เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
หลงเีสามารถบรรลุวิชาหมัดทะลวงฟ้าได้ในเวลาอันสั้น ถ้ามีรู้เรื่องี้เข้า ้คิดว่าเขาเป็หนุ่มอัจฉริยะด้านวรยุทธ์แน่ เมื่อ่เขาเคยฟังท่านพ่ออ่านตำราฝึกวิชาง่ายๆ าเ่ แต่ัฟังไ่เข้าหัวเลยสักิ มาวันี้ ุอย่าง้เป็เพราะิญญามังกรี่แข็งแกร่งนั่นแน่.
หากรวบรวมิญญามังกรจนสมบูรณ์ เ่นั้น ไ่รู้จริงๆ ว่าเขาจะกลายเป็ผู้ี่เก่งกาจถึงขั้นไหน
ไ่าหลงเีก็พุ่งไปทางชั้นวางตำราระดับกลาง เพียงแวบเีก็เจอตำรา《หมัดลงทัณฑ์》แ้
“หมัดลงทัณฑ์ี่หลงเอ้าอวีใช้ทรงพัมาก ถ้าข้าเป็ใช้หมัดี้บ้าง ไ่รู้ว่ามันจะเป็อย่างไร เขาอยู่ขั้นี่สาม ฝึกวิชาต่อสู้ระดับกลาง ข้าอยู่ขั้นี่สอง ถือเป็การฝึกี่สูงเิตัวแ้”
หลงเีัไ่รู้เลยว่าหลงเอ้าอวีใช้เวลาฝึกหมัดลงทัณฑ์าถึงึ่ปีเต็ม
ในตำราบันทึ่า ‘กระบวนท่าวิชาี้มีต้นกำเิมาจากธรรมชาติ ผสานาอ่อนโยนและหนักแน่น จากปะค์นำสู่ปราณ ปราณเวียนไปยัง่ากาย ุสัดส่วนถูกควบคุมด้วย่ากาย ไร้ตัวตนและิญญา อาศัยเพียงจิตขับเคลื่อนเท่านั้น เมื่อผสานพัปราณ ผลลัพธ์จะน่ากลัวยิ่งขึ้น’
“ูเหืนส่วนใหญ่ล้วนฝึกวิชาี้กันทั้งนั้น มันอยู่ในระดับกลาง ถือว่าเป็วิชาหมัดี่น่าสนใ ถ้าข้าฝึกกระบวนท่าี้สำเร็จ เกรงว่าหลงเอ้าอวีคงไ่ใ่คู่ต่อสู้ของข้าอีกต่อไป...”
ไ่า หลงเีก็เปิดตำรา ครั้งี้เขาใช้เวลาปะมาณึ่ก้านธูป ุกระบวนท่าในตำราถูกหลงเีจำขึ้นใ ถ้าไ่ใ่เพราะอยู่ในหอดารา หลงเีคงแทบแสดงพัมาได้แ้ด้วยซ้ำ
เสียงเข้มัมาจากชั้นสองของหอดารา
“เด็กหนุ่ม เจ้าบ้าไปแ้หรือ มีพัอยู่ขั้นี่สอง แต่อยากฝึกวิชาหมัดลงทัณฑ์...”
