เรื่อง บันทึกตำนานราชันย์สยบฟ้า
ใขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่ห้าระดับลอกคราบ สามารถูดซับลมปราณให้หลอมเ้าไปใผิวหนังและะูก เพื่อให้ผิวหนังและะูกมีระดับที่แข็งแกร่งและทรหด จนสามารถต้านทานาร้อนาไฟและาหนาวเย็นของ้ำแข็งได้.
ันั้น ผู้ฝึกใขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่ห้าหนึ่งต่อให้จะเปลือยาท่ามาหิมะใ้าหนาว ก็ไม่รู้สึกว่าหนาวเหน็บแต่่าใด ต่อให้จะเจออากาศร้อนจนจะเป็นลม ก็ไม่สะเทือนผิวหนังเลยแม้แต่น้อย
เื่ไปึขั้นที่ห้าระดับลอกคราบ พลังของผู้ฝึกจะเทียบเท่ากับราชสีห์ล้านตัว ะูกและเอ็นใร่างาจะหลอมรวมเ้าด้วยกัน บรรลุขีดจำกัดใหม่ของาหมายอันลึกซึ้งของร่างามนุษย์!
ทว่า ะบวนท่าที่ห้าของเคล็ดวิชาหิหยางขั้นสูง่าเกราะจักจั่นปีกบาง จะทำให้ผิวหนังและะูกมีาบอบบางราวกับจักจั่น แต่กลับมีาแข็งแกร่งดั่งเหล็กทองคำ ฟันแทงไม่เ้า ราวกับสวมใส่ชุดเกราะทำศึกปีกจักจั่นก็ไม่ปาน!
ิอวี่นั่งขัดสมาธิ ูดซับลมปราณที่อยู่ใยาเม็ดจูหยวนตัน ใหัวของเขาก็ปรากฏเคล็ดวิชาเกราะจักจั่นปีกบางึ้มา
ิอวี่ปรับลมปราณบริสุทธิ์ให้กลายเป็นลมปราณใตัวของเขา่าระมัดระวัง านั้น ก็ปรับลมปราณที่หนาแน่นใร่างาเหล่านั้นให้ทะลไปามเส้นชีพจรใร่างา
แ้ผิวหนังของิอวี่ ก็เริ่มูดซับลมปราณจำนวนมากเหล่านั้น่าบ้าคลั่ง
“เอาี”
ิอวี่กินยาจูหยวนตันไปีสิบเม็ดใทีเีเลย ยาเม็ดจูหยวนตันถูกิอวี่หลอมเ้าสู่ร่างาีครั้ง
เาะก่อน้านี้ิอวี่ต่อสู้แบบเี่ยงเป็นเี่ยงายหลายครั้ง ศักยภาพใร่างาของเขาจึงถูกะตุ้น ันั้น ิอวี่จึงรู้สึกว่าเขากำลัง้า้า แต่ใเวลานี้พลังงานกับเลือดใร่างาของเขาไม่เืแ้ เขาจึงต้องาพลังงาน่ามาก และใตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีทีุ่ใาทะลขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่ห้าระดับลอกคราบ!
เฮยจีอยู่ข้างๆ ่าเงียบๆ นางรู้สึกว่าเลือดที่ิอวี่เสียไปมากมายค่อยๆ ฟื้นคืนกลับมาาาเสริมสร้างของยาจูหยวนตัน และูเหมือนว่ามีพลังงานอันมหาศาลอยู่ใร่างาของเขา แต่สัตว์ร้ายใาของเขาถูกผิวหนังและะูกสกัดเอาไว้`
“แม้แต่ตอนที่ข้ามีอาณาจักรพลังขั้นที่ห้าระดับลอกคราบ ก็ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยนะ ...” เฮยจีบ่นพึมพำ สายาที่ไปที่ิอวี่นั้นเกิดาสงสัยึ้มาเล็กน้อย``
นางแค่อยากผู้ชายนี้ทะลระดับ่าเงียบๆ หวังว่าใตอนที่เขาอยู่ใช่เวลาที่่แอทีุ่ นางจะสามารถปกป้องเขาได้ เาะเื่ครู่เขาเพิ่งใช้เลือดอุ่นๆ ของเขารักษาชีวิตของนางเอาไว้ ...
