เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
กายสุริยะแสดงศักยภาพขอัน ูดซึมพลังแห่งหยางอย่างต่อเนื่อง าในระยะเวลาอันสั้นก็เปลี่ยนจากแสงอาทิตย์กลายเป็นพลังแห่งหยางที่บริสุทธิ์ พลังปราณไหลเวียนไปทั่ว่ากายอย่างรวดเ็ เติมเต็มจุดรวมปราณ ิญญามังกรที่แข็งแกร่งคำราม ่ากายเื่อนไหว
ทันใดั้ เสียังกรคำราม!
พลังแห่งหยางเข้ากับพลังหมัดมายาที่แข็งแกร่ง ทันใดั้ ่ากายเหยียนก็ปะทะกับวิชาสะท้านฟ้า หมัดเหยียนไปด้วยรังสีพลัายา รังสีพลังซัดเซียวเทียนเซี่ยวลอยออกไป ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงั้ ่าเหยียนไม่ได้หยุดนิ่งแต่อย่างใด หมัดที่สอาพร้อมื่นมายา ามเซียวเทียนเซี่ยวไปอีกครั้ง
ฝุ่นะุ้งรอบพื้น รังสีเหยียนแผ่กระจายไปทั่ว
ขณะที่พลังปราณเติมเต็ม่ากาย หมัดเหยียนก็เปี่ยมไปด้วยพลัง เื่หมัดระเบิดใส่ั คงทำให้เซียวเทียนเซี่ยวายไม่เหลือซากแน่
“หมัดมายา!”
แววาเหยียนเต็มไปด้วยโลหิต เขาคำรามเสียงดัง “หมัดสะท้านฟ้าเจ้าเป็นรองหมัดมายาข้า ายซะเถิด”
าเื่อนไหวเหยียนทำให้คนรอบข้างตะลึงงันอีกครั้ง
“ครั้งี้... นั่นมันหมัดมายาหรือ? แ้ๆ เซียวเทียนเซี่ยวสิ้นชีพแน่”
“าในเวลาสามวัน ฝึกวิชาระดับเหลืองทองั้สูง แถมยังขับเื่อนพลังที่มหาศาลเช่นี้ได้อีก”
“เจ้า... เจ้าเหยียนมันเป็นัปะหลาด ต่อไปหากจะมีเรื่องกับใครในเมือังกร ต้องไม่เป็นผู้มีพรสวรรค์เหนือชั้นเช่นี้”
คนพวกี้ต่างก็เห็นงานปะลองุ์ที่ะูกับา ฉะั้พวกเขาจึงเข้าใทุกอย่างดี!
วันี้เหยียนสลัดคำว่าคนไร้ปะโยชน์ทิ้งไปแล้ว ต่อ้าทุกคนเขาเสมือนเทพนักรบก็ไม่ปาน เวลาี้เขากลายเป็นหนุ่มอัจฉริยะในเมือังกรแล้ว
ทุกคนไม่มีข้อสงสัย ไม่กังขาในพละกำลังเหยียนอีก เพราะมีเรื่อากมายที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นกับเหยียนเสียแล้ว
ในจังหวะสำคัญ ุฉีคำราม “ไม่นะี่เหยียน ลองนึกถึงะูสิ ิ่ที่ท่านปู่เคยพูดกับท่าน” า้วงาา เหยียนเข้าปะชิดเซียวเทียนเซี่ยวอย่างรวดเ็ าเ็ดุจสายฟ้า ชิงโสมจักรพรรดิมังกรที่เอวแล้ว่าก็ร่วงลงพื้น
ส่วนหมัดี้ก็เอาชนะเซียวเทียนเซี่ยวที่่าอ่อนยวบลงพื้นได้อย่างสมบูรณ์ ื่นลมโหมกระหน่ำพัดผ่านหู นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้เซียวเทียนเซี่ยวรู้สึกเข้าใกล้าาย
าใต้แสงอาทิตย์ เงาสูงไร้ที่ติทยาวลาตรง้าเซียวเทียนเซี่ยว เหยียนจ้อง้าแล้วบีบคอเขา
ทันใดั้ เซียวเทียนเซี่ยวรู้สึกเหมือนเรี่ยวแที่เคยมีมลายหายไปจนหมดสิ้น...
