เรื่อง มหาพิภพ เทพมังกรสยบราชัน
ตอนี้ราชสีห์หิรัณย์เีใที่ตัวเอธิบายชัดเจนเิไป เาะอะไร้บอกเรื่องี้กับเขากัน แทบไม่ต่างจาการนหาที่าย หัจากที่ฟังแ้เขาับอยากให้ตนเป็นหนูทดลองหรือ
“ไม่ เ้าจะทำแบบั้ไม่ได้ แม้ก่อนหน้าี้ข้าจะอยากกินเ้าแต่เ้าับช่วยข้า ทั้งข้ายังอธิบายให้เ้าฟังามาย หากเ้าูดโลหิตจากข้า ข้ารับรองเลยว่าจะไม่บอกอะไรเ้าอีก อีก่ต่อให้เ้าจะตีข้าจนาย ข้าจะไม่ยอมปริปากเ่าอะไรให้เ้าฟังอีก”
นึกไม่ึว่าสัตว์เทพตัวี้จะัวตนาเช่นี้ มันแทบ้ไห้ออกมาเีด้วยซ้ำ
“อ้อ อย่างั้หรือ เ้าขู่ข้าไปก็ไม่มีประโยชน์อันใด เาะข้าเป็นคนที่ใใหญ่ ไม่ัวอะไรง่ายๆ อยู่แ้”
“เี่ยวเี ไม่สิ ี่เี ขอ้เ้า ปล่อย้าไปเะ ข้ารับรองว่าหัจากี้ข้าจะหาปีศาจอสูรที่ดุร้ายยิ่งกว่าเอามาให้เ้าฝึก”
หลงเีเก็บพัับมา มองมันด้วยรอยยิ้มแ้ใช้มือลูบขนสีทองที่แข็งกระด้างบนตัวมัน
“อืม เช่นี้ค่อยน่าฟัง่ เห็นแก่ที่เ้าซื่อตรง ข้าจะปล่อยเ้าไป แต่เ้าจำคำของตนไว้ให้ดีเ่า อีกอย่างเมื่อครู่เ้าเีข้าว่าอะไรนะ ี่เี... ข้าชอบา ข้าตัดสินใแ้ อีก่เ้าเีข้าว่าี่เีแ้กัน”
ขณะที่กำัพูดอยู่ั้ ท้องฟ้าก็มีเีง้ที่แหลมเ็ดังึ้ หลงเีเหน้ามอง นกขนาดใหญ่กระพือปีกบินอยู่ด้านบน อีกทั้งยังส่งเีง้้ายกำัตื่นเ้ไม่น้อย
หลงเีขมวดคิ้วมุ่น เหน้ามองท้องฟ้า นกตัวี้ใหญ่โตยิ่งนัก เกรงว่ามีขนาดใหญ่กว่าราชสีห์หิรัณย์สามเ่า
ึกระั้ หลงเีสัมผัสได้ว่านกอินทรีตัวี้ไม่ได้มีพละกำัานัก เป็นเพียงอสูรขั้นที่หนึ่งเ่าั้
หลงเีรู้จักนกชนิดี้ดี ตำราในตระกูลหลงมีบันทึกึมัน เ่ากันว่ามันเป็นนกสายฟ้าที่เ็ปานสายฟ้า ความเ็ในาบินูกว่าอินทรีเีอีก ึแม้เป็นสัตว์ที่จัดอยู่ในระดับแรกแต่ับเ็จนน่าประหา ทั้งยังยากในาฝึก สามารถบอกได้ว่าเมื่ออยู่าาามันไร้เทียมทาน
นึกไม่ึว่าเขาจะพบนกสายฟ้าที่นี่ ูเหมือนมันกำัตื่นเ้า กรงเล็บใหญ่ๆ ที่แหลมคมของมันสามารถแทงทะลุหัวคนได้ มองไปแ้น่าเกรงขามไม่น้อย
“เ้าสารเลวนั่นอยากกินพวกเราหรือ?”
