เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แคว้นทั้งสี่มีความสงบสุขและมั่นคง การสู้รบมีเสถียรภาพ เนื่องจากมีกองกำลังที่แข็งแกร่ง เื่ถึงเวลาที่ต้องสู้รบ ก็ได้รับชัยชนะเสมอมา ราษฎรอาศัยอยู่ในเืงและทำงานกันอย่างสงบสุขและมีความสุขในเวลาเดียวกัน ดังั้พวกเาจึงลืมไปว่าท่านอ๋องหลู่หาแห่งอาณาจักรต้าโจวั้แข็งแกร่งเพียงใด
วรยุทธ์ของเาั้อยู่ในระดับสูงและแข็งแกร่ง เื่้าปี่เาได้เข้าทะลวงเข้าสู่ระดับยุทธ์ มีข่าวลือว่าในปีั้มู่เอ้าเทียนกับฮ่องเต้ัู้ทรยศลอบสังา ล้อมจับเข้าไปในค่ายของศัตรู พวกเาูปิดล้อมโดยทาสามหมื่นนาย ซึ่งแน่นอนว่าเป็เรื่องยากในการหลบหนี อย่างไรก็า มู่เอ้าเทียนได้ต่อสู้กับศัตรูเป็เวลาสามวันสามคืนด้วยหอกยาวพู่แดงและหนีมาพร้อมกับฮ่องเต้ที่บาดเจ็บสาหัส
ว่ากันว่าศพที่อยู่หลังของพวกเาั้กองซ้อนกันจนกลายเป็ภูเา เลือดไหลรวมกันจนกลายเป็ลำธาร
ยามนี้หากทั้งสี่แคว้นแห่งทวีปชางหลางกล่าวถึงมู่เอ้าเทียน ก็จะเป็ประโยคที่ว่า 'ืถือหอกยาวพู่แดงและเดินไปทั่วทุ่งชูรา [1] '
...
ความเงียบโปรยปา ผู้ที่อยู่รอบข้างอึดอัดจนหายใจไม่ ในเสี้ยววินาทีั้ไม่รู้ว่าใครที่ตะโกนขึ้นมาว่า “หลีกทางให้ท่านอ๋องมู่”
“หลีกทางให้ท่านอ๋องมู่”
เีงที่พูดมาติดต่อกันทีละ ทีละ จนในที่สุดก็กลายเป็เีงตะโกน
เหล่าที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของฉู่หลิวูลากไปโยนทิ้งไว้ด้านข้างตั้งาแล้ว พวกเาล้วนสลบไสลไม่ได้สติทั้งิ้
ใบหน้าของฉู่หลิวซีดราวกับสีผัก [2] ท่าทางดูไม่ได้ สองืกำหมัดแน่นจนเล็บของนางจิกลงไปในเนื้อโดยไม่รู้ตัว ในะนี้นางกลายเป็เป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์ไปแล้ว แม้แต่ทาที่ปกป้องเืงก็พากันตะโกนด่าทอ
ในที่สุดนางหมุนกาย่จะ้าเท้าไปทีละ้า ฉู่หลิวก้มศีรษะลงด้วยดวงาที่แดงก่ำ นางไม่เคยูทำให้อับอายขนาดนี้มา่ ทั้งหมดล้วนเป็เาะมู่อันเี ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่มู่อันเีมอบให้นาง
สี่ปีที่แล้วก็ใ่ สี่ปีต่อมาก็ยังคงเป็อย่างั้...
มู่อันเี
ฉู่หลิวกัดฟันแน่น ความเกลียดชังในดวงาของนางแทบจะล้นทะลักมา
อีกด้านหนึ่ง มู่เอ้าเทียนมองไปยังเหล่าฝูงชนที่กำลังเปล่งเีงตะโกนอยู่โดยรอบ เาพยักหน้าเพื่อแสดงความคุณ จากั้เาก็จับืฮวาเีเอาไว้อีกครั้ง "ลูกั พ่อจะพาเ้ากลับ้า"
กลับ้า?
ช่างเป็คำพูดที่งดงามยิ่งนัก
นางมาจากอีกโลกหนึ่ง ในโลกั้นางมีีิอยู่เพียงลำพัง นางอยู่เดียวมาทั้งีิ นางไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อน ไม่มี้า มีเพียงหยวนเป่าเดียวเท่าั้ที่้าเข้ามาอยู่ในหัวใจของนาง แ่ใเานี้ มีบุรุษผู้หนึ่ง บิดาของที่นางเป็ตัวแทนให้ กำลังบอกให้นางกลับ้า
หัวใจของนางเต้นแรงราวกับูทุบด้วยค้อนหนักๆ มันสั่นสะเทือนครั้งแล้วครั้งเล่า แม้แต่เบ้าาก็เริ่มร้อนผ่าว
เป็ครั้งแรกในรอบหลายปีที่หัวใจที่ว่างเปล่าของนาง ดูเหืนจะมีความรู้สึกทีู่จับจองเป็เ้าของ
“เ้าค่ะ”
ฮวาเีกล่าวด้วย้ำเีงสะอื้น
คำพูดตอบรับที่เอ่ยมาั้เกือบทำให้มู่เอ้าเทียนร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง เาจึงรีบหันไปมองหยวนเป่า “เ้าหนูน้อย เ้ามีนามว่ากระไร?”