“มัน... มันเป็นเพราะอะไร!” ผู้ฝึกุ์ที่อยู่รอบๆ ไม่เข้าใ
ิญญามังกรที่แข็งแกร่งกำลังกลืนพลังิญญาและิญญาุ์เซียวเทียนเซี่ยว เื่่ตอนที่อยู่เขาุอู่ เหยียนเคยลองแล้ว ไม่เพียงแค่สัมผัสได้ถึงพลังิญญาตนเองเ่าั้ แต่ิญญามังกรยังสามารถูดกลืนพลังิญญาอีกด้วย
พลังิญญาเซียวเทียนเซี่ยวถูกูดออกมา เหยียนปล่อยพลังปราณออกไปห่อหุ้มพลังิญญาเซียวเทียนเซี่ยว
“เก็บ!”!
พลังิญญาเก็บเข้าสู่่ากายเหยียน หล่อกลายเป็นพลังปราณระลอกึ่...
“เซียวเทียนเซี่ยว เจ้าไม่มีวันเดาวิธีาลือข้าได้หรอก คนที่มีเรื่องกับข้า ข้าจะทำให้คนั้เหมือนตกนรกั้เป็น”
พลังิญญาเศษสองส่วนสามถูกเหยียนูดไปแล้ว เขาเหมือนคนเสียสติ กายและฝึกวิชามานับิปี ทว่ากลับถูกเหยียนูดออกไปาในเสี้ยววินาทีเดียว หากไม่ใช่เพราะเจอศัตรูที่เหยียนเกลียดแค้นเป็นพิเศษ เขาก็ไม่มีวันทำเช่นี้
“ข้าเป็นคนเกิดมามีนิสัยปะหลาด จากเจอเรื่องที่เกลียดชังอย่างแท้จริง ข้าไม่มีทางลือรุนแเช่นี้”
จะปล่อยไปแบบี้หรือ... ไม่ ถ้าจบลงเพียงเ่าี้ก็คงไม่ใช่นิสัยเหยียนแล้ว!
เซียวเทียนเซี่ยวตกใ่าไร้เรี่ยวแ ทันใดั้เขาก็เห็นมีดที่คมกริบปาฏในมือเหยียน
“มีดเงาโลหิต!”
เห็น้าาดุ้าเหยียน เซียวจื่อมั่วที่กำลังูอาาบาดเจ็บเซียวเทียนอวี่เหงื่อแตกพลั่ก
และที่น่าตกใยิ่งกว่า เซียวเทียนเซี่ยวเหยียนด้วยสายาากลัว ึ่ท่อนล่างก็เปียกโชก...
“ตกใจนปัสสาวะราดเลยหรือ...”
ทุกคนต่างก็เห็นภาพี้อย่างชัดเจน... ุฉีลอยกลับมาข้างกายเหยียน
“ี่เหยียน ไม่นะ...”
