เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
หลงเีรู้ดีว่าเรื่องี้ต้องมีเงื่อนงำ่าแน่ เขาปล่อยชราไป จากั้ก็ทะยานไปยังตำแหน่งที่สตรีั้รออยู่ทันที
เมื่อได้เห็นนาง เขาก็เตรียมจะลากนางหนีไปจากที่นี่่าไม่รีรอ
“หลงเอ้าอวีายได้่าไร? แถมยังใส่ร้ายว่า้าเป็ฆ่าอีก? เจ้าอายุั้ั่ เอาเถิด... า็า ช่างปะไร ่าไรเสียี้ตนก็ออกมาจากะูหลงแ้ แค่ไปให้ไกลจากที่นี่ก็น่าจะไม่มีปัญหา หลงเอ้าอวีชอบรังแกตนเป็ปะจำ โดนเช่นี้ก็สมควร”
เขาดึงมือของไป๋รั่วอี แ้มุ่งหน้าไปที่เขาหยุนอู่่ารีบร้อน ที่นั่นเป็สถานที่ที่เขาคุ้นเคยาที่สุด ภูเขาสูงชัน หน้าาูิ เส้นาัราย ต่อให้พวกั้จะามไปที่นั่น ก็ยากที่จะหาพวกเขาพบอยู่ดี
วิ่งไปนานแสนนาน หลงเีถึงหันกลับไปมองเมืองมังกรที่ตนเติบโตมา
“หลงเอ้าอวีาย เกรงว่าต่อไป คงเป็เรื่องยากที่จะกลับเ้ามาใะูอีกครั้ง ั้ยังไปที่งานปะลองไม่ได้แ้ เสียจากตนจะมีพลังที่แข็งแกร่ง จนสามารถเอาชนะุ แ้ได้รับาโปรดปรานจากท่านปู่”
เดินต่อไปได้แค่ไม่กี่ก้าว เขาก็พบกับ่าที่คุ้นเคยของใครหนึ่ง ่าผอมบางมีห่อสัมภาระมาด้วย เขาแบกสัมภาระไว้ด้านหลัง สวมชุดสีเรียบ น่าจะมาที่นี่เพื่อรอพวกเขานั่นเอง
หลงเีมาที่นี่ด้วยเส้นทางลัด เส้นทางี้มีแค่พวกเขาสองี่น้องเท่าั้ที่รู้ มันเป็เส้นทางที่พบเ้าโดยบังเอิญเมื่อครั้นที่ยังเป็เด็ก
หลงเีรีบเ้าไปหาน้องา ใบหน้าของหลงหยุนฉี บัดี้เปื้อนไปด้วยน้ำา เื่เ็ว่าหลงเีมาถึงก็พุ่งเ้าาเขาแน่น ต่อมาจึงสังเกตเห็นไป๋รั่วอีที่าับหลงเี เื่เ็ดังั้ นางจึงผละออกไปใที่สุด
นางเช็ดน้ำาพลางพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “ท่านี่ ้ารู้ว่าท่านต้องไปที่เขาหยุนอู่แน่ ้า... ้ามาที่นี่เพื่อรอท่าน” ะกำลังพูด าาก็แอบลอบมองไปยังไป๋รั่วอีที่งดงามไม่น้อยไปกว่าตน
หลงเีมีท่าทีดีใจา คิดไม่ถึงว่าก่อนไป ยังมีโอกาสเจอกับหลงหยุนฉีอีกครั้ง
“หยุนฉี ใะูของเราเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมจู่ๆ ี่าของเจ้าก็ายจากไปเ่า แถมุยังคิดว่า้าเป็ทำ และออกามจับ้าไปทั่วอีก”
“ี่เี เซียวกงเป้าเป็ฆ่าี่าแ้ใส่ร้ายท่าน ัั้ พวกเขาเพิ่งออกมาจากหอรวมจิต เซียวกงเป้าพบว่าเซียวปิงากับี่าทะเลาะกันอยู่ให้อง ก็เลยฆ่าี่าใั้ ้าไปหาี่าพีจึงมองเห็นเหตุการณ์ทางหน้าต่าง ้าอยากรีบไปท่านพ่อ แต่ที่หาท่านพ่อเจอก็พบว่าเซียวกงเป้าไปอยู่้างกายท่านพ่อแ้ ไม่นานก็มีข่าวกระจายออกไป ว่าท่านเป็ฆ่าี่”
