เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
ฮวาเหยียนกุมมือหยวนเป่า่จะมองไปที่บุรุษที่จู่ๆ ก็โผล่มาราวกับหล่นลงมาจากฟากฟ้าผู้นี้ เาีูปร่างูใหญ่ องคาพยพั้ห้าหล่อเหลาองอาจ แววตาที่เฉียบคมนั้นพาให้ผู้รู้สึกูกดข่มโดยไม่รู้ั ชายหนุ่มมีอายุราวๆ สี่ิปี บรรยากาศรอบัมีความกำยำ อาบไปด้วยรังสีของผู้แข็งแกร่งแห่งยุทธภพ
ทว่าใยามนั้น ร่างาของเขาสั่นเทิ้ม ร้องไห้โดยไร้เสียง ความรู้สึกาใแตกสลายพังทลายิ้
นี่คือมู่เอ้าเทียน บิดาของมู่ัเหยียน ท่านอ๋องหลู่หนานแห่งต้าโจว
ชายเลือดร้อนร่างากำยำแข็งแกร่ง กระูแข็งั่เหล็ก ทว่ายามนี้้ำตาไหลอาบทั่วใบ้าของเขา
ไม่มีผู้ใดส่งเสียง หลายถึงกับเบือน้าหนีและเช็ด้ำตา
หัวใของฮวาเหยียนรู้สึกทุกข์ทนราวกับูเข็มนับพันทิ่มแทง นางสั่นสะท้านไปด้วยความเ็ปวด อยากจะหัน้าหนีไปทางอื่นแต่ับมิอาจหักใทำได้ลง นางอยากกอดผู้ชายที่อยู่ตรง้าและบอกเขาว่าบุตราของท่านหวนคืนับมาแ้
ไม่...
ไม่ใช่...
บุตราของเขาจะไม่มีวันหวนคืนับมา
นางจากไปแ้ ร่างของนางป่นสลายายเป็นกระูต่อ้าต่อตานาง ลอยหายไป้กับสายลม เศษเสี้ยววิญญาณของนางยังคงอยู่บน้าผา้ำแข็งตลอดกาล ยามที่ต้องเผชิญ้ากับความตาย นางยังร้องเรียกขาน ท่านพ่อ ท่านพ่อ ้าโ... บุตรานี้มิอาจแสดงความกตัญญูต่อท่านได้ีแ้... ความเมตตาของท่านใการเลี้ยงดูและให้วิชาความรู้นั้น คงต้องตอบแทนใโลก้าเท่านั้นแ้...
หากท่านรู้ว่าบุตราของท่านได้ตายจากท่านไปแ้ ท่านยังจะรับไหวหรือไม่?
ฮวาเหยียนใช้มือกุม้าอก ้ำตาไาแก้ม เืู่่ัเหยียนผู้สูญิ้ความหวัง เืู่่เอ้าเทียนที่เสียใจนจิตวิญญาณแหลกทลาย แม้แท้จริงแ้นางจะเป็นเพียงแค่านอก ทว่าเหตุใดนางถึงได้เ็ปวดามายถึงเพียงนี้ เ็ปวดเืเกิน เ็ปวดจนหายใลำบาก
ใยามนั้น าั่า นางได้ายเป็นมู่ัเหยียนแ้จริงๆ ...
ผ่านไปนาน ใที่สุดมู่เอ้าเทียนก็่ๆ ดึงัเับจากความรู้สึกที่พังทลายได้สำเร็จ เขาเอามือลง ตาสีแคู่หนึ่งนั้นเิกว้าง ่ๆ ก้าวเ้ามาข้าง้า ตรงเ้าาุมมือของฮวาเหยียน เขาอยากจะออกแทว่าก็ัวว่าบุตราของเขาจะเ็ จึงทำเพียงแค่กุมเอาไว้ จากนั้นก็ใช้มือีข้างอุ้มหยวนเป่าขึ้น ่จะเอ่ยว่า "ับา็ดีแ้ ับา็ดีแ้..."