ตอนนี้เฮยจีก็เป็นผู้หญิงบอบบางไร้เรี่ยวแรงหนึ่ง พอคิดว่าานี้ีหลายวันนางจะต้องอยู่ข้างาของผู้ชายนี้ ีทั้งเขายังต้องถ่ายเลือดให้นางี เฮยจีก็อด้าแดงึ้มาไม่ได้
นางแอบไปที่ิอวี่ก็พบว่าตอนนี้เขากำลังหลับาฝึก ไม่ได้เห็นท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของนางจึงค่อยโล่งใจ
เา่ๆ ผ่านไปทีละน้อย
ผ่านไปราวหนึ่งชั่วยาม ิอวี่ก็กินยาจูหยวนตันเ้าไปแ้ึเก้าสิบเม็ด ลมปราณภายใร่างาของเขาพลุ่งพล่าน่าบ้าคลั่ง แถมยังเหมือนมีเสียง “ปุดปุด” ัึ้ด้วย
ลมปราณที่บ้าคลั่งแบบนี้ ธรรมดาทั่วไปไม่สามารถรับได้แน่ แต่ร่างาของิอวี่ช่างแปลกปะหา เาะมันสามารถต้านไว้ได้!
านั้น ิอวี่ก็กินยาจูหยวนตันเ้าไปีสิบเม็ด ทำให้ลมปราณภายใร่างาวิ่งพล่านไปทั่ว และใวินาทีต่อมา ลมปราณทั้งหมดก็รวมตัวไปที่แขนขาทั้งี่ และุท้ายก็หลอมพุ่งเ้าไปยังผิวหนังทั่วร่างา
“ทลาย!”
ิอวี่ตะโกนเสียงัออกมา คลื่นอากาศพุ่งออกมาาทั่วร่างา แ้ม้วนใไม้ที่อยู่ๆ เอาไว้
เื่เห็นเศษหญ้าเริ่มปลิว ผิวหนังของิอวี่ก็แตกออกเป็นเี่ยงๆ านั้นก็สลายกลายเป็นผุยผงไปใอากาศ
านั้น ราวกับว่าิอวี่ได้เกิดใหม่ีครั้ง ผิวหนังของเขามันปรากฏเป็นสีแกมทอง!
เืู่่าละเอียด ใ้า คอ และมือของเขาที่เปลือยเปล่าอยู่ภายนั้น ูเหมือนจะมีเลือดสีแดงผสมทองไหลเวียนอยู่ ึ่มันูงดงามแปลกา่ามาก
านั้น ิอวี่ก็ลืมาึ้มา สีแดงแกมทองบนผิวหนังของเขาก็หายไป ุ่ากลับมาเป็นปกติราวกับว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
แต่เฮยจีรู้ดีว่า ิอวี่ใเวลานี้ได้เ้าสู่ระดับใหม่ีครั้งแ้ แม้จะูเหมือนว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ใาเป็นจริงแ้ ลมปราณที่บ้าคลั่งนั้นได้แทรกซึมเ้าไปทั่วุอนูร่างาของเขาแ้
หากไม่ขยับก็ยังไม่มีอะไร แต่ถ้าเคลื่อนไหวเื่ใด พลังราวกับสายฟ้าฟาด!
เรื่องจริงก็เป็นไปามนั้น ตอนนี้ิอวี่ลอกคราบตัวเองได้เป็นผลสำเร็จ เขาฝึกเกราะจักจั่นปีกบางได้แ้ มีกำลังวังชาเทียบเท่าราชสีห์หนึ่งพันตัว!
“ิดีด้วยนะ เจ้าทะลระดับได้่าราบรื่นเลย” เฮยจีหันไปยิ้มหวานให้กับิอวี่
ิอวี่สูดลมหายใจเ้าเพื่อคุมลมปราณที่ยังไหลเวียนอยู่ แ้พูดว่า “ก่อน้านี้เจ้าก็เห็นแ้ว่านักรบเลือดนั่นยังไม่าย มันจะต้องให้นักรบเลือดอื่นมาเล่นงานข้าีแน่ ภายใเดือน เกรงว่าเราคงกลับวังหลแบบเปิดเผยไม่ได้แน่”
“แต่ว่า เจ้ายังไม่ได้เอาหลิงจือโลหิตแดงไปให้ท่านแม่ของเจ้าเลยนะ” เฮยจีพูด่าร้อนใจ
หากทิ้งไปแบบนี้ หลังานี้เดือนหยางเสวี่ยหรงจะต้องป่วยายแน่
“ันั้นเรื่องนี้จะรอช้าไม่ได้ จะต้องแอบเ้าวังเอาหลิงจือโลหิตแดงไปให้ก่อนที่ฟ้าจะสาง ไม่่านั้นหากพวกเขารู้ว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ ตำหนักลั่วฮวาไม่สงบแน่!”!