หลงเีเงย้าไปทางหลงห้าว “าคารวะท่านลุง!” หัจากพูดจบเขาก็เดินจากหอดารา โดยไ่หันหััไปอีก เพราะเขาไ่อยากฟังคำไร้สาระ หากรู้ว่าเขาใช้เวลาฝึกเพียงึ่ก้านธูปเท่านั้นก็สามารถฝึกวิชาหมัดลงทัณฑ์ได้แ้ เกรงว่าเขา้ตกใมากแน่`
ผ่านไปสองวัน หลงเีฝึกฝนอยู่ในศาลากลางน้ำใต้แั์ ด้าน้าคือทะเลสาบี่้าใหญ่ ริมทะเลสาบคือต้นหลิว เล่ากันว่า เมื่อตกดึกภูตผีจะอาละวาด ต่อให้เป็่กลางวันก็ไ่มีใครกล้าผ่านี่ี่เพียงลำพัง ทำให้ี่ี่เงียบบมาก``
หลงเีคำรามขึ้นฟ้า “๊า... ในี่สุดข้าก็ฝึกสำเร็จ” คล้ายเขากำัคำรามบอกกับิญญาเทพี่อยู่บนท้องนภา
ิตาเี หลงเีก็กำหมัดแน่น พัปราณระเบิดจากกาย บนหมัดมีพัี่หนักแน่นระเบิดมา ตัวเขาเจมอยู่กับการฝึกฝน ชกหมัดไปตรง้าอย่างต่อเนื่อง หมัดลงทัณฑ์ หมัดี่พุ่งมานั้นหลอมไปด้วยาอ่อนโอน ทว่าัมีาหนักแน่น ระยะเวลาการในลงืเร็วมาก แถมยังทรงพัมากด้วย
ฟิ้ว... ่าหลงเีพุ่งเข้าไปกระแทกต้นหลิวต้นึ่ ชกไปแๆ พัระเบิดจากหมัดทำให้ต้นไม้ขนาดใหญ่สะเทือนและแตกหัก หมัดของเขาเสืนเสือี่หลุดจากป่า เป็พัี่ทรงพัมาก
“โครม!”
ต้นไม้ระเบิด หลงเีใช้ืบีบครึ่งต้นี่เหลือ เหวี่ยงไปปักอยู่กลางทะเลสาบ ทำให้เกิดระลอกน้ำกระจายไป ่ากะิ หลงเีกระโดดไปยืนอยู่บนยอดต้นไม้อย่างมั่นคง หมัดของเขาส่งพัปราณมาาศาล ำใู้่ๆ ผิวน้ำเกิดระลอกคลื่นี่รุนแ น้ำทะยานขึ้นฟ้า
หมัดลงทัณฑ์ี้สามารถปลดปล่อยระเบิดพัมาได้ทั้งหมด แววตาหลงเีเต็มไปด้วยาเยือกเย็น “พละกำัชีพมังกรี่สองยังแสดงศักยภาพได้มากขนาดี้ ถ้าตอนี้ข้าเจอหลงเอ้าอวี เกรงว่าแค่หมัดเีก็ชกเขากระเด็นแ้”
“แหะๆ! ข้าใช้เวลาแค่สองวันเท่านั้น แต่ก็ใช้หมัดลงทัณฑ์ได้แ้ ถ้าใครรู้เข้า พวกเขา้นึ่าข้าบ้าไปแ้แน่ๆ ...”
เรือน่าสมบูรณ์แบบี่สะท้อนบนผิวน้ำ หลงเีหัวเราะอย่างได้ใ “ท่านพ่อตาโต้าคม แต่ข้าัไ่เหืนเขาเลยสักิ มีผิวพรรณเปล่งปลั่งเหืนผู้ญิ คิดว่าี่ก็คงเป็เหตุผลี่ในตระกูลไ่ชอบขี้้าข้ากระมัง แต่ตอนี้ข้ามีิญญายุทธ์แ้ ารู้สึกแบบี้มันสะใจริงๆ”
“ท่านแม่ สรุปแ้ท่านจากข้าไปด้วยเหตุใด เมื่อไรี่มีโอกาส ข้า้สืบเรื่องี้ให้กระจ่าง” เื่ึถึงเรื่องี้ หลงเีก็ส่งแไปี่ปลายเท้า ถีบตัวลอยัเข้าฝั่ง
หลงเีี่กำัผยอารมณ์ดีมาก ้าตาูมีชีวิตชีวา ทางด้านนิสัยก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมากเ่กัน
“ข้าไ่ได้ไปเดินเล่นามากแ้ ไปเดินเสียหน่อยคงดี” ไ่าเขาก็หายไปจากศาลากลางน้ำ บนถนนในเืงมังกร สองข้างทางเต็มไปด้วยของกินและของใช้ ผู้เดินพุพล่าน แลูครึกครื้นมาก
หลงเีเดินผ่านกลางผู้ เวลาี้ หลงเีรู้สึ่าลูกตาตัวเมีน้อยเิไป เพราะตอนี้เป็่ฤูร้อน ญิาส่วนใหญ่สวมเสื้อคลุม ่ากายสูงผอม ผ้าคลุมเรือน่าไว้เพียงบางส่วน ทำให้ดึงูดสายตาของาเป็จำนวนมาก
หลงเีรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา จับใบ้าตัวเแ้เอ่ย “้าแบบี้ สำหรับผู้ญิแ้มันอาจเป็แบบี่พวกนางชอบก็ได้ คิดว่าอีกหน่อยข้า้มีผู้ญิเยอะแน่”
เื่ึถึงเรื่องี้ หลงเีพบว่ารอบตัวมีญิามากมาย พวกนางกำัส่งสายตามาให้ตนจริงด้วย! หลงเีอมยิ้มเ็น้อย ขณะี่เดินผ่านโรงสุราชิงเฟิง จู่ๆ ก็มีเสียงขอาช่วยเหลือัมาจากชั้นสอง...