พันคำพูดหมื่นวาจา ูมัดรวมเอาไว้ใประโยี้ประโยคเีเท่านั้น
ราวกับค้อนหนักที่ทุบเ้าที่หัวใของฮวาเหยียน เดิมทีนางวางแผนที่จะเผชิญ้ากับปัญหาเพียงลำพัง และนางก็้ที่จะละทิ้งัตนของมู่ัเหยียนแห่งตระกูลมู่เ่เีกัน นางไม่ได้คาดหวังว่าใช่วงเวลาสำคัญนี้ มู่เอ้าเทียนจะมาด้วยตนเ หลังจากคำนวณเวลาแ้ น่าจะเป็นเวลาที่ขับรถม้าส่งจดหมายมาถึงจวนพอดี เขาจึงรีบขี่ม้ามา่ารวดเร็วโดยไม่มีหยุดพัก
ดวงตาเขาเปี่ยมไปด้วยหมื่นพันอารมณ์ ้คำพูดามายนับไม่ถ้วนที่อัดแน่นอยู่ใหัวใของเขา ทว่าสุดท้ายแ้มันก็คือความยินดีที่ได้สิ่งที่สูญเสียไปับคืนมา
เขารักบุตราตนเ่าลึกซึ้ง
เขามิได้่าววาจาาความตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ทว่าฮวาเหยียนรู้ว่าใใต้หล้านี้ไม่มีบุรุษใดที่รักนางไปากว่ามู่เอ้าเทียนนี้ีแ้
มู่ัเหยียน ไม่ไดู้ทอดทิ้ง
...
“ท่านอ๋องมู่ ท่านมาทันเวลาพอดี มู่ัเหยียนทำลายเส้นลมปราณของุเทำให้เขาบาดเ็สาหัส ท่านโปรดมอบันางให้ข้า จวิ๋นจู่ผู้นี้จะส่งนางให้ฮ่องเต้ทรงตัดสินโทษเ”!
ใยามนั้นเ ฉู่หลิวพลันเปิดปากพูด ความโกรธแค้นใดวงตาของนางแทบไม่สามารถปกปิดเอาไว้ได้ โดยเฉพาะ่ายิ่งเมื่อเห็นท่าทางมู่เอ้าเทียนที่เป็นเ่นี้แ้ ยิ่งทำให้นางั้อิจฉาและเียดชัง
บุตราของชายนี้ไม่ใช่ความภาคภูมิใของเขาีต่อไป นางมั่วโลกีย์ใหอนางโลม หายัไปถึงสี่ปีและยังพาเด็กน้อยับมาด้วย ้าตาศักดิ์ศรีของตระกูลูนางทำลายจนิ้แ้ ทว่ามู่เอ้าเทียนผู้นี้ดูเหมือนจะไม่สนใเลยแม้แต่น้อย ั้ยังยินดีเป็น่ายิ่งขนาดร่ำไห้พูดัใดไม่ออก
ฉู่หลิวะเิโทสะ
เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หลิว คิ้วของมู่เอ้าเทียนพลันกระตุก เขาหันไปมองทางฉู่หลิว ใบ้าเย็นชาราวกับ้ำแข็ง ่จะได้ยินเขาถามขึ้นว่า “ผู้ใดคือุเ? ”
