เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
ึ ึ ึ.
ิ้เสียงเล็กของเ็น้อยก็ตามมาด้วยเสียงโขกัดังสามครั้ง เ็หญิงโขกศีรษะ่าจริงจัง ซ้ำาเคลื่อนไหวั้ก็เกิดึ้่ารวดเ็ ฮวาเหยียนกำลังปะคองหญิงชราแต่ับไม่สามารถพยุงนางึ้มาได้ ครั้งี้เ็น้อยโขกศีรษะจนเกิดเป็รอยเขียวช้ำบนหน้าผาก ซึ่งนั่นแสดงถึงาที่นางโขกศีรษะ่ารุนแรง
"สาวน้อย ลุกึ้เถิด"
ฮวาเหยียนรีบปะคองเ็หญิงัน้อยึ้มา ไปที่รอยบวมปูดบนหัวของเ็น้อยแ้ ในใของนางพลันเจ็บปวดแทนนางเหลือเิ สาวน้อยคนี้ซื่อตรงเิไปแ้
เ็น้อยถูกฮวาเหยียนปะคองึ้มา ก่อนจะก้มหัวลงควานหาของในถุงผ้าของตนเอง่าละเอียด จากั้จึงหยิบสิ่งที่ห่อด้วยผ้าลายดอกไม้ออกมาเปิด่าระมัดระวัง หยิบสิ่งที่เ็น้อยคนี้ว่าเป็สมบัติออกมา ซึ่งแท้จริงแ้มันคือดอกไม้แกะสลักสีแดงดอกเล็ก
ลักษณะของดอกไม้แู้ธรรมดายิ่งนัก ฝีมือก็ไม่ละเอียด่สักเท่าไหร่ ทว่าดอกไม้เล็กๆ ดอกี้ับถูกเ็สาวที่อยู่ข้างหน้าใช้ผ้าลายดอกไม้ทีู่ปะณีตและสะอาดกว่าเสื้อผ้าบนร่างกายของนางห่อของชิ้นั้ไว้ าตาของนางถือว่าสิ่งี้เป็สมบัติล้ำค่า เมื่อเห็นท่าทางระมัดระวังและาคาดหวังของเ็น้อย หัวใของฮวาเหยียนพลันอบอุ่นึ้มาทันใด สำหรับเ็หญิงคนี้บุปผาสีชาดดอกเล็กี้คงมีค่ายิ่งนักกระมัง
นางชูบุปผาสีชาดดอกเล็กๆ ึ้ด้วยใบหน้าเคารพเทิดทูน ก่อนยื่น่ให้ฮวาเหยียน
"ขอบุี่สาวที่ช่วยข้ากับท่านย่าไว้ ของสิ่งี้...ขอมอบให้ี่สาวเจ้าค่ะ"
เ็หญิงเอ่ยปาก่า ดวงตาคู่ั้เป็ปะกายระยิบระยับ
ฮวาเหยียนทนกับแววตาเปล่งปะกายของเ็หญิงไม่ได้ นางจึงยื่นมือออกไปเพื่อรับของมา
“ขอบุเจ้าา ข้าจะเก็บัษาสิ่งี้ไว้เป็่าดี”`
ตั้งแต่นางยอมรับหยวนเป่ามาเป็บุตรา และาปฏิบัติต่อเ็เล็กี้เองทำให้หัวใของนาง่โยนึ้่าไม่สามารถอธิบายได้``
ในยามั้เองนางพลันได้ยินเสียงของมู่เอ้าเทียนที่่เสียงปะหลาดใออกมา ฮวาเหยียนหันศีรษะไป มู่เอ้าเทียนเลิกคิ้วและจ้องไปที่บุปผาสีชาดดอกเล็กในมือของนางด้วยาปะหลาดใ
“ดอกพุดสีแดง? เจ้าเป็ลูกิ์ของผู้เฒ่าฟู่หรือ? ”
ฮวาเหยียนกะพริบตาก่อนจะมู่เอ้าเทียนสลับกับเ็หญิงด้วยาไม่เข้าใ บุปผาสีชาดนี่มีาหมายอันใดด้วยหรือ? ผู้เฒ่าฟู่คือผู้ใดกัน?
เมื่อได้ยินคำถามของมู่เอ้าเทียน ดวงตาของเ็หญิงัน้อยพลันเปล่งปะกายวาววับ หลังของนางตั้งตรงพร้อมกับพูด่ามั่นใว่า “ยามี้ยังไม่ใ่ แต่อีกไม่าย่อมเป็แน่เจ้าค่ะ! ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเ็น้อย มู่เอ้าเทียนก็ูเหมือนจะเข้าใอะไรบาง่า เาิ้มบางพลางพยักหน้าให้กับเ็น้อยก่อนจะ่าว่า "สาวน้อยไม่เลวเลย พยายามต่อไปเล่า"
เมื่อได้รับคำชมจากมู่เอ้าเทียน เ็หญิงก็มีาสุขยิ่งนัก นางรีบตอบับด้วยเสียงอันดัง
“ข้าจะพยายาม ขอบุเจ้าค่ะท่านลุง”
มู่เอ้าเทียนพยักหน้า
เ็หญิงโค้งคำนับฮวาเหยียนและหยวนเป่าอีกครั้ง “ขอบุี่สาวสำหรับบุญุที่ช่วยีิข้าเอาไว้ ้าโแ้ จะต้องตอบแทนท่าน่าแน่นอน”
ในวัยเ็ไม่ถ่อมัเิงามหรือหยิ่งผยองเิั ไม่ถอยหนีเมื่อเผชิญอำนาจและยังเป็เ็ดีที่รูุ้คน
ลูกิ์ของผู้เฒ่าฟู่หรือ? าา์ที่สามารถสอนลูกิ์ที่มีุธรรมเช่นี้ได้ ูแ้คงจะมิใ่คนธรรมดาแน่นอน
ฮวาเหยียนลูบหัวของเ็หญิงและเอ่ย่าชื่นชม "ไม่ต้องตอบแทนหรอก ี่สาวอวยพรให้เจ้าได้เป็ลูกิ์ของผู้เฒ่าฟู่ผู้ั้โดยเ็ั"
“ขอบุี่สาว ข้าจะตั้งใากว่าเดิมแน่นอน”
เมื่อเ็หญิงได้รับกำลังใ ดวงตาของนางพลันเปล่งปะกายในทันที ท่าทางลอยฟุ้งเหมือนจะเต็มไปด้วยแรงจูงใและาหวังไม่รู้ แต่หัวใของฮวาเหยียนับมีปะกายของาอิจฉาวาบผ่าน
เ็คนี้มีเป้าหมายที่ชัดเจนและาตั้งใศรัทธาที่จะพยายาม่าั นั่นช่างเป็เรื่องที่พาให้ผู้คนอิจฉาเสียจริง
...
ในเวลาั้เอง เพราะาขอบุจากเ็หญิงและท่านย่าของนาง ทำให้มู่เอ้าเทียนได้ทราบสาเหตุและผลลัพธ์ของเรื่องั้หมด ในยามั้เขาพลันไปที่ฉู่หลิวซวงด้วยาตาที่เย็นชา นางยืนอยู่ด้านข้างด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ส่วนผู้ใต้บังคับบัญชาคนั้ที่ตั้งใขี่ม้าชนฮวาเหยียน่าโหดเหี้ยมก็ย่อัหลบอยู่ข้างหลัง ไม่้าแม้แต่จะหายใแรง
“บุตรสาวของเปิ่นหวางมีจิตใที่งดงาม ่โยน่างาม ไม่เคยทำชั่วต่อผู้อื่น ตั้งแต่เ็จนโต แม้แต่มดสักันางยังไม่้าหักใเหยียบมันจนตาย เมื่อี่ปีก่อน นางถูกคนทรยศลอบทำร้าย ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่ว บีบบังคับให้บุตรสาวของข้าต้องหนีออกจาก้าเกิดไปไแสนไ ทว่ายามี้ที่บุตรสาวของข้าหวนคืนับมา ับถูกขวางกั้นให้หยุดอยู่แค่ปะตูเมือง เปิ่นหวางขอถามว่านี่มันคือเรื่องอันใดกัน? ที่แท้แ้ับายเป็ว่านางถูกคนของจวิ่นจู่หลิวซวงขี่ม้าป่วนถนน กวาดแผงาของ ชนคนที่สัญจรไปมา บุตรสาวของข้าปะทะกับเจ้าเพื่อช่วยีิคน แต่จวนคังับลอบเลี้ยงูลูกน้องมือดีเอาไว้ ูเหมือนว่าพรุ่งี้เปิ่นหวางควรไปหาองค์าคังเพื่อถามไถ่พูดคุยเรื่องราวี้เสียแ้"!
มู่เอ้าเทียนพูดจนใบหน้าของฉู่หลิวซวงซีดจนายขาว เหลือเพียงแค่กระอักเลือดออกมาเท่าั้
ได้เลย มู่เอ้าเทียน จะยังไม่เท่าี้ใ่หรือไม่?
นางถอยหลบไปด้านข้าง ทว่าเขานอกจากจะไม่ยอมปล่อยนางไปแ้ ซ้ำยังเสียดสีบิดาของนางอีกด้วย
ูมู่เทียนที่่าด้วยท่าทางอันชอบธรรม และยกย่องบุตรสาวของัเอง่าชัดเจนแ้ นางมีจิตใที่งดงามหรือ? ่โยน่างามหรือ? ุ้ เมื่อกี้ใครกันที่เป็คนจัดาบุตรามือขวาเสนาบดีฝ่ายทหารด้วยฝ่ามือเดียว! คงไม่ใ่ตาบอดไปแ้กระมัง
เรื่องน่าอายเมื่อี่ปีที่แ้ยัง้ายกึ้มาพูดได้ หน้าไม่อาย!
...
ฮวาเหยียนที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ยามที่ได้ยินคำพูดของมู่เอ้าเทียน นางพลันทนไม่ไหวจนถึงกับต้องเอามือลูบหูไปมา คำว่าจิตใงดงาม ่โยนและ่างามั้ นางไม่สามารถรับได้จริงๆ ดังั้หากนางต้องายมาเป็ุหนูใหญ่แห่งะูมู่ ายมาเป็บุตรสาวของมู่เอ้าเทียน นางต้องเป็มู่อันเหยียนในรูปแบบั้หรือ?
ไม่ ไม่ ไม่
นางทำไม่ได้นี่นา
ทว่าคำพูดของมู่เอ้าเทียนยังไม่ เขาเปิดปากพูดอีกครั้งว่า “ัี้ เปิ่นหวางจะพูดเอาไว้ตรงี้ หลังจากี้หากผู้ใด้าพูดจาเพ้อเจ้อเกี่ยวกับบุตรสาวของเปิ่นหวาง ้าแตะต้องุหนูแห่งะูมู่ ะูมู่จะไม่ยอมปล่อยไป่าเด็ดขาด!”
ึ!
หอกยาวพู่แดงในมือกระแทกพื้นด้วยารุนแรง
เสียงทุ้มหนาแผ่กระจายไปถึงหูของทุกคนด้วยพลัง [1]
เดิมทีคนที่อยู่โดยรอบเพราะเหตุผลเรื่องตำแหน่งที่ห่างไ คนเ่าั้จึงเห็นเพียงาเคลื่อนไหวของยายาเท่าั้ ทว่ามิได้ยินาสนทนาของพวกเขา ครั้งี้ได้ยินเสียงของมู่เอ้าเทียนจึงทำให้เข้าใเรื่องราวได้ทันที
ดังั้ หลังจากเงียบไปชั่วครู่ เสียงโห่ร้องตะโกนก้องจึงดังึ้จากฝูงชน “สนับสนุนุหนูใหญ่ะูมู่ สนับสนุนท่านอ๋องมู่”
จากั้ ก็มีเสียงที่ดังก้องึ้มาอีก
“ุหนูมู่เป็คนดี”
“พวกเราเชื่อุหนูใหญ่ะูมู่”
“ะูมู่เป็ขุนนางตงฉิน ภักดีต่อฮ่องเต้ ัชาติ ปกป้องปะชาชน ท่านอ๋องมู่จงเจริญ”
“ุหนูใหญ่ะูมู่ พวกเราเชื่อในัท่าน ยินดีต้อนรับับ้า”
เสียงตะโกนจากเ่าปะชาชนดังก้องึ้อีกครั้ง ยิ่งพูดก็ยิ่งดัง
ใบหน้าของฉู่หลิวซวงมืดครึ้มลง นางไม่สามารถอยู่ได้ากว่าี้อีกต่อไป หญิงสาวถ่ายทอดคำสั่ง พาผู้ใต้บังคับบัญชาที่สลบล้มลงและบาดเจ็บับไปทันที
ทันทีที่นางจากไป ไม่รู้ว่าผู้ใดเป็คนนำ ู่ๆ ก็เกิดเสียงปรบมือดังึ้
เสียงปรบมือดังสนั่น เป็าก็ยังไม่สลายหายไป
าตาที่เต็มไปด้วยาชั่วร้าย วิพากวิจารย์ก่อนหน้าั้ ในยามี้ับเต็มไปด้วยาอบอุ่นและาไว้วางใ
หัวใของฮวาเหยียนสั่นไหว่ารุนแรงึ้มาอีกครั้งเพราะาัจากมู่เอ้าเทียน าัของบิดาที่ไร้ที่ิ้สุด ก่อนจะไปที่ยายาสองคนทีู่นางด้วยาตาซาบซึ้ง คนหนึ่งแก่อีกคนยังเ็ บอบบางไร้เรี่ยวแรง ทว่าับรู้จักทดแทนบุญุ ไม่เกรงัวอำนาจ คนเช่นี้ทำให้ฮวาเหยียนเคารพนับถือ หัวใของนางพลันอบอุ่นึ้มา่าน่าปะหลาดใ
“ท่านย่า หากัหน้ามีคนมาหาเรื่องท่านอีก ท่านจงไปยังจวนท่านอ๋องหลู่หาเพื่อแจ้งเรื่องแก่ข้า”
ฮวาเหยียนัวว่าฉู่หลิวซวงจะตามไปแก้แค้น และโยนเรื่องหี้แค้นที่ทำให้นางต้องอับอายาหน้าไว้บนศีรษะของสองยายา
“ขอบุุหนูใหญ่ะูมู่”
"ขอบุนะี่สาว"
หญิงชราและเ็หญิงัน้อยขอบุพวกเขาอีกครั้ง
ฮวาเหยียนไม่ชินกับเรื่องพวกี้ นางจึงรีบร้อนโบกมือไปมา
...
"ออกเดินทางกันเถิด ลูกั ับ้าของเรากัน”
มู่เอ้าเทียนอุ้มหยวนเป่าึ้ ปะคองฮวาเหยียนึ้บนหลังม้า คิดอยากับ้าเ็ๆ ในยามั้พ่อ้าของะูมู่ในที่สุดก็ตามมาทัน าชราคารวะฮวาเหยียนั้น้ำตา เมื่อได้ยินคำสั่งให้ไปลากเี่ยวฮวาลูาน้อยที่ลากเกวียนของฮวาเหยียน เขาก็จัดาลาก ก่อนจะเดินทางับจวนไปพร้อมกัน
เ่าปะชาชนบริเวณปะตูเมืองล้วนถอยหลังเพื่อหลีกทางให้มู่เอ้าเทียนและฮวาเหยียน
ฮวาเหยียนหันรอบกาย เห็นเพียงปะกายตาที่จ้อง่จากระยะไๆ สองยายาเองก็ยิ่งโบกมือแรงึ้พ
ฮวาเหยียนเหลือบไปที่หน้าผากของเ็หญิงัน้อยที่บวมนูน เพราะก่อนหน้าี้ที่โขกศีรษะให้นางด้วยารุนแรง หัวในางพลัน่ยวบลง ฮวาเหยียนเอนัไปข้างหูของหยวนเป่า ก่อนะู่า “ลูกั หน้าผากของเ็หญิงบาดเจ็บเพราะโขกศีรษะ เจ้าช่วย่ยาขี้ผึ้งที่มีสรรพุช่วยให้เลือดหมุนเวียนให้นางที”
เชิงอรรถ
[1] พลัง มักหมายถึงอำนาจในาใช้กำลังหรืออำนาจเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกาัว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??