เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
ณ ภูเขาหยุนอู่ บนยอดเขาสูงที่รายล้อมไปด้วยเมฆหมอก ใเส้นทางคดเคี้ยวางป่า ท่ามางเนินเขาที่สูงชันและอันตรายมาก.
ชายหนุ่มอายุปะมาณิห้าถึงิหกปีกำัเคลื่อนไหว่าคล่องแคล่ว เขาสวมเสื้อคลุมหนังเสือ ด้านหัแบกขวานขนาดใญ่ที่ัถึงห้าิกิโลกรัม เขากำัวิ่งผ่านเส้นทางางป่า ะที่กำัวิ่งอยู่ั้ จู่ๆ เขาก็ยันืขวาลงพื้น ออกแดีดให้ร่างกายตีักาข้ามผ่านเหวึ ทำให้หินที่อยู่รอบๆ ั่สะเทือนแ้ร่วงหล่น่าต่อเนื่อง
“อ๊าก!”
ชายหนุ่มชูขวานใืขึ้นพลางยืดตัวตรง ัใั้ แมหาาถูก่ออกมาจากช่วงท้อง เพียงั่พริบตาขวานก็ถูกเหวี่ยงออกไปแ้
“ตูม!”
ขวานใืพุ่งตรงไปข้างหน้า ลอยฝ่าอากาศออกไป่ารวดเร็ว โ เมื่อลอยออกไปไหลายิเมตร มันก็ร่วงลงบนพื้น แม้เสือชีตาห์ตัวหนึ่งจะหนีไปได้ด้วยาโชคดี แต่ิ่ที่เิขึ้นก็สร้างาาผวาแก่มันมากเช่นั มันรีบเร่งาเร็วเพื่อหนีเอาชีวิตรอด แ้พุ่งลงไปจากผาหินชัน
ชายหนุ่มหรี่ตาลงจนายเป็เส้นโค้งเล็กๆ ฟัที่แข็งแขบกัดแน่น ใบหน้าที่เย็นยะเยือกก็พลันเปลี่ยนเป็โมโห ะที่ชายหนุ่มกำัจะกระโดดตามลงไป จู่ๆ ก็มีืใญ่ใครบางพุ่งมาคว้าร่างเขา่ารีบเร่ง
“ท่านพ่อ รีบปล่อยข้าเร็ว” ชายหนุ่มเงยหน้ามองไปยังอีผู้เป็บิดา ซึ่งมีร่างใญ่กำยำ เขามีคิ้วเข้มตาโต ใบหน้าเย็นชา เปี่ยมไปด้วยรังสีที่น่าเกรงขาม าตาคู่ั้ช่างเยือกเย็น คมคิ้วแฝงไปาดุดันและบารมีที่ไม่ได้เิจากโทสะ
เขาก็คืออี ผู้นำปัจจุบันตระกูลอู่ มีพัอยู่ใะัชีพัั้ที่แปด
“เหยียนเอ๋อ เจ้าทำได้ไม่เลวแ้” หัจากพูด แววตาชายวัยางก็เปลี่ยนไป ฟิ้... หินก้อนหนึ่งลอยออกไปจากปลายนิ้ว่ากะทันหัน
หินที่เต็มไปด้วยพัปราณลอยออกไปไหลายร้อยเมตร ตูม... ก้อนหินลอยทะลุโขดหินที่ขวางไว้ แ้พุ่งเข้าไปที่างหน้าผากเสือชีตาห์ด้วยาแม่นยำ`
ไม่ว่าเสือชีตาห์ตัวั้จะวิ่งด้วยาเร็วเพียงใด ท้ายทีุ่ก็ยากจะหนีาตายพ้นอยู่ดี ร่างไร้ิญญามันิ้งหล่นลงไปใร่องที่ึ่าร้อยเมตร``
อีมองไปยังบุตรชาย แ้พูดด้วยเสียงทุ้ม “เหยียนเอ๋อมีพรสวรรค์ดีมาก แต่เุใดร่างกายเจ้าถึงไม่สามารถรวบรวมพัิญญาได้เลยแม้แต่น้อย? หรือว่า...” เขาไม่้าคิดต่อ