“บุตรชายมือขวาเสนาบดีฝ่ายทหาร เขาูมู่ัเหยียนจัดการด้วยฝ่ามือเี ข้ารู้ว่าเรื่องที่มู่ัเหยียนทำร้ายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับท่าน ันั้นเพียงท่านยินดีที่จะส่งัมู่ัเหยียนให้ข้า ข้าจะกราบทูลอธิบายเรื่องนี้ให้กับฮ่องเต้เ"
ฉู่หลิวเปิดปาก่าว ท่าทางของนางไม่ค่อยเคารพนับถือีฝ่ายเท่าไหร่นัก ทว่ามีผู้ใดที่ฟังไม่ออกบ้าง นางนำเรื่องของุเมาบีบบังคับให้มู่เอ้าเทียนมอบัฮวาเหยียนให้กับนาง
มู่เอ้าเทียนเืบมองชายที่สลบอยู่บนพื้น ใบ้าเย็นชาไร้อารมณ์ ใวินาทีต่อมาพลันได้ยินมู่เอ้าเทียนพูด่าเย็นชาว่า “บุตรชายมือขวาเสนาบดีฝ่ายทหารนี้ ้าดูหมิ่นบุตราของข้า ถึงตายก็ยังสาสมกับความผิดที่เขาได้กระทำเอาไว้”
“ท่านอ๋องมู่ ท่านกำลังพยายามปิดบังความผิดของบุตราท่าน่านั้นหรือ? ”
ฉู่หลิวถามด้วยสี้ามืดครึ้ม
วินาทีต่อมาพลันได้ยินมู่เอ้าเทียนพ่นลมหายใ่าเย็นชา “ุเ บุตรชายมือขวาเสนาบดีฝ่ายทหาร อาศัยอำนาจของบิดาใการบังคับปล้นพลเรือน ข่มขืนหญิงาโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ั้ฆาตกรรมลอบวางเพลิง ป้ะ ผู้นี้ทำผิดบาป่าร้ายแ แค่ตายก็ยังไม่พอ
เปิ่นหวางยังไม่ได้ลงมือ ธิดาของเปิ่นหวางก็ได้ทำลายเส้นลมปราณของชายผู้นี้แ้ นี่คือการเดินรอยตามบัญชาแห่งสวรรค์เบื้องบน ขจัดัตรายแก่ราษฎร ีไม่กี่วันเปิ่นหวางจะเ้าไปใวังเพื่อกราบทูลขอบำเหน็จรางวัลจากองค์ฮ่องเต้เ"
มู่เอ้าเทียนพูดเพียงสองสามคำก็ทำให้ฉู่หลิวโมโหจน้าแ นางไม่คิดว่ามู่เอ้าเทียนจะรู้ว่าุเทำเรื่องสารเลวเ่านี้่ที่จะมาเป็นทหารของนาง
หากนางต้องการแสวงหาความยุติธรรมให้เสนาบดีฝ่ายทหาร มู่ัเหยียนจะายเป็นผู้กำจัดภัยัตรายของประชาชน
ฉู่หลิวโกรธา นางรู้สึกว่าัเูตบ้าสองครั้งางที่สาธารณะแ้ โดยเฉพาะ่ายิ่งใสายตาของที่อยู่รอบันาง นั่นยิ่งทำให้นางรู้สึกอับอายเ้าไปใหญ่
แต่ถ้าวันนี้นางยอมให้มู่เอ้าเทียนพามู่ัเหยียนไปั้ๆ เ่นี้ นางจะเอา้าไปไว้ที่ใด?
