เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
ลมโหมกระหน่ำ ลมพัดหินและทรายกระจายออกไป...
แววาหลงอีูตื่นเ้มาก ้ไปยังชายหนุ่มที่ปรากฏับนหัคาู เห็นเพียงเขาจับชายวัยาคน ดวงาชายผู้ั้ทำให้้าเห็นแล้วสิ้นหวัง
สายาที่เฉียบแหลมเขาามองผู้คนด้านล่างรอบึ่ ร่างามีรังสีที่น่าเกรงขามกระจายออกมา ลำแสงที่แยงาล้อมรอบา
ทันใดั้ ชายหนุ่มจับชายวัยาคน โค้งักระโดดลง ร่วงหล่นหลายเมตร มือะออกจากร่าง ชายูทิ้งกระแทกลงบนพื้น่าแรง ่เขาม้วนัาอากาศ ร่วงลงท่ามาผู้คน ประดุจสายฟ้าที่ว่องไว
“่าปู่ รีบมอบตำราสองเล่มั้ให้้า” หลงอวี่ซีร้อนใจ ไม่รู้ว่านางกำักลัวอะไรอยู่
ผู้าุโแห่งตระกูลหลงมองชายหนุ่ม “นึกไม่ึว่าจะได้เ้าเด็กหนุ่มนี่ัมา... แถมพละกำัยังเพิ่มขึ้นไม่น้อย” ตำราที่อยู่ในมือค้างาอากาศ ไม่ยอมวางลงในมือหลงอวี่ซีสักที
หลงเีพุ่งแยกผู้คนออกเป็นทาง เดินตรงไปที่สนามประลองยุทธ์ บนัปกคลุมไปด้วยลำแสงที่สว่างไสว
้าและคนอื่นๆ เห็นเพียงแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขาฝึกวิชาอะไรมา แถมยังเป็นวิชาที่แข็งแกร่งมากด้วย
เดินผ่านัหลงหยุนฉี ยื่นมือไปเช็ดน้ำาที่หางาเธอ่าทะนุถนอม
“เด็กน้อย ูเหมือนช่วงที่ี่ไม่อยู่แค่ไม่กี่วัน เ้าก็ูคนอื่นทำ้าแล้ว ่าเะ ตอนี้้าจะเอาคืนให้เ ช่วย้าจับาูคนเมื่อครู่ไว้ให้ดี”
ไม่เพียงแค่หลงหยุนฉีเ่าั้ ใครก็นึกไม่ึ คนทีู่ตระกูลมองว่าเป็นคนไ้ประโยชน์ เวลาี้ัสร้างชื่อเสียงและายิ่งใหญ่ได้ึเพียงี้
ุคนจับ้มาที่หลงเี ต่างก็วิพากษ์วิจารณ์สนั่น หลงเีไ้ซึ่งากลัว าสายามองุคน ในใจยิ้ม่าเยือกเย็น ภายใต้แรงกดดันที่มหาา เขายืดอกเดินขึ้นเวทีประลอง
เมื่อมองหลงเี ้าและคนอื่นๆ ประหาใจมาก ยิ่งไป่าั้ เซียวกงเป้าและผู้คนที่อยู่้างหัเกิดรังสีัหาร ทว่าหลงอีัูสับสน เขากำัจะเดินไปหยุดหลงเี ทว่าูหลงห้าวที่อยู่้างาจับไว้่แล้วกระซิบ้างหู “น้องสาม อย่าเพิ่งร้อนใจไป พวกเรารอู่ว่าเีเอ๋ออยากทำอะไรกันแน่? ได้ยินมาว่าครั้ง่เขาูเ้าบีบออกจากตระกูล ไม่แน่ในใจอาจรู้สึกแค้นเ้าก็ได้”
หลงอีเก็บพั นั่งลง ทว่าจิตใจัเต็มไปด้วยากังวล
บัดี้ หลงเีัหันไปทางหลงอี แววาเต็มไปด้วยสายาที่ไม่ยอมแ้ ามั่นใจที่มหาา เขากระตุกยิ้มมุมปาก คล้ายกำัหัวเราะเยาะอะไรบาง่า?
