เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
เหยียนหลับตาลง เขาอยู่ระหว่างการทำาธิเพื่อใ้บรรลุถึงพลัง ฝืนควบคุมพลังปราณครึ่งึ่ใตัวได้ พลังอุ่นๆ ูหล่อเลี้ยงใจุดรวมปราณอย่างต่อเนื่อง เหยียนสามารถสัมผัสถึงพลังิญญาจากสิ่งมีีิรอบๆ ตัวชัดเจนาขึ้น
“ใเื่เป็เช่นนี้ คาดว่าข้าคงลองได้แ้ว่าจะทะลุขั้นชีพมังกรที่ึ่ได้หรือยัง พลังปราณมหาาเช่นนี้คงาเพียงพอ” เหยียนัฟัน แ้ร่างาก็สั่นอย่างรุนแ
“ข้าต้องสำเร็จแน่”
เหยียนควบคุมพลังปราณ เริ่ม่พลังปราณจากจุดรวมปราณไปยังชีพมังกรขั้นที่ึ่ ชีพจรมังกรใร่างาูเติมเต็มไปด้วยพลังปราณ ร่างเหยียนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาแหงน้าคำราม “ครั้งแยังเ็ถึงเพียงนี้ ขอแค่ข้าทนข้ามผ่านไปใ้ได้ ข้าต้องสำเร็จแน่”
ทันใดั้ ชีพจรบนตัวเหยียนก็นูนขึ้นมา เริ่มูเติมเต็มด้วยพลังปราณ คล้ายภายใร่างเกิดคลื่นพายุลูกใญ่ พลังปราณั้หมดพุ่งเ้าสู่ร่างาอย่างรวดเ็ ขณะที่กำลังพุ่งเ้าไปั้ ชีพจรของเหยียนก็ูฉีกอย่างต่อเนื่อง
“ทนไว้ ข้าต้องทนใ้ได้” เื่นึกถึงคนที่คอยหยามตนเองมาตล เหยียนก็ไม่กล้าถใ ปล่อยใ้พลังปราณบุกเ้าชีพจรอย่างบ้าคลั่ง
“แกรก!”
เหยียนลืมตาขึ้น จากั้ก็คายไอเีใร่างาออกมา ครั้งนี้ คล้ายเหยียนได้ผ่านพ้นาเป็าตายมาแ้เช่นั้ พลังปราณพุ่งเ้าสู่เ้พลังั้หมด ่พลังปราณใเ้พลังก็เริ่มไหลเวียน ไหลกลับเ้าสู่จุดรวมปราณั้หมด เื่ไหลเวียนทั่วร่างหลายครั้ง ใทีุ่ร่างเหยียนก็ทรุดฮวบลงพื้น
ฝึกชีพมังกรเ้ที่ึ่สำเร็จ ตอนนี้เหยียนอยู่ใระดับชีพมังกรขั้นที่ึ่ เพียงไม่นานเหยียนก็พบว่า พลังปราณที่า่าเดิมใจุดรวมปราณเริ่มเคลื่อนไหวีครั้ง พลังปราณที่มหาาเริ่มก่อตัวขึ้นีครั้ง
“อะไร? ยังเหลือเยอะปานนี้เลย?” คล้ายมันเป็พลังปราณที่ไม่มีวันหมด
“ได้ งั้นเราก็มาเริ่มกันต่อเลย ข้าจะใช้โอกาสนี้ลองฝึกขั้นที่ดู” เื่มีปะสบการณ์จากครั้งก่อน เหยียนก็หลับตาลงีครั้ง เริ่มใช้จิตควบคุมพลังปราณ ควบคุมการไหลเวียนของพวกมัน เื่ฝึกขั้นที่ึ่สำเร็จ ครั้งนี้เหยียนจำเป็ต้องใช้พลังปราณที่า่าเดิมหลายเ่าตัว
ถึงะั้ เหยียนก็รู้ีว่าการฝึกุ์จำเป็ต้องเคร่งครัดใระเบียบวินัยจึงจะสำเร็จ เขาไม่จำเป็ต้องรีบร้อน ถึงแม้เขาจะมีปะสบการณ์จากครั้งแ แต่ก็ต้องควบคุมใ้อยู่ใระดับที่พี ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะเป็การฝึกที่ยากขนาดไหน
ณ เืมังกร เพื่อเลื่อนระดับพลัง ผู้แข็งแกร่งุคนใช้ทรัพยากรไปา หลายปีผ่านไปถึงเลื่อนระดับขึ้นได้ึ่ขั้น แค่นี้เหยียนก็ทำได้ีาแ้
พลังปราณเสืนเสือที่หลุดจากป่า เป็พลังที่่ากลัวา เหยียนทะลุเ้พลังขั้นที่สำเร็จ อ๊าก! เีงดังก้องใตัว ครั้งนี้นับว่าเขาสามารถข้ามผ่านไปได้ด้วยี ทว่าพลังปราณก็ยากจะเิ้า มันก้าว้าไปแค่ิเียวเ่าั้ เื่นึกถึงคนที่เคยรังแกตน เหยียนฝืนทนาเ็ปวด ้ำตาคลอเบ้า
“ไม่ ข้าไม่มีทางยอมแพ้หรอก ข้าจะถใไม่ได้เด็ดขาด ข้าต้องกลายเป็ผู้แข็งแกร่งใ้ได้” เื่าเด็ดเี่ยวอยู่ตรง้า ุสิ่ง้ไม่สำคัญั้ั้ สำหรับเขาแ้ าเ็ปวดแค่นี้เป็เื่เล็กน้อย าเ็ปวดที่ต้องทน เปรียบไม่ได้กับตอนที่เขาูหยามศักดิ์ศรีเลยสักิ
“มาเลย เ้ามาเลย ถ้าจะา็เ้ามาทีเียวเลย” เหยียนัฟันกร เ้พลังเลื่อนขึ้นีครั้ง ครั้งนี้ คล้ายะดูกใตัวของเหยียนผ่านการชำระล้างมาแ้ เหยียนรีบหลับตาลง เหยียนสามารถรับรู้ถึงพลังิญญาที่มาจากรอบตัวได้ั้หมด
“แกรก!”
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเ่าไร ชีพจรเ้ที่ของเขาูเติมเต็มด้วยพลังปราณ พลังปราณั้หมดเสืน้ำป่าที่กำลังไหลทะลัก พังเขื่อนกั้น้ำ พุ่งทะลุชีพจรเ้ใญ่ั้อย่างต่อเนื่อง พลังปราณะจายไปทั่วั้ร่าง เวลานี้เหยียนรู้สึกสบายตัวอย่างบอกไมู่
ใทีุ่เขาก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างบูรณ์ีครั้ง
“อ๊าก!”
เหยียนชกแๆ ไปข้าง้า ้วงาาสั่นะเื ทำใ้เกิดระลอกพลัง ี่แะลัง พลังที่แท้จริง
“คิดว่าตอนนี้ข้าคงมีพละกำลังาแ้สินะ”
“เอ้าอวี เ้าคงจะนึกไม่ถึง รอข้าก่อนเถอะ เ้าต้องตกใาแน่”
“ไม่เีแที่เป็ถึงิญญามังกร แกร่งาจริงๆ พลังปราณที่ก่อใตัวข้าั้พิเศษา ข้ารู้สึกได้ว่าสิ่งมีีิเล็กๆ รอบตัวกำลังเคลื่อนไหว พลังการโจมตีที่น้อยิของพวกมันไม่มีค่าเื่เทียบกับพลังที่ข้ามีใตอนนี้ มันน้อยจนไม่อยากเ่”
ใเืมังกร มีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับผู้อาวุโสใะูเ่าั้ที่สามารถรับรู้ได้ถึงพลังิญญาของคนอื่น
เหยียนเ้าใกล้ะต่ายตัวึ่ โจมตีมันจนตาย ไม่นานนักพลังิญญาทีู่โจมตีก็ออกจากร่าง เหยียนแ่พลังปราณออกมาห่อหุ้มพลังิญญาไว้
“เก็บ!”!
พลังิญญาูดูดเ้าสู่ร่างาเหยียน ากลายเป็พลังปราณ ่จุดรวมปราณก็เป็เหืนค่ายหลักของพลังปราณ สามารถดูดกลืนพลังิญญาจากสิ่งมีีิ มีพลังปราณไหลเ้าสู่จุดรวมปราณอย่างต่อเนื่อง ั้หมดนี้เกิดจากิญญามังกรใร่างเหยียน ดูแ้ ระยะเวลาใการฝึกไม่ได้เ็ธรรมดา ระยะเวลาเพียงึ่วัน เขาก็ทำลายเ้พลังเ้ได้สำเร็จ
เื่รวบรวมพลังปราณที่แกร่งกล้า เหยียนะตุกยิ้มเล็กๆ ที่มุมปากก่อนจะเิไปตามทางกลับ้า
เขาสัมผัสถึงพลังของฝ่ายตรงข้ามได้เพียงคนที่มีพลังต่ำ่าตนเ่าั้ พลังิญญาแกร่งจนทำใ้เขาเลื่อนไปถึงระดับชีพมังกรที่ขั้น พละกำลังสามารถเพิ่มขึ้นได้ผ่านไหวพริบและปะสาทการรับรู้ ทำใ้ปะสาทสัมผัสของเหยียน้าขึ้น
เหยียนกลับมาถึงะูแ้ เขายังคงระมัดระวังตัว ใเื่หากเทียบพละกำลังที่ตนมีกับคนอื่นใะูแ้ พลังที่ตนมีไม่ได้นับว่าสูงหรือแกร่งเลย เหยียนเ้าทางปะตูั เื่เงย้าขึ้นทันทีก็พบว่าผู้อาวุโสะูยืนอยู่ไม่ไกล คล้ายกำลังรอเขาอยู่
“เหยียนเอ๋อ เ้ามานี่หน่อย” ผู้อาวุโสแห่งะูพูดด้วย้ำเีงราบเรียบ เหยียนรู้ี ด้วยพละกำลังของผู้อาวุโส เขาสามารถรับรูุ้การเคลื่อนไหวภายใะูได้ การเคลื่อนไหวของุคนหนีสายตาเขาไม่พ้น
“ท่านปู่” เหยียนเิเ้าไปใกล้ เห็นเพียงผู้อาวุโสที่กำลังขมวดคิ้วมุ่น “พลังิญญาเ้าแกร่งา เ้าเจออะไรมาหรือไม่?”
“อ้อ ข้าไปที่ภูเขาหยุนอู่ เก็บผลไม้ได้แ้กินเ้าไป จากั้ร่างาก็เริ่มรู้สึกร้อน...”
“งั้นหรือ...” เื่ที่เหยียนเล่าั้มิอาจหลอกผู้อาวุโสได้ แม้แต่เด็กสามขวบยังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ ทว่าผู้อาวุโสกลับไม่ได้เค้นถาม
ทันใดั้ เหยียนูผู้อาวุโสยกร่างขึ้น ผ่านการทดสอบ พบว่าพลังิญญาใร่างาเหยียนอยู่ใระดับกลาง ทำใ้เขาสะดุ้งโหยง แต่กลับไม่ได้ถามถึงสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง
“่าปะหลาด ยฝีืบาง่มักใช้วิชาดูดพลังิญญาจากปีศาจอสูร ใช้ใ้มันกลายิญญาอสูร เป็ต้นกำเิของพลังใร่างา ใช้ิญญาอสูรหลอมจนกลายเป็พลังปราณของตน พลังปราณของิญญาอสูรดุร้ายา่า การโจมตีแข็งแกร่งา่า ีั้ยังมีต้องมีต้นกำเิมาจากิญญาอสูรอยู่แ้ แถมต้องผ่านวิธีการควบคุมปีศาจอสูรที่หลากหลาย เขาหยุนอู่ยังมีปีศาจอสูรที่แข็งแกร่งอยู่ีหรือ หรือเป็เพราะว่าข้ายังหาไม่เจอ?” ผู้อาวุโสกำลังพูดลองเิ
“เหยียนเอ๋อ เ้ากลับา็ีแ้ ีา ถึงแม้ข้าไม่รู้ว่าิญญาุ์ใตัวเ้ามาได้ยังไง แต่เ้าต้องระวังตัวด้วย พลังปราณใาเ้ามีา ต้องมีิญญาอสูรเ้าไปแน่ แถมิญญาอสูรพวกั้ต้องแข็งแกร่งจนสามารถดูดิญญาอสูรอื่นๆ มาเป็พื้นฐานการฝึกา ใช้ปีศาจอสูรมาเปลี่ยนาเดิม ระดับพลังจะเลื่อนขึ้นเ็า แต่ิญญาอสูรที่แข็งแกร่งอาจควบคุมจิตใคนได้ใตอนุท้าย เ้าต้องระวังใ้าขึ้น ีอย่าง อย่าดูดกลืนสิ่งที่ไม่ควร ผู้แข็งแกร่งดูดพลังิญญาที่แข็งแกร่งา เป็ไปได้สูงที่ร่างจะะเิตาย”
เหยียนสะดุ้ง เขารู้สึกตกใา จ้องผู้อาวุโสแห่งะูแ้ถาม “ดูเหืนข้าคงปิดท่านปู่ไม่ได้แ้ ใตัวข้ามีิญญาุ์จริงๆ ซึ่งตัวข้าเองก็ยังไม่เ้าใ แต่ข้ายังมีข้อสงสัย”
“ถ้าิญญาุ์ใตัวข้าคือสิ่งมีีิที่ยิ่งใญ่า เป็ไปได้หรือไม่ หากข้าดูดรับิญญาุ์ของมันั้หมดเ้าไป แ้ข้าจะกลายเป็ตัวมัน? หรืออาจกลายเป็ตัวแทนของมัน”
ผู้อาวุโสแห่งะูมีนามว่ากงฉู่ กงฉู่ส่าย้า “ั้็ต้องดูภายใตัวเ้าแ้ ว่าิญญาุ์ออกจากร่างมันตอนยังมีีิ หรือเ้าสู่ร่างาเ้าัจากตายแ้ ่ใญ่แ้ หากเป็อสูรที่ผ่านาตาย พวกมันจะสูญเีาทรงจำ เป็เพียงิญญาตนึ่เ่าั้ ต่อใ้จะเ้าสู่ร่างาคนก็ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง”
“อ๋อ ข้าทราบแ้ท่านปู่” ถ้าเป็ิญญาที่ตายแ้ เช่นั้ก็นับว่าเหยียนโชคีอย่างทีุ่
“จริงด้วย เ้าเพิ่งกลับมา ยังไม่ได้ไปหาพ่อเ้าเลยสินะ อย่าเก็บเื่ที่เกิดขึ้นเื่วานมาจำใส่ใเลย ก่อนปะสบาสำเร็จก็ต้องผ่านาตรากตรำั้ั้ ทำอะไรต้องใ้า ขอแค่จิตใผ่าเผย ไม่จำเป็ต้องสนใว่าใครจะมองเราเช่นไร”
“ยิ่งไม่ต้องรอใ้คนอื่นมารังแกแ้เ้าค่อยหาวิธีรับื ลงืใเวลาที่เหมาะ จะใอ่อนไม่ได้เด็ดขาด ยังมีเวลาีครึ่งเดือนก่อนจะมีการจัดงานปะลองุ์ปะจำะู! ถึงตอนั้ เด็กหนุ่มที่มีพรสวรรค์จากะูจะได้เ้าร่วมงานปะลองุ์ครั้งใญ่” ัจากพูดจบกงฉู่ก็เิจากไป
ัจากกงฉู่จากไปแ้ แววตาของเหยียนก็เต็มไปด้วยามุ่งมั่น “ท่านปู่วางใเถอะ หลานจะจำคำสอนของท่าน ตอนนี้ท่านพ่อต้องอยู่ใหอรวมจิตเป็แน่ หอรวมจิตเป็สถานที่รวมตัวของคนใะู ปิแ้ ่ใญ่จอมุ์มักเ้ามาเยี่ยมเยือนะูใเวลานี้”
เพิ่งเิไปไม่กี่ก้าว เวลานี้ก็มีสายตาคู่ึ่กำลังจับจ้องมาที่เขา
เหยียนสามารถรับรู้ได้ด้วยจิตสัมผัส ฟิ้... ใบ้าเหยียนหยุดอยู่ตรง้าคนคนั้
เขาก็คือเอ้าอวีที่เื่วานอยากขับไล่เหยียนออกจากะูเป็คนแนั่นเอง เขาแอบเิเ้ามาหาเหยียน มองปะเมินเหยียนตั้งแต่หัวจรดเท้า
“่าสนใจริงๆ เพิ่งไปเื่วาน วันนี้คนไร้ค่าอย่างเ้าก็กล้ากลับเ้ามาทางปะตูัแ้งั้นหรือ? นี่เ้ากลับมาใ้คนอื่นซ้อมสินะ” ัเอ้าอวีพูดจบก็มองซ้ายมองขวา
ก่อนจะพูดคล้ายกำลังเยาะเย้ย “ไม่มีคนอื่น แหะๆ งั้นก็ขอโทษด้วย ข้าต้องทำใ้เ้ารู้ว่าแบบไหนที่เรีย่าพิการ ไร้ปะโยชน์ของจริง”
เหยียนมีพละกำลังแ้ ตอนนี้ ใบ้าเขาแสดงถึงาเบื่อห่าย “ไสหัวไปซะ ัจากข้าไปพบท่านพ่อแ้ เ้าไม่ต้องมาหาข้าหรอก ข้าจะไปหาเ้าเอง”
“อยากใช้ข้ออ้างนี้หนีไปีแ้สินะ?” เอ้าอวีก้าวมาข้าง้าเพื่อขวางไม่ใ้เหยียนจากไป
เหยียนคือคนที่ไม่ยอมแพ้ใ้ใครา่อน ครั้งนี้เขาไม่ได้ถอย ยืนเผชิญ้าเอ้าอวี ั้คู่กำลังข่มฝ่ายตรงข้าม
“เ้าบังคับข้าเองนะ” เีงดังเล็ดลผ่านซอกฟัน
เหยียนถอยัไม่กี่ก้าว พลังปราณใืเริ่มูรวบรวม จากั้ก็ชกโจมตีไปยังเอ้าอวีที่อยู่ตรง้า
เอ้าอวีมีพละกำลังขั้นที่สาม สามารถหลบหมัดนี้ได้ด้วยาว่องไว จากั้ก็หัวเราะเย้ย “สุนัขก็คือสุนัข บีบมันหน่อยก็ทนไม่ได้ เริ่มัคนแ้สินะ ช่างเถอะ วันนี้ข้าจะทำใ้เ้าเห็นพลังทะลวงฟ้าที่แท้จริง วางใเถอะไอ้้ พี่าไม่ซ้อมเ้าจนตายหรอก าุก็แค่ซ้อมจนพิกลพิการ วันนี้แหละ เ้าจะได้เป็สุนัขของจริง”
หมัดพุ่งไปกลางาา เหยียนไม่ได้รู้สึกแย่แต่อย่างใด ต่อใ้ตนจะอยู่ใระดับชีพมังกรขั้นที่ แต่ก็มีพลังปราณที่มหาา แถมยังสามารถสัมผัสได้ถึงพลังการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามด้วย และนี่ก็คือโอกาสที่เขาจะฝึกฝนตนเองด้วยเหืนกัน
“ถ้าเป็ไปได้ ข้าต้องทำใ้เ้ารู้ว่าการมีเื่กับข้า ุท้ายจะมีจุดจบแบบไหน” เหยียนร่างกะพริบีครั้ง พลังปราณรวมอยู่กลางฝ่าื หมัดขนาดใญ่ฟาดไปตรง้า
ครั้งนี้เอ้าอวีไม่ขยับ ใเวลาเียวกัน พลังปราณก็พุ่งออกมาจากฝ่าื เขามีพลังระดับชีพมังกรขั้นที่สามมาสามปีแ้ พลังปราณที่มหาาทำใ้เขาไม่รู้สึกถึงแกดดันพ
“หมัดทะลวงฟ้า”
“ตูม!”
หมัดั้ปะทะกัน พลังปราณะเิ จากั้พวกเขาั้คู่ก็ูแยกออกจากกัน เหยียนเถอยัก้าว
เื่เห็นเหยียนมีพลังปราณไม่น้อยไป่าตน เอ้าอวีรู้สึกปะหลาดใา “อะไรกัน นี่เ้าไม่ล้มเลยเหรอ เ้าไปเอาพลังปราณมาจากไหน! ไม่เจอกันแค่วันเียว พละกำลังเ้าเพิ่มขึ้นา แถมยังมีิญญาุ์แ้ มิ่าล่ะ คำพูดคำจาเ้าจึงต่างไปจากเื่ก่อนา”
พลังปราณของเขารวมกับพลังจากหมัดทะลวงฟ้า พูดได้เลยว่าา่ากลัวของมันูเพิ่มขึ้นหลายเ่าตัว ทว่ากลับมิอาจล้มเหยียนได้ และนั่นก็ทำใ้เอ้าอวีพิโรธ
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??