เรื่อง บันทึกตำนานราชันย์สยบฟ้า
บนลานประ เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ั้สองก็ประมือัไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว.
ึแม้ท่าทางาโจมตีู๋จะดูเรียบง่ายและบุ่มบ่าม แต่กลับสามารถเล็งไปที่จุดตายในทุกครั้งที่ปล่อยาโจมตีไป ทำให้โจวไคจะต้องมีสมาธิูมาก เพื่อรับมือ่าสุดกำลัง!
เาะเมื่อยอดฝีมือมาประั หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ทันระวังก็อาจจะตกอยู่ในความหายนะได้
“ีดูเ็ โจวไคต้านได้แปดะบวนท่าแล้ว!”
ใเาี้เอง โจวไคอาศัยแปะทะจากหมัด หาช่องเพื่อเก็บดาบคู่เขาที่อยู่บนลานประเขากลับมา แ่ใเาี้ ู๋ก็หยิบค้อนดาวตกในมือเขาทุบโจมตี่าบ้าคลั่ง!
โจวไคสบถมา เขาไขว้ดาบคู่ แล้วยกึ้ต้านพลังแทุบอันัหน่วงู๋ เขาไถลห่างไปึห้าสิบเมตรจึงหยุดลง
แกำลังู๋ั้ดุดันมาก ลมปราณเขาพุ่งสะเทือนไปที่้าอกโจวไค ทำให้เขาะอักเลือดมา
แ่่า โจวไคก็ยังไม่ล้มลง!
“ร้ายกาจจริงๆ ...”
มีเห็นว่าโจวไคต้านาโจมตีู๋ไปแล้วึแปดะบวนท่าแต่ยังไม่ล้มลง ก็ส่งเสียงมา
ที่เคยบอกว่าโจวไคไม่น่ารับมือได้เกินสิบะบวนท่าต่างเก็บปากเงียบหมด เารู้ดีว่า โจวไ่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่จะประมาทไม่ได้ าตาเาแปรเปลี่ยนเป็นความชื่นชมนับถือโจวไคึ้มา่าไม่รู้ตัว`
ใเาี้เอง ู๋ที่เดิมอยู่บนลานประก็ะโลงมา่าไม่กลัวเกรงสิ่งใด เิเสียงดังึ้จากขาด้านขวาที่แข็งแเขา เท้าที่เหมือนแส้ะทุ้งเข้าใส่ด้านข้างโจวไค``
นี่คือะบวนท่าที่เก้า!
โจวไครับมือ่าทุกลักทุกเล แต่่าเขาก็ยังปลิวะเด็นไปไกล
“เ้าหนู เ้ายังรับาโจมตีะบวนท่าที่สิบข้าได้ไหม?”
“ัคู่ท่องทะเล!”
ู๋ส่งเสียงแล้วสะบัดแขนั้สองข้าง ค้อนดาวตกลอยมาแล้วพุ่งไปยังโจวไคที่ตอนี้ปลิวลอยอยู่าอากาศยังไม่ตกลงมายังพื้น
เมื่อเห็นค้อนดาวตกที่พุ่งราวกับอุกกาบาตอันน่าสะพรึงกลัวูทุบลงมาจากฟากฟ้า โจวไคที่ยังลอยอยู่าอากาศจึงหลบไปที่ไหนไม่ได้เลย ะบวนท่าโจมตีครั้งี้ เขาทำได้แค่ต้องรับมือไปตรงๆ!
“ขอสู้ตายล่ะนะ!”