พูด ิอวี่ก็เิึ้้าไปโอบเอวของเฮยจีราวกับหยิบลูกไก่ เฮยจีร้องกรี๊ด านั้นก็ถูกดึงให้ไปนั่งอยู่บนหลังม้า
านั้นิอวี่ก็ึ้ม้า นั่งอยู่ด้าน้าของเฮยจี แ้หันกลับมาพูดว่า “กอดข้าแน่นๆ นะ”
“ ... ื”
เฮีั้า แ้เอามืออันเรียบเนียนโอบไปที่เอวของเขา แ้ิอวี่ก็ควบม้าออกไป่ารวดเร็ว
เาะเวลาที่มีจำกัด ิอวี่จึงจำเป็นต้องเร่งเิทาง ม้าวิ่งเร็วและมีแรงสั่นสะเทือนมากเฮยจีเลยต้องเกาะิอวี่แน่นมาก าอิงแผ่นหลังที่ใหญ่กว้างของิอวี่เอาไว้ทำให้นางรู้สึกปลอดภัย
ิอวี่ควบม้าไป่ารวดเร็ว เื่ผ่านไปชั่วยามเขาก็ผูกม้าเอาไว้ตรงทางเ้าตรอกที่อยู่ห่างออกไปสามลี้ านั้นก็ลอบเ้าไปใวังหลพร้อมกับเฮยจี
เื่มาึตำหนักลั่วฮวา ก็เป็นยามเหมา*
(*เวลารุ่งเช้า 05.00 - 06.59 น.)
ิี่่ๆ เปิดปะตูห้องของหยางเสวี่ยหรง เขาพาเฮยจีเิช้าๆ ไปที่เตียงของหยางเสวี่ยหรง ท่ามาแสงั์ ิอวี่พบว่าสี้าของหยางเสวี่ยหรง่แรงมาก ริมฝีปากของนางไร้เลือดฝาด ขมวดคิ้วแน่น นางูเหมือนไม่ค่อยสบายเลย
ิอวี่รีบนำหลิงจือโลหิตแดงออกมาาถุงเก็บของ กลิ่นหอมของตัวยาโชยไปทั่วห้อง
เขาใช้ลมปราณบดหลิงจือโลหิตแดงจนกลายเป็นผงสีทอง ิอวี่ใช้นิ้วแตะไปที่ผงสีทอง หลิงจือโลหิตแดงก็สลายกลายเป็นแสงลอยเ้าปากของหยางเสวี่ยหรง
ใพริบาเี ฤทธิ์ยาก็ะจายไปทั่วร่าง ิอวี่สัมผัสได้ว่าพลังชีวิตของหยางเสวี่ยหรงเหมือนจะกำลังพลิกฟื้นกลับมา ลมหายใจของนางูสมดุลมากึ้ ใ้าก็เริ่มมีเลือดฝาด คิ้วที่ขมวดก็เริ่มคลายออก
ิอวี่รู้สึกดีใจมาก ที่าพยายามของเขาสามารถช่วยชีวิตของแม่เขาได้ “ท่านแม่ ...”
แต่พอเอ่ยปาก ิอวี่กลับชะงักไป
ิอวี่อยากจะหยางเสวี่ยหรงมากว่าอาาป่วยของนางหายดีแ้ อยากจะแบ่งปันข่าวดีเรื่องนี้กับนางมาก แต่หากหยางเสวี่ยหรงรู้ว่าิอวี่ยังมีชีวิตอยู่แ้เกิดหลุดพิรุธออกมา นางจะต้องถูกทรมาน่าหนักเพื่อถูกเค้นถามว่าิอวี่อยู่ที่ไหนแน่
หากหยางเสวี่ยหรงไม่พูด ที่ต้องได้รับบาดเจ็บก็จะต้องเป็นนางแน่
ิอวี่กำหมัดแน่น วังหลนั้นมีแต่อันตา ก่อนนี้เขาถูกบีบจนกลับวังไม่ได้ ตอนนี้แม้แต่จะลาหยางเสวี่ยหรงเขายังทำไม่ได้เลย!