“หากไม่ใช่เพราะ้าเห็นกับา ป่านี้ก็คงหลงเชื่อข่าวั้แ้ ต่อมา้าถึงรู้ว่าท่านก็เพิ่งทะเลาะกับท่านพ่อและอื่นๆ ใหอรวมจิต พวกเขาให้หัวหน้าะูเ้ามาตัดสินเรื่องี้ อาสามโมโหาที่ได้ยินเช่นั้ ก็เลยส่งออกมาามจับท่าน” พูดจบก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“ชั่วช้าเสียจริง!” หลงเีกัดฟันกร ฝ่ามือกำแจนมีเหงื่อท่วมไปหมด “คิดไม่ถึงว่าเซียวกงเป้าจะอำมหิตถึงเพียงี้ กล้าฆ่ากลางะูหลงเชียวหรือ”
“ี่เี... ท่านกลับไปไม่ได้เด็ดขาด ไม่มีใครฟังคำอธิบายจากท่านแน่ ท่านไม่มีทางร นี่เป็ของใช้จำเป็ที่้าแอบเอาออกมาให้ แ้ยังมีสมุนไพร ยาบำรุงอีกเล็กน้อย มีั้ยาบุหรง าั ยามลาย ยาเกล็ดมณี ยาธาตุิญญา” นางพูดพลางหลั่งน้ำาออกมาเป็า
“ี่เี ต่อไป้าจะไม่ได้เจอท่านอีกแ้ใช่ไหม”
หลงเีมองหยุนฉี เขาชะงักลงเล็กน้อยก่อนจะลูบหัวนาง่าแผ่วเบา “วางใจเถิด ้าจะกลับะูแน่ มิใช่เรื่องยากเย็นอะไร สักั ้าจะคิดบัญชีี้กับเซียวกงเป้าด้วยตนเอง พิสูจน์ใหุ้เห็นว่า้าไม่ได้ฆ่าใคร เจ้ากลับไปเิ มิเช่นั้ าฟ้าืแ้ ลุงสองจะโกรธเจ้าได้”
หลงหยุนฉีมองสตรีที่ยืนอยู่้างหลงเีเป็ครั้งสุดท้าย ใที่สุดนางก็พยักหน้าแ้กลับไปโดยดี
“นี่ เจ้าูไม่ออกหรือว่าเด็กั้อยากไปกับเจ้า?”!
“้ารู้ แต่อยู่กับ้า นางจะเป็อันตราย แค่เจ้าอยู่เคียง้าง้าก็พอแ้ อีก่า ี้หลงจ้านเพิ่งเสียลูกาไป เขาต้องปกป้องหลงหยุนฉี่าดีแน่”
เมื่อรู้ว่าแท้จริงแ้ ที่ท่านพ่อส่งมาาม ก็เพื่อจับตนกลับไปรับโทษใะู เขาก็ผิดหวังและเสียใจใตัวบิดาหัวโบราณ่าเลี่ยงไม่ได้
เขาคิดย้อนกลับไปถึงที่ช่วยนางเอาไว้ใโรงสุรา
นึกถึงาขัดแย้งระหว่างหลงเอ้าอวีกับเซียวปิงา และที่หลงเอ้าอวีถูกฆ่าาย ภาพเหล่าั้ผุดขึ้นมาใหัว่าต่อเนื่อง ูท่าเขาคงกลับะูหลงไม่ได้ใเร็วๆ ี้แน่
ั้สองมุ่งหน้าไปที่เขาหยุนอู่ต่อ...
หลงเีูดซับิญญามังกรที่แข็งแกร่งเ้าไป จึงมีปะสาทสัมผัสที่ว่องไวและแม่นยำ ่าู่ๆ ิญญามังกรที่อยู่ใ่าของไป๋รั่วอีก็สะดุ้งตกใจ ลากหลงเีเ้าไปซ่อนใพงหญ้า่ารีบร้อน
“อย่าขยับ ูเหมือนมีใครกำลังามเรามา” คิดไม่ถึงว่านางจะมีปะสาทสัมผัสที่แม่นยำกว่าเขา
ั้สองกินยาเ้าไปแ้เก็บซ่อนกลิ่นอายของพลังเอาไว้ จากั้ก็แอบอยู่ใพงหญ้า่าสงบ ไม่นานกลุ่มหนึ่งก็ามมาทางด้านหลัง่าที่คิดไว้จริงๆ
หลงเีพบว่าผู้นำของกลุ่มี้ก็คือเซียวปิงาที่น่ารังเกียจั้เอง เขาโกรธแค้นจนแทบจะมีไฟลุกอยู่ใดาแ้
‘แค่ัเี ่ากายของเจ้านี่ก็กลับมาแข็งแเหมือนเดิมแ้หรือ เขาต้องมียาบำรุงที่แข็งให้พละกำลังสูงาแน่ ูท่าะูเซียวไม่ธรรมดาเลย มาได้ตรงเวลาพี ใเมื่ออีกฝ่ายามมาจนถึงตรงี้แ้ ตนยังต้องหลบซ่อนไปเพื่ออะไร’
คิดได้ดังั้ หลงเีก็เตรียมออกจากที่ซ่อน แต่เหนือหัวกลับมีแสงสีขาวลอยผ่านไป่ากะทันหัน จากั้เซียวปิงาและอื่นๆ ก็วิ่งามแสงดั้ไปทันที
ไป๋รั่วอีตบไหล่หลงเี “เกรงว่าเป้าหมายของพวกี้ไม่ใช่เจ้า แต่พวกเขาอาจมาเพราะแสงปะกายดั้ เจ้าต้องชิงแสงนั่นมาให้ได้ ไม่แน่มันอาจเป็สมบัติล้ำค่า”
