เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
ขณะที่เหยียนกำัพูดั้ เซียวปิงมั่วปัดฝุ่นบนั มองไปยังสตรีผู้ึลับ เกรงว่าหากนางอยู่ วันนี้ตนคงไม่มีโอกาสลงืแล้ว ฝ่าืเื่ครู่ไม่ได้ถูกส่งออกมาอย่างเต็มแรงแสดงให้เห็นแล้วว่านางกำัให้โอกาสตนอยู่
ืหนึ่งจับเซียวจื่อมั่วเดินออกจากที่นี่ ่าไป เขาหันมามองเหยียน
“ฝากไว้่เถอะ ในวันแข่งขัน หวังว่าเ้าจะมีพละกำัาเพียงพอ ึตอนั้ข้าไม่มีทางปล่อยเ้าไปแน่” หัพูดจบเขาก็สบถเสียงเย็นชาแล้วเดินจากไป
เหยียนมองเขาเดินหายไปแล้วพูดด้วยเสียงที่เกรี้ยวกราด “เหนือฟ้ายังมีฟ้า ชะตาคนเปลี่ยนได้เ เส้นทางยังียาวไกล เ้าอย่าผยองนักละ ไม่มีผู้ใดรู้หรอ่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เซียวปิงมั่ว ูเิ!”
พูดจบเขาก็หันไปมองสตรีผู้ึลับ “ในเื่เ้าไม่ยอมรับก็ช่างเถอะ ไม่ว่าอย่างไร ในใข้า ท่านแม่ก็ตายจากไปนานแล้ว”
ารู้สึกของเขาไม่มีทางผิดแน่ นางเหืนมารดาเขาา หรือบางทีอาจมีเุผลอื่น อาจมีาุข์หรือลำบากใจึงไม่ยอมรับ
สตรีผู้ึลับไม่สนใเหยียน หันหักลับมุ่ง้าวิ่งผ่านไป ทว่าในใกลับสั่นอย่างบอกไม่ถูก...
“ลูกเอ๋ย แล้ววันหนึ่งข้าจะบอกาจริงุอย่างกับเ้า ข้าเป็นคนทำผิดต่อตระกูล แต่ตระกูลก็ไม่ต่างไปจากข้าเ่กัน...”
หญิงผู้ึลับจากไปแล้ว เหยียนำาขึ้นฟ้า เขามั่นใว่าหญิงเื่ครู่ต้องเป็นมารดา ารู้สึกั้ไม่มีทางผิดแน่
“พี่เหยียน” หยุนฉีกระโเข้าาเหยียน ตรวจสอบอาาบาดเจ็บเขาอย่างเป็นห่เป็นใย
“ท่านมั่นใจริงหรือว่านั่นคือแม่ของท่าน?”
เหยียนมองแผ่นหัสตรีที่จากไปแล้วพยัก้า
“ในเื่จากไปแล้วเพราะอะไรจึงกลับมาี เื่เป็นเ่ั้ สู้เผยัตนเลยจะดี่า แม้เื่ครู่นางจะช่วยชีวิตข้าไว้ แต่ข้ากลับไม่รู้สึกตื้นตันเลยสักนิด” ไม่รู้น้ำตาเริ่มไหลออกมาตั้งแต่เื่ไร เขากำหมัดแน่น
“ไปกันเถิด ในเื่ตอนนี้ได้โสมจักรพรรดิัมาแล้ว ถือว่าเป้าหมายลุล่ ีอย่างเื่ครู่ท่านใช้ลูกแก้วปีศาจแลกสมุนไพรมาีสอง้ คาดว่าหัจากเอากลับไป มันต้องช่วยท่านได้”
พวกเขาทั้งสองเดินออกจากตลาดอู่จี้ฟางท่ามกลางสายตาามาย หากากระทำของเหยียนกลับฝังึในใของุคน
เื้หัาเก่งกาจล้วนสะสมมาจากาตรากตรำทั้งั้ าที่เหยียนตกยากเื่ครู่ไม่ได้อยู่ในาทรงจำของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
หากไม่ได้เห็นกับตา คาดว่าคงไม่มีใครเชื่อเรื่องนี้ ผู้มีพัขั้นที่ห้าเอาชนะผู้แข็งแกร่งขั้นที่หกึสองคน ีทั้งาโจมตีสุดท้ายยังต้านาโจมตีของผู้แข็งแกร่งขั้นที่เจ็ดได้ี
เื่สตรีผู้ึลับให้เขากลืนยาเข้าไปทำให้อาาบาดเจ็บทั้งหมดในร่างาเหยียนฟื้นฟูอย่างรวดเ็ นึกไม่ึว่ายาเม็ดั้จะมีฤทธิ์สูงเ่นี้
แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็ทำให้เหยียนเห็นแล้วว่าพัขั้นที่เจ็ดั้น่ากลัวและรุนแรงาเพียงใด
“เซียวปิงมั่ว ฝากไว้่เถิด ในวันแข่งขันข้าต้องฆ่าเ้าด้วยืข้าเให้ได้ วันนี้ข้าจำมายาที่หนึ่งของเ้าไว้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะมีาสุริยะ เกรงว่าชีวิตข้าคงดับในืเ้า”
“เซียวปิงหลานถูกข้าจัดาแล้วยังมีเซียวปิงมั่วีคน หากเขาก็ตายในืข้า ไม่รู้จริงๆ ว่าึตอนั้เซียวกงเป้าจะมั่นใเ่นี้ีไหม ต้องีัั ข้าจะให้เ้าตายด้วยน้ำืข้า”!