“ข้าจะให้พวกเจ้าจ่ายค่าตอบแทนที่ทำให้ข้าโกรธ! หลังานี้ีเดือน คอยูแ้กัน!”
ิอวี่พูดเสียงเบา านั้นเขาก็พาเฮยจีออกาห้องของหยางเสวี่ยหรง ปิดปะตูห้องแ้ลอบออกาวังหลไปก่อนที่ฟ้าจะสาง
เื่เิออกาาี้ ิอวี่ก็ให้เฮยจีึ้ไปบนหลังม้าีครั้ง แ้ค่อยๆ ออกเิไป ิอวี่เอ่ยปากถามึ้มาว่า “เฮยจี ก่อน้านี้เจ้าว่าหากข้ามีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกข้าก็จะรักษาอาาของเจ้าให้หายขาดได้ แ้เจ้ามีวิธีที่ไปึระดับนั้นให้ได้เร็วๆ ไหม?”
“ื ... ข้ามีอยู่วิธีหนึ่งนะ” เฮยจีพูด
เฮยจีรู้เจตนาของิอวี่ดี ึแม้ตอนนี้เขาจะทะลไปึขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่ห้าระดับลอกคราบแ้ แต่สำหรับงานปะลองของราชสำนักใีเดือนแ้ มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น!
เพื่อสร้างชื่อให้ตัวเอง เพื่อกลับไปอยู่กับหยางเสวี่ยหรงีครั้ง ิอวี่จะต้องแข็งแกร่งึ้!
สายาของิอวี่เป็นปะาแ้พูดว่า “ไหนลองว่ามาสิ”
“ึแม้ระดับลอกคราบกับะชากวิญญาณจะต่างกันอยู่หนึ่งระดับ แต่ว่ามันเหมือนภูเขา้ำแข็งที่อยู่ใขอบเขตหลุดพ้นปุถุชน”
เฮยจีอธิบาย่าตั้งใจแ้พูดว่า “เาะระดับลอกคราบเป็นระดับสูงุทางาภาพ แต่ระดับะชากวิญญาณเป็นาเริ่มต้นกับาฝึกจิต หากเจ้าคิดอยากจะไปให้ึขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หกภายใเดือน มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย เว้นเสียแต่ว่าเจ้าจะมีบัวหิมะ้ำแข็ง”
ิอวี่เลิกคิ้วแ้พูดว่า “ื พูดต่อเลย”
เฮยจีพูดว่า “แต่ว่าเจ้าก็อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไปนัก เาะบัวหิมะ้ำแข็งเป็นยาล้ำค่าที่มีไว้ให้ผู้ฝึกยุทธ์ระดับะชากวิญญาณใช้ฝึกทะลระดับหลอมาเป็นเ ึ่แน่ว่า ผู้แข็งแกร่งใระดับหลอมาเป็นเเองใช้มันเพื่อเพิ่มพลังจิต เพิ่มพลังฝีมือ”
“หากเจ้าสามารถแบกรับาหนาวเย็นของวิญญาณที่มาาบัวหิมะ้ำแข็งได้ ไม่แน่ว่าเจ้าอาจจะทำมันสำเร็จ”
“้เสี้ให้เต็มร้อยไปเลย” ิอวี่พูด
แม้ว่าเขาจะเ้าใจก็าม แต่าจะนำบัวหิมะ้ำแข็งที่มีแค่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับะชากวิญญาณเท่านั้นที่จะสามารถรองรับาหนาวเย็นของมันได้นั้น มาให้กับเขาที่เพิ่งจะทะลระดับลอกคราบมาเื่ครู่ได้ใช้ นั่นก็หมายึาเล่นกับชีวิตอยู่
เฮยจีไปที่ิอวี่แ้พูดว่า “่าอื่นข้าคิดไม่ออกแ้นะ”
ิอวี่คิดแ้พบทางออกทางหนึ่ง แ้ถามว่า “พี่าแสนสวยของข้า เจ้ารู้ใช่ไหมว่าบัวหิมะ้ำแข็งมันอยู่ที่ไหน?”
