เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
ราชสีห์หิรัณย์เดิมทีก็อ่อนแอาแล้ว มันกลัวอย่างถึงที่สุด มาทางเหยียนด้วยสายตาหวาดผวา
“เจ้าอย่าเ้ามานะ อย่าเ้ามา”
เหยียนแค่นมันด้วยสายตาเย็นชา “ข้าไม่มีทางทำร้ายเจ้าหรอก ใเมื่อพวกเรามีวาสนาต่อกัน หรือีหน่อยเราร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่กันดีหรือไม่”
ราชสีห์หิรัณย์เป็นสัตว์เใยุคโบราณ แน่นอนว่าต้องต่างจากปีศาจอสูรทั่วไปอยู่แล้ว ่ากายว่องไวและเฉลียวฉลาด่า มันไปทางคนที่เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาและแข็งแกร่ง ไม่แน่อนาคตอาจเจอาท่องโลกที่น่าจดจำก็เป็นได้
“เจ้าไม่โทษข้าที่เมื่อครู่จะกินเจ้าหรือ”
เหยียนยิ้ม “ข้ามีวงล้อมสมดุลอยู่ แล้วยังต้องกลัวีหรือ!”
เหยียนเิมาข้างกาย จากั้ก็ค่อยๆ ส่งพลังปราณเ้าสู่่ากายมัน ไม่นาน่ากายราชสีห์หิรัณย์ก็ฟื้นฟูกลับมาาแล้ว
ครั้งนี้ ใที่สุดมันก็ประจักษ์แล้วว่าบุรุษที่อยู่ตรงหน้าั้ทรงพลังา
ราชสีห์หิรัณย์นึกใใจ “เฮะ! เจ้าหนุ่ม วันนี้เจ้าช่วยช้า แต่ไม่แน่หากวันใดข้าแข็งแกร่งึ้แล้วข้าจะกินเจ้าซะ าิเจ้า ข้าเชื่อว่าพละกำลังข้าต้องฟื้นฟูโดยเร็วแน่”
เหยียนยกฝ่ามือผละออกจากัมัน จากั้ก็กระโดดึ้ไปขี่หลังมันทันที
“ถ้าเจ้ากล้าคิดไม่ซื่อ อย่ามาโทษข้าที่เหี้ยมโหดเกินไปเลย อย่าลืมเีเล่า ข้ายังมีวงล้อมสมดุลอยู่” จากั้พวกเขาึ่คนึ่สัตว์ก็ออกเิทาง
ราชสีห์หิรัณย์คำราม จากั้ก็กระโดดลอยข้ามเหวไป
นึกไม่ถึงว่ามาที่นี่จะได้สัตว์เัึ่กลับไป หากเล่าให้ผู้ใดฟัง เกรงว่าต้องไม่มีคนเชื่อแน่
หากไม่ใ่เพราะมันเห็นิญญาัใ่าเหยียนกับตา ั้ยังมีจิตที่แข็งแกร่ง คาดว่าราชสีห์หิรัณย์เก็คงไม่กลัวเช่นกัน
“จริงด้วย ีหน่อยข้าจะเรียกเจ้าว่าสิงโตน้อยแล้วกัน ข้าชื่อเหยียน เจ้าจะเรียกข้าว่าเสี่ยวเหยียนก็ได้”
“อะไรกัน ข้าเป็นถึงสัตว์เกลับูเจ้าเรีย่าสิงโตัน้อย?” ราชสีห์หิรัณย์รู้สึกไม่พอใจา แต่เห็นแก่ที่เขาบากบั่นถ่ายพลังปราณให้ตน คงต้องทำได้แค่ตกลงแล้ว
พวกเขาั้สองออกเิทางร่วมกัน เหยียนนั่งอยู่บนหลังสิงโต รู้สึกเหมือนตนูสง่าเป็นพิเศษ!
