เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
สองวันผ่านไป...
ร่างาเหยียนผ่านการพักฟื้นมาแล้ว ฟื้นฟูโดยาสุริยะ ถึงแม้จะช้าไปหน่อย าแผลก็ดีึ้บ้างแล้ว ั้ยังกินสมุนไพรใตระกูล ทำให้ชีพจรไหลเวียนดี
“มารดาเ่ี้ ไม่มีก็ช่าง แรกถ้ามีโอกาสข้ายังอยากตาา แต่ี้ เ้าไม่คู่ควร!”
เหยียนค่อยๆ ลุกึ้มานั่ง จากนั้นก็หยิบตำราออกมาจาก้าอกสองเล่มแล้วเริ่มอ่านอย่างั้ใจ
“ยังมีเวลาอีกสามิวันจะถึงการแข่งขันล่าสัตว์ระหว่างตระกูล ข้าจะปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างสูญเปล่ามิได้”
ใเื่มันเป็นทักษะการต่อสู้ระดับทองคำั้กลาง วิชาในั้นทำให้เหยียนตื่นเต้นึ้มาไม่น้อย หมัดสายฟ้าแปดทิศ หมัดเดียวก็ทรงพลังอย่างเปรียบไ่ไ้
เขาพลิกอ่านหลายรอบ จากนั้นก็อ่านวิชาหมัดมายา ไม่าเหยียนก็พบโดยบังเอิญ ะบวนท่าหมัดนั้นมีหลายอย่างที่คล้ายกันา เพราะ้เป็นวิชาที่ใช้หมัดเหมือนกัน ฉะนั้นทักษะที่ใช้จึงคล้ายคลึงกันไม่าก็น้อย
“การแข่งขันล่าสัตว์ใกล้เข้ามาแล้ว ข้าต้องั้ใจฝึกให้ดี...” เหยียนวางมือไว้ที่จุดรวมปราณ พลังปราณไหลออกจากจุดรวมปราณไปยัง่ต่างๆ เ้ลัง ่ะบวนท่าใตำราสองเล่ม เหยียนเพียงหลับตาก็สามารถฝึกุะบวนท่าได้แล้ว
เหยียนรวบรวมพลังสายฟ้าไว้ใมือข้างึ่ พลังมายาอยู่ใมืออีกข้างึ่ เื่พลังั้สองผสานกัน เขาก็รู้สึกดีใจา
“ได้ผลจริงด้วย แะๆๆ ข้ามันเป็นอัจฉริยะัจริง ั้หมดี้เป็นเพราะวิญญาณมังกรที่แข็งแกร่ง ทำให้ข้าสามารถควบคุมและบรรลุวิชาสองเล่มี้ได้ หมัดมายาแปดทิศ แะๆๆ อีกหน่อยก็เรียกชื่อี้แล้วกัน”
เื่เหยียนฝึกวิชาอย่างต่อเนื่อง ุครั้งที่ถึงรอยต่อสำคัญสองวิชา พลังจากสองวิชาัผสานกันใร่างา พลังปราณูส่งไปี่ทิศ ัในั้น เหยียนกัดฟันแน่น ฝืนทนความเจ็บปวดใร่างา
“ไม่ ข้าจะยอมแพ้ไ่ไ้เด็ดขาด ใีตกาลจนปัจจุบันมีคิดค้นทักษะการต่อสู้จากการใช้ะบวนท่าที่ต่างกัน ข้าไม่เชื่อหรอ่ามีวิญญาณยุทธ์ที่แข็งแกร่งเพียงี้แล้วจะคิดค้นทักษะการต่อสู้เป็นัเไ่ไ้”
ัในั้น เีงคำรามดังไปทั่ว ร่างเหยียนะเิรังสีพลัง ทว่าใใจัปรากฏเงามารดา
“อ๊าก... เาะะไ เาะะไท่านถึงเป็นแบบี้ ท่านทำแบบี้กับพวกเราได้อย่างไร เคยนึกถึงความรู้สึกข้าบ้างไหม เาะะไ...”