โจวไคกัดฟันู เขาใช้ดาบคู่ในมือรับมือกับค้อนดาวตก่าเต็มที่ ิตาเดียว ก็เิเสียงระเบิดบนดาบคู่ กลายเป็นเศษดาบปลิวไปทั่วี่ทิศ
ลมปราณอันบ้าระห่ำะแทกไปยัง้าอกโจวไค ทำให้เขาปลิวลอยไปไกล่าว่าว แค่ไม่กี่อึดใจเขาก็ตกลงมาอยู่ที่ขอบเวทีด้านล่าง
ทั่วั้ลานประเงียบไปหมด สุด้าแล้วโจวไคก็ไม่สามารถต้านทานพลังู๋ึสิบะบวนท่าได้
“้าก่อน ...”
ใเาี้เอง ก็มีผู้ชมพบว่ามือโจวไั้นยังคงเคลื่อนไหวอยู่ จากั้ าตาทุกก็ดูตะลึงไป โจวไคใช้มือดันพื้น ัั่ไปั้ตัว แล้วพยายามุึ้า
หลังจากถูะเบิดโจมตีู๋เข้าเต็มๆ แล้วยังุึ้าได้อยู่ ่ากายเขาจะต้องแข็งแกร่งในระดับไหนัแน่นะ?
ผู้ชมั้หลายต่างเห็นึพรสวรรค์และจิตใจที่มุ่งมั่นพยายามเขาทำให้ทึ่งไปตามๆ ั แล้วก็ไม่รู้ว่าใครเป็นเิ่นำตะโกนมาว่า “ุึ้า ...”
“ุึ้า! ุึ้า! ุึ้า!”
ทุกชูมือขวาที่เป็นกำปั้นึ้เหนือหัว เสียงให้กำลังใจโจวไคดังึ้่าสนั่นหวั่นไหว
ผ่านไปประมาณสิบอึดใจ ในที่สุดโจวไคก็ุึ้าจนได้ ใเาี้่ากายเขาเต็มไปด้วยบาดแ แ่่า เขาก็ยังคงได้รับเสียงชื่นชมจากทุกอยู่
“ข้าทำได้แล้ว!”
โจวไคอดทนต่อความเจ็บปวด แล้วมองไปที่เหล่าผู้ชมด้วยความลำพองตน เสียงโห่ร้องที่ดังสนั่นมันทำให้เขารู้สึกภูมิใจในตัวเอง่ามาก
ู๋อายุี่สิบแล้ว โจวไคที่มีอายุแค่ยี่สิบสามปีกลับสามารถรับมือกับู๋ได้ึสิบะบวนท่าได้ ไม่แน่ว่าอีกไม่า โจวไคอาจจะสามารถไปึระดับเดียวกับู๋ก็เป็นได้
ใเาี้ ผู้ต่างโห่ร้องตะโกนัสนั่นหวั่นไหว มันทำให้ในใจโจวไั้นเิความรู้สึกภาคภูมิใจในความสำเร็จ่ามากมายึ้มา
ูต้อง าที่มีผู้ชมเหล่าี้อยู่ ก็เหมือนเป็นาช่วยเิความแข็งแกร่งให้กับโจวไค าช่วยเิ ายกย่องแบบี้ มันทำให้โจวไครู้สึกเร่าร้อนและะตือรือร้นมากกว่าเดิม
เป็นไป่าที่โจวไคคิด าแบ่งแยะห่า คือเขาต้องเป็นเหนือ!
“เหอะๆ รับมือข้าได้ึสิบะบวนท่า ถือว่าเป็นเกียรติูสุดในีิเ้าแล้ว”
ู๋โบกมือแล้วูเสียงต่ำๆ ว่า “ไสหัวไปซะ”!
