน่ นางที่เป็นเพียงสตรีผู้หนึ่ง ไ้้ากาย ไ่มีพ่อ ไ่มีี่า เร่ร่อนอยู่านอกเพียงผู้เี ต้องทนุข์ทรมานมากเพียงใด ต้องเหนื่อยยากสักเพียงไหน...
หัวใจที่เ็ปู่เอ้าเทียนพันกันยุ่งเหยิง
หยาด้ำามิอาจควบคุมได้ีต่อไป มันรินไหลออกมาจากหางา เขาเบือน้าหนีเพราะไ่ต้องาให้ฮวาเีเห็นเขาในสภาพเช่นี้ ทว่ากลับสบเ้ากับดาปะเมินีคู่หนึ่ง
เด็กน้อยคนหนึ่ง ผิวขาวอมชมพูราวกับหยกแกะสลัก ั้ละเอียด่และ่ารัก าไ่สบายใจบางอย่างติดอยู่ในสายา เด็กน้อยใช้ดาที่อยากรู้อยากเห็นคู่หนึ่งลอบสำรวจัเขา
้ำายังคงเอ่อท่วมอยู่ในดาู่เอ้าเทียน ในยามนั้นเขาได้ยินเีงเล็กเด็กาัน้อยที่เอ่ยออกมาว่า "่า... คือ่าาใช่หรือไ่ขอรับ?”
่าา!
ดังนั้นเด็กคนี้ก็คือ...
บุตราบุตราเขา?
นางออกไปเผชิญโลกานอกเพียงคนเี ั้ครรภ์และคลบุตร ตกลงแล้วนางต้องผ่านาุข์ยากเช่นไรกัน ต้องชดใช้โทษถึงระดับไหน?
บุตราสุดที่รักที่เขาปะคบปะหงมวางไว้กลางฝ่ามือ ตลสี่ปีที่ผันผ่าน นางใช้ชีวิตมาเช่นไร?
บุตราเขา บุตราแสนล้ำค่าเขา
ในยามนั้น าไ่เ้าใจและาสับสนั้หมดไ่เหลืออยู่ีแล้ว เหลือเพียงาุข์และาเีใจอย่างไ่มีที่ิ้สุดพ
ู่เอ้าเทียนทนไ่ไหวีต่อไป เขายกมือข้างหนึ่งึ้ปิด้า กลั้นเีงร้องไห้ไว้ในลำคอ หยาด้ำาไหลริน ในเวลาี้าผู้สง่างามหลั่ง้ำาราวกับหัวใจกำลังแตกสลาย
โลกเงียบงันไร้สรรพเีง ไ่มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยคำพูด มีเพียงเีงบุรุษร่างูใหญ่ที่พยายามข่มเีงร่ำไห้ตนไว้อย่างสุดกำลัง
เชิงอรรถ
[1] เปิ่า เป็นคำเรียกแทนตน ายถึง่าอ๋องผู้ี้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??