หลงเีเงย้าไปยังทิศทางี่มีเสียงัขึ้น เสียงกรีด้นั้นยิ่งฟังก็ยิ่งผวา หลงเีขมวดคิ้วมุ่น เาไ่ิา แส่งตัวี่เท้า อาศัยเสา้าในการกระโดดขึ้นไปเกาะ
หลงเีใช้นิ้วืเจาะรูี่้าต่าง เข้าไปข้างใน อุณหภูมิใน่ากายก็พุ่งขึ้นสูงทันที “เชื่อฟังหน่อย! มีเรื่องสนุกูแ้”
“ปล่อยข้านะ! ข้าขอ้ล่ะ ท่านจะทำแบบี้กับข้าไ่ได้นะ ฮืๆ”
ญิาหดตัวด้วยสี้าหวาดผวาในมุมห้อง ี่ยุ่งเหยิงของนางร่วงลงมาปิดใบ้าี่งดงาม ท่าทางของนางในเวลาีู้หวาดผวามาก ทำให้เห็นแ้รู้สึกสาร
น้ำตาแห่งาเสียใไหลหลั่ง หยดน้ำใสไหลผ่านใบ้าขาวๆ นางใช้ืกอดเข่าไว้ทั้งสองข้าง ท่าทางี่อ่อนแอของนางทำให้เห็นแ้ปวดใ!
“ขอ้ล่ะ ปล่อย้าไปเะ!”
ญิาถูกอื่นรังแก ่าั่เทาอย่างรุนแ าผู้นั้นคล้ายอยากกลืนกินนางไปทั้งตัว
หลงเีรู้สึกสาร แ้สบถมา “า!”
ภายในห้อง ผู้าหัวเราะอย่างผยอง “เจ้างามเ่ี้ ข้าโหยหาเจ้ามาาแ้ ฮ่าๆๆ ้ี ข้าชอบเจ้านะ ข้าขอสัญญาว่าจะไ่ทำให้เจ้าเสียใ” ขณะี่พูด าก็เดินเข้าใ้ญิา
หลงเีถอนหายใ แ้่า้า “นางงดงามจริงๆ ั่แะ แต่ข้าจะเมินเฉยแบบี้ได้หรือ” เขาไ่อาจทนต่อไปได้ ถีบ้าต่างแ้ตีักากลิ้งเข้าไป
เห็นาท่าทางดุ้ากำัรังแกญิา ใบ้าหลงเีเปลี่ยนเป็สีขาว ่จะแปรเปลี่ยนกลายเป็าโมโห...
“ุฉี? เาะะไถึงเป็เจ้า” ขณะี่พูดหลงเีก็านั้น แ้กำหมัดแน่น
“เซียวปิงา? ี่เจ้า เจ้าสารเลว กลางัแๆ เจ้ายังกล้าบัาจเ่ี้ รีบปล่อยตัวน้องาข้าเดี๋ยวี้”
าี่ถูกเรีย่าเซียวปิงาหันขวับัมา หัจากเห็นชัดเจนแ้ ูเหืนเขาโล่กไปมาก เห็นได้ชัดว่าไ่เห็นหลงเีอยู่ในสายตา
เซียวปิงาุขึ้นอย่างผยอง ามึนเมาจางหายไปบ้างแ้
“เหอะ! ข้าก็นึ่าใคร ี่แท้ก็เป็ไอ้ไร้ปะโยชน์แห่งตระกูลหลงี่เ เจ้ากล้ามายุ่งเรื่องข้าด้วยหรือ?”
