มหัศจรรย์แครอทล้างโลก

เบลลืมตาตื่นแล้วพบว่าตัวเองนั้นอยู่โรงพยาบาลแต่เบลกลับไม่มีความคิดหรือข้อสงสัย เขาเฉยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า และจู่ๆก็มีเสียงร้องจากเด็กสาวที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงที่เบลนอนอยู่

"นายท่านคะ นายท่านคะ"

เด็กสาวคนนั้นได้พุ่งเข้ามากอดเบลพร้อมทั้งน้ำตาที่ลินไหลจนน้ำตานั้นได้ไหลไปโดนหลังของเบล เด็กคนนั้นค่อยออกห่างออกจากเบล

อย่างช้าๆพร้อมทั้งน้ำตาที่ดีใจ

"ดีใจจังค่ะ ที่นายท่านตื่นแล้ว เอ๊ะ! จริงด้วยสิถึงพูดไปก็ฟังไม่ออก เพราะเสียความทรงจำไปสินะคะ"

"แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะปกป้องนายท่านเองคะ"

เด็กสาวคนนั้นพูดพร้อมทั้งยิ้มอย่างดีใจ เด็กสาวคนนั้นก็เกิดความสงสัยว่าเบลยังจำชื่อตัวเองได้มั้ยจึงแนะนำตัวไปพร้อมถั้งตั้งคำถาม

"นายท่านคะ ฉันชื่อคาเนล ลิลลี่ค่ะ แล้วนายท่านละคะ"

ลิลลี่พูดพร้อมทั้งใช้นิวชี้มือขวาชี้ไปทางเบล เพื่อสื่อความหมาย ด้วยความที่เบลนั้นเสียความทรงจำไปจึงฟังไม่เข้าใจ และในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนมีคนสองคนคุยกันหน้าห้องที่เบลนอนอยู่ และข้างนอกนั้นเอง เสียงผู้หญิงคนหนึ่งได้พูดว่า "ยูกิ!!!"

เบลจึงตอบไปลิลลี่ไปว่า "ยูกิ" ลิลลี่ก็ถึงกับเหว๋อกับสิ่งที่เบลพูด

หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินออกมายืนอยู่หน้าโรงพยาบาล ลิลลี่จึงเตือนบอกเบลว่าชื่อของตัวเองคือเบลไม่ใช่ยูกิพร้อมกับสีหน้าที่จิงจัง ลิลลี่ได้พาเบลออกไปเดินเที่ยวเล่นในเมือง ที่มีพ่อค้าแม่ค้ามาขายของกันเยอะ แล้วก็มีคู่รักนักท่องเที่ยวต่างๆนาๆสารพัดออกมาซื้อของ

ลิลลี่ที่มีสีหน้าจริงจังที่กำลังมาหาโรงแรมที่จะไปพักพร้อมกับเช็คเงินในกระเป๋า ลิลลี่ได้บอกกับเบลเกี่ยวกับเงิน แต่เบลก็ได้ตามกลิ่นอะไรบางอย่างจนไปยืนอยู่หน้าร้านขนมเครป

ลิลลี่ได้วิ่งตามมา

"นายท่านคะ อย่าไปไหนคนเดียวสิคะมันอันตราย" และจู่ๆเจ้าของร้านอาหารก็โผล่มา

"รับเครปไส้อะไรดีคะ" เจ้าของร้านอาหาร เป็นสาวที่มีอายุอยูในช่วง20-25เพราะเธอดูสาวมาก เธอมีผมสีแดงอ่อนไว้ผมทรงหางม้า และดวงตาสีแดง เจ้าของร้านพอได้เห็นเบลก็ดูจะตกใจแต่ก็ไม่แสดงออก ลิลลี่ได้ถามเบลว่าอยากได้ไว้อะไร เบลที่ไม่รู้อะไรเลยแปลก็ไม่ได้ เบลจึงใช้มือขวาชูนิ้วโป้งทั้งๆที่ไม่รู้ว่าทำไปทำไม แต่คงเป็นเพราะร่างกายยังจำได้แต่ ความทรงกลับจำไม่ได้

ลิลลี่ได้หยิบเงินเหรียญมาสี่เหรียญที่มีราคาสี่สิบบาท พร้อมกับยื่นให้เบลและบอกว่า "ต้องใช้สิ่งนี้จ่ายนะคะ" เบลได้หยิบไปพร้อมกับความสงสัยและคิดว่ามันกินได้ จึงใช้ฟันกัด หวังจะกินได้ ซึ่งก็ทำให้ลิลลี่นั้นถึงกับตกใจและเตือนเบล เจ้าของร้านดูไม่ตกใจอะไรอย่างกับรู้อยู่แล้ว

เจ้าของร้านได้ลองแซวเล่นกับทั้งสองว่า"ทั้งสองคนเป็นแฟนกันหรอ?" ลิลลี่ตกใจอีกรอบและหน้าแดงพร้อมกันและพูดติดขัด

"ปะ.....เปล่านะ..คะ.คือคุณเบลคือนายท่านของฉันคะ"

เบลไม่ได้ตอบอะไรเพราะเสียความทรงจำ และหลังจากซื้อเสร็จทั้งสองก็ได้เดินออกจากสถานที่นั้นซึ่งมันเป็นหรือถนนคนเดินที่จัดทุกศุกร์เสาร์อาทิตร์ เป็นประจำ เบลลิลลี่ได้หาโรงแรมดีๆซักที่อยู่นาน ท้องของเบลได้ส่งเสียงออกมาเป็นคำเตือนว่าหิว ลิลลี่จึงพาไปที่ร้านอาหารใกล้ๆ จนกินเสร็จทั้งสองจึงลืมเลยว่าต้องหาโรงแรมนอนคืนนี้ ลิลลี่รู้สึกผิดที่พาเบลมาเจออะไรแบบนี้พร้อมพูดชื่อใครสักคนที่ดูเหมือนเป็าอะไรบางอย่างกับเบล

"ขอโทษคะ.·´¯`(>▂<)´¯`·.ที่ต้องพานายท่านมาเจออะไรแบบนี้ คุณนายคะไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันจะต้องพาลูกของคุณไปใช้ชีวิตดีๆและไกล"

ด้วยความที่ยูกิจำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ชูนิ้วโป้ง