หยวนเป่าแทบไม่กะพริบาเลยตั้งแต่วินาทีที่มู่เอ้าเทียนปรากฏตัว ใ่แล้ว ท่านานี้แตกต่างไปจากที่เาคิดไว้อย่างิ้เชิง มู่เอ้าเทียนปรากฏตัวราวกับเป็เทพเ้าและโอบอุ้มตัวเาไว้ในทันที ท่านาของเาเป็ท่านแม่ทัพและเป็วีรบุรุษ แววาของเาเปล่งประกายด้วยความั ดังั้แล้วหัวใจดวงน้อยๆ จึงพองโตขึ้นโดยไม่รู้ตัว "ท่านา ข้ามีนามว่าหยวนเป่าขอรับ นามจริงของข้าคือมู่เนี่ยนเฉิน"!
เีงเรียกท่านาฟังดูเหืนสว่านที่เจาะลงไปในหัวใจของมู่เอ้าเทียน
แต่เื่มองไปที่ดวงาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยใจเคารพศรัทธาของหยวนเป่าแล้ว หัวใจของเาพลันอ่อนยวบยุ่งเหยิงไปหมด
นี่คือบุตราของบุตรสาวเา เป็หลานาของเา เป็สายเลือดของพวกเราตระกูลมู่
“อืม หยวนเป่า ท่านาจะพาเ้ากลับ้า”
มู่เอ้าเทียนจ้องไปที่หยวนเป่า ในใจเืเพียงความเจ็บปวด
ดวงาของหยวนเป่าเป็ประกายในทันทีและเาก็พยักหน้าด้วยความรุนแรง
"กลับ้า"
มู่เอ้าเทียนจูงืฮวาเีไว้ด้วยืข้างหนึ่งและกอดหยวนเป่าไว้ด้วยือีกข้างหนึ่ง ิ้เีงผิวปาก ม้าสีแดงพุทราก็พ่นลมหายใจพร้อมกับเดินมาข้างหน้า
มู่เอ้าเทียนประคองฮวาเีขึ้นบนหลังม้า แต่ในะั้เองด้านหลังเสื้อของฮวาเีกลับูดึงด้วยแรงอันน้อยนิด
เื่ฮวาเีหันหน้าไปก็เห็นว่าข้างหลังนางเป็เ็ญิที่อายุประมาณสี่้าขวบ ผิวขาวอมชมพู สวมชุดดอกไม้เก่าๆ เ็น้อยมัดจุกดอกตูมสองดอกอยู่บนหัว ท่าทางน่าัยิ่งนัก ข้างหลังนางยังมีญิชราหนึ่ง ทั้งสองิๆ แล้วเป็ยายหลานที่เคยาหลังเกวียนลาของพวกนางมานั่นเอง
“ี่สาว คุณท่านที่ช่วยีิข้าและท่านย่าเอาไว้”
เ็ญิเอ่ยปากพูดเีงเจื้อยแจ้ว ดวงาคู่ั้เปล่งประกายวิบวับ มันเปียกชื้นเล็กน้อยเาะความตกใจ แต่แววากลับมีความซาบซึ้งใจและความชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง บริสุทธิ์ใสไร้สิ่งเจือปน
ฮวาเีตกตะลึง ่หน้าั้ที่นางจะยื่นืไปช่วยก็ไม่ใ่เาะจิตใจที่สูงส่งอันใด นางเพียงแค่รู้สึกว่าเ็ญินี้กับหยวนเป่ามีอายุไล่เลี่ยกัน ไม่รู้ว่าเป็เาะอะไร นางแค่ไม่ต้องการให้เ็ญิูม้าเหยียบ แต่ก็ไม่ได้คาดหวังให้เ็ผู้ญินี้มาคุณ
ฮวาเีรู้สึกคาดไม่ถึงอยู่บ้าง
แต่แล้วนางก็เลิกคิ้วขึ้น ่จะกล่าวว่า "ข้าไม่ได้ช่วยพวกเ้าหรอก มันเป็แค่เรื่องบังเอิญ"
ฮวาเีตอบกลับอย่างเฉยเมย
ฮวาเีพูดยังไม่ทันจบ ญิชราที่อยู่ข้างหลังเ็ญิก็้าขึ้นมาข้างหน้าพร้อมกับดึงหลานสาวตัวน้อยเอาไว้ จากั้นางก็ก้มตัวคุกเข่าลงตรงหน้าฮวาเี
การคุกเข่านี้ทำให้ฮวาเีตื่นตกใจแล้ว ในะที่นางกำลังจะยื่นืไปเพื่อพยุงนางขึ้น ญิชราก็พูดว่า "คุณหนูมู่ คุณท่านที่ช่วยีิเราสองยายหลานเอาไว้ คุณท่าน คุณ ท่านเป็แม่นางที่ดี จิตใจงดงามดั่งพระโพธิสัตว์ [3] ถ้าไม่ใ่เาะท่าน ญิชรากับเ็น้อยนี้คงูม้าตัวั้เหยียบจนายไปแล้ว คุณท่านมากิๆ ท่านเป็ผู้มีพระคุณที่ช่วยให้พวกเาายหลานรอดายมาได้ ญิชราขอโขกศีรษะให้ท่าน"
ญิชราหลั่ง้ำา นางเห็นด้วยาของตนเองว่าม้าั้ควบมาเร็วแค่ไหน ทั้งบนหลังม้าั้โหดเหี้ยมเพียงใด แต่เท้าของนางกลับเหืนูตอกตะปูติดอยู่กับพื้น ไม่มีแรงจะวิ่งหนี ขอเพียงแค่เกวียนลาที่อยู่ตรงหน้าพวกนางหลบพ้น ตัวนางกับหลานสาวถึงอยากจะหลบก็คงจะหลบไม่พ้นเีแล้ว
อย่างไรก็า แม้เ้าของเกวียนลาที่อยู่ข้างหน้าจะรู้ดีว่าผู้มาเยือนคือจวิ๋นจู่หลิว แต่นางยังคงเลือกที่จะเผชิญหน้าโดยตรง ป่ให้พุ่งชนตรงๆ เพื่อช่วยีิพวกนางสองยายหลานเอาไว้
ในเกวียนลานี้เป็ดี เป็ผู้มีพระคุณที่ช่วยีินางและเ็ญิเอาไว้
นางคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเ้าของเกวียนลานี้เป็คุณหนูตระกูลมู่ผู้มีชื่อเีงแห่งต้าโจว ดวงาของพวกนางเห็นอย่างชัดเจนว่าเป็เาะพวกนางสองยายหลาน คุณหนูมู่จึงูกล่าวโทษ ูจวิ๋นจู่หลิวกลั่นแกล้ง และในยามที่รู้สึกกังวลและิ้หวัง ท่านอ๋องมู่ก็ปรากฏตัวขึ้น และนั่นทำให้นางโล่งใจได้ในที่สุด ในยามนี้พวกเากำลังจะไป นางจึงรีบคว้าโอกาสเดินมาคุณ
ฮวาเีได้ฟังคำกล่าวของญิชราจนจบ ่ที่นางจะรีบโขกศีรษะให้ มันเกิดขึ้นเร็วจนนางตกใจ ให้สตรีที่อยู่ในวัยหกสิบเจ็ดสิบจะโขกศีรษะให้แก่ตนเอง นี่ไม่ใ่การทำให้นางอายุขัยสั้นลงหรอกหรือ? นางรีบก้มตัวลง ่จะช่วยประคองญิชราให้ลุกขึ้น
“ท่านย่า เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ ท่านอย่าได้กังวลไป ลุกขึ้น่เถิด”
ใบหน้าของฮวาเีที่เื่ครู่ยังเฉยเมย มายามนี้นางทำตัวไมู่เข้าแล้วิๆ ไม่รู้จะวางืวางเท้าไว้ตรงไหน ด้านหลังของนางยังมีมู่เอ้าเทียนที่เฝ้าดูอยู่ ด้านข้างก็มีหยวนเป่าที่กำลังกะพริบาองอยู่เช่นกัน ทันใดั้นางก็รู้สึกละอายใจอยู่ครู่หนึ่ง เาะถึงแม้นางจะช่วยีิไว้ แต่ก็ไม่ใ่เรื่องลำบากอะไร อีกทั้งนางก็ไม่ได้มีหัวใจที่ทุ่มเทเพื่อช่วยอื่น แค่เพียงเาะนางทนความเย่อหยิ่งของขี่ม้าไม่ได้ก็เท่าั้
แต่ในะนี้ มู่เอ้าเทียนมองนางด้วยความภาคภูมิใจ แววาของหยวนเป่าก็เปี่ยมไปด้วยความชื่นชมศรัทธา แต่ฮวาเีกลับพูดอันใดไม่สักคำ
ฮวาเีประคองญิชราให้ลุกขึ้นแต่ดวงาของนางยังคงแดงก่ำ นางพูดกับหลานสาวตัวน้อยของนางว่า “หลานั โขกศีรษะให้ท่านผู้มีพระคุณเร็วเข้า"
"ี่สาวสวย อีกทั้งี่าน้อยงาม คุณพวกท่านที่ช่วยีิท่านย่าและข้า ข้าขอโขกศีรษะให้ท่านเ้าค่ะ"
เชิงอรรถพ
[1] ทุ่งชูรา เป็ภาษาพุทธซึ่งหมายถึงหลุมมรณะระหว่างู ผู้มักใช้ "ทุ่งชูรา" เพื่ออธิบายสนามรบอันน่าสลดใจ
[2] สีผัก สีหน้าที่อดอยาก
[3] จิตใจดั่งพระโพธิสัตว์ อุปมาว่าจิตใจดีดั่งพระโพธิสัตว์
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??