บางความรู้สึกคือสิ่งที่ไม่อาจลืมเลือนหายไป ความผูกพันบางอย่างคือสิ่งที่ไม่อาจตัดขาดกันได้ เื่นึกถึงความเอาใจใส่ที่มารดามีให้ใวัยเ็ สุด้าน้ำตาเขาก็ร่เผาะ
“หลายปีมาี้ ท่านพ่อต้องทนุข์เพื่อท่านั้เท่าไร ี้ข้าเพิ่งเข้าใจว่าเาะะไอื่นถึงชอบรังแกข้านัก ท่านพ่ออยากปกป้อง แต่เพราะความผิดที่ท่านก่อไว้ทำให้เขาไม่กล้าเผชิญ้าใครอบครัว”
“แต่สุด้าท่านก็ยังเป็นแม่ข้าอยู่ดี...” ใใจเหยียนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ เขาอยากพบมารดาเีี้ ถามนางให้ชัดเจนว่าเรื่องั้หมดี้เกิดึ้เาะะไ
เหยียนคำราม ไม่สามารถกดทับความรู้สึกใใจ เพราะแบบนั้นจึงทำให้เขาไม่สามารถฝึกวิชาต่อไปได้ แต่เื่นึกถึงความหวังที่ผู้อาวุโสแ่ตระกูล เขาจำต้องปล่อยวาง
ระดับชีพมังกรั้ที่ห้ารวมกับาสุริยะ การต่อกรกับผู้ที่มีพลังระดับชีพมังกรั้ที่หกไม่ใช่ปัญหา แต่เื่นึกถึงเซียวปิงมั่วที่มีพลังั้ที่เ็ เหยียนก็รู้ดีว่า หากเจอเขาใการแข่งขันล่าสัตว์ ตนต้องจบเห่แน่
ระดับชีพมังกรั้ที่สามเป็นช่ึ่การหลอมา ่ั้ที่หกก็เป็นช่ที่สองการหลอมา ได้ยินบิดาบอ่าเซียวมั่วเหยียน น้องสามแ่ตระกูลเซียวมีบุตรนามว่าเซียวเชียนมั่ว เขาก็มีพลังั้ที่เ็เ่กัน ึ่ห่างจากเหยียนสองั้
ไม่ว่าทางด้านพลังปราณหรือว่าพละกำลังทางา ้เป็นความแตกต่างราวฟ้ากับิ ความแตกต่างั้ที่หกและเ็นั้นต่างกันเป็นิเท่าั ถือเป็นความแตกต่างที่ใหญ่หล!
และูเหมือนสภาพจิตใจเหยียนใี้จะส่งผละทบต่อการฝึกวิชาา เื่เป็นเ่นั้น สู้เปลี่ยนสภาพแวดล้อมเีดี่า เป็นการปรับอารมณ์ัเ
เื่นึกเ่นั้น เหยียนก็ปรับอารมณ์ัเ เิมุ่ง้าออกจากตระกูลอู่ ครั้งี้ องครักษ์ตระกูลเห็นเหยียนก็โค้งัเป็นการทักทาย
เขาทำจมูกฟุดฟิด ัในั้น ด้านหลังมีกลิ่นหอมลอยผ่านไป...
เหยียนหันัไปมองหยุนฉีที่ะโดดเข้ามา วันี้นางสวมชุดะโปรงสีขาว สวมเข็มขัดที่เอว ทำให้เห็นสัด่ร่างาอย่างชัดเจน ่เว้า่โค้งแลูงดงาม
“หยุนฉี?”
นางะโดดโลดเต้นเข้ามาอย่างมีความสุข ูเหมือนวันี้นางอารมณ์ดีา
“ี่เหยียน ข้าไปหาท่านแต่พบว่าท่านไม่อยู่ ได้ยินพวกบ่าวบอ่าท่านออกไปแล้ว ข้าออกไปกับท่านได้หรือไม่ าาแล้วที่ข้าไ่ไ้ออกไปเิเล่นข้าง”
เื่นึกถึงสาวน้อยตรง้า ช่ก่อนนางช่วยตนมาา อีกอย่างวันี้นางแต่งัได้งดงามเป็นพิเ ที่สำคัญ ี้นางไม่มีลุงสองอยูู่แลแล้ว
การอยู่กับตน คงทำให้นางรู้สึกดีึ้า เขาจึงพยัก้าเบาๆ
“หยุนฉี แต่พวกเราจะออกห่างจากตระกูลไกลไ่ไ้นะ ี้ี่เหยียนเ้าเป็นเหมือนัก่อเรื่องใตระกูลเลยล่ะ เ้ารู้หรือไม่ว่าข้างมีจ้องตระกูลเราาเท่าไร?”