“จริงด้วย เจ้าบอ่าัเเป็นสัตว์เมิใ่หรือ งั้นเจ้าก็คงรู้เื่อะไรเยอะแยะเป็นแน่ เช่นั้เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุดธาตุพลังที่ข้าูดไปจากัเจ้าถึงทำให้ข้ามีขนเช่นเจ้า ไม่มีผิดเพี้ยน”
ราชสีห์หิรัณย์ยิ้ม “เ่าที่ข้ารู้ เื่ที่เจ้าทำเมื่อครู่ มันเป็นจิตเที่มีแต่เัใยุคโบราณเ่าั้ที่มี ข้าจะเจ้าแบบนี้ก็แล้วกัน ธาตุพลังกับโลหิตแยกเป็นสองประเภท เมื่อครู่เจ้าูดธาตุพลังข้า ทำให้ัเจ้าเกิดาเปลี่ยนแปลง ถ้าเจ้าไม่หยุด ไม่แน่ตอนนี้ข้าอาจูเจ้าูดจนตายแล้วก็เป็นได้ เมื่อ่นใิแดนั ข้าเคยเห็นั่าใหญู่ดธาตุพลังั่าใหญ่ีั พละกำลังเพิ่มึ้มหาา และเป็นาฆ่าฝ่ายตรงข้ามด้วยเช่นกัน”
เมื่อได้ยินเช่นั้เหยียนก็ตื่นเ้า เขานึกใใจ ‘ูเหมือนธาตุพลังจากหินจะช่วยเื่นี้ได้ หรือว่าาูดธาตุพลังมาจะเปลี่ยนสภาพภายนอกข้าตามงั้นหรือ?’
“จริงด้วย เมื่อกี้เจ้าบอ่าธาตุพลังกับโลหิตเป็นคนละประเภท แล้วมันเป็นแบบไหน?”
ราชสีห์หิรัณย์กลอกตาไปมา เขาก็มีมุมที่น่ารักๆ เช่นนี้เหมือนกัน มันชอบเวลาคนอื่นตั้งข้อสงสัยและถามเขา หากเป็นมันตอนที่มีพลังูสุด สามารถพูดได้เลยว่านอกจากพละกำลังเทียบเ่าเัแล้ว มันไม่เคยเห็นใครอยู่ใสายตาา่อน
“อะแฮ่ม ใเมื่อเจ้าอยากรู้เพียงั้ งั้นเป็นข้าอธิบายให้ฟังเก็ได้”
“ธาตุพลังที่ว่าถึงคือูดชีวิตจากผู้อื่น และเมื่อเติมเต็มกายัเ ธาตุพลังชนิดั้จะ่ักลายเป็นรูป่าลักษณะเดียวกับมันใช่วงเวลาอันสั้น าทำเช่นั้จะช่วยให้ระดับพละกำลังเพิ่มาึ้ สำหรับมนุษย์ มันจะช่วยใด้านพลังปราณ แต่กับสัตว์ปีศาจจะเป็นาฝึกผลึกิญญา ส่วนสัตว์เจากยุคโบราณพวกข้าเ่าั้ที่ฝึกแก่นผลึกิญญา”
“เจ้ารู้สึกหรือไม่ว่าเมื่อครู่คล้ายพลังเพิ่มึ้า่าิเ่า แต่ก็เหมือนลดพลังปราณเจ้าด้วยเช่นกัน หากไร้พลังปราณที่แข็งแกร่งควบคุม เจ้าก็ไม่มีทางควบคุมพลังปราณที่เพิ่มึ้อย่างทวีคูณไปสู้กับศัตรู...”