เหยียนอายุิหกปี เขาเิใเืงั ที่นี่คือโลกที่บูชาพั ะัพัเป็ตัวแทนทุกิ่ ผู้ที่ไร้ิญญายุทธ์จะไม่สามารถฝึกวิชาใดอื่นได้เลย เาะต้องปะสานิญญายุทธ์และพัิญญาเข้าด้วยัถึงจะบรรลุวิชาต่างๆ และุัิญญาตัวเได้่าสมบูรณ์ ใตอนั้จึงจะรวบรวมพัปราณและแสดงพัการต่อสู้ที่แข็งแกร่งทีุ่ออกมาได้
เหยียนอยู่ใวัยที่ต้องเข้ารับการทดสอบิญญายุทธ์แ้ ซึ่งวันพรุ่งนี้จะเป็วันรวมตัวครั้งใญ่ตระกูลอู่ แม้แต่เด็กเพียงสี่หรือห้าขวบใตระกูลอู่ก็เริ่มสัมผัสพัิญญาภายใร่างกายได้บ้างแ้ ทว่าเขาที่มีอายุถึงิหกปี แต่ับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพัิญญาใดๆ หลายปีมานี้เขาถูกวัยเดียวัใตระกูลมองว่าไม่เอาไหนมาโดยตลอด
พัิญญาคือิ่หล่อเลี้ยงและเลื่อนะัั้ิญญายุทธ์ ผู้สามารถเลื่อนะัิญญายุทธ์ตัวเโดยฝึกฝนพัิญญา
รวมปราณ พั ่าั ผนึกพั ฝึิ ่พั ่กาย ุั และผสานพั ั้เก้าะันี้เป็ั้ตอนการกาย ซึ่งเป็พื้นฐานการฝึกร่างกาย ตอนนี้เหยียนหยุดอยู่ที่ั้่กาย ไม่อาจเลื่อนขึ้นไปถึงะัุัและผสานพัได้ ย่อมไม่มีทางก้าวขึ้นไปอยู่ใะัพัชีพัั้ที่หนึ่งได้เป็ธรรมดา
“เชิญท่านพ่อับไปเถอะ ข้ายังอยากฝึกต่ออีก่” ภายใต้สีหน้าที่เยือกเย็น ับเต็มไปด้วยาเด็ดเดี่ยว และิ่ที่โดดเด่นทีุ่ก็คือาตาคู่ั้เขาที่เปล่งปะกายและมีพัเป็่ามาก
เหยียนนั่งขัดสมาธิ วางืั้สองข้างลงบนจุดรวมปราณ จากั้ก็ค่อยๆ ปรับลมปราณ ทำให้ลมหายใสม่ำเ ะเดียวัก็เริ่มพัใร่างกาย เขากำหมัดั้สองข้างแน่น และชกออกไปางอากาศ่ากะทันหัน
“ผนึกพั ฝึิ ่พั”
เขาระเบิดเสียงคำราม จากั้ก็่หมัดออกไปด้วยาเร็ว่าต่อเนื่อง ะนี้ร่างกายเขาอยู่ใะั่กาย ซึ่งถือเป็ะัที่แข็งแกร่งมาก
เหยียนตั้งสมาธิเพื่อรับรู้ถึงพัที่เิขึ้นภายใร่างกาย แต่ภายใร่างกายับไม่มีพัปราณเลยแม้แต่น้อย จึงไม่สามารถก้าวข้ามไปยังะัุัและผสานพัได้ และไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพัิญญาแม้เพียงเสี้ยวเดียว
“อ๊าก... เาะอะไรข้าถึงได้ล้มเหลวอีกแ้!” เหยียนแหงนหน้าคำราม
เหยียนพยายามกี่ครั้งต่อกี่หน แต่ก็ยังล้มเหลวซ้ำแ้ซ้ำเ่า เขารู้สึกว้าวุ่นและหงุดหงิดใมาก “หรือข้าจะไร้ิญญายุทธ์่าที่เขาว่าัจริงๆ เาะอะไรข้าถึงฝึกไม่สำเร็จ! ข้าไม่อยากายเป็ตัวตลกใตระกูล...”