ึแมู้๋จะูจาค่อนข้างหยาบคาย แต่โจวไคจะไปกล้ามีอารมณ์ที่ไหนอีก? เขาพยัก้า กัดฟันทนความเจ็บปวด แล้วะโลงจากเวทีไป
“าแข่งขันท้าประรอบที่สิบ ยังมีใครกล้าท้าสู้กับข้าอีกไหม?” ู๋ทุบค้อนดาวตกในมือเขาลงกับพื้นจนเิเสียงดังึ้ เขาเหยียบึ้ไปอยู่บนหัวค้อน แล้วมองไปรอบๆ แต่ไม่มีใครกล้าสบตาเขาเลยแม้แต่เดียว ทุกต่าง้้าลงัหมด
ห้องพักรอที่ชั้นสองเองก็เงียบกริบ หมิงอวี่ขมวดคิ้วมองไปที่ลานประหมายเลขสามสิบห้า ในใจก็เิความลังเล ช่างเถอะ เิ่จากาท้าประรอบแรกก่อนแล้วั เาะทำตัวโเด่นเกินไป ก็ไม่ใช่แนวเขา
จากั้ หมิงอวี่ก็ถอยจาก้าต่าง เตรียมจะไปหาลานท้าประที่เหมาะสมกับตัวเขาเอง
“าแข่งท้าประรอบที่สิบ เิรางวัลห้าแสนเหรียญหยกำ บวกกับเิทีู่๋ประชนะมาได้อีกหนึ่งล้านเหรียญหยกำ รวมั้หมดเป็นหนึ่งล้านห้าแสนเหรียญหยกำ ไม่มีใครเลือกที่จะมาประเลยหรือ?” เสียงพิธีกรดังึ้
เมื่อได้ิดังั้ หมิงอวี่ก็ชะงักไป เขาหันมายิ้มแล้วส่าย้า “ทำไมไมู่ให้มันเ็กว่าี้ล่ะ”
หนึ่งล้านห้าแสนเหรียญหยกำ มันขาดอีกแค่ห้าแสนเหรียญก็จะได้เป้าหมายสองล้านเหรียญหยกำที่เขาต้องาแล้ว อาาป่วยหยางเสวี่ยหรง ้าไปหนึ่งวัน ก็จะต้องอันตรายเพิ่มึ้อีกวัน หมิงอวี่ไม่มีเหตุที่จะปฏิเสธ!
“พรึ่บ!”
หมิงอวี่พลิกตัวลงจาก้าต่าง ใช้เวลาแค่ไม่กี่อึดใจปลายเท้าเขาก็สัมผัสลงที่พื้นลานประหมายเลขสามสิบห้า
หมิงอวี่ทักทายู๋่ามีมารยาท “เฮ้ เ้ายักษ์”
“หือ?”
เดิมทีู๋คิดว่าครั้งี้ก็คงไม่มีใครมาสู้กับเขาอีก แต่คิดไม่ึเลยว่ากลับมีเงาหนึ่งปรากฏอยู่เบื้อง้าเขา พอ้้ามองดู เขาก็เห็นเด็กหนุ่มใบ้าเกลี้ยงเกลาหนึ่งกำลังยืนยิ้มให้กับเขาอยู่ พอเห็นเด็กหนุ่ม่ากายดูอ่อนแอ ู๋คิดว่าเขาคงตาลาย แต่พอตั้งใจมองไปอีกที ก็พบว่าเขาไม่ได้มองผิดเลย
ทุกรอบลานประล้วนแต่ตะลึงัไปหมด เด็กหนุ่มี้อายุแค่สิบห้าสิบหกเอง เขามาจากไหนันะ?
“หมิงอวี่?”
ด้านข้างลาน โจวไคที่กำลังจะไปรักษาอาาบาดเจ็บพอเห็นหมิงอวี่ึ้ไปบนลานประก็รู้สึกตะลึง จากั้ก็หลุดหัวเราะมา
เ้าไม่เอาไหน เ้าไม่สนใจคำูที่ข้าบอกเ้าไปเลย ในเมื่อเ้ามันบ้าึขนาดี้ กล้าเกินไปที่ไปท้าประกับู๋ ถ้าหากเ้าตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าแล้วนะ
“เ่ ตรวจสอบข้อมูลาเข้าร่วมประก่อนไหม”
พิธีกรที่อยู่ข้างๆ ขมวดคิ้วแล้วูว่า “ท่านผู้กล้า หมิงอวี่ อายุสิบหก มาจากเมืองอวินสุ่ย ... ท่านแน่ใจนะว่าท่านจะขอท้าประกับู๋ผู้ที่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่ห้าระดับลอกคราบ ที่ผ่านาท้าประมาแล้วึเก้าครั้ง ั้ยังมีประสบาณ์ูมาก และพลังาต่อสู้โดยรวมก็แข็งแกร่งมากจริงๆ น่ะ?”