เมื่อราชสีห์หิรัณย์พูดเช่นั้ เหยียนเพิ่งเ้าใจ เจ้าหมอนี่รู้เื่เยอะอย่างที่คิดจริงๆ มันพูดเหมือนิ่ที่เกิดึ้กับตนไม่มีผิด
ทันใดั้ เหยียนบรรลุอะไรบางอย่าง “หรือว่าพลังจากหินสามารถูดธาตุพลังผู้อื่นได้ ส่วนข้ามีิญญาัที่แข็งแกร่ง สามารถูดพลังิญญาและิญญายุทธ์ผู้อื่นได้ ใช้มาให้กลายเป็นพลังปราณ รวมกับกายสุริยะ แต่หากหินวิเศษูดโลหิตจากผู้อื่นได้ แบบั้มันก็ต้องช่วยให้กลายเป็นพลังปราณได้เช่นกัน”
เมื่อนึกเช่นั้ได้เหยียนก็เริ่มฝึก พลังปราณใ่ากายไหลเวียนได้ช่วงึ่แล้ว พลังปราณฟื้นฟูกลับมาได้า เหยียนขับเคลื่อนพลังปราณที่อยู่ใจุดรวมปราณผ่านธาตุพลังหินใาูดโลหิตจากสัตว์เล็กๆ ที่อยู่รอบั
“ได้ผลจริงด้วย!” เหยียนดีใจา ิ่มีชีวิตที่ซ่อนัอยู่ลับๆ ูเหยียนูดโลหิตมันลอยออกมาเป็นระลอกแล้วเ้าสู่่ากายเหยียน หากจะพูดใหู้ มันเ้าไปหาหินวิเศษ ่ักลายเป็นหลุมดำลอยวนรอบหิน
โลหิตสีเหล่าัู้หินวิเศษให้กลายเป็นพลังปราณ จากั้พลังปราณก็ไหลสู่จุดรวมปราณอย่างรวดเร็ว ูดอย่างต่อเนื่อง ภายใรัศมีึ่กิโลเมตร เลือดจากิ่มีชีวิตูแรงูดที่มหาานำออกมา
พลังปราณเหล่าั้ไหลไปทั่ว่ากายเหยียน าพบิ่ใหม่ทำให้เหยียนประหลาดใจ
ความรู้สึกเมื่อครู่มันดีอย่างไมู่ คล้ายเป็นน้ำแผ่วเบาที่ไหลไปทั่ว่ากายเช่นั้ าสัมผัสได้ถึงิญญารอบด้านก็น้อยลง
เหยียนรู้สึ่าต่อให้โลหิตพวกนีู้กลายเป็นพลังปราณตน แต่มันไม่ใ่พลังปราณที่บริสุทธิ์ ใั้มีิ่เจือปน จะให้ดีไม่ต้องใช้มันดี่า สู้กายสุริยะตนไม่ได้ ูดแสงอาทิตย์มาเปลี่ยนให้กลายเป็นพลังา กลายเป็นพลังปราณที่บริสุทธิ์ หากต้องต่อสู้จริงๆ และจำเป็นถึงควรใช้ วิธีเช่นนี้เลี่ยงได้ก็เลี่ยงไปจะดี่า
ทันใดั้ รังสีจากพลังที่น่าเกรงขามลอยมาจากหินวิเศษ ะที่โลหิตลอยอยู่าอากาศ ูดโลหิตปีศาจอสูร สามารถเป็นพลังปราณ เพิ่มพละกำลังได้
กายธาตุพลังสามารถเลื่อนพละกำลังเป็นิเ่า แต่พลังปราณจะลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน และพลังปราณที่มาจากโลหิตช่วยฟื้นฟูพลังปราณใั ถือเป็นาใช้ชดเชยได้
“สิงโตน้อย ุะ ถ้าไม่ใ่เพราะเจ้า ข้าก็คงไม่ทันสังเกตเห็นาประสานนี้” เหยียนดีใจา เขาเริ่มปรับลมหายใจเพื่อขับเคลื่อนพลังปราณ โสมจักรพรรดิัใ่ากายให้หมดิ้
เขาต้องเปิดาเชื่อมต่อระหว่างพลังให้สำเร็จ จากั้ก็ฝึกหมัดมายาแปดทิศ ตอนนี้เขาได้าประสานจิตที่แข็งแกร่งมาเพิ่ม สำหรับเหยียนแล้ว เขามีโอกาสชนะใงานแข่งขันล่าสัตว์เพิ่มึ้
“ถ้าตอนนี้ข้าเจอปีศาจอสูร่าใหญ่ละก็ ข้าจะลองทดสอบาประสานจิตั้สองนีู้ น่าเีดาย หน้าผาตัดพวกนี้เป็นเนินร้าง าจะหาหนูัึ่ยังเป็นเื่ยากเลย”พ
ะที่พูดอยู่ั้ใบหน้าเหยียนก็ประกายรอยยิ้ม แล้วไปทางราชสีห์หิรัณย์...
“เจ้ามาเป็นหนูทดลองข้าูหน่อยหรือไม่”
ทันใดั้ แสงสีแดงสดก็ลอยออกไปห่อหุ้มัราชสีห์หิรัณย์...
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??