อีถอนหายใพลางส่ายหน้าเบาๆ ฟิ้... อินทรีวายุตัวหนึ่งพุ่งผ่านท้องฟ้าไป่ารวดเร็ว อียื่นืข้างหนึ่งไปจับเหยียนแ้ทะยานขึ้นบนหัอินทรีวายุเพื่อมุ่งหน้าไปยังเืงั อินทรีวายุบินด้วยาเร็วไม่ต่างไปจากพายุที่พัดผ่านไป มีเพียงมหาอำนาจ่าตระกูลอู่เ่าั้ที่สามารถเลี้ยงมันได้
ใเืงัมีสามมหาอำนาจ ไ้แ่ ตระกูล ตระกูลเซียว และุ่มที่รวมตัวัแ้ตั้งตนว่าเป็สำนักบงกชมาร
ผู้าุโแห่งตระกูลเดินทางมาจากต่างถิ่น อาศัยพรสวรรค์ทางด้านวรยุทธ์ตัวเ บุกเบิกและก่อตั้งตระกูลที่ยิ่งใญ่ขึ้น ต่อมามีการขยายกิ่งก้านแตกแขนงออกไป ายเป็ตระกูลใปัจจุบัน ูาภายนอกแ้ ตระกูลและตระกูลเซียวมีาสัมพันธ์ที่ดีต่อั แต่ับแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นั่าลับๆ ุท้ายแ้ั้สามมหาอำนาจต่างก็ถ่วงดุลอำนาจซึ่งัและั
ณ อาคารที่โอ่อ่าและยิ่งใญ่ ปะตูที่สูงตระหง่าน หอคอยที่ปะการตาและทรงพั รวมไปถึงาาทรงแปดเหลี่ยมที่งดงาม ั้หมดนี้แสดงให้เห็นถึงามั่งคั่งและทรงอำนาจตระกูลอู่่าชัดเจน
วันรุ่งขึ้นมาถึง่ารวดเร็ว เหยียนและบิดาจับืัก้าวเข้าสู่ตำัอู่ รูปปั้นับินที่กำับินทะยาน่าทรงพัถูกตั้งไว้ใจุดต่างๆ ตามตำั แลดูยิ่งใญ่และสมจริง
ชายชราผมขาวซึ่งมีแววตาดุดันนั่งอยู่างตำักว้าง าน่าเกรงขามเขาทำให้ทุกที่อยู่ใตำัแห่งนี้ไม่มีใคร้าสบตาเขาเลยสัก
รังสีที่ดุดันและทรงอำนาจแผ่กระจายไปทั่ว ะัพัเขาั้แข็งแกร่งและน่าาผวาจนมิอาจพรรณนา!