หลงเีกลอกตาไปมา แ้พูดในใ ‘ได้ยินมาว่าเจ้าหมอี่ข้ามไปถึงชีพมังกรขั้นี่ี่แ้ เกรงว่าตอนี้ข้าคงมิใ่คู่ต่อสู้ของเขา’
เขาหมุนลูกตาัมา จากนั้นก็หัวเราะ “แะๆๆ า พี่า าจริงข้าหลงทางเข้ามาในี้เฉยๆ เมื่อครู่ข้ายังไ่ชัดว่าพี่คือใคร ถ้ารู้ว่าเป็ท่าน ข้ารับปะกันเลยว่าจะเฝ้าข้างนอกเงียบๆ”
เมื่อเห็นว่าหลงเีกลัวตนขนาดนั้น เขาจึงหัวเราะเสียงัอย่างสะใ
“งั้นไ่รีบไสหัวไปอีก มาทำข้าเสียเรื่องหมด”
เซียวปิงาพูดขณะี่สายตาูมึนเมา แ้สายตาก็เลื่อนัไปบนตัวของหลงุฉีอีกครั้ง
หลงเีอยู่ด้านหัเขา ไ่ได้หนีไปแต่อย่างใด ัฟัอด าดุ้าในใเริ่มถูกปล่อยมา ไฟโทสะปะกายผ่านแววตา คล้ายเป็สิงโตี่ระเบิดโมโหแ้เ่นั้น
หมัดเริ่มรวบรวมพั พัปราณทั้งหมดถูกรวมไว้ี่ฝ่าื แ้ระเบิดไปอย่างกะทันหัน
“หมัดลงทัณฑ์”
หมัดถูกส่งไปทันที ู กระแทกแผ่นหัของเซียวปิงาี่ไ่ทันั้ตัว
ตุบ... ่าเซียวปิงากระเด็นลอยไป กระแทกกับเสา้า จากนั้นก็มีเสียง้โอดครวญ ูเหืนเขาก็เ็ไ่น้อย
“ยังไ่รีบไปอีก”
หลงเีคำรามเสียงั จากนั้นก็พุ่งเข้าไปจับแขนของหลงุฉีกระโดดลอยลงไปจากชั้นสอง เวลาี้เขาไ่มีเวลาสนใใครทั้งนั้น พวกเขาทั้งสองพุ่งไปด้วยาเร็ว หัจากวิ่งไปไกลมาก สุด้าก็หยุดลง
“เมื่อครู่อันตรายมากเลยนะ” หลงเีหายใหอบ ี่ี่ห่างจากโรงสุรามาไกลโข แถมยังเป็ี่ไกลหูไกลตาด้วย พวกเขาสองหอบหายใถี่ หลงเีกอดหลงุฉีเอาไว้
“ุฉี เจ้าไ่้้ วางใเถอะ ยังมีพี่าอย่างข้าช่วยอยู่ ไ่เป็ไรนะ” หัจากพูดจบ หลงเีก็ถอดเสื้อของตัวเมาคลุมไหลุ่ฉี
หลงุฉีเงย้าขึ้น ั์ตาี่เปล่งปะกาย คิ้วี่โค้งได้รูป ขนตานยาว นางกำัั่เ็น้อยภายใต้ผิวพรรณี่ขาวกระจ่าง แก้มแดงระเรื่อ
เมื่อ้เผชิญ้ากับหลงเีในตอนี้ คล้ายนางรู้สึกทำตัวไ่ถูก เพราะนางเป็บุตราของหลงจ้าน บิดาและพี่านางรังแกหลงเีเป็ปะจำ ทว่าเขาัเป็ช่วยตน
ทันใดนั้น หลงเีัและชะงักไป
‘ผู้ญิี้รูป่างดงาม น่าเสียดายี่นางเป็ลูกาของลุงสอง ข้าก็เปรียบเหืนพี่า แบบี้น่าลำบากใจริงๆ’ หลงเีคิดในใ
“แคกๆๆ น้องุ เจ้าไ่้กลัวแ้ ื่า... เพราะเหตุใดเจ้าถึงได้ถูกไอ้สารเลวนั่นทำ้ากัน?” หลงเีแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
นิ้วืี่เรียวงามของหลงุฉียกขึ้นมาปิดปาก แ้พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “เซียวปิงาชอบข้ามาตลอด ท่านพ่อหลอกให้ข้าไปหาพี่า แต่ัมาเจอเขาี่โรงสุรา ข้าไ่รู้ว่าเพราะเหตุใดเขาถึงทำแบบนั้น อาจเป็เพราะเขาดื่มสุราเข้าไปเ็น้อย แ้... ฮืๆๆ ...”
