เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
เหยียนะเิคำราม ัในั้น หยกรูปัใร่างาเหยียนเริ่มั่อย่างรุนแรง ้ายรอบัมีของบางอย่างปนกลิ่นอายที่คุ้นเคยทำให้มันตื่นตระหนก
“นี่...”
เหยียนดีใจนพูดไม่ เขาจำได้ว่านั้นาชราเคยบอ่า หยกัใร่างาเขาสาารถสัมผัสได้ึวิญญาณั มันจะเป็เหมือนันำทาง ่ให้รวบรวมเศษวิญญาณัั้หมดได้ครบ
“บ้าั่งไหมเล่า ทำให้พลังข้าบ้าั่งาก่านี้สิ” วินาทีนั้นเ พลังปราณทะลุ่าร่างาเหยียน หยกัูดรวบรวมเศษวิญญาณที่ซ่อนัอยู่รอบๆ
ใเมื่อได้รับการสืบทอดวิญญาณับนเขาหยุนอู่แล้ว เช่นนั้นการพบเศษวิญญาณัใเวลานี้ก็ไม่ใช่เื่แปลก
อนาคอนดาม้วนรัดัเหยียนขึ้นู มันกดหน้าลง เขี้ยวแหลมกำลังเลื่อนเ้าาประสานกัน ร่างขนาดใหญ่บีบรัดเหยียนไว้ตรงา สถานการณ์ในี้อันตาาก
“โครม!” ัในั้นพื้นก็ั่สะเทือน ่ที่วิญญาณัที่ร่างใหญ่่าเงาัที่ตนพบ่หน้านั้นผุดขึ้นาจากใต้พื้น จากนั้นก็ทะยานขึ้นฟ้า รังสีที่มหาศาลก็พุ่งเ้าสู่ร่างาเหยียน ้ายเป็น้ำที่ทะลักเขื่อนเช่นนั้น
วิญญาณัใร่างาเหยียนและเสี้ยววิญญาณัประสานกัน ทำใหู้แข็งแกร่งาก่าเดิม เขารู้สึกได้ว่าพลังที่อยู่ใร่างาเพิ่มขึ้นาเท่าั
“ทำลายาสุริยะ” เหยียนะเิคำราม แล้วเขี้ยวที่แหลมคมก็กำลังประสานกัน
“ู!” เหยียนใช้มือโจมตีอนาคอนดา จับเขี้ยวของมันเอาไว้แน่น
อยู่ระหว่างความเป็และความาย พลังปราณใร่างาเหยียนลดลงอย่างรวดเร็ว
เหยียนคาอยู่าปากอนาคอนดา
“อะไร? อนาคอนดาันี้มีพลังอยู่ระดับที่หก หรือว่าพละกำลังของมันน่ากลัวขนาดนี้เชียวหรือ” สุด้าแล้วเขาก็หนีจากปากอนาคอนดาไม่สำเร็จ
ครั้งนี้เหยียนสิ้นหวังแล้ว จิตใหหม่น ัในั้นก็พบเงาของใครอยู่เบื้องล่าง “นี่เ้าบื้อ เาะอะไรึไม่รีบหนีเล่า รีบไสหัวไปเร็ว ข้าแทบจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“เ้าอยากายมิใช่หรือ งั้นข้าจะร่วมายกับเ้าเ” ิร้องะโ ไม่ได้จากไป ทว่ารอบันางกลับถูกปกุมด้วยแสงสีขาว ร่างาค่อยๆ ขึ้น ัในั้น เงาสีขาวก็จากร่างไป๋รั่วอี เป็เงาของสตรีที่งดงามไร้ที่ติ
วินาทีนั้น เหยียนเบิกาโต สตรีที่ถูกปกุมด้วยแสงสีขาว เผยรังสีของความยิ่งใหญ่และูส่ง ผิวพรรณผุดผ่องเสมือนเป็ความฝั สว่างแวววาว้ายอัญมณีสีใส นางอยู่ตรงข้ามเหยียน ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังส่งยิ้มาให้เขา
นิ้วที่เรียวงามขยับ ฟิ้ว... ละอองแสงสีขาวพุ่งทะลุลวงเ้าไปทางอนาคอนดา
วินาทีนี้ สติเหยียนไม่อยู่กับเนื้อกับัแล้ว เขี้ยวแหลมหล่นลงประสานกัน...