เื่นึกถึงสำนักบงกชมารและเซียวกงเป้า เหยียนก็รู้สึกเป็นห่พวกเขาา ี้พละกำลังยังมีไม่พอทำให้เขากังวลใจา
“ี่เหยียนวางใจเถอะ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ฟังท่านั้นั้น” หยุนฉีพูดจบก็เิเอามือไปคล้องแขนเหยียนอย่างเกเร แล้วั้คู่ก็เิออกไปด้าน
“จริงด้วย าแผลท่านหายดีหรือยัง!”
เหยียนลูบหัวนางอย่างสนิทสนม “เกือบหายดีหมดแล้ว”
นี่เป็นครั้งแรกที่นางอารมณ์ดีขนาดี้ ะโดดโลดเต้นไปด้าน้าแล้วหันัมาถาม “อีกิสามวันจะถึงการแข่งขันล่าสัตว์แล้ว ี่เหยียน ถึงนั้นข้าจะอยู่ข้างท่านเ”
เหยียนครุ่นคิดครู่ึ่ “ไ่ไ้ ท่านปู่มีเรื่องที่สำคัญยิ่ง่ามอบหมายให้ข้า อีกอย่าง ตระกูลเซียวเคียดแค้นข้าา หากอยู่ข้างข้าเ้าอาจไม่ปลภัย ตามพวกี่ใหญ่เขาเถิด ข้าจะลุยเดี่ยว”
“เาะะไถึงเป็นเ่ี้เล่า” หยุนีู่ปา นางไม่พอใจา
“ึ่ ึิ”
“สอง ทะลจิต”
“สาม ทำลายา”
“ี่ วิบากชะตา”
...
เหยียนจมเข้าสู่การทำความเข้าใจกับวิชา จากนั้นก็สำเร็จสองั้แล้ว ทำให้หยียนรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง เื่ผสานสองวิชาเข้าด้วยกัน เกรงว่าแม้แต่ผู้อาวุโสก็คงนึกไม่ถึงว่าเขาจะทำเ่ี้สำเร็จ
“จริงด้วย หยุนฉี ข้าจะบอกความลับกับเ้า แต่เ้าจะบอกใครไ่ไ้เด็ดขาด ข้าสามารถผสานหมัดสายฟ้าแปดทิศเข้ากับหมัดมายาได้แล้ว แต่รอยต่อสองวิชาี้ยังมีสองั้ที่ข้าไม่อาจบรรลุ เ้าูนะ ข้าจะแสดงใหู้”
ัในั้น เหยียนก็ะหน่ำชกออกไปตรง้า “ึ่ ึิ” หมัดี้แรงและทรงพลังา าูเหมือนไม่มีอะไร แต่หยุนฉีลองสังเกตอย่างละเอียด ัพบว่ามันมาพร้อมพลังหมัดมายา
“ี่เหยียน เหมือนอย่างที่ท่านบอกจริงๆ ด้วย ทักษะหมัดั้สองี้ผสานกันได้”พ
เหยียนพยัก้า “แต่มีหลายจุดที่ข้ายังไม่เข้าใจ ตามัแล้วข้าควรทลายจุดกั้นระหว่างกลางพวกนั้นได้ถึงจะู เื่ลองใช้ักัน ข้าก็ทำไม่สำเร็จ”
หยุนฉีก้ม้าลงครุ่นคิดหาสาเุ ัในั้นนางก็นึกอะไรได้ เ้าึ้มองเหยียน
“จริงด้วย ี่เหยียน พวกเราไปูที่ตลาดอู่จี้ฟางกันดี่า ไม่แน่เราอาจพบพวกสมุนไพรบำรุงหรืออะไรที่ช่วยได้”
เหยียนพูดด้วยความประหลาดใจ “ตลาดอู่จี้ฟางงั้นหรือ?”
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??