มองโสมจักรพรรดิัในื ตอนนี้มันคือสมุนไพรสำคัญที่ช่วยเลื่อนระดับพัของเหยียน
ขณะที่เหยียนกำันึกึเรื่องนี้อยู่ ู่ๆ เหยียนก็พบว่าไกลออกไปมีสตรีสวมชุดขาวลอยเข้ามา...
เหยียนสะดุ้งัโยน “ะไั หญิงสวมชุดขาวเื่ครู่คือคนจากสำนักบงกชมารที่มาสนามประลองของเราครั้ง่หรือ? เพราะเุใดพวกนางจึงปรากฏัที่นี่?”
เหยียนไม่พูดพร่ำทำเพลง มอบสมุนไพรในืให้หยุนฉี
“หยุนฉี เ้ารีบกลับไป่ ข้าจะเข้าไปดูสัก่” ขณะที่พูด นางยังไม่ทันตั้งั เหยียนก็ตามออกไปแล้ว
่้านี้พวกเขาทั้งคู่กลืนยาซ่อนวิญญาณเข้าไปแล้ว เหยียนเก็บกลิ่นอายของตน คาดว่าคงไม่ถูกพบได้โดยง่าย
หัจากตามออกไปประมาณสิบ่าลี้ เหยียนสัมผัสได้ว่าสตรีทั้งสองที่อยู่ด้าน้าหยุดลง หากไม่ใช่เพราะพัวิญญาณของเหยียนรับรู้ได้่จึงรักษาระยะห่างไว้ละก็ พวกนางคงพบเขาไปแล้ว
ตอนนี้พวกเขามาึชายแดนทางใต้ของเืงัแล้ว หากเดินเข้าไปี ด้าน้าก็คือ้าผาที่ไม่มีผู้ใดอาศัย! ปกติแล้วที่นั่นจะเงียบสงบา รอบข้างเต็มไปด้วยกำแพง้าผาสูง แม้กระทั่งสัตว์ก็ยังมีน้อย แห้งแล้งจนไม่มี้ไม้ใบหญ้า แทบไม่มีใครอยากมาที่นี่
เหยียนเกิดาสงสัย เพราะเุใดสตรีึลับสองคนึมาที่นี่ หัจากที่เขาตรวจสอบรอบๆ ูู่่หนึ่ง ทันใดั้เงาที่คุ้นเคยก็ปรากฏ
“นั่น... นั่นก็คือเซียวปิงมั่วที่ลงืกับข้าอย่างทารุณไม่ใช่หรือ?” ลมหายใเหยียนแทบหยุดชะงัก
เวลานี้ เซียวปิงมั่วลากับุรุษีสองคนมาด้วย สองคนั้สวมชุดธรรมดา มองเพียงแวบเดียวก็รู้แล้วว่าต้องเป็นชาวนา ชาวนาทั้งสองมองเซียวปิงมั่วด้วยาหวาดผวา
“ทุเรศ ไอ้คนชั่วนั่นสมรู้ร่วมคิดกับคนของสำนักบงกชมารงั้นหรือ? เขาอยากทำะไัแน่?” เหยียนต่อย้ไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างา ระเบิดเพลิงโทสะออกมา
ขณะที่เขากำัจะพุ่งออกไปช่วยชาวนาชราทั้งสอง ฝีเท้าของเหยียนก็ต้องหยุดลงทันที...