เหยียนรู้สึกเหมือนร่างาถูกโจมตีครั้งรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นา่ ความเจ็บปวดะจายไปทั่ว
่ละอองแสงนั้นพุ่งเ้าไปใร่างาอนาคอนดา ัในั้น ร่างามันก็เริ่มั่อย่างรุนแรง อ้าปากปล่อยเหยียนา ู... หล่นลงพื้น
เหยียนทนความเจ็บ เงยหน้าขึ้นร่างอนาคอนดาที่กำลังบิดเบี้ยว ภาพตรงหน้าทำให้เขาตกตะลึง
เขาไม่ได้ตกตะลึงกับอนาคอนดาที่กำลังบิดัไปา แต่เป็หญิงโฉมงามาแสงสว่างที่ไม่จางไปจากหัว!
ร่างที่งดงามไร้ที่ติอยู่าาา กลิ่นหอมโชยไปทั่ว แววาเยือกเย็น เหยียนกำลัง้ไปที่นาง นัยน์า้ไปที่ขาเรียวยาวและขาวผ่อง สัด่ที่สมบูรณ์แบบ อีกเสี้ยวเีเขาก็คงถูกอนาคอนดากัดกินแล้ว
เพียงแค่แสงสว่างที่ปรากฏก็ทำให้เหยียนรู้สึ่านั่นคือความงดงามที่ไม่ควรมีอยู่บนโลกใบนี้ และนางก็คือจิตเทพที่ใช้ีิอยู่กับตนาาวัน
จิตของนางแข็งแกร่งจนสาารถแปลงาใร่างที่สมบูรณ์ เป็ิ่ที่เหนือความคาดหาย และเมื่อร่างนั้นร่วงลงา เหยียนทนความเจ็บ ะโดดเ้าไปรับร่าง
“โครม!” ศพที่ไร้จิตวิญญาณะแทกลงบนัเหยียนอย่างแรง
ร่างาที่บาดเจ็บหนักไม่ทันฟื้นฟูกลับเจ็บปวดาก่าเดิมาเท่า พลังปราณกำลังรักษาบาดแผลใ่ที่เสียหาย เหยียนอยู่บนพื้น อนาคอนดาันั้น ร่างาหล่นลงสู่พื้นหญ้า่าหัวของเหยียนไป แล้วสติของเขาก็เริ่มเลือนราง
เหยียนใช้มือขวาใการานไปด้านหน้า สว่างเป่า ่ที่เขาจะหมดสติไป
“ิเอ๋อ ิเอ๋อ...” เขายังเปล่งเสียงเรียกไม่หยุด
ไม่รู้ว่าเวลา่าไปนานเท่าไร เหยียนรีบลืมาขึ้นอย่างกะทันหัน
ฝืนุขึ้น หันไปซ้ายขวา ข้างากลับพบเพียงศพของไป๋รั่วอีที่ายไปแล้ว
“เี่ิ เี่ิ เ้ายังอยู่ไหม เ้ายังอยู่หรือไม่?” น้ำาไหลามใบหน้าลงอย่างช้าๆ
ศพไร้ลมหายใ นาทีนี้เหยียนแทบเป็บ้า
าวันที่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่กับิ ภาพเหตุการณ์ของั้คู่ยังวนเวียนใสเขาซ้ำไปซ้ำา ุคำพูดที่าจากปากนางยังคงดังกึกก้องใใ
“จริงด้วย เี่ิบอ่าถ้าไม่จำเป็ จิตจะจากร่างาไม่ได้ ถ้าาแล้วจะใช้ไดู้สุดึขั้นที่เก้า เช่นนั้นเงาของนางจะจางหายไป แล้วกลับไปหล่อเลี้ยงใร่างจริงอีกครั้ง”
“นาง้ยังมีีิอยู่แน่ ้ไม่จากข้าไปเช่นนี้แน่ บางทีอาจเป็เาะนางอ่อนแอาก...” เหยียนหาเหตุผลาปลอบใัเ
เมื่อนึกึิที่่ีิตนใวินาทีสุด้า ่ที่นางจะหายัไป เหยียนก็รู้สึกปวดใ้ายหัวใป่นปี้