ูออกว่านางร้อนใาจริงๆ เพราะหากเหยียนฆ่าเซียวเทียนเซี่ยว คนะูเซียวต้องไม่ยอมจบเรื่องี้แน่ ซ้ำยังต้องถูกผู้อาวุโสลงโทษอย่างั นั่นถือเป็นจุดจบที่อนาถ ยิ่งไปกว่าั้ั้สองะูอาจพังพินาศ! เมือังกรเปื้อนเลื ถึงตอนั้ ำับงกชมารจะกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในเมือังกร
เื่ถึงเวลาั้ ทุกคนในเมือังกรจะต้องตกทุกข์ได้ยาก ไร้ที่อยู่อาศัย เมืองุเป็นไฟ ั้หมดี้ขึ้นอยู่กับเหยียนแล้ว ฉะัุ้ฉีจึงากลัวอย่างที่สุด เขาไม่ยอมปล่อยให้เหยียนทำผิดครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
เื่นึกถึงผลลัพธ์ที่รุนแเช่นั้ ุฉีจึงตื่นตระหนกากว่าใคร แต่วันี้าที่เหยียนใช้หมัดสายฟ้าแปดทิศถึงหมัดที่แปด อีกั้หมัดมายาที่แข็งแกร่ง เพียงเ่าี้ก็ทำให้นางตกใจนพูดไม่ออกแล้ว หากนางไม่ได้เห็นั้หมดกับาคงไม่มีทางเชื่อ
แต่ิ่ที่ใครก็นึกไม่ถึงเลยก็คือ ตอนี้เหยียนสะสมเสี้ยวิญญามังกรได้เพียงสองชิ้นเ่าั้ หากเขาสะสมิญญามังกรจนครบ ไม่อยากคิดเลยว่าพรสวรรค์เขาจะเหนือชั้นแค่ไหน
มีดเงาโลหิตที่คมคาย ปลายมีดอยู่ห่างจากลูกาเซียวเทียนเซี่ยวเพียงึ่เซนติเมตรเ่าั้ มีดกำลังจะแทงลงไปแล้ว หากไม่ใช่เหยียนหยุดลง่
เหยียนุขึ้น ไปทางผู้ฝึกุ์ที่อยู่รอบๆ ในสายาเต็มไปด้วยรังสีสังา ทันใดั้่ากายก็ขยับ พลังปราณที่มหาศาลถูกปล่อยออกจาก่ากาย ทำให้คนรอบข้างต่างตกใถอยหนี
รังสีที่น่ากลัวอย่างหาใดเปรียบเหยียนถูกเก็บกลับมา
วิธีรับมือคนชั่วเพียงึ่เดียวคือาสังา คนชั่วช้ามักฉกฉวยบารมีคนอื่นมาใช้ และคนที่โหด้าถูกกำหนดให้ต้องเดียวดาย
“ข้าเป็นคนใกว้างถึงเพียงี้ เพราะเหตุใดถึงทำเช่นี้กันนะ ฮ่าๆๆ!” เื่นึกได้เช่นั้ เหยียนก็ก้าวเท้าเิผ่านเซียวเทียนเซี่ยว เิไปทางเซียวจื่อมั่ว วันี้เหยียนไม่มีทางปล่อยพวกเขาสามคนไปแน่ อย่างน้อยก็ให้พวกเขาขาย้าต่อ้าผู้ฝึกุ์เหล่าี้ ใครเป็นผู้ชนะก็มีสิทธิ์พูด
“ถ้าวันี้ไม่ใช่เพราะข้าแข็งแกร่งกว่า เกรงว่าคนที่ต้องขาย้าคงเป็นข้ากับุฉี”
เซียวจื่อมั่วตกใกลัว ล้มลงกับพื้น านถอยหลังไม่หยุดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงากลัว “ไม่นะ เจ้าอย่าเข้ามา ข้าไม่ได้ทำอะไรั้ั้ เจ้าอย่าทำเช่นี้กับข้า”
“ข้าทำอันใดหรือ แู่!” เหยียนหัวเราะอย่าง้ากาจ
“ไม่ เจ้าอย่าเข้ามานะ”
เหยียนกระตุกยิ้มที่มุมปาก และจ้องนาง “แู่ ถึงแม้้าาเจ้าจะไม่เลว แต่ข้าก็หาได้สนใไม่ แค่วันี้เจ้าฝากาทรงจำไว้ให้ข้าาสุด”พ
เื่พูดจบเหยียนก็ปาฏกายข้างนาง ื่ืไปจับ จากั้ก็ดึงนาานอนคว่ำระหว่างขาตน
เหยียนถกแขนเสื้อขึ้น จากั้ก็ตีบั้นท้ายนางต่อ้าทุกคน
ากระทำเหยียนทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง ตอนี้ทุกอย่างตกสู่าเงียบ มีเพียงเสียงที่ดังเพียะๆ ...
เหยียนผยอาก คนที่ถูกตนตีจนกระอักเลื จากั้จึงหันไปี่น้องะูเซียวแล้วพูดอย่างลำพอง “เ้าาิ แน่จริงก็เข้ามาห้ามข้าสิ” พวกเขาเหยียนเงียบๆ แม้กระทั่งสายายังไม่กล้าแสดงาโกรธกริ้ว เพราะวันี้เหยียนสร้างาตกใให้แก่พวกเขาาเหลือเิ
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??