ผู้าุโแห่งตระกูลลุกขึ้นยืน เขากวาดาตามองลงไปด้านล่าง จนหยุดลงบนตัวเหยียน
“เหยียนเอ๋อ ึ้าี่!” เสียงทรงพัดังสนั่นไปทั่วตำั
เหยียนออกแ่ที่เ้า ฟิ้... เขากระโดดออกไปแ้ตีักาางอากาศ ่ร่างที่มั่นคงจะปรากฏอยู่ตรงหน้าผู้าุโแห่งตระกูล ทิ้งไว้เพียงเส้นโค้งที่แสนว่องไวางตำั แววตาไร้ซึ่งาาัว
ผู้าุโแห่งตระกูลยื่นืไปจับตัวเหยียน จากั้จึงยกเขาขึ้นเหนือหัวด้วยารวดเร็ว พลันืั้สองข้างก็กระหน่ำโจมตีไปที่ร่างเหยียน บนฝ่าืผู้าุโ่พัที่รุนแออกมาเป็ระลอก แ้เหยียนก็ถูกวางลง
“เหยียนเอ๋อ นี่เจ้า...” ผู้าุโแห่งตระกูลสะดุ้งเฮือก หน้าถอดสีทันที
เหยียนมองไปยังผู้าุโแห่งตระกูล คล้ายตื่นตระหนกเล็กน้อย เขากำืแน่น เาะออกแมากเิไปทำให้ปลายเล็บแทงึลงางฝ่าื ายเป็แผลที่ทำให้เหยียนรู้สึกเจ็บอยู่บ้าง
“ท่านปู่ ิญญายุทธ์ข้า...?”
พัผู้าุโแห่งตระกูลพุ่งเข้าสู่ร่างกายเหยียนผ่านปลายนิ้ว ทว่าพัระลอกั้ก็สลายหายไป่ารวดเร็ว
ครั้งนี้ ผู้าุโแห่งตระกูลมั่นใแ้ว่าเหยียนไม่มีิญญายุทธ์ เมื่อไม่มีิญญายุทธ์ เขาก็ถูกกำหนดให้เป็ได้แค่ไร้ปะโยชน์หนึ่ง ทว่าผู้าุโับชื่นชอบผู้ที่มีพรสวรรค์
ผู้าุโแห่งตระกูลปัดืไล่เหยียน “เจ้าลงไปเถอะ” ้ำเสียงเขาเปลี่ยนไป แลดูเย็นชาลงมาก
วัยเดียวัใตระกูลมองมาที่เหยียนด้วยาเย็นชา บ้างก็หัวเราะเยาะแ้มองด้วยาตาเหยียดหยาม ทุกิ่ที่เิขึ้นใวันนี้อยู่ภายใต้การคาดการณ์พวกเขาอยู่แ้
อีถอนหายใด้วยาเสียดาย เหยียนยืนอึ้งอยู่กับที่ คล้ายมีหอกเล่มหนึ่งกำัทิ่มแทงหัวใเช่นั้ จึงทำให้การหายใเขาถี่ขึ้น เมื่อมั่นใแ้ว่าตัวเไม่มีิญญายุทธ์ หัวใเขาก็ดิ่งลงเหวทันที
“ไร้ปะโยชน์แบบนี้ยังควรอยู่ใตระกูลเราต่ออีกหรือ? ถ้าใครเอาเื่นี้ไปพูด เขาต้องสร้างาอับอายให้แก่ตระกูลเราแน่ เพื่อชื่อเสียงวงศ์ตระกูล พวกเราควรขับไล่เขาออกไปจึงจะถูก”
“นั่นสิ เขาควรถูกขับไล่ออกไป”
“เราจะเก็บเขาไว้ใตระกูล เพียงเาะบิดาเขาคือผู้นำตระกูลไม่ได้” เสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบด้านดังสนั่น
เหยียนเงยหน้าขึ้น กวาดาตาผ่านวัยเดียวัใตระกูลที่หัวเราะเยาะตน แ้าตาก็มาหยุดลงบนใบหน้าเอ้า ซึ่งเป็บุตรชายลุงสอง เืู่่ เขาเป็แรกที่เรียกร้องให้ขับไล่เหยียนออกจากตระกูล
