เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
หลงเหยียนตกใจจนปัสาะราดกางเกง เอนัไปด้านหลัง ืทั้งข้างยันกับพื้น ้ไปยังพยัคฆ์เขาเีร่างใญ่ที่เข้ามา
“ัไปแ้ไม่ใช่หรือ? เพราะอะไรึวนัมาอีก”
เื่ึเวลาคับขัน จู่ๆ พยัคฆ์เขาเีก็ถูกเตะะเด็นอไปข้างๆ หลงิยืนขวางอยู่ข้างาหลงเหยียน
“เจ้าื้ รีบลุกขึ้นมาสิ ่าขาย้าเสียิ พวกัเป็นปีศาจู ไม่รู้ว่าฉลาดมาก่าสัตว์ป่าตั้งเท่าไร เื่ครู่ัตั้งใจล่อเจ้าอมาฆ่าชัดๆ”
“กึก!” หลงเหยียนงงเป็นไก่ตาแตก าไ่ใช่เพราะหลงิ บางทีเขาอาจไม่รอดแ้
“เจ้าเป็นเดรัจฉาน แ่กล้ามาปั่นหัวข้าเล่นอย่างงั้นหรือ ข้าและเี่ยวิร่วมืกันก็มีพลังอยู่ใขั้นที่แ้ ถ้าเจ้าสู้กับเรา มีหรือที่จะชนะ”
ไม่นานหลงเหยียนเพิ่งนึกขึ้นได้ เื่ครู่หมาป่าจันทราี่ัรวมกันมีพลังึขั้นที่ิ แ่ก็ยังไม่อาจล้มพยัคฆ์เขาเีได้
“จบกัน ครั้งนี้เราจบเห่แน่” ัในั้น พยัคฆ์เขาเีพลิกัลุกขึ้นยืนแ้ะโจมเข้ามาอีกครั้ง
“เร็ว่ ใช้จิตของเจ้าหาหินก้อนนั้นให้เจอ ลองหลอมรวมพลังิญญาของเจ้า ูว่าจะหลเสือันี้ได้หรือไม่” หลงิ็้ใจ หันไปพูดกับหลงเหยียนเสียงดัง
หลงเหยียนรีบานลุกขึ้นจากพื้น จากนั้นก็ขับเื่อนพลังปราณทั้งหมดใร่างา ัในั้น เขาก็พบก้อนหินที่ส่องแสงกะิริบหรี่
“อ๊าก!” หลงเหยียนเปล่งเสียงำาที่ทรงอำนาจมากยิ่ง่าพยัคฆ์เขาเีเสียอีก ืทั้งข้างผลักพยัคฆ์เขาเีันั้น เงามังกรสีเขียวพุ่งอจากร่างาหลงเหยียน ัมาพร้อมรังสีที่่าเกรงขาม ปกุมรัศมีนั้นทั้งหมดใิตาเี
พยัคฆ์เขาเีันั้นร่างหยุดชะงักไปชั่วคราว เื่มองิ่มีัตนที่่ากลัวยิ่ง่า ัก็หนีจากไปหลังูด้หญ้าคืนชีพ
ใช่แ้ ัหนีจากไป
“รีบตามไปเร็ว” หลงิลากหลงเหยียน หลงเหยียนพยัก้า เก็บหญ้าวิเที่เหลืออีก้ จากนั้นก็ไปข้างศพหมาป่าจันทราี่ั เก็บลูกแก้วปีศาจทั้งหมด
“เจ้านี่โลภมากิ” หลงิกลตา จากนั้นทั้งคู่ก็วิ่งตามพยัคฆ์เขาเีไป
“เี่ยวิ เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าสามารถใช้หินก้อนนั้นปลดปล่อยเงาิญญามังกรใัข้าได้”
“อย่าพูดมาก พวกเราตามัไปก่อน ไม่แน่อาจหาหญ้าวิเเจอเยอะ่านี้ก็เป็นได้”
หลงเหยียนพยัก้า เาไ่แ้ เพื่อร่างาที่แ็แกร่ง เพื่อศักดิ์ศรี เพื่อความยิ่งใญ่ เพื่อให้ได้รับความเคารพจากุ เพื่ลับไปเฉิดฉายใะู ุิ่ที่ทำใตอนนี้ล้วนคุ้มค่าทั้งนั้น
พวกเขาเี่ยงชีวิตตามไปไม่ึครึ่งวัน จู่ๆ พยัคฆ์เขาเีก็หยุดลง ้ายัพบพลังที่่าเกรงขามเช่นกัน ัเริ่มเิถอยหลัง