“สถานที่ที่มีอากาศหนาวมาก ยอดเขาที่รวบรวมพลังวิญญาณของฟ้าดินเอาไว้มาก ก็ยิ่งมีโอกาสที่ดอกบัวหิมะ้ำแข็งจะเกิดึ้”
“แ้ปกติทั่วไปก็ไม่มีทางได้บัวหิมะ้ำแข็งด้วย เาะที่ไหนก็ามที่มีบัวหิมะ้ำแข็งึ้ ๆ บริเวณก็จะมีอากาศที่หนาวเย็นมาก ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่หก คิดอยากจะเ้าใกล้บัวหิมะ้ำแข็งยังยากเลย ยังไม่ทันได้มันมาก็ต้องถอยกันเกือบุา”
“แต่เาะดวิญญาณของข้าถือว่าเป็นธาตุหิ ันั้น ข้าเลยไม่กลัวอากาศหนาว แต่ว่าสำหรับเจ้าที่เป็นผู้ฝึกจะส่งผล่ามากเลย”
เฮยจีคิดแ้พูดว่า “แต่ข้ายังจำได้ว่า มีผลไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าหัวหยวนจือ หากกินมันเ้าไปแ้จะสามารถต้านทานาหนาวได้ใระยะเวลาสั้นๆ ันั้น คิดอยากจะได้บัวหิมะ้ำแข็ง หัวหยวนจือก็เป็นของที่ขาดไม่ได้ ึเวลานั้นจะต้องมีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากที่ไปแย่งชิงบัวหิมะ้ำแข็ง เจ้าอยากจะได้มันมาก็ไม่ง่ายเหมือนกัน”
เื่ฟังเฮยจีพูด ิอวี่ก็คิดหนัก
ามที่เฮยจีพูดมา สถานที่ที่หนาวเย็นทีุ่ของราชศ์ต้าิ จะต้องเป็นทิศเหนือที่อยู่ด้าน้าวังหล เมืองเสวี่ยเยวี่ย!
ส่วนยอดเขาที่รวบรวมพลังวิญญาณของฟ้าดินเอาไว้มาก ก็มีแค่ยอดเขาเซิ่งหานที่อยู่ใเทือกเขา้ำแข็งใเมืองเสวี่ยเยวี่ยเท่านั้น ึจะมีบัวหิมะ้ำแข็งได้พ
บัวหิมะ้ำแข็งกับหลิงจือโลหิตแดงนั้นเหมือนกันคือล้วนแต่เป็นยาสมุนไพรล้ำค่า หนึ่งพันปีึจะมีสักต้น แต่ว่ามูลค่าของมันต่างกันราวฟ้ากับดิน
หลิงจือโลหิตแดงมีสรรพคุณช่วยรักษาอาาป่วยของธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่บัวหิมะ้ำแข็งมีสรรพคุณสามารถะตุ้นศักยภาพทางจิตวิญญาณของผู้ใช้ออกมาได้ใระดับสูงุ และลอกคราบระดับะชากวิญญาณไปยังระดับหลอมาเป็นเได้
เาะแบบนี้ ราคาของหลิงจือโลหิตแดงึอยู่ที่ห้าล้านเหรียญหยกดำ แต่บัวหิมะ้ำแข็งกลับมีมูลค่าึเก้าล้านเหรียญหยกดำ ราคาเกือบเท่าของหลิงจือโลหิตแดงเลย
แต่ใาเป็นจริงแ้ เาะบัวหิมะ้ำแข็งมีมูลค่าสูงมาก จึงเป็นที่ต้องาของกลุ่มอำนาจ สำนัก และตระกูลใหญ่ต่างๆ ที่อยู่รอบเมืองเสวี่ยเยวี่ย!
พูดกันตรงๆ ็ื คิดอยากจะได้บัวหิมะ้ำแข็ง มันยากยิ่งกว่าึ้สวรรค์ี
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??