เรื่อง บันทึกตำนานราชันย์สยบฟ้า
ิอวี่เคยคิดว่าหอว่านจงเป็นเพียงเรื่องที่ทางราชวงศ์ต้าิอุปโลกน์ึ้มาเท่าั้ ใครจะไปคิดว่านักรบเลืของหอว่านจงจะมีอยู่จริงๆ.
แ่่า ทำไมในวังหลวงถึงได้ส่งมาฆ่าเขาแบบี้ได้ล่ะ?
ิอวี่จ้องไปที่ชายที่มีรหัสว่าม่อ าั้เหืนว่าเขาจะนึกอะไรบาง่าึ้มาได้ แล้วก็เหืนจะได้คำตอบ
เื่วัน่ ที่ิอวี่ไปอาละวาดที่ตำหนักอวี้เต๋อ เดิมทีเขายังเมตาไว้ีิิเฟิง แต่ใครจะคิดว่าิเฟิงยังไม่จบ ีทั้งทำทุกวิถีทางให้นักรบเลืของหอว่านจงมาฆ่าเขาี!
เห็นได้ชัดว่าเรื่องี้ิเฟิงไม่น่าจะเป็นออก้า และเขาก็ไม่น่าจะมีอำนาจาพอไปออกคำสั่ง เีที่ทำเรื่องี้ได้นั่นก็คือพระสนมหลี่!
เื่่ พระสนมหลี่หาเรื่องหยางเสวี่ยหรงตล วางแผนเพื่อไม่ให้ทำการส่งมอบหลิงจือโลหิตม่วงมาให้ นางคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด ตอนี้นางไม่เพียง้การให้หยางเสวี่ยหรงหมดทางร แต่ยัง้การให้เขาไม่ายดีีด้วย!
ิอวี่กำหมัดแน่น ท่าทางของเขาในตอนี้ดูเลืเย็นา ความโอันาศาลุ่พล่านึ้มา
ิอวี่อยากจะกลับไปที่ตำหนักอวี้เต๋อแล้วฆ่าสองนั่นเดี๋ยวี้เลย แต่สถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้เขาทำแบบั้ได้
นักรบเลืที่อยู่ตรง้าี้เหืนจะมีอาณาจักรพลังขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่เจ็ดระดับหลอมความเป็นเ สายาของเขาเป็นสีเทาเหืนาย ปล่อยพลังอำนาจบาง่าที่มองไม่เห็นออกมาจำนวนา ซึ่งพลังอำนาจแบบี้เป็นพลังงานที่ระดับหลอมความเป็นเเท่าั้ที่มี สะเทือนสยบ!
การต่อสู้ยังไม่ทันเริ่มึ้ จิตใจก็ูีฝ่ายสะเทือนสยบไปแล้ว นี่แหละคือความน่ากลัวและแข็งแกร่งของผู้กล้าระดับหลอมความเป็นเ!
เืู่พลังสะเทือนสยบของม่อเข้าไป ิอวี่ก็รู้สึกอึดอัดา เขาทั้งเวียนหัวและูกดดัน มันทรมานา!`
โชคดีที่จิตของิอวี่แข็งแกร่งมาตั้งแต่เกิดจึงพยายามฝืนทนเอาไว้ได้ แ่่าเขาก็ทนได้ไม่นาน พูดได้เลยว่า นักรบเลืี้เป็นศัตรูที่ิอวี่รู้สึกว่าแข็งแกร่งที่สุดแล้วที่เขาเคยเจอ เาะเขารู้สึกถึงความอันตาจนถึงีิ!``
เขาปล่อยแขนที่โอบเอวซ้ายของเฮีอยู่ ต่อให้นางจะสวยแค่ไหนก็าม ิอวี่ก็ไม่มีอารมณ์จะไปชื่นชม เขาพูดเสียงเข้มไปว่า “เฮี ี้อันตาา เจ้ารีบกลับเข้าไปในหยกโบราณเดี๋ยวี้ ตรงี้ข้าจัดการเ”
เฮีหันไปมองิอวี่ แล้วกัดฟั “ิอวี่ เขาไม่ธรรมดาเลยนะ เจ้าเีรับืไม่ไหวหรอก”
ตอนที่ิอวี่มีขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่สี่ เลืของเขาได้ปลดผนึกให้กับเฮีที่อยู่ในหยกโบราณ ดังั้ เฮีจึงมีความสามารถในระดับขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่สี่
เฮีไม่ได้มีวิชาในเคล็ดวิชาหิหยางั้สูง ดังั้พลังของนางจึงเทียบกับิอวี่ไม่ได้ แต่ก็จะลืมไม่ได้นะว่า นางคือนักร่างอักขระ!
“แม่นาง ่ที่ข้าจะฆ่าเขา ข้าจะให้ทางเลือกกับเจ้าสองทาง”
ใเาี้เเสียงของม่อก็ดังึ้มา ถึงแม้เขาจะเป็นชายวัยกลาง แ่่าน้ำเสียงของเขาดูแหบและแก่า ฟังแล้วรู้สึกขนลุกซู่เหืนปีศาจกำลังเอ่ยปากพูด “่าแรก ัื หลังาข้าเชยชมเรือนร่างของเจ้าแล้ว ข้าก็จะฆ่าเจ้า”
เลืในตัวของิอวี่ปั่นป่วน เขาหรี่าลงแล้วตะคอกออกไป่ารุนแว่า “มีข้าอยู่ตรงี้ เจ้าไม่มีวันแตะ้นางได้แม้แต่ปลายเล็บ!”
“่าที่สอง เป็นของ้าีๆ เป็นของข้าไปตลีิ” ม่อไม่ได้สนใจอะไริอวี่เลย เป้าหมายของเขาไปหยุดอยู่ที่เฮี ส่วนิอวี่ั้เขาแทบไม่ได้ชายามองด้วยซ้ำ ในสายาของเขาแล้วิอวี่ก็คือศพ
“ไปายซะ” เฮีกัดฟั ้าาของนางแปรเปลี่ยนเป็นความเลืเย็น คำพูดของม่อ มันเหืนล้ำเส้นของนางแล้ว
ม่อชี้ไปที่เฮีแล้วพูดว่า “จำคำพูดเื่ครู่ของเจ้าให้ดี ข้าจะให้เจ้าายทั้งเป็นเลยคอยดู”
เาะคำพูดของเฮีทำให้ม่อรู้สึกอัปยศ ต่อให้นางจะเป็นของดีมีราคา แต่ม่อก็จะทำให้นางายทั้งเป็น!
เื่พูดจบ ม่อก็ลอยตัวเหืนเป็นลมพายุในยามค่ำคืน เขาแทงกระบี่เข้าใส่ิอวี่ กระบี่ของม่อมีชื่อว่ากระบี่กุ่ยเจี้ยน โดยเฉพาะใเากลางคืนจะเคลื่อนที่ราวกับภูตผีปีศาจ เวลาฆ่าใครแทบจะลงืเพียงครั้งเีเท่าั้
ิอวี่เก็หนีไม่พ้นเหืนกัน!
เื่้เผชิญ้ากับกระบี่ที่เล่นถึงายได้แบบี้ ิอวี่พยายามรวบรวมสมาธิ ในเื่ไม่เห็นคมกระบี่ที่ซ่อนอยู่ในความมืดเลย เขาจึง้หลับาแล้วใช้หูฟังจับจังหวะทุก่าาเสียงเท่าั้!
“ฟึ่บ!”
“ทางซ้าย!”
ทันใดั้เ ิอวี่ก็ชักกระบี่เฟิงโหวออกมาแล้วฟัไปทางซ้ายื บังเอิญปะทะเข้ากับกระบี่เฟิงเจี้ยนพีทำให้เกิดสะเก็ดไฟึ้มา าั้ิอวี่ก็ูแาศาลเข้าปะทะจน้ถอยหลังไป
“ปฏิกิริยาความเร็วามข้าได้ทัน แล้วร่างาของเจ้าล่ะ ามข้าทันหรือเปล่า?”
ม่อรุดึ้้าไป ปะกบนิ้วข้างซ้ายเข้าสองนิ้วแล้วก็ยื่นมันออกมา มันไร้เสียงไร้รูปลักษณ์ ถึงแม้มันจะเป็นทักษะการต่อสู้หลิงระดับกลางเหืนกัน แต่มันมีชื่อว่า “ดรรชนีไร้เสียง”!
มันเป็นวิชาดรรชนีที่แข็งแกร่งา เวลาต่อสู้ตอนที่ศัตรูไม่ทันระวัง มันมักจะให้ลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์!
ิอวี่ทำได้แค่เบือน้าหนี แต่หัวไหล่ข้างซ้ายกลับูนิ้วแทงเข้าเต็มๆ าั้ม่อก็ใช้เท้าที่แข็งราวกับเหล็กถีบเข้าไปที่ท้อง ทำให้เขาปลิวกระเด็นไปไกล
“าย!”
ม่อพุ่งเข้าใส่ิอวี่ีครั้ง กระบี่กุ่ยเจี้ยนในืรวดเร็วา มันพุ่งแทงเข้าไปที่หัวใจของิอวี่!
ทั้งๆ ที่ตัวเขาสัมผัสได้ถึงความดุดันของกระบี่ แต่ร่างากลับเหืนูสะกด มันไม่ฟังคำสั่งของเขาเลย
ู้ ิอวี่มีปฏิกิริยาที่ามทันเขา แ่่าความเร็วของร่างาั้ยังามไม่ทัน!
ทำยังไงดี!!
เื่เห็นกระบี่กำลังจะแทงมาที่หัวใจ ิอวี่ก็ใจเต้นแ เลืลมของเขาปั่นป่วน เลืกำลังุ่พล่าน ...
“าญโลหิต!”
ความเร็วของิอวี่ระเบิดเพิ่มึ้่ารวดเร็ว ทำให้เขาสามารถหลบกระบี่ที่เฉียดหัวไหล่ไปได้!
ิอวี่หันหลังแล้วถอยห่างออกมายืนปะมาณสิบเมตร ใเาี้เขาหายใจถี่า เลืลมในร่างาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นสีทอง ดูาานอกแล้วผิวของิอวี่จะเป็นสีแดงแกมทอง
นี่คือ้าาที่แท้จริงของาญโลหิตั้ที่สี่ เื่อยู่ในสถานการณ์แบบี้ ไม่ว่าจะเป็นพลังหรือว่าความเร็วมันจะเพิ่มึ้่าามาย
แต่หากาญโลหิตาเกินไป มันจะทำ้าร่างา ทำ้าเลืลม จึงไม่สามารถใช้เป็นเวลานานได้
ี่า ่ที่จะไปถึงขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่ห้าระดับลอกคราบ ผิวหนังของิอวี่ไม่มีทางรับการเผาาญแบบี้ได้เป็นเวลานาน จึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมตอนที่อยู่บนลานปะลองเขาถึงไม่ใช้มัน
“หือ?”
ม่อรู้สึกได้ว่าร่างาของิอวี่ั้มีการเปลี่ยนแปลง จึงโจมตีเข้าใส่ีครั้ง แ่่าครั้งี้ ิอวี่กลับามความเร็วของม่อได้ทัน แล้วยังสามารถต้านทานกระบี่ของม่อได้ด้วย!
“ทักษะการต่อสู้หลอมาหรือ?”
ม่อเหืนมองพิรุธอะไรออก ในใจของเขาก็ตะลึงไม่ได้ เขานึกถึงทักษะการต่อสู้หลอมาที่แข็งแกร่งและปะหลาดได้่าึ่ เาะในความรู้ของเขามันไม่มีวิชาแบบไหนที่แข็งแกร่งได้แบบี้ีแล้ว
าั้ สายาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความโลภ
เดิมทีม่อคิดว่าภารกิจของเขาคือการฆ่าิอวี่เท่าั้ก็จบ แต่ตอนี้เขาเหืนได้เจอของดี หลังาที่ฆ่าิอวี่แล้วเขายังสามารถได้ทักษะการต่อสู้หลอมาที่เป็นของปะหลาดล้ำค่าได้ี ยิงธนูดอกเีได้นกสามตัวเลย สะใจจริง!
“ถ้า่าั้ ข้าเก็จะไม่เสียเวลาีแล้วนะ”
ลมปราณในร่างาของม่อุ่พล่านึ้มา เขาควบคุมพลังให้พันรอบกระบี่ของเขา ลมปราณที่เกรี้ยวกราดเหล่าี้พุ่งออกมา่ายเยี่ยม
าั้กระบี่กุ่ยเจี้ยนกลับสั่นไม่หยุด ้กับมีเสียงแหลมดังึ้ราวกับมีปีศาจซ่อนอยู่ในกระบี่เล่มี้จริงๆ เหืนมีีิ
ทักษะการต่อสู้เป็นหลิงระดับกลางชั้นดี กระบี่ร้องไห้ ผู้ฝึกจะ้มีขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่หกระดับกระชากวิญญาณถึงจะสามารถควบคุมลมปราณให้หมุนเวียนไปยังคมกระบี่ แล้วทำให้อานุภาพของกระบี่เพิ่มึ้หลายเท่า กระบี่ร้องไห้ั้จึงมีพลังแข็งแกร่งากว่าในระดับเีกันได้
“ฟู่!”
ม่อฟักระบี่ออกไป กระบี่กุ่ยเจี้ยนส่งเสียงร้องโหยหวนแหลมแสบแก้วหูา ในขณะเีกันิอวี่ก็าญโลหิตจนร่างเป็นสีแดงทอง ราวกับเสังหารที่อยู่ท่ามกลางกองเพลิง ในืถือกระบี่เฟิงโหว้พลังสังหารเก้าเท่าแล้วฟักระบี่ออกไป
พลังสังหารเก้าเท่าเื่อยู่ท่ามกลางสภาวะการาญโลหิตของิอวี่ มันถือเป็นกระบวนท่าการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาแล้วในตอนี้!
“ตู้ม!”
เสียงอื้ออึงดังมา ลมปราณกระบี่กระจายไปทั่ว ิอวี่ถอยหลังไปยี่สิบกว่าเก้าแล้วก็หยุดลงแล้วใช้กระบี่ดันพื้นเอาไว้ พยายามรักษาสมดุลของร่างา
ากระบวนท่าี้เขาแทบจะใช้กำลังไปจนหมดแล้ว และคุมเลืลมในร่างาให้สงบ อุณหภูมิในร่างากลับมาสู่ปกติ
ม่อค่อยๆ เิเข้าไปหาิอวี่ กำลังคิดจะปลิดีิของิอวี่ ใเาี้เ ปลายาก็มองไปที่ืที่สีผิวกำลังกลับสู่สภาพปกติ หว่างคิ้วของเขาขมวดหนักเหืนคิดอะไรึ้มาได้
พริบาเี สายาของม่อก็จ้องไปที่ตัวของิอวี่!
เขาเหืนมองเห็นเลืในาของิอวี่กำลังูเผาาญ มันเกิดการเผาาญได้่าไร? หากไปถึงระดับลอกคราบแล้ว อุณหภูมิแบบั้จะทำ้าผิวได้่าไรกัน?
“แค่ระดับที่สี่ ถ่ายเลื!”
ตอนที่ม่อนึกถึงปะเด็นี้ได้ ร่างาของเขาก็เหืนกับูสายฟ้าฟาด รู้สึกเสียวสันหลังึ้มาที่หลังคอจนทำให้เขารู้สึกขนลุก!
หากมีบอกว่าผู้กล้าระดับถ่ายเลืสามารถต้านทานพลังหลอมความเป็นเได้าในกระบวนท่าเี ม่อจะตบ้าให้สักฉากึ่เาะมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดึ้
แ่่า เรื่องที่ไม่น่าเกิดึ้ได้ตอนี้กลับปรากฏึ้มาตรง้าของเขาแล้ว ไม่เชื่อก็้เชื่อ!
สายาของม่อเริ่มเปลี่ยนไป เขาเก็บความดููกลับคืนมา ่้าี้เขา้การฆ่าิอวี่แต่ตอนี้เขารู้แล้วว่าิอวี่มีพร์ เขาไม่มีทางให้ชายหนุ่มได้ก้าว้าไปกว่าี้ี
“จบแล้ว”
ม่อเิไปทางิอวี่ ที่ตอนี้แทบจะหมดแแล้ว เขาไม่สามารถต้านทานพลังของม่อได้ี ทำได้แค่มองดูม่อเิเข้ามาหาเขาทีละก้าว แต่ใเาี้เ ร่างาส่วนล่างของม่อก็มีอักขระสีน้ำเงินปรากฏึ้มา
หลังาั้ ลายอักขระสีน้ำเงินก็ปรากฏลายเส้นึ้มาจำนวนาพันแข้งพันขาของม่อเอาไว้ ีทั้งในแต่ละเส้นยังมีพลังอำนาจเพิ่มึ้ด้วย
“ลายเส้นอักขระกักขังหรือ?”
ม่อหันหลังกลับไปมองก็เห็นว่าห่างาตรงี้ไปไม่ไกล เฮีกำลังไขว้นิ้วชี้ขวาของนาง มีแหวนวงึ่กำลังเปล่งแ ปากของนางกำลังท่องคาถา ร่ายอักขระกักขัง จมสู่ความฝัน!
เื่ขาทั้งสองข้างูยึดติด ลายเส้นสีน้ำเงินก็พันขาราวกับหนอน และสุดท้ายก็จะูคลุมจนขาดอากาศหายใจ
เื่ครู่ตอนที่เขาสู้กับิอวี่ เฮีก็เริ่มร่างกระบวนท่าี้แล้ว ตอนี้ลายเส้นอักขระมันกำลังสัมฤทธิ์อยู่
“นางสารเลว!” ม่อตะคอก ร่างาของเขากระสับกระส่าย่าบ้าคลั่ง เาะมันยากาที่จะหลุดออกาลายเส้นอักขระ เข็มเหล็กสามสิบหกเล่มพุ่งไปที่จุดายของเฮี เฮีรีบหลบ ทำให้ลายเส้นอักขระขาดการควบคุมไป
“เจ้ามองไปที่ไหนน่ะ?”
ใเาี้เ ิอวี่ก็บุกเข้ามาแล้วใช้พลังทั้งหมดที่มีฟักระบี่ออกไป ต่อให้ม่อจะหลบไปได้ในทันที แต่ก็ยังูิอวี่ตัดแขนซ้ายจนขาดไป
“ ... อ๊า!”
ม่อร้องคำรามเสียงออกมา่าบ้าคลั่ง ขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่เจ็ดึู่ขอบเหลุดพ้นปุถุชนั้ที่สี่ตัดแขนซ้ายขาดไปข้างึ่ มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจา สำหรับม่อแล้ว มันถือเป็นความอัปยศอันสูงสุด
“เจ้าจะ้าย าย่าน่าอนาถแน่!”
ม่อที่แขนขาดไปข้างึ่สูญเสียกำลังการต่อสู้ไป เขาจ้องไปที่ิอวี่่าไม่กะพริบา าั้ก็ถอยหนีไป่าจำใจ แค่สองอึดใจเขาก็หายไปในความมืดแล้ว
ิอวี่ราวกับใช้กำลังที่มีไปหมดทั้งตัว ไม่มีแจะามม่อไปได้ีแล้ว เขาขมวดคิ้วแน่นาแล้วมองทางที่ม่อหนีไป ในใจก็เหืนจะเข้าใจอะไรบาง่าแล้ว อันตากำลังมาถึงตัวของเขาแล้ว หากเขาไม่าย นักรบเลืไม่มีทางเลิกจองเวรเขาแน่ วันี้แค่ม่อเียังรับืลำบากขนาดี้ แล้วพรุ่งี้จะมีใครีล่ะ?พ
ะ่าไป ไม่ว่าความสามารถ ะำลัง หรือแม้แต่สิทธิที่จะอยู่รต่อไปก็ไม่มี!
ิอวี่กำหมัดแน่น ดวงาของเขาแดงก่ำเหืนสีเลื ความคาดหวังในความสามารถของตัวเั้ มันไปถึงจุดที่เรียกว่าคลั่งแล้ว
ิอวี่รู้ดีว่า าในสองเดือน เขาจะกลับไปที่วังหลวง่าเปิดเผยไม่ได้ีแล้ว ไม่่าั้เขาจะ้ายแบบไม่มีที่ฝังแน่! มีแค่รอให้ิอ๋องออกาการบำเพ็ญหลังาี้สองเดือน เพื่อชมการปะลองของราชสำนักเท่าั้ ิอวี่ถึงจะได้รับการคุ้มครองในระดับสูงได้
ดังั้ในตอนี้เขา้หนีไปาตรงี้่ หนีไปให้ไกลได้าที่สุด!
ิอวี่ลุกึ้ เขาปรับอารมณ์แล้วเิไปหาเฮี ยิ้มให้แล้วพูดว่า “ที่แท้นักร่างอักขระ้ากาจขนาดี้เลยหรือ ขอบใจนะ เราเข้าขากันได้ดีเลยล่ะ ไปเะ”
แต่เฮีกลับยังยืนอยู่ที่เดิม นัยน์าของาแ่ำ เบะปากแล้วส่าย้า
“ไปเะ ไม่ควรอยู่ที่นี่นานนะ” ิอวี่ขมวดคิ้ว าั้ก็จะไปดึงืของเฮีมา แ่่าิอวี่กลับจับมันไม่ได้ ราวกับว่าร่างาของเฮีั้ไม่เคยมีอยู่จริง ...
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??