พิธีกรตั้งใจูให้ดูรุนแ ก็เพื่อให้หมิงอวี่รู้ว่ามันยากแล้วจะได้ยอมถอยไปเอง
ไม่มีใครรู้ฐานะหมิงอวี่เลย เารู้แค่ว่าในวังหลวงั้มีองค์ชายไม่เอาไหนอยู่หนึ่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาชื่อว่าหมิงอวี่ แล้วเพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตา เขายังแก้ไขสถานที่เิเป็นเมืองเล็กๆ ที่อยู่ห่างไกล เพื่อปกปิดฐานะที่แท้จริง
“ที่จริงเ้าไม่ต้องบอกละเอียดขนาดั้ก็ได้ ้าแ่ใจ” หมิงอวี่ตอบกลับไป
“ก็ได้”
พิธีกรใช้าตามองไปที่หมิงอวี่เหมือนมองตาย แล้วูว่า “เิ่าประ ขอให้เ้าโชคดีนะ”
ูจบ เสียงโห่ร้องจากด้านล่างลานประก็ดังึ้ หมิงอวี่อายุแค่สิบหก มีอาณาจักรพลังขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่สามก็ถือว่าูที่สุดแล้ว
แม้แต่โจวไคที่มีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนระดับูสุดขั้นที่ี่ยังฝืนรับมือู๋ได้แค่สิบะบวนท่าเ่าั้ ูได้เลยว่า หมิงอวี่แทบไม่มีสิทธิได้อวดดีเลยด้วยซ้ำ!
“เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมี้มาจากไหนัเนี่ย?”
ู๋เองก็คิดไม่ึเหมือนัว่าคู่ต่อสู้เขาั้จะเป็นที่ดูอ่อนปวกเปียกไม่เอาไหนแบบี้ เขาูว่า “ียอมแ้ แล้วกลับ้าไปกินนมแม่ไป ข้าไม่อยากสู้กับเด็กไม่หย่านมแบบี้”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ...”
คำูู๋ ทำให้ทุกที่อยู่ที่ลานประหัวเราะััมาก แต่มันก็เป็นแบบั้จริงๆ ในาตาเา ด้วยรูป่าหมิงอวี่ที่ดูไม่น่าจะมีเรี่ยวแในาต้านทานอะไรได้เลย ผู้ท้าทายี้ดูตลกเกินไปหน่อยไหม
หมิงอวี่หุบยิ้ม แล้วชักสี้าจริงจัง “เ้าัโ้ ข้าทักทายเ้าเาะเป็นมารยาท แต่คำูเ้ามันดูไร้าศึกษาไปหน่อยนะ”
คำูหมิงอวี่ทำให้ทุกในลานประึกับตะลึงไป ัโ้ ... เป็น ... เป็นคำเรียกขานู๋่าั้หรือ?
หมิงอวี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ? แค่คิดว่าอีกเดี๋ยวเขาก็ตายแล้วยังไม่อนาถพอหรือ่าไร อยากจะให้แย่กว่าั้อีกหรือ?
ู๋มองมาที่หมิงอวี่ด้วยท่าทางน่าสนุก ไม่มีใครเรียกเขาว่าัโ้มาามากแล้ว เาะที่เรียกเขาแบบี้ ล้วนแตู่เขาทุบจนเละเป็นโจ๊กไปหมดแล้ว!
ู๋คิดดีแล้วว่าอีกเดี๋ยวจะจัดาหักะดูกหมิงอวี่่าไร จากั้หลังจากที่ร้องไห้ขี้มูกโป่งร้องขอีิแล้ว เขาก็จะฉีกปากหมาๆ หมิงอวี่ซะ
“ก่อน้าี้เ้าสู้ศึกมาแล้วเก้ารอบ พลังน่าจะลดลงไปบ้างแล้ว ข้าจะไม่ใช้ะบี่ จะได้ยุติธรรมหน่อย” เมื่อประเิแล้ว หมิงวี่ก็ูแบบี้มา
คำูี้ ทำให้ผู้ชมที่อยู่รอบลานประึกับตกตะลึงไปัหมด ารับมือู๋ได้สิบะบวนท่าก็ถือว่าเป็นเกียรติูสุดมากแล้ว แต่หมิงอวี่กลับูเหมือนกับว่าเขาออมมือให้กับู๋่าั้แหละ
บ้า! บ้าไปแล้ว!
ู๋จะรับความความอัปยศอันใหญ่หลวงี้ได้่าไร เขาตะคอกเสียงดังว่า “าะเะ เ้าเด็กบ้า!”
พอูจบ ู๋ก็วิ่งพุ่งเข้าใส่่าบ้าคลั่ง ่ากายเขาเดิมก็ค่อนข้างใหญ่มากอยู่แล้ว แต่ระดับความเ็เขามันน่าทึ่งกว่า ราวกับ้างเชือกหนึ่งที่กำลังถือค้อนดาวตกวิ่งพุ่งเข้ามา
ในวินาทีต่อมา ู๋ก็กางแขนที่ใหญ่เหมือนถังน้ำ จากั้ก็ประกบมือกลับมาที่ตรงา
“าฟ้าพุ่งชน!”
“อือ!”
ค้อนดาวตกสองหัวกวาดไปั้ซ้ายและขวา แล้วตวัดใส่ไปที่หมิงอวี่ เพื่อปิดเส้นทางหนีด้านข้างหมิงอวี่
หากหมิงอวี่ไม่หลบ เมื่อหัวค้อนทุบเข้ามา เขาก็จะูาฟ้าค้อนเหล็กทุบประกบเข้ามาจนเละเป็นโจ๊ก หากหมิงอวี่เลือกที่จะะโหนี เขาก็จะเคว้งอยู่าอากาศ กลายเป็นเป้าใหู้๋เล่นงาน
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ู๋ั้เป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากจริงๆ แค่ะบวนท่าเดียว ก็ทำให้หมิงอวี่ั้ลำบากแล้วพ
“าะเะ เ้าเด็กไม่เอาไหน!”
โจวไคที่อยู่ด้านล่างลานประหัวเราะ นี่แหละจุดจบที่ทำใหู้๋ไม่พอใจ!
แต่ใครจะคิด หมิงอวี่กลับประสานแขนแล้วกำหมัด เลือดลมอันเร่าร้อนราวกับลาวาพุ่งพล่านเข้ามาใน่ากายเขา่าบ้าคลั่ง จากั้ เขาก็สะบัดแขนไป่าแ หมัดเขาเหมือนกับลูกะสุนปืนสองลูกใหญ่พุ่งชนเข้ากับค้อนดาวตกสองอันที่ขนาบข้างมาั้ซ้ายและขวา
“ตู้ม!” เสียงดังที่รุนแสะเทือนแก้วหูผู้ชมทุกที่อยู่รอบลานประ ราวกับูค้อนทุบมาที่ใจเา
เาจ้องไปบนลานประ ั่า ชายหนุ่มชุดำั้ใช้หมัดสองข้างที่ราวกับเหล็กกล้าซัดเข้าใส่ค้อนดาวตก โดยที่ขาั้สองข้างเขาั้ยังอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหนเลย
ต้านได้แล้ว!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??