“เ้าหมอนี่บังอาจึเพียงี้เชียว?” ้าคำรามในใจ ทว่าสายาั้ไปยังคนที่เพิ่งูโยนลงมาเมื่อครู่
ไม่นานหลงเีก็ตกเป็นเป้าสายาุคน เขาสบาผู้าุโแห่งตระกูล ร่างที่ปกคลุมด้วยรังสีน่าเกรงขาม ทว่าไม่อาจทำให้หลงเีรู้สึกกลัว!
ผู้าุโแห่งตระกูลหลงมองประเมินเ้าหมอนี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ในาา์ี้ หลงเีไม่มีท่าทีากลัว ยิ่งไป่าั้ แววาเขาัเต็มไปด้วยาเด็ดเดี่ยว โโ และโกรธแค้น
ท่าทางเขาในตอนี้ ผู้าุโไม่เพียงแค่ไม่โโเ่าั้ ัยังนับถือในากล้าอีกด้วย เริ่มื่ คล้ายเห็นเงาตนจากร่างชายหนุ่มผู้ี้ ราวกับผู้าุโกำัรอคอยอะไรบาง่า
“นี่... เ้าหมอนี่คือหลงเีทีู่ไล่ออกไปไม่ใช่หรือ เพราะอะไรวันี้ยังกล้าัมาอีก หรือว่าเขาอยากมาชิงตำราสองเล่มั้” คนที่อยู่ด้านล่างวิพากษ์วิจารณ์
หลงเซ่าโหยวมองหลงเี่าหยามเหยียด แล้วูัหลงห่าวเทียน “เ้าว่าเ้าหมอนี่เพี้ยนไปแล้วหรือไม่ ึได้กล้าออกมาเวลาี้?”
“้าว่าวันี้เขาต้องูกำจัดแล้วจริงๆ” เมื่อหลงห่าวเทียนเอ่ยประโยคี้จบ คนเกือบครึ่งในตระกูลหลงที่อยู่ด้านหัพวกเขาก็หัวเราะ
ทันใดั้ หลงเีรวบรวมพัปราณไว้ที่นิ้วมือ หินก้อนึ่ลอยออกไป เพียะ... ฟาดหน้าึ่ในคนที่กำัหัวเราะ ฟันร่วงลงมาึ่ซี่
่จะาสายาที่โกรธเคืองผ่านัพวกเขา “พวกเ้าฟังไว้ให้ดี วันี้ ้า หลงหยียน จะทำให้พวกเ้าได้เห็นว่า้าเหยียบหลงอวี่ซีไว้ใต้แทบเท้า่าไร นัดกันไว้ว่าิวัน และวันี้ก็มาึ พวกเ้าุคนจงแหกาูให้ดี”
“ตกตะลึงงั้นหรือ โโมากใช่ไหม นับแต่วันี้ไป ้าจะทำให้เห็นว่าศักดิ์ศรี้าแลกมาด้วยพละกำัที่มี”
หลงเีคำรามเสียงดัง ท่าทางที่ไม่ยอมย่อท้อเขาทำให้คนพวกั้ชะงักไป วินาทีี้ เขาแสดงท่าทางคล้ายคนกำัผยองไม่มีผิด
เขาหันขวับัมา แววาูหมองหม่น เขาคุกเข่าลงกับพื้นแล้วพูดด้วยานอบน้อม “่าปู่ ้าเป็นคนตระกูลหลง หลานัมาแล้ว เมื่อครู่หลานกำัจัดการเื่ที่สำคัญมาก จึงมาช้าไปหน่อย หากท่านยังเห็น้าเป็นหลาน ขอท่านโปรดให้โอกาส้าเ้าร่วมประลองด้วยเถิด”
ุคำพูดหลงเี ผู้าุโได้ยิน่าชัดเจน
“นี่เ้าัมาเพราะตำราสองเล่มั้จริงๆ” หลงอีตะโกนด้วยาโโ “เีเอ๋อ อย่ามาวุ่นวาย เ้าจะลงมือต่อหลงอวี่ซีได้่าไร ีไปเสีย”