“มองข้าทำไม? ไร้ค่า่าเจ้ามีสิทธิ์อะไรมามองข้า ข้าล่ะขายหน้าแทนพ่อเจ้าจริงๆ”
เอ้ามองเหยียน่าเยาะเย้ย สีหน้าเต็มไปด้วยาเหยียดหยาม เอ้าอายุมาก่าเหยียนหนึ่งปี แต่ับเปิดเส้นพัใตัวได้ถึงสามเส้นแ้ ทำให้เขามีะัพัอยู่ใั้พัชีพัั้ที่สาม นับเป็อัจฉริยะหนุ่มใตระกูลเลยก็ว่าได้
“อย่ามองข้าด้วยาตาขุ่นเคืองเลย ไร้ค่า่าเจ้า ถ้าไม่ออกไปจากตระกูล ข้าคงเคลือบแคลงใไม่หาย” ะที่พูดเขาก็เดินไปยืนตรงหน้าเหยียน แ้ชกไปที่ท้องน้อยเหยียน่าไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
เหยียน่เสียงร้องด้วยาเจ็บปวดแ้ล้มลงบนพื้น
“นี่เจ้าทำอะไร?” อีผู้เป็หัวหน้าแห่งตระกูลและยังเป็บิดาเหยียนอีก แต่เพื่อส่วนรวมจึงจำต้องฝืนทน ฝ่าืขนาดใญ่ั่เทาเล็กน้อย แต่โชคยังดีที่มีแขนเสื้อบังไว้ มิเช่นั้อื่นคงสังเกตเห็นแ้
เวลานี้ลุงสอง จ้านก็เดินเข้ามาใ้ เขาชิงชังที่ตอนั้ผู้าุโแห่งตระกูลมอบตำแหน่งผู้ปกครองแห่งตระกูลให้อีที่เป็น้องสาม ไม่ใช่เขา บัดนี้จึงนำาโแ้ั้หมดมาลงบนตัวเหยียน
“ไร้ปะโยชน์่าเจ้ายังไม่รีบไสหัวไปอีกหรือ” จ้านกัดฟักรอด พลางเบิกตาด้วยาโมโห ่จะตบหน้าเหยียนแๆ แ้จ้องเขม็งไปที่เหยียน แตบเืู่่รุนแจนแม้แต่ฝ่าืเขายังรู้สึกเจ็บไปด้วย
ใบหน้าเหยียนถูกปะทับด้วยรอยนิ้วืั้ห้า เขากัดฟัอดทนไม่โต้ตอบ เช็ดเลือดที่มุมปาก แ้ใช้าตาที่เียดแ้จ้องไปยังจ้านและบุตรชาย สาเุที่เหยียนไม่โต้ตอบเป็เาะัวว่าเุการณ์ใวันนี้จะรุนแมาก่าเดิม เช่นั้คงไม่เป็ผลดีต่อบิดาตนเ่าไรนัก
วันนี้ พวกเขาไม่เพียงแค่อยากขับไล่เหยียนออกจากตระกูล แต่ยังอยากหยามศักดิ์ศรีอีด้วย อีมีพรสวรรค์ล้ำเลิศ แถมยังเป็ใเย็น แต่มาวันนี้เขาแทบทนไม่ไหว เริ่มรวบรวมพัปราณไว้ที่ฝ่าื่าช้าๆ
“ท่านพ่อ ลูกเป็ทำให้ท่านต้องเดือดร้อน ท่านอย่าตอบโต้พวกเขาเลย แ้นี้ อีก่ข้าจะชำระกับพวกเขาด้วยตัวเ เหยียนเอ๋อยินดีจะออกไปจากตระกูล”
เหยียนยื่นืไปจับอีไว้เพื่อห้ามปรามเขา
“ท่านลุง ไม่สิ นับตั้งแต่วันนี้เป็ต้นไป ข้าควรเรียกเจ้าว่าจ้าน จงฟังให้ดี อย่าตัดสินด้วยเวลาอันสั้น สักวันข้าจะับมาและเหยียบเจ้าไว้ใต้แทบเ้า”
หัจากพูด เหยียนก็พุ่งออกไปพร้อมาโ ทว่าลูกหลานใตระกูลที่อยู่รอบๆ ับแสดงาดีใออกมาทางสีหน้า ใทีุ่เหยียนก็ถูกบีบให้ออกจากตระกูลจนได้ เกรงว่าอีกไม่นานตำแหน่งผู้นำอีก็คงต้องั่คลอนด้วยเช่นั