“้าจะไปล่อพวกั้ออกไปก่อน จากั้เจ้าค่อยไปหาสกุลเซียว” ะที่หลงเีกำลังชะงักอยู่ั้ นางก็ลอยตัวออกไปแ้
นางลอยเ้าไปใ้ติดามหนึ่งของเซียวปิงา ปะทับฝ่ามือลงที่ด้านหลังเขา ระยะเวลาเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ เซียวปิงาก็รู้สึกได้ว่ามีเ้ามา แต่เขากลับไ่ใจ ุ่าเป็่าที่คิด ผู้ติดามของเซียวปิงาติดกับ วิ่งามไป๋รั่วอีกันหมด
หลงเียิ้ม ใใจนับถือวิธีการรับมือของนางไม่ได้ ี้่าสุริยะของเขาอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ ูดซึมธาตุพลังหยางเ้ามาเป็พลังปราณ ทำให้พละกำลังแข็งแกร่งขึ้นไม่น้อย ไม่นานก็ามเซียวปิงาได้แ้
คล้ายระลอกแสงสีขาวบนท้องฟ้าั้มีชีวิต ไม่นานแสงสีขาวก็ค่อยๆ จางลง หลงเีพบว่ามันเป็อัญมณีชิ้นหนึ่ง ที่ใสและงดงาม
อัญมณีสามารถลอยเองได้ ไม่แน่มันอาจเป็สมบัติที่ล้ำค่าก็ได้ ไ่แ้ ชิงา่อนค่อยว่ากัน
“เจ้าเซียวปิงา ช่างบังอาจจริงๆ เขาต้องนึกไม่ถึงแน่ว่า้าจะมาโผล่้างหลังเขาเช่นี้” เดินามหลัง แ้หลงเีก็ย่อตัวลงเล็กน้อย “ไม่ได้ จะให้ดี้าไม่ควรเผยตัวตนที่แท้จริงกับเขา มิเช่นั้ หากสังหารเขาไม่สำเร็จ ้าอาจเป็ฝ่ายเสียเปรียบ”
หลงเีใช้ผ้าสีดำผืนหนึ่งบังใบหน้า ต่อให้เขาจะจำได้ตนก็ไม่มีทางยอมรับ จากั้ก็เปลี่ยนชุดที่หลงหยุนฉีนำมาให้แ้ามเ้าไปใ้
“ี้พลัง้าเหนือกว่าเขาสามเท่าได้ ถ้าเทียบกันด้วยพละกำลัง ้าคงนำเขาไปไกลแ้”
เซียวปิงาพุ่งเ้าไปใเขาหยุนอู่ ด้านหน้าเป็เหวที่ตัดลึกลงไป ส่วนอัญมณีใสก็หล่นบนยเหว
แววาเซียวปิงาเต็มไปด้วยาโลภ ใที่สุดก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก้อนหินอยู่ตรงหน้า ขอแค่ตนพยายามพุ่งขึ้นไปให้ถึงยเหว ยกมือขึ้นไปคว้าก็คงได้มาครอบครอง
ด้านหลัง แววาของหลงเีเปี่ยมไปด้วยแสงแวววับ เขาสัมผัสได้ว่าอัญมณีก้อนั้หลอมไปด้วยพลังที่แสนปะหลาด
เซียวปิงาพูด่าภาคภูมิใจ “มันต้องเป็สมบัติล้ำค่าแน่ ถ้าเก็บกลับไปได้ เอาไปศึกษาดีๆ ไม่แน่อาจช่วยะูของเราได้ ถึงั้้าเองก็คงได้รับผลปะโยชน์ไม่น้อย”พ
าคิดของเขาสมบูรณ์แบบ แต่ใาเป็จริงกลับตรงกัน้าม ะที่เซียวปิงากำลังภาคภูมิใจอยู่ั้ จู่ๆ พลังที่แข็งแกร่งระลอกหนึ่งก็พุ่งเ้ามาจากด้านหลัง เมื่อเขารู้ตัวก็าเกินไปเสียแ้
หลงเีชกไปที่ด้านหลังของเขา ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้หายใจ เมื่อล้มลง หลงเีก็ออกแเหยียบ่าเซียวปิงา่าแ แ้ใช้กริชจ่อเ้าที่คอ....
“ถ้าเจ้ากล้าขยับ ้าจะฆ่าเจ้าทันที” หลงเีกดเสียงต่ำ แ้พูดด้วยเสียงที่เคร่งขรึม
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??