เรื่อง บันทึกตำนานราชันย์สยบฟ้า
สำหรับราคาของร้านขาย้มูลทั่วไปแล้ว ้มูลของสมบัติล้ำค่าจะคิดามูลค่าของสิ่งของชิ้นั้ แต่่ามากก็เก็บแค่ึ่ส่วนร้อยเท่าั้.
บัวหิมะน้ำแข็งมีมูลค่าเก้าล้านหยกดำ าได้หัวหยวนจือสามารถเพิ่มอัตราาได้บัวหิมะน้ำแข็งจริง ัั้ราคาของ้มูลั่าวก็จะขายกันอยู่ที่ปะมาณเก้าหมื่นเหรียญหยกดำ
แต่ว่าเถ้าแก่ร้านคนี้ เปิดปากก็จะเอาเลยทีเดียวสามล้านเหรียญหยกดำ!
มันไม่เรียกโขกสับจะเรียกว่าอะไรได้ล่ะ?
เฮยจีดึงสี้าลงเลยทีเดียว “พวกเจ้านี่มันร้านอะไรกันแน่ นี่มันโขกราคากันชัดๆ ?”
ึแม้บนัของิี่จะมีเิอยู่เ็แปดล้านเหรียญหยกดำ แต่ว่า้มูลแค่ี้จะให้จ่ายสามล้านหยกดำเลยมันก็น่าขำเกินไป
เถ้าแก่หัวเราะแบบแปลกๆ ั้สองคนีู้ไม่ได้มีความสามารถอะไรเลย แ่เฮีคนเดียว ้าตาูดี ร่างานุ่มนิ่ม แค่เสื้อผ้าก็ูแพงมากแล้ว ูแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าเป็นคนมีเิ!
ในตลาดมืด ไม่ว่าเจ้าจะมีฐานะอะไร ถ้าหายัไปในสถานที่ที่มีคนดีและคนเลวอยู่ปะปนกันแบบี้ก็ไม่มีใครสนใจ มันึเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาไม่เกรงัวอะไรเลย
ร้านเล็ก่าร้านจุยเฟิงปกติก็ใช้้มูลหาเิ แต่ด้วยวิธีาแบบี้ต่างหากึจะได้เิมาจำนวนมาก ขอแค่เจอคน่าิี่กับเฮยจีมาสืบหา้มูลอะไร ก็แทบจะเหืนเข้าถ้ำเสือ ไม่ค่อยมีจุดที่ดีเท่าไรนัก!
“อะไร คิดจะเบี้ยวหรือ?”
ท่าทางของเถ้าแก่เริ่มนิ่ง จากั้ก็เห็นพวกาสืบก่อน้าี้ไปปิดปะตูลงอน แล้วล้อมิี่กับเฮยจีเอาไว้ เพื่อปิดทางหนีทีไล่ของพวกเขา`
พลังฝีืของของพวกาสืบก็แค่ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่สามเท่าั้ แต่พวกเขารวมกันมีั้หมดห้าคน รับืคนหนุ่มสองคนที่อยู่้าั้มันเพียงพออยู่แล้ว``
เถ้าแก่ยิ้มหวานตาหยี แล้วพูดว่า “เอาเิมา พวกเจ้าก็จะไปได้”
“คงไม่ง่าย่าั้กระมัง?” ิี่มองทุก่า เขาพูดว่า “ถ้าเราจากที่นี่ไปแล้วไปาคนมาจะทำ่าไรล่ะ? เพื่อไม่ให้ความเลวความชั่วที่เจ้าทำมันหลุดไป ้า่า เจ้าฆ่าเราทิ้งเลยดีกว่า”
เถ้าแก่จ้องไปที่ิี่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เขาไม่ได้ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ!