แววาของราชสีห์หิรัณย์แฝงความเร้าใเช่นกัน มันส่งแรงออกที่เท้าหั เตรียมพร้อมรับาต่อสู้แ้
“เี่ยวเี เ็เข้า รีบใช้ประสานจิตของเ้าูดมันลงมา ข้าหิวาแ้ วันี้ข้า้ได้กินอิ่มสักมื้อ”
ลิ้นที่แลูหิวกระหายยื่นออกมา ้ำลายไหลออกมาจนท่วม! หลงเีเห็นแ้สะอิดสะเอียน
หลงเีไม่ได้ขยับ เพียงแค่จ้องราชสีห์หิรัณย์ด้วยสายาเฉยชา...
“คือ... ี่ ี่เี เมื่อครู่ข้าตื่นเ้าไป่เลยลืมตัว!”
หลงเีไม่สนใมันอีกแ้ปล่อยรังสีพัออกไปจาก่ากาย พละกำัที่เพิ่มาึ้ทำให้เขามีพัระดับชีพัขั้นที่ห้าูสุด พัก่อตัวอยู่รอบๆ ตัวเขา
นั่นคือพัที่ถูกปล่อยออกมาจากพัสายฟ้า
“กรร!” วินาทีต่อมา นกสายฟ้าโค้งตัวพุ่งลงมาทางหลงเีด้วยความเ็ู แม้กระทั่งหลงเียังรู้สึกได้ึพัที่ถูกส่งมาจากห้วงาา
“กายธาตุพั!” หลงเีำา แสงสีแดงสดถูกปล่อยออกมาจากก้อนหิน ปกุมทั่วาา!
“กรร!” นกสายฟ้าถูกแสงสีแดงสดปกุม หลงเีสัมผัสได้ว่าธาตุพัที่ร้อนระอุกำัแทรกซึมเข้าสู่่ากายของมันและพัปราณก็กำัลดลงอย่างรวดเ็
บนท้องฟ้าที่ห่างออกไปประมาณร้อยเมตร โลหิตที่หนาใหญ่ในั้เต็มไปด้วยธาตุพัสีขาว ภาพตรงหน้าทำให้นกสายฟ้าหยุดชะงัก
วิธีาูดธาตุพัของสัตว์เทพโบราณับถูกชายหนุ่มผู้ี้ใช้ออกมาได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งยังใช้กับตัวของนกสายฟ้า
พัปราณลดลงอย่างรวดเ็ นกสายฟ้าตะเกียกตะกายหวังเอาชีวิตรอด ้ายอยากหลุดจากาควบคุมของหลงเีเช่นั้
“กายธาตุพั!” หลงเีะเิเีงำาอีกครั้ง
พัมหาศาลรวมกับธาตุพัจากก้อนหินทำให้โลหิตของนกสายฟ้าถูกูดในเสี้ยววินาที
่าขนาดใหญ่กำัร่วงลงาลางาา จากั้ก็ามมาด้วยเีงดังโครม... มันกระแทงบนพื้นอย่างแรง
ทว่ามันยังไม่าย หลงเีเห็นสายาเคียดแค้นของมันก็พอรู้ว่าคงไม่พอใกับผลลัพธ์
โลหิตปริมาณมหาศาลไหลเข้าสู่หินวิเอย่างรวดเ็ ก่อนจะถูกหลอมายเป็นพัปราณ
เวลาี้เ ขณะที่หลงเีกำัทดลองความแข็งแกร่งของจิตตัวเั้ ในที่สุดราชสีห์หิรัณย์ก็ทนไม่ไหว มันกระโจนเข้าไปฉีกกัดเนื้อของนกสายฟ้าอย่างตะะตะาม ิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่ว
นี่ก็คือกฎของห่วงโซ่อาหาร คือาดำรงชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย หลงเีหันับไปสัมผัสพัปราณใน่ากาย เริ่มใช้กายสุริยะหลอมพัปราณพวกี้ให้บริสุทธิ์กว่าเดิม