“ข้าไม่เคยเสียใเช่นนี้า่ ที่ท่านพ่อขับข้าจากตระกูลหรือจะเป็ที่ท่านแม่จากไป ข้ายังไม่เสียใเช่นนี้า่เลย” ความจริงแม้แต่ัเขาเก็ยังไม่รู้ั เวลานี้หัวใของเหยียนเริ่มมีนางเ้าาแแล้ว นางที่เป็เพียงเงาและปรากฏัให้เห็นเพียงครั้งเีเท่านั้น
“นี่! เป็ึาชาตรี แต่กลับร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าสตรี เ้าไม่อายบ้างหรืออย่างไร” ด้านหลังเหยียนมีเสียงที่แผ่วเบาดังขึ้น
เหยียนหันกลับไปนาง ัในั้นก็ตื่นเต้นจนพูดไม่
“เี่ิ เป็เ้าิๆ เ้ากลับาแล้วหรือ”
“พล่ามน่า ถ้าไม่ใช่เาะข้าใช้พลังขั้นที่เก้าโจมตีจาคอนดาถอย เ้าคงถูกมันกินไปนานแล้ว นี้คงกลายเป็อุจจาระใท้องมันไปเสียแล้ว”
เหยียนดีใอย่างหาใดเปรียบ “เ้าอ่อนแอาก า ข้าแบกเ้าเ ขอแค่เ้าไม่จากข้าไปก็พอ”
ิกัดริมฝีปาก “งั้นพวกเรารีบไปจากที่นี่กันเถิด อนาคอนดาถูกข้าทำ้าบาดเจ็บ ไป่ที่มันจะกลับา”
เหยียนพยักหน้า แล้วุขึ้นไปิขึ้นหลัง
“คือว่า... เื่ใวันนี้ ข้า้ขอบคุณเ้าิๆ เ้า่ีิข้าไว้อีกแล้ว ูเหมือนชาตินี้ข้าคงตอบแทนบุญคุณเ้าไม่หมด หรือไม่สู้เ้าอยู่กับข้าไปตลอดเลยดีหรือไม่ ให้ข้าได้ตอบแทนเ้า”
ด้านหลังกลับเงียบไป ไม่มีเสียงตอบรับ
“หืม หลับไปแล้วหรือ ูเหมือนนางคงอ่อนแรงากิๆ”
เวลา่าไปอย่างรวดเร็ว แสงอาทิตย์ส่องลอดเ้าาได้แค่เล็กน้อย ต้นไม้และใบไม้ปกุมทั่วท้องฟ้า ทำให้ในี้ชื้นและเย็นากพ
เทือกเขาหลัวหยุน ศพเกลื่อนพื้น เหยียนที่่าวิบากความเป็ความายา่ สุด้าวางิไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่
ามือรวบรวมพลังปราณเอาไว้ วางลงบนหลังนางอย่างแผ่วเบา ั้คู่นั่งขัดสาธิ ่ที่เหยียนจะส่งไออุ่นระลอกหนึ่งเ้าสู่ร่างานาง ทว่าไม่นานพลังปราณก็หายไป
“เ้าบื้อ ข้าเป็แค่จิต ทำแบบนี้ไปก็ไม่มีความหายหรอก รีบทำเวลาเถิด เลื่อนระดับพลังของเ้าดี่า นั่นจึงจะเป็เส้นทางสู่ความยิ่งใหญ่” หลังจากพูด ิก็ก้มหน้าลง จมเ้าสู่ห้วงแ่การหลับใ
“เฮ้อ ูเหมือนร่างาเ้าจะอ่อนแรงากเืเกิน ่าเะ รอให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น่ นี้มีหญ้าวิเศษึสามต้น แถมยังได้เสี้ยววิญญาณัาอีก่หนึ่ง เื่เิ ข้า้แกร่งขึ้น่าเดิมให้ได้ ข้าเป็ึาชาตรี ข้า้ปกป้องเ้าได้แน่”
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??