บรรยากาศที่น่าัวแบบี้ มันทำให้เฮยจีึกับเีวสันัแล้วก็ขนุ ทำให้นางยื่นืไปจับชายเสื้อของิี่ที่อยู่ใต้โต๊ะโดยไม่รู้ั
นางไม่มีพลังอะไรเลยในี้ าเดินทางมาึเืงเสวี่ยเยวี่ยก็ว่าไม่ง่ายแล้ว แต่นางก็รู้สึกดีมาก นางไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับฝันร้ายแบบี้?
ไม่า เถ้าแก่ร้านก็ชักสี้าโหดเหี้ยม “เะๆ เจ้าเดาูแล้ว เอาของมา าใไ้ ข้าจะทำให้พวกเจ้าตาย่าสบายที่สุด”
ัจากที่พวกเขาสองคนตาย เถ้าแก่ก็จะให้ลูกน้องฉีกพวกเขาเป็นชิ้นๆ แล้วเอาไปฝังที่ัสวนที่ไม่มีใครรู้ ัั้ าหายัไปของิี่กับเฮยจีในคืนี้ มันก็จะไม่เกี่ยวอะไรกับเถ้าแก่เลย!
แต่ิี่ับยิ้ม ยิ้มแบบสบายๆ เหืนกับไม่ใช่เรื่องของเขาเลย
“ข้าให้โอกาสเจ้าแล้วนะ แต่ว่าเจ้าไม่รักษาเอาไว้เ” ระหว่างที่พูด ิี่ก็เดินลมปราณในร่างา กำลังคิดจะลงืก็มีเีงัขึ้นมาจากด้านนอกปะตู
“ก๊อกๆๆ ... ”
“ไม่ทราบมีคนอยู่ไหม? เห็นไฟยังไม่ปิด ปะสกอยู่หรือไม่?”
“บ้าชะมัด!” ท่าทางของเถ้าแก่เปลี่ยนไป ในเวลาสำคัญเขาจะปล่อยให้คนมาก่อกวนได้่าไร? เขารีบยื่นืไปเพื่อบีบคอิี่กับเฮยจี าสืบีห้าคนก็หยิบดาบแล้วฟันไปที่ิี่กับเฮยจีเพื่อต้องาให้พวกเขาตายทันที!
แต่ในเวลาี้เ ิี่ับโอบเอวเฮยจีเอาไว้ แล้วหลบาล้อมโจมตีของพวกเขาไปได้่าง่ายดาย จากั้ก็ถอยไปยัง้าปะตู
“อะไรกัน?”
เถ้าแก่ร้านึกับตะลึงไป ความเ็ของิี่มันเหนือความคาดหมายของเขามาก เขาเห็นเงาแวบๆ ิี่ก็หลบไปได้แล้ว
ี้เถ้าแก่ร้านึได้เข้าใจแล้วว่า ความสามารถของิี่ั้เขาจะปะมาทไม่ได้เด็ดขาด เพราะมันเหนือกว่าพวกเขาหลายเท่า ไม่่าั้พวกเขาคงไม่ทันแม้แต่จะแตะโดนชายเสื้อของิี่เลย?
เถ้าแก่ร้านเริ่มรู้สึกใจเี แต่่าไรมันก็าเกินไปแล้ว
ิี่ยิ้ม่าจนใจ เดิมเขาคิดอยากจะฆ่าทิ้งสักคนสองคน แต่หากว่ามีความเคลื่อนไหวอะไรขึ้นมาคนข้างนอกก็จะต้องบุกเข้ามาแน่ ึเวลาั้พอเห็นว่าิี่ฆ่าคน เขาก็จะายเป็นผู้ร้ายแทน
พอคิดได้แบบี้ ิี่ก็ถีบปะตู เห็นเงาคนห้าคนยืนอยู่
ในบรรดาห้าคนั้ คนด้าน้าสุดเป็นชายหนุ่มหัวโล้น เขาไว้หนวดรูปทรงราวกับเข็ม ใบ้าขึงขัง ัเหยียด ร่างากำยำ ที่คอห้อยปะคำสีดำเอาไว้
ั้ๆ ที่อากาศหนาว แต่เขาับสวมชุดสีเขียวเข้มบางๆ ้ามเนื้อแขนแน่นๆ ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดทำให้เห็นึความแข็งแกร่ง ที่เอวมีผ้าคาดสีดำ ยืนอยู่่าั้ราวกับเป็นกำแพงเหล็ก ทำให้รู้สึกว่าไม่ควรไปแตะต้องเลย
ด้านัของเขาก็เป็นชายีสี่คนึ่หัวโล้นเช่นเดียวกัน เพียงแต่ไม่ไดู้น่าัวเหืนคนที่ยืนอยู่ด้าน้า!
