เรื่อง ชู่ว์... พระชายา ท่านซ่อนสิ่งใดไว้บนคาน!
เจียงจื่อเฮ่าถามด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสาและน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก
“เหตุใดุชายเจียงถึงเอ่ยเช่นั้ มีหลักฐานหรือไม่ว่าบุตรสาวของข้าขโมยดอกบัวพันปีของ์รัชทายาทไป? ”
“หลักฐาน... แน่นอนว่า... อะไรนะ? บุตรสาวของท่านอ๋อง? แม่หญิงี้มาจากตระกูลมู่หรือ? ”
ทันทีที่เจียงจื่อเฮ่าเอ่ยปาก สมองของเขาก็พลันฉุกคิดึ้มาได้จึงตอบสนองกลับไปใทันที ราวกับว่ามีผู้ใดตบหัวเขาดังฉาด เขาจ้องไปที่มู่เอ้าเทียนแ้มองไปที่ฮวาเหยียนเพราะคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป
“นางคือบุตรสาวของเปิ่นกง”
มู่เอ้าเทียนพูดอย่างโเคือง
เจียงจื่อเฮ่ายังคงสับสนอยู่เล็กน้อย เขาจ้องไปที่ฮวาเหยียน จากั้ก็มองไปที่มู่เอ้าเทียนแ้จึงหันไปสบสายากับมู่เสวียนเย่ "นี่คือน้องหญิงของท่านหรือ? น้องสาวแท้ๆ เลยหรือ? "
ใบหน้าของมู่เสวียนเย่ดูไม่ค่อยจะสู้ดีนัก หากอยู่ข้างนอก เจียงจื่อเฮ่าคงจะโดนเขาตีไปนานแ้
" น้อง่อุทรมารดาเดียวกัน "
มู่เสวียนเย่กล่าว
เฮือก
เจียงจื่อเฮ่าสูดลมหายใจเย็นเฉียบเข้าปอด เขากะพริบาที่เหมือนกับดวงาของนกาเวก [1] "ข้าจำได้เพียงว่าท่านอ๋องมีบุตรสาวอยู่หนึ่ง นางหายสาบสูญไปเื่สี่ปีก่อน คงจะไม่ใช่นางกระมัง? "
เจียงจื่อเฮ่าเบิกากว้างแ้ชี้ไปทางฮวาเหยียนทันที
มู่เอ้าเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา "เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า? "
เจียงจื่อเฮ่ายังคงดูไม่เชื่อ เขาจ้องไปที่ฮวาเหยียนแ้ค่อยมองไปที่ตี้หลิงหานพร้อมกับเอ่ยึ้ว่า "์รัชทายาท แม่นางี้เป็นหญิงสาวที่หายสาบสูญไปจากตระกูลมู่จริงๆ หรือ? อดีตคู่หมั้นของท่านหรือ? แม่นางที่ใตอนั้เขียนจดามาหาท่านว่าไม่ประสงค์ที่จะอภิเษกกับท่านผู้ั้หรือ? "
คราวี้กลับเป็นใบหน้าของตี้หลิงหานที่เปลี่ยนเป็นอึมครึมึ้มาทันที
ถ้าเจียงจื่อเฮ่าี้ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาคงจะตบบุรุษี้จนายอย่างแน่นอน
เรื่องี้สร้างความอับอายให้กับเขามาโดยตลอด หลายปีผ่านมาี้มีเพียงไม่กี่ที่รู้เรื่องี้และเจียงจื่อเฮ่าก็เป็นหนึ่งใั้ อีกั้ใวันี้ชายหนุ่มยังเอ่ยออกมาต่อหน้าจำนวนมากอีก ใจของตี้หลิงหานใตอนี้ปรากฏแววสังหารึ้มาลางๆ แ้
เขามองไปที่ฮวาเหยียนโดยไม่รู้ตัว และเห็นสตรีผู้ั้จ้องมองมาที่เขาด้วยาดวงาที่เบิกกว้างเช่นกัน แววาของนางเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกประหลาดใจ
สีหน้าของตี้หลิงหานเย็นชา เื่นึกถึงความรู้สึกยามที่ได้รับจดาฉบับั้เื่สี่ปีก่อน ดวงาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ุหนูใหญ่แห่งตระกูลมู่ที่เคยทำให้เขาโคราแเื่สี่ปีก่อน ัจากั้สี่ปีถัดมาก็ยังทำให้เขาโอีกเป็นคราที่สอง
...