หลงเีไม่สนใจ มองผู้าุโแห่งตระกูลแล้วพูดเสียงดังอีกครั้ง “่าปู่ โปรดให้โอกาส้าเ้าร่วมประลองยุทธ์ด้วยเถอะ”
หลงเซ่าโหยวพูดด้วยาโโ “หลงเี้าไปแล้ว อยากล้มี่ใหญ่ ช่างไม่เจียมัเอาเสียเลย”
“นั่นสิ ต่อหน้าผู้คนมากมาย ัเอ่ยปากขอเื่ที่ไ้เหตุสิ้นดี น่าขันยิ่งนัก” หลงห่าวเทียนหัวเราะเบาๆ
่แขกที่อยู่รอบสนามประลองัไม่คิดเช่นั้ พวกเขานับถือากล้าหลงเี
เมื่อเห็นหลงเีัมาพร้อมามั่นใจที่เต็มเปี่ยม ผู้าุโก็อดใจรอไม่ได้ ูัหลงเี “เีเอ๋อ ไม่ใช่ปู่มิอยากรับปากเ้า แต่เ้ามาช้าเกินไป มันผิดกฎตระกูลเรา ่ได้รับรางวัลต้องผ่านการคัดเลือกั้สิ้น เ้าจะมารับชัยชนะ่าเดียวไม่ได้ เช่นั้ อีกหน่อยพ่อเ้าจะปกครองตระกูล่าไร”
ผู้าุโพุดจบก็มองไปทางหลงอวี่ซี าายั้ชัดเจนอยู่แล้ว
หลงเีเป็นคนฉา เงยหน้าขึ้นมองไปทางหลงอวี่ซี
“ิวัน่ ้ามีนัดกับท่านว่าจะประลองกันในวันี้ หากท่านไม่ยินยอม เช่นั้ก็จัดให้้าประลองกับคนอื่นก็ได้ ทักษะการต่อสู้คือสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งในตระกูลควรได้รับ ้ายอมเ้าสู่ลำดับท้าประลอง”พ
หลงอวี่ซีแสดงสีหน้าเยือกเย็น ้หลงเี “ไม่ต้องหรอก ในเมื่อเ้าอยากประลองกับ้า ้าย่อมตกลง เรายังไม่ต้องพูดเื่ที่เ้าฆ่าหลงเอ้าอวี เมื่อิวัน่เ้าทำ้าเซียวปิงหลานาเจ็บ ้ายังไม่ได้สั่งสอนเ้าเลย วันี้เ้าถือโอกาสี้ัมา ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งขอาเห็นใจจาก่าปู่หรอก... เ้าเตรียมใจเถอะ วันี้้าไม่ปล่อยเ้าไปแน่”
หลงอวี่ซีพูดจบ ผู้าุโก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีก เพียงแค่ยิ้ม่ามีเลศนัยแล้วเอ่ยว่า “ั้็ี ในเมื่อพวกเ้าต่างก็เรียกร้องกันเ งั้น้าที่เป็นปู่ก็คงมิอาจขวาง ึกระั้้าก็ขอพูดไว้่ งานประลองยุทธ์ไม่ใช่การเข่นฆ่า เื่เอ้าอวียังสืบสาวหาคน้าไม่เจอ าใมือัหาร อย่าโทษ้าใจ้า”
เมื่อพูดจบผู้าุโแห่งตระกูลหลงก็ทะยานขึ้นไปอยู่บนแท่นูสามเมตร เวลาี้าสนใจั้หมดอยู่บนัหลงเีและหลงอวี่ซี ั้คู่้ฝ่ายตรง้ามด้วยาโกรธเคือง เื่ในวันี้ หากไม่ใช่เพราะหลงเีเ้ามา่กวน นางคงได้ตำราั้สองเล่มไปแล้ว ไม่ว่า่าไร แค้นี้นางต้องชำระ
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??