เพราะเขาไร้ซึ่งกำั เื่นึกึเซียวปิงมั่วที่มีพัชีพัขั้นที่เจ็ด เขาก็รู้จุดจบของัเดี หากไม่ใช่เพราะสตรีึลับผู้ั้ปรากฏัช่วยไว้ บางทีตอนนี้ตนอาจตายในกำืเ้าหมอนั่นแล้ว
“ข้าสามารถล้มคนที่พัขั้นที่หกสองคน กลับไม่มีกำัเอาคืนเซียวปิงมั่วที่มีพัขั้นที่เจ็ด ฝืนใช้หมัดมายาแปดทิศยังโจมตีกลับได้ แต่ก็สู้ไม่ไหว ุอย่างขึ้นอยู่กับพละกำัเ่าั้ ข้าต้องแกร่งขึ้นให้ได้”
เขาตะโกนบอกัเในใ... ‘หากข้ามีพละกำัเหนือ่าเขา ข้าก็สามารถช่วยชาวนาสองคนั้ได้ เคยคิดบ้างหรือไม่ว่าตอนนี้ลูกเมียเขากำัทำกับข้าวรอเขากลับไปกินอยู่ก็ได้’
เหยียนรู้สึ่าตนไร้กำั เขาเข้าใดีว่าหากชาวนาทั้งสองตกไปอยู่ในืของสำนักบงกชมาร พวกเขาต้องถูกประมุขแ่สำนักสูบเลืแน่
“ทำอย่างไรดี ข้าจะนิ่งดูดายเ่นี้หรือ?”
ขณะที่เหยียนกำััใ สตรีสวมชุดขาวสองคนั้ก็หยิบจดหมายออกมาจากแขนเสื้อ ทั้งสามประารอยยิ้ม่จะพยัก้า แล้วเซียวปิงมั่วก็มุ่งมาทางที่เหยียนซ่อนัอยู่ มุมปากปรากฏรอยยิ้มที่ชั่วร้าย!
“หรือว่าเ้าหมอนั่นเจอข้าแล้ว?” เหยียนสะดุ้งเหงื่อท่วมั...
แต่ไม่นานเซียวปิงมั่วก็มุ่ง้าจากไปยังทิศทางที่เดินมา
“เื่ครู่อันตรายจริงๆ! นึกไม่ึว่าเ้าหมอนั่นจะน่ารังเกียจเพียงนี้ เขาร่วมืกับศิษย์สำนักบงกชมาร ตกลงอะไรบางอย่างกันที่นี่”
หากตนมีพละกำัที่าพอ เหยียยต้องพุ่งเข้าไปจับเซียวปิงมั่วแล้วชิงจดหมายฉบับั้มาอ่าน เขาอาจพบาลับสำคัญบางอย่างก็ได้
ทันใดั้ าคิดนี้ก็กะพริบวาบผ่านาคิดของเขา เขานึกึเุาณ์เื่สามวัน่ นึกึคำพูดที่ประมุขแ่สำนักบงกชมารพูดกับผู้อาวุโสแ่ตระกูล
“ีไม่นานตระกูลอู่ก็จะดับิ้แล้ว” ่้านี้เขารู้สึ่ามันเป็นเพียงคำข่มขู่ จนกระทั่งวันนี้เื่เห็นาพบกันอย่างลับๆ ของพวกเขา ในที่สุดเหยียนก็เข้าใแล้วพ
“สำนักบงกชมารกับตระกูลเซียวต้องร่วมืกันแน่ เซียวปิงมั่ว... หรือเซียวกงเป้า พ่อของเขาเป็นคนชักใยอยู่เื้หั น่าสมเพช!”
หัจากเซียวปิงมั่วจากไป เหยียนเร่งาเ็ตามไปโดยไม่ัเล พุ่งเข้าไปหาสตรีทั้งสองทันที พัปราณถูกรวบรวมไว้ที่ฝ่าื
เหยียนมั่นใว่าเขาสามารถรับืสตรีสองผู้นี้ได้ จากาสัมผัสของพัวิญญาณทำให้เหยียนรู้ว่าพวกนางมีพัระดับชีพัขั้นที่สาม แบบนี้เขาก็สามารถช่วยชีวิตชาวนาที่ชราทั้งสองได้แล้ว
-------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??