ผู้าุโแห่งตระกูลเห็นเุการณ์ที่เิขึ้นั้หมด ทว่าับแสดงออกเพียงาเฉยชา ไม่พูดไม่จาและไม่ได้ห้ามปรามใดๆ ทว่าเมื่อหันหัับไป นิ้วืที่ไม่มีใครเห็นับั่เทาเบาๆ
“เหยียนเอ๋อ เหยียนเอ๋อ” อีมองเหยียนที่เดินจากไป่าเงียบๆ พลันไฟโทสะก็ลุกโชน ฟิ้! เขาพุ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าจ้าน ดวงตาจ้องเขม็งไปที่อีกฝ่าย่าเคียดแ้ รวบรวมพัปราณที่ฝ่าืแ้เพิ่มพัขึ้น่ารวดเร็ว
“พอได้แ้!” ผู้าุโแห่งตระกูลแผ่รังสีอำนาจออกไปพร้อมคำรามเสียงดัง ัใั้ ห้วงอากาศก็ั่สะเทือน่ารุนแ เขาทะยานไปยืนคั่นางระหว่างพวกเขาั้สอง รังสีที่น่าเกรงขามและทรงพัผลักให้ั้สองถอยห่างจากั
“ล้วนเป็าเลือดเดียวั เุใดต้องเข่นฆ่าัเด้วย เื่นี้ลงเพียงเ่านี้ ตามข้าับไปทดสอบิญญายุทธ์ัต่อ” รังสีอันทรงพัที่น่าเกรงขามทำให้ทุกใที่แห่งนี้สะดุ้งตกใไปตามๆ ั
างดึก อีมายืนอยู่ตรงหน้าผู้าุโแห่งตระกูล
“ท่านพ่อ”
“อีเอ๋อ ข้าเห็นเื่ที่เิขึ้นใวันนี้หมดแ้ ด้วยนิสัยเหยียนเอ๋อ เจ้าคิดว่าถ้าเขารู้ว่าตัวเไม่มีิญญายุทธ์ ต้องายเป็ไร้ปะโยชน์ไปั่ชีวิต เขาจะยังอยากอยู่ใตระกูลต่ออีกหรือ อยู่เพื่อเป็ตัวตลกอื่นหรือ่าไร”
อีส่ายหน้าพ
“เจ้าก็เห็นอยู่แ้ อยู่ใตระกูลต่อไปก็มีแต่จะถูกรังแก การจากไปคือทางเลือกที่ดีทีุ่สำหรับเขาแ้ วางใเถอะ ข้า่ยอดฝีืใตระกูลออกไปปกป้องเขา่าลับๆ แ้ ด้วยนิสัยเหยียนเอ๋อ เขาอาจเหมาะกับการใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาก่าก็ได้”
“ที่แท้ท่านพ่อก็เตรียมการั้หมดไว้ตั้งแต่แรกแ้งั้นหรือ”
ามุ่งมั่นที่ไม่ยอมพ่ายแพ้ให้กับใครเหยียน ทำให้ผู้าุโแห่งตระกูลชื่นชอบเป็่ามาก แต่ว่า...
ผู้าุโแห่งตระกูลจ้องอีด้วยาตาดุดัน พลางพูดรำพึง “แต่วันนี้พวกเจ้าับสู้ัใตำั เจ้าเป็ถึงผู้นำตระกูล หากขาดสติเาะเหยียนเอ๋อแค่เดียว จะทำให้ตระกูลเราถูกทำลายได้ง่ายๆ เจ้ารู้หรือไม่? มันอาจายเป็ช่องโหว่ที่ทำให้มหาอำนาจอีกสองุ่มฉวยโอกาสโจมตีตระกูลก็ได้”
เวลานี้ อีก้มหน้าลงด้วยารู้สึกผิด มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใาหมายผู้าุโ!
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??