เจียงจื่อเฮ่าไม่รู้ตัวเลยว่าเขาได้เปิดเผยความลับที่ยิ่งใหญ่ออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ผู้ั้หมดล้วนตกตะลึงเื่ได้รู้ตัวตนของฮวาเหยียน "เจ้าเป็นุหนูใหญ่แห่งตระกูลมู่หรือ? เช่นั้เจ้าก็คือหญิงสาวผู้ปฏิเสธาอภิเษกกับ์รัชทายาทใตอนั้หรือ? "
ฮวาเหยียน "...! "
ตี้หลิงหาน "เจียงจื่อเฮ่า หุบปาก"
มู่เอ้าเทียนและมู่เสวียนเย่มองหน้ากัน ั้คู่ดูเหมือนจะตกใจกับคำพูดของเจียงจื่อเฮ่า มู่เอ้าเทียนขมวดคิ้วมองเจียงจื่อเฮ่าและกล่าวว่า “ุชายเจียง เจ้าอย่าพูดจาเลื่อนเปื้อน เพราะมันจะทำร้ายชื่อเสียงของบุตรสาวข้า
เรื่องระหว่างบุตรสาวของข้ากับฝ่าบาท มีแค่เรื่องหนังสือถอนหมั้นที่์รัชทายาทเป็นผู้จัดาเท่าั้ เช่นั้แ้มีความเกี่ยวข้องอันใดกับบุตรสาวของข้าหรือ?”
มู่เอ้าเทียนตำหนิอย่างโเคือง
เจียงจื่อเฮ่าเหลือบมองาปฏิเสธของมู่เอ้าเทียน พลันถอนหายใจ ใยามั้เขารู้สึกไร้ซึ่งความสุขและความโก็พลันพุ่งทะยานึ้อย่างรวดเร็ว "ท่านอ๋องมู่ ท่านาความว่าอย่างไร? ท่านกำลังจะบอกว่าข้าโกหกหรือ? ์รัชทายาทก็อยู่ที่นี่ ท่านลองถามพระ์เองก็ได้ว่าบุตรสาวของท่านได้ส่งจดามาหาพระ์หรือไม่ ใจดายังบอกอีกว่าหวังว่า์รัชทายาทจะทรงเขียนหนังสือถอนหมั้นให้ บุตรสาวของพวกท่านนับว่ามีจิตใจยิ่งใหญ่นัก!
ัจากั้สี่ปี บุตรสาวแห่งตระกูลมู่ของพวกท่านกลับขโมยเอาดอกบัวพันปีของ์รัชทายาทไป นี่มันาความว่าอย่างไร? หรือเจ้ารู้สึกเสียใจภายัจึงอยากดึงดูดความสนใจของ์รัชทายาท? ช่างน่าเสียดายนัก บุตรสาวตระกูลเจ้าสูญเสียความบริสุทธิ์ใหอนางโลม... ไอ๊หยา มันผู้ใดตีข้า...”
ใบหน้าของเจียงจื่อเฮ่าเปี่ยมไปด้วยความขุ่นเคือง เขากำลังพูดถึงจุดที่ทำให้เขาโที่สุดอยู่ จู่ๆ พลันมีก้อนหินก้อนหนึ่งถูกโยนมา หินก้อนั้กระแทกเข้าที่ปากของเขาตรงๆ เจียงจื่อเฮ่าถึงกับล้มลงจนก้นกระแทกกับพื้นและปากก็แตกจนได้รสฝาดของเลือด
ตี้หลิงหานลืมาึ้และเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของมู่เสวียนเย่ เขาถูมือของตัวเองไปมา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นขว้างก้อนหินก้อนั้
เขาลงมือต่อหน้า์รัชทายาทเช่นี้ ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะโยิ่งนัก
เจียงจื่อเฮ่าโมโหเป็นอย่างยิ่ง เขาชี้ไปที่มู่เสวียนเย่และจ้องมองอย่างโเคือง "เหตุใดเจ้าถึงตีข้า หรือเจ้าจะไม่ใหุ้ชายผู้ี้พูดความจริง? "
“ุชายเจียง อาหารอาจสามารถกินมั่วซั่วได้ แต่คำพูดั้ไม่อาจพูดมั่วซั่วได้”
มู่เสวียนเย่พูดอย่างไร้ความรู้สึก
“เจ้า...”