นกสายฟ้าที่มีขนาดใหญ่กว่าราชสีห์หิรัณย์สามเ่าับแห้งเหี่ยวาในช่วงเวลาสั้นๆ แ้ที่เหลือก็ถูกราชสีห์หิรัณย์กินจนเหลือแต่กระูก
ูเหมือนราชสีห์หิรัณย์จะพอใเป็นอย่างา มันกำัจะหันับมาขอบคุณหลงเีสำหรับอาหารในมื้อี้
เพิ่งหันับมา าเปลี่ยนแปลงของหลงเีับทำให้มัน้ตกใจนเหงื่อท่วมตัว
่ากายหลงเีเกิดาเติบโตอย่างรวดเ็ าในระยะเวลาไม่กี่วินาที่ากายับใหญ่กว่าเดิมี่ึห้าเ่า อีกทั้งยังเหมือนกำัขยายไม่หยุด ูเหมือนหลงเีกำัเจ็บปวดาเช่นกัน
แขนของเขาก็เกิดาเปลี่ยนแปลง ขนนกสีทองเริ่มยาวอย่างรวดเ็ ไม่นานก็ปกุมเต็มตัวหลงเีแ้
่มือและเท้าของเขาก็เปลี่ยนไป มันขยายใหญ่กว่าเดิม เมื่อหลงเีัเกตเห็น เขาก็ตกใกับาเปลี่ยนแปลงี้เช่นกัน
่ากายเขาเปลี่ยนายเป็นผิวหนังของนกทอง แต่เมื่อลองสัมผัสก็พบว่ามันแข็งแรงา คาดว่าหัจาก่ากายเกิดาเปลี่ยนแปลง ชั้นป้องกันของเขาู้ึ้า
สิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนก็คือช่วงศีรษะ ึแม้จะขยายใหญ่ึ้าก็มิอาจปิดกั้นความหล่อเหลาของใบหน้าั้อยู่ดี
“โฮก!” เีงำาของั
หลงเีมองาเปลี่ยนแปลงของ่ากายทั้งหมดี้เกิดจากพัจากหินวิเทั้งั้ แต่าเปลี่ยนแปลงี้ก็น่าัวเิไป่มิใช่หรือ ่ากายเต็มไปด้วยพัปราณ จากั้ก็เติมเต็มทั่ว่ากายเขา
เวลาถัดมา พัปราณทำลายขนนกที่ปกุมทั่วตัว เขาใน่าเดิมยืนอยู่กับที่ เกราะเ็ดสีทองเหล่าั้ทำให้หลงเีแลูสง่าา
เ็ดนกสีทองคมดั่งใบมีดที่แหลมคม หลงเีชกออกไปหลายหมัด าาาเกิดพัที่ทะลุทะลวง เมื่อเหวี่ยงออกไปหนึ่งหมัด เกรงว่ามันเทียบเ่ากับพัของเซียวปิงมั่วระดับชีพัขั้นที่เจ็ดแ้ สามารถชกเขากระเด็นออกไปในหมัดเดียว
มองลงไปด้านล่าง ่ากายของเขาขยายใหญ่จนเกือบึสิบเมตร ่ราชสีห์หิรัณย์ที่อยู่ข้างๆ ั้ตกใาจนอ้าปากค้าง ตอนี้มันเป็นเหมือนจุดสีดำในาหลงเี
ขอแค่หลงเีส่งแรงถีบแรงๆ ก็ทำให้ราชสีห์หิรัณย์ลอยออกไปได้แ้...
ราชสีห์หิรัณย์มองาของหลงเีในตอนี้ หลงเีโค้งตัวลงมาลูบหัวของมันที่กำัอึ้งอยู่หลายครั้งพ
“สิงโตน้อย เ้าว่าข้าออกไปเจอคนแบบี้คงไม่เหมาะใช่ไหม แบบั้คนอื่นก็เห็นว่าข้าเป็นปีศาจอสูร คงฆ่าข้ากันพอดี”
ราชสีห์หิรัณย์มองหลงเีอย่างระมัดระวัง ัวพูดอะไรไปจะทำให้เขาโมโห
“ี่... ี่เี ท่านในตอนีู้สง่าเหลือเิ ่าธาตุพัแข็งแกร่งาจริงๆ”
หลงเีโมโหเ็น้อย “นี่ข้ากำัถามเ้าอยู่นะ!”
--------------------
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??