ชายคนที่อยู่ด้าน้ามองเข้าไปในร้าน เห็นเถ้าแก่ร้านกับาสืบห้าคนที่มีอาวุธในื กำลังรีบเก็บอาวุธ่าุลีุ้ลน
“เิอะไรขึ้น?” ชายคนั้เ่ปากถามด้วยน้ำเีงที่จริงจัง
ชายคนี้มีชื่อว่าลู่หยวนคง เป็นหลวงจีนที่มีพลังยุทธ์ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เ็ระดับหลอมความเป็นเ ครั้งี้เขาพาศิษย์ของเขามา ก็เพื่อขึ้นไปบนยอดเขาเซิงหาน ท้าทายอากาศที่หนาวเหน็บ ต่อให้ไม่สามารถเก็บบัวหิมะน้ำแข็งได้ พวกเขาก็ถือว่ามาฝึกฝนเพิ่มความก้าว้า
ลู่หยวนคงพาคนมาึเืงเสวี่ยเยวี่ยก็มาหา้มูลที่ตลาดมืดเลย หาอยู่าก็มาเจอร้านี้ที่ยังมีไฟอยู่จึงหวังว่าจะลองถามู เขาึได้เลือกที่จะเคาะปะตู แต่ับมาเจอสิ่งที่เิขึ้น้า
ิี่อธิบายว่า “เมื่อครู่เรามาหา้มูลของบัวหิมะน้ำแข็งกับหัวหยวนจือ เดิมคิดว่าคงแค่ไม่กี่หมื่นหยกดำเท่าั้ แต่ว่าพวกเขาับเรียกราคาเราึสามล้านหยกดำ แล้วก็ลงอนปะตูคิดจะฆ่าเราทิ้ง อาวุธในืของพวกเขาคือหลักฐาน”
ลู่หยวนคงกับีสี่คนด้านัได้ยินัั้ก็มองไปที่เถ้าแก่ร้าน แล้วก็เข้าใจเรื่องราวที่เิขึ้นั้หมด
ิี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกี้ แต่ในเมื่อลู่หยวนคงมาเจอเรื่องแบบี้แล้วจะนิ่งูดายไม่ได้
“เป็นเช่นี้จริงหรือ?” ลู่หยวนคง้านิ่งลง แล้วเดินไปหาเถ้าแก่ร้านกับาสืบีห้าคนทันที
ึแม้ิี่จะพูดว่าคนพวกี้คิดอยากจะฆ่าเขา แต่ลู่หยวนคงก็ู ึแม้ิี่จะตั้งใจชี้นำ แต่คนพวกี้ก็มีความคิดโลภอยากปล้นชิงทรัพย์จริงๆ
“เจ้า ... เจ้าะำะไ ...อ๊า!”
เถ้าแก่ร้านยังคิดจะอธิบาย แต่คิดไม่ึเลยว่าลู่หยวนคงใช้แค่ไม่กี่หมัดก็ทำให้พวกเขาล้มไปกองกับพื้นแล้ว!
เถ้าแก่ร้านล้มไปนอนกองกับพื้น ร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด แต่าตาับยังมีรอยยิ้ม ที่จริงอาาของเขาไม่ได้เจ็บมากมายอะไร แต่ี้ต้องแสดงให้เจ็บปวดที่สุดเพื่อเอาัรอด
“เา่