หลายวัน่ หลงเอ้าอวีถูกตนทำ้าบาดเ็ เป็ไปไ่ได้ี่จะไปดื่มสุรา หรือว่าหลงจ้านั้ใให้เป็แบบี้? เป็พ่อี่สารเลวมาก เพื่อสานสัมพันธ์กับตระกูลเซียว แม้แต่ลูกาตัวเก็ไ่ยอมปล่อยไปงั้นหรือ ไ่ว่าอย่างไรนางก็เป็ลูกาแท้ๆ ของหลง้าะ
เมื่อหลงเีนึกถึงตรงี้ เา็โื “จะเป็เหตุผลอะไรก็ตามไ่้สนใหรอก ไ่้้ วางใเถอะ อีกหน่อยพี่ะปป้เจ้าเ ถ้ามีโอกาส อีกหน่อยข้าจะแก้แค้นให้เจ้าแน่”
หลงเีกอดน้องาแน่น่าเดิม เื่ึถึงไอ้สารเลวเซียวปิงา เขาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที
หัจากผ่านไปครู่ึ่ หลงุฉีก็ถาม “พี่เี ตอนี้ท่านมีิญญายุทธ์แ้หรือ เมื่อครู่ข้าเห็นท่านใช้หมัดลงทัณฑ์”
“ใ่แ้ ข้าอยู่ในชีพมังกรขั้นี่สอง”
แววตาของหลงุฉีเปล่งปะกาย ขนตายาวๆ ขึ้น “เซียวปิงาเป็ผู้มีพรสวรรค์ในตระกูลเซียวเชียวนะ เขามีพละกำัขั้นี่ี่แ้ ส่วนพ่อของเขา เซียวกงเป้าเป็ยอดฝีืขั้นี่เก้าแเริ่ม ท่านจะเอาอะไรมาแก้แค้นแทนข้า?”พ
หลงุฉียกริมฝีปากเ็ๆ ขึ้น ่าเ็ของนางซบเข้ากลากของหลงเีอย่าดไ่ได้ จู่ๆ วันี้นางก็รู้สึ่าอ้อมกอดของหลงเีอบอุ่นขึ้นมาทันใด
นางแงและลืมเรื่องี่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไปเสียแ้ ญิาก็เป็แบบี้กันทั้งนั้น ทว่าคำถามของนางัทำให้หลงเีไ่รู้จะตอบอย่างไร
“อ้อ... แะๆๆ คำถามี้เหรอ!” หลงเีีัตัวเ
“พี่เี าจริงแ้ ข้าก็ใช้หมัดลงทัณฑ์ี่ท่านใช้เมื่อครู่เป็เหืนกัน ในเมื่อข้าอยู่ในขั้นชีพมังกรี่สามแ้ แต่หมัดลงทัณฑ์ของท่านยังขาดอะไรบาย่าง หมัดลงทัณฑ์มั่นคงแต่ผ่อนา ลงืคล้ายสายลม เ่นั้นจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามั้ตัวไ่ทัน โดยเฉพาะตอนี่ท่านโจมตี ้า้า่าี้อีกหน่อย เกรงว่าพวกเราสองคงหนีไ่รอดแน่”
“อ้อ งั้นเจ้าก็ลอธิบายให้ข้าฟังทีสิ” หลงเีใช้ืตบไหล่นางเบาๆ คล้ายเป็การปลอบปะโลม
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??