หลงเหยียนหมอบลง ใช้้หญ้าเป็นกำบังใการตรวจสอบ หลงิใช้ืปิดปากของหลงเหยียน
ท่าทางเหืนหลงิจะื่เ้มาก่าเสียอีก
เห็นเพียงอนาคอนดาที่มีร่างายาวประมาณสามิเมตรแหว่ายไปทางพยัคฆ์เขาเี หลงเหยียนเบิกตาโตทันทีที่เห็น
ัเป็นอนาคอนดาที่ช่วงหัวใญ่เป็นพิเ นัยน์ตาทั้งสามารถพ่นลำแสงที่ส่องสว่างอมาโจมตี การแหว่ายนั้นเร็วเป็นพิเ ใช้พื้นหญ้าใการัอไปข้างาพยัคฆ์เขาเี
“โฮก!” เื่า พยัคฆ์เขาเีก็วาง้หญ้าคืนชีพลง จากนั้นก็ะโจมเข้าไปหาอนาคอนดา!
หางอนาคอนดาใญ่มาก ัยกขึ้นเล็กน้อย เพียะ ฟาดลงบนช่วงเอวของพยัคฆ์เขาเี
นี่เป็นภาพที่่าตกใจมาก ทำให้หลงเหยียนอ้าปากค้าง พยัคฆ์เขาเีถูกฟาดล้มลงบนพื้น แ้ัก็เริ่มหนีอีกครั้ง
แ่มีหรือที่ความเร็วของัจะสู้อนาคอนดาได้ การะโดดกลางาา เื่อยู่ต่อ้าอนาคอนดาแ้ ระยะเวลาเพียงเสี้ยววินาที อนาคอนดาก็รัดัพยัคฆ์เขาเีเอาไว้แน่นแ้
เื่พยัคฆ์เขาเียิ่งดิ้นเอาชีวิตรอด อนาคอนดาก็ยิ่งอแบดขยี้ ไม่ว่าจะดิ้นอย่างไรก็ไม่มีทางหลุดอจากัอนาคอนดาได้
จากนั้นเสียงลมหายใจก็ค่อยๆ าไป อนาคอนดาเริ่มทำการกลืนร่าง ใเื่พยัคฆ์เขาเีมีร่างที่ใญ่เช่นกัน จึงต้องใช้เวลาเล็กน้อย ัในั้นอนาคอนดาก็เริ่มอ้าปากกว้าง ้ายเป็นหลุมที่ลึกไม่มีที่สิ้นุ
กลิ่นเหม็นอมาจากใัอนาคอนดาเป็นระลๆ ิ่ไป่านั้น หลงเหยียนสามารถเห็นภายใท้องของัด้วย ในั้นมีโครงะูกสัตว์ปีศาจาัที่ยังไม่ย่อยสลาย
“ชักช้าอยู่ไย ยังไม่รีบไปเก็บ้หญ้าคืนชีพมาอีก” หลงิำาเสียงดัง
“อ้อ” เื่นึกึ เขาก็ทำใจแ็ ใเื่ตัดสินใจแ้ ิเหยียนจะไม่มีทางถอยเด็ดขาด
ะโดดัอไป หลงเหยียนฉวยโาสตอนที่อนาคอนดากำลังกลืนพยัคฆ์เขาเี รีบเก็บหญ้าคืนชีพไว้
เื่เงย้าขึ้น รังสีที่อันตรายและ่ากลัวก็เข้าใ้ อนาคอนดายกหัวขึ้นู ตา้เขม่นที่หลงเหยียน
หลงเหยียนรู้ว่าตนจะขยับไม่ได้เด็ดขาด เพราะการมองเห็นของอนาคอนดานั้นจับตำแหน่งฝ่ายตรงข้ามจากอุณหภูมิและการเื่อนไหว มิเช่นนั้นัจะหาฝ่ายตรงข้ามได้ยากมาก
ใบ้าหลงเหยียนเต็มไปด้วยเหงื่อ ครั้งนี้เขาตกใจไม่น้อย อนาคอนดาพบหลงเหยียนแ้ ัอ้าปากที่้ายหลุมดำอ อยากกลืนหลงเหยียนเข้าไปทั้งั
“ไม่นะ ไม่... อนาคอนดามีพลังอย่างน้อยระดับทองคำขั้นที่ เี่ยวิ ครั้งนี้ข้าคงต้องตายเพราะเจ้าแ้”
“นี่ เจ้าอยากกินมากไม่ใช่เหรอ งั้นก็มากินข้าเลยสิ” หลงิที่อยู่ข้างๆ ะโดดไปทางอนาคอนดา โบกืเรียกไม่หยุด
วินาทีนี้ หลงเหยียนซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก
“เี่ยวิ...”
เพื่อล่ออนาคอนดา หลงิเสียสละเพื่อช่วยชีวิตตน ัเป็นความมุ่งมั่นที่แกร่งกล้าเพียงใด นางึได้ตัดสินใจทำเช่นนั้น
“ไอ้เดรัจฉาน เจ้าจะทำร้ายนางไม่ได้” จู่ๆ หลงเหยียนก็ะเิโมโหขึ้นมาทันที
พลังปราณรวบรวมไว้ที่ฝ่าื โครม... การโจมตีที่ร้ายกาจปรากฏ
“หมัดลงทัณฑ์!”
“ต่อให้ข้าไม่ต้องการิ่ใดเลย แ่ข้าก็ไม่ปล่อยให้เจ้าทำร้ายเี่ยวิหร” ครั้งนี้หลงเหยียนไม่สนความเป็นความตายของชีวิตตน แ้พุ่งเข้าไปโจมตีอนาคอนดา
หลงเหยียนที่ะเิโมโหใช้หมัดลงทัณฑ์ที่สามารถแสดงศักยภาพอมาไดูุ้ แ่... หลังจากเหวี่ยงหมัดลงบนัอนาคอนดาแ้ ร่างหลงเหยียนัถูกะแทกัไป ร่างาอนาคอนดาแ็แจนเหนือความคาดหมาย
เขาะแทกลงบนพื้นอย่างแ
“พรวด!” เลือดสาดะเด็นอมาจากกลาง เลือดพุ่งอมา้ายน้ำพุ
กลิ่นคาวเลือดทำให้อนาคอนดาบ้าั่งยิ่ง่าเดิม สายตาของอนาคอนดาวกัมาที่ัหลงเหยียนอีกครั้ง
หลงิแทบร้องไห้แ้ด้วยซ้ำ แ่จะทำอย่างไรได้ ใเื่นางก็อับจนหนทางเช่นกัน
รวบรวมพลังปราณ ก้อนหินที่อยู่ภายใาเปล่งแสงที่เจิดจ้า...
“อ๊าก!” หลงเหยียนะเิเสียงำาอีกครั้ง...
เงาแปลงากลายเป็นมังกรเขียวร่างใญ่ ทำให้อนาคอนดาสะดุ้งเฮื ทว่าไม่ได้ถอยหนี
ครั้งนี้ เกรงว่าพวกเขาจบเห่แ้ิๆพ
หลงเหยียน้ไปยังหลงิ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหลั่งน้ำตาต่อ้าหญิงา “ขอบุที่เจ้าเข้ามาใชีวิตข้า าวันที่เราอยู่ร่วมกันมา ทำให้ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นสตรีที่ควรค่าแก่การคบหา เจ้ารีบหนีไปเถอะ ไม่ต้องสนใจข้า ข้าไม่มีความหวังที่จะรอดพ้นจากน้ำืัแ้”
ครั้งนี้อนาคอนดา้ไปที่เขา ร่างาของัเริ่มอแรัดัหลงเหยียน ร่างาถูกบีบรัดไว้ด้วยกัน าไ่ใช่เพราะหลงเหยียนเคยฝึกวิชาาสุริยะมาก่อน เกรงว่าตอนนี้ร่างาคงะเิแหลกสลายไปแ้
เสียงำาถูกเปล่งอมาจากความไม่พ่ายแพ้ดังก้องไปทั่วฟ้า
“ข้าไม่ ข้าไม่ ่า่ ท่านปู่ ่าแ่ ลูกาา่าแ้...”
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??