"หุบปาก"
ใยามั้ตี้หลิงหานพลันเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา
เจียงจื่อเฮ่ากลัวเขามากที่สุดตั้งแต่ยังเป็นเ็ ดังั้ทันทีที่ตี้หลิงหานส่งเสียงพูดออกมา ล้มธงทหาร หยุดตีกลอง เดินทัพอย่างลับๆ ไม่เปิดเผยเป้าา [2] เป็นเพราะใใจเขาไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่นัก เขาทำแก้มป่องด้วยความรู้สึกไม่พอใจ ัจากปิดปากไว้พักใหญ่เขาก็เริ่มเปิดปากพูด “์รัชทายาท ท่านไม่จำเป็นต้องรู้สึกเสียหน้าไปหรอก เรื่องี้ก็ผ่านไปหลายปีแ้ อีกั้เรื่องี้ก็มีรู้ไม่มาก แต่ถึงอย่างั้ท่านกลับยังอยากแก้แค้นมู่อันเหยียนอยู่ ฮ่าๆ ท่านเห็นไหมว่าบัดี้นางได้กลายเป็นขโมยไปแ้ และนางก็ยังลากขวดน้ำมันด้วย [3] ท่านผู้เฒ่าผู้น่าสงสาร..."
"เจียงจื่อเฮ่า"
มู่เอ้าเทียนไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป ดวงาของเขาแดงก่ำด้วยความโ เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าคอเจียงจื่อเฮ่าเอาไว้
"อ๊ากก ทำอะไรน่ะ ท่านกำลังคิดที่จะทำอันใด? บิดาของข้าคือแม่ทัพเหล่ยถิง มารดาของข้าคือน้องหญิงของฮองเฮา ลูกพี่ลูกน้องของข้าคือ์รัชทายาท อ๊ากๆๆ... ์รัชทายาท ช่วยด้วย”
เจียงจื่อเฮ่าถูกมู่เอ้าเทียนหนีบเอาไว้จนแน่น เขาร้องเสียงดังด้วยความตกใจเพราะเขารู้ระดับวรยุทธ์ของมู่เอ้าเทียนดี ทันทีที่เื่มู่เอ้าเทียนยกเขาึ้ ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดด้วยความตกใจ ชายหนุ่มรีบตะโกนขอความช่วยเหลือเสียงดังไปทางตี้หลิงหานทันที
“ท่านอ๋องมู่ โปรดวางเขาลงเถิด”
"หึ"
มู่เอ้าเทียนจำต้องไว้หน้าตี้หลิงหานจึงวางเจียงจื่อเฮ่าลง ากระทำของมู่เอ้าเทียนั้หยาบคายยิ่งนัก เขาสะบัดเจียงจื่อเฮ่าทิ้งจนชายหนุ่มล้มลงก้นจ้ำเบ้า
เจียงจื่อเฮ่าเอามือกุมก้นของเขาและคร่ำครวญ ใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองราวกับอยากจะตำหนิติเตียนแต่เื่เขาได้สบเข้ากับดวงาที่ดุร้ายโเคืองของมู่เอ้าเทียน ราวกับั้ร่างสลายหายไปั่พริบา เหลือเพียงเสียงหึสุดท้ายไว้
ใยามั้มู่เอ้าเทียนและฮวาเหยียนก้าวเดินึ้ไปข้างหน้า มองตรงไปทางตี้หลิงหานแ้พูดพร้อมกับสูดลมหายใจลึกๆ ว่า "ฝ่าบาท เรื่องราวเื่สี่ปีก่อนกระหม่อมผู้ี้ไม่อยากเอ่ยถึงแ้ บุตรสาวของกระหม่อมถูกผู้อื่นใส่ร้ายใส่ความ หลุดเข้าไปใหอนางโลมจนทำให้พระ์ต้องเสียหน้า นี่นับเป็นความผิดมหันต์ของตระกูลมู่ แต่ัจากที่ฝ่าบาทมาถอนหมั้นถึงหน้าบ้านั้ บุตรสาวตัวน้อยของกระหม่อมกับฝ่าบาทก็ถือว่าไม่มีความสัมพันธ์อันใดให้เกี่ยวข้องกันแ้ ตั้งแต่ต้นจนจบ ผู้ที่ต้องเจ็บปวดมากที่สุดก็คือบุตรสาวของกระหม่อมเอง
นางหายตัวไปถึงสี่ปี ตระกูลมู่ก็ามหานางมาสี่ปี ตอนี้นางกลับมาแ้ เรื่องราวคับแค้นขุ่นเคืองพระทัยขอให้จบสิ้นกันไปเสียเถิด กระหม่อมขอเพียงให้นางได้ใช้ชีวิตเฉกเช่นธรรมสามัญเถิดพ่ะย่ะค่ะ"
เื่มู่เอ้าเทียนพูดเช่นี้ ใใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดใจจนล้นปรี่ น้ำเสียงั้ปนเปไปด้วยเสียงสะอื้น
ฮวาเหยียนรู้สึกเจ็บที่หน้าอกเป็นอย่างยิ่ง เดิมทีนางยังเป็นจิตใจเหี้ยมโหด แต่ตอนี้นางอยากจะร้องไห้ออกมาเสียจริง าได้รับาปกป้องจากบิดาและพี่ชายเช่นี้ทำให้นางรู้สึกได้รับความอบอุ่นและอ่อนโยนซึ่งนางไม่เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน ความอบอุ่นที่นางได้รับมาตลอดชีวิตั้ยี่สิบเอ็ดปีของนาง ก็ยังไม่อาจเทียบวันี้เพียงวันเดียวได้เลย
ถึงนางจะรู้ว่าความอบอุ่นั้หมดที่ได้รับคือสิ่งที่นางขโมยมา แต่นางก็ยังต้องาที่จะถนอมมันเอาไว้
...
นางไม่ใช่มู่อันเหยียนตัวจริง แม้ว่านางจะไม่เตือนตัวเองแต่ก็มีที่คอยเตือนนางตลอดเวลา
ยกตัวอย่างเช่นเจียงจื่อเฮ่า
ที่เขาพูดั้หมดคือ เรื่องราวที่เกิดึ้เื่สี่ปีที่แ้ มู่อันเหยียนเคยส่งจดาหาตี้หลิงหานเพื่อขอให้เขาถอนหมั้น เรื่องราวเหล่าี้ไม่ใช่ประสบาณ์ของนาง นางจึงไม่อาจรู้เรื่องราวเบื้องลึกได้ แต่จากคำพูดไม่กี่ประโยคของเจียงจื่อเฮ่าก็ทำให้นางเข้าใจได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
ปีั้งานอภิเษกี้ หากภายนอกมองเข้ามาคงเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ราวกับเทพประทานสรรค์สร้างก็ไม่ปาน ์ชายที่เป็นที่โปรดปรานรักใคร่ และตระกูลมู่ผู้สูงส่งงามสง่า แต่ทว่ามู่อันเหยียนและตี้หลิงหานั้สองกลับไม่พอใจใงานอภิเษกใครั้งี้
มิฉะั้แ้มู่อันเหยียนคงจะไม่เสี่ยงชีวิตของนางรวมั้ตระกูลมู่ั้ตระกูล ด้วยาส่งจดาั้ให้กับตี้หลิงหานหรอก
และใตอนที่เกิดเรื่องึ้กับมู่อันเหยียน ตี้หลิงหานก็คงจะไม่ถอนหมั้นนางจนทำให้มู่อันเหยียนต้องพบเจอกับเรื่องราวที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม
ฮวาเหยียนคิดวิเคราะห์ใใจ นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดแม่นางที่ฉลาดหาใดเปรียบั้ถึงได้ตัดสินใจเขียนจดาขอให้์รัชทายาทถอนหมั้น นางย่อมต้องทราบดีแน่ว่าหากผิดพลาดแม้แต่น้อย อาจมีโทษถึงขั้นประหารศีรษะเลยทีเดียว
เว้นเสียแต่ว่า…
พ
เชิงอรรถ
[1] ดวงานกาเวก าถึง ลักษณะดวงาแบบหนึ่งที่ หัวาโค้งลง าาชี้ึ้
ล้มธงทหาร หยุดตีกลอง เดินทัพอย่างลับๆ ไม่เปิดเผยเป้าา อุปมาสำหรับาพักรบหรือายุติกิจกรรมอย่างเงียบ ๆ
[2] ลากขวดน้ำมัน อุปมาถึง เ็ที่เกิดจากอดีตสามีที่แต่งงานใหม่และถูกพามาที่บ้านของสามีภายัใสังคมเก่า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??