ฉู่หลิวหายใเ้าลึกๆ ่จะก้าวเ้าไปยืนตรง้าของมู่เอ้าเทียนด้วยใบ้าที่มืดครึ้ม นางเปิดปาก่าว่าเย็นชาว่า "ท่านอ๋องมู่ ทุกแว่นแคว้นย่อมมีกฎหมาย ทุกบ้านเรือนย่อมมีกฎบ้าน ุเก่ออาชญากรรม ฮ่องเต้ย่อมทรงจัดการกับเขาด้วยตนเ แต่มู่ัเหยียนทุบตีผู้างถนน นางเก็มีราคาที่ต้องชดใช้เ่กัน จวิ๋นจู่นี้จะไม่มีวันปล่อยให้นางจากไปั้ๆ แบบนี้แน่"
"ทหาร"
เพียงคำสั่งเี ผู้ใต้บังคับบัญชาหลายิรายพลันเ้าล้อมนางีครั้ง และคราวนี้ก็เป็นการล้อมมู่เอ้าเทียนด้วย
มู่เอ้าเทียนรู้อุบายของฉู่หลิวดี ดวงตาของเขากวาดมองไปยังุ่มที่ล้อมรอบพวกเขา่าเย็นชา ่จะพูดขึ้นว่า "เปิ่นหวางจะ่าวีเพียงแค่ครั้งเี ไสหัวไปซะ"
คำที่ว่าไสหัวไปนี้ทำให้ใบ้าของฉู่หลิวแก่ำ
โดยเฉพาะ่ายิ่งเมื่อมองดูท่าทางขี้ขลาดของผู้ใต้บังคับบัญชาหลายิของนาง นางก็ยิ่งโมโหาขึ้นไปี
มู่เอ้าเทียนนี้ไม่ได้มีนางอยู่ใสายตาเลยสักนิด
นางเป็นถึงจวิ๋นจู่ บิดาของนางมีสายเลือดของราชวงศ์ที่แท้จริง แต่เขาเป็นแค่ท่านอ๋องที่ได้รับพระราชทานราชทินนาม เขามีสิทธิ์ัใดถึงได้กำเริบเิสานเ่นี้
“พวกเจ้า ัมู่ัเหยียนมาให้ข้า”
ฉู่หลิวเอ่ยสั่ง่าเฉียบขาด ไม่อ่อนข้อให้แม้แต่น้อย เป็นเาะนางโกรธเ้าแ้จริงๆ
ใบ้าของมู่เอ้าเทียนั้เย็นชาและมืดครึ้ม เขาอุ้มหยวนเป่าไว้ใมือเพียงข้างเี ส่วนมือีข้างปล่อยออกจากมือของฮวาเหยียนชั่วคราว หลังจากที่เขายกมือขึ้น หอกยาวพู่แที่ติดอยู่บนพื้นก็ลอยับเ้ามือของเขาทันที “จวิ๋นจู่หลิว เปิ่นหวางมองเจ้าเป็นผู้อ่อนาุโ จึงไม่เคยคิดเล็กคิดน้อยเอาความกับเจ้า หากเจ้ายังคงยุ่งวุ่นวายไม่จบไม่ิ้ ทำให้เปิ่นหวางเสียเวลานั่งคุยเรื่องราววันวานกับบุตรา ก็อย่านึกโทษที่เปิ่นหวางจะไม่เกรงใเจ้าีต่อไป”
“ท่านอ๋องมู่ เจ้ายังคิดจะฆ่าข้าด้วยหรือ? ”
ฉู่หลิว่าวด้วยใบ้าเย็นชา พลางเอ่ยปากตอบโต้
มู่เอ้าเทียนโกรธยิ่งนัก ใบ้าของเขามืดครึ้ม คิ้วเขากระตุก หอกยาวพู่แใมือของเขากระแทงกับพื้น พลังลมปราณัทรงพลังพลันะเิออกจากร่างของเขาและกระจายออกไปใทันที สั่นะเืจนทำให้ผู้รอบโดยรอบอกสั่นขวัญแขวน เ่าผู้ใต้บังคับบัญชาของฉู่หลิวซึ่งอยู่ใ้พวกเขาที่สุดพลันลอยกระเด็น ร่างกระแทกกับพื้น สลบไปใทันทีพ
“มีใครที่อยากจะขัดขวางเปิ่นหวางีหรือไม่?”
มู่เอ้าเทียนถาม่าเย็นชาพลางจ้องไปที่ฉู่หลิว เขากวาดตาไปรอบทิศ ทุกรู้สึกว่าใของพวกเขาหวาดผวาจนต้อง่ๆ ก้าวหลัง
พลังปราณที่เล็ดลอดออกมาใะนั้น กดข่มจนทำให้พวกเขาแทบหยุดหายใ นี่คือการกดข่มของผู้แข็งแกร่ง เ่านี้รู้สึกได้ว่าราชสีห์แห่งแคว้นใ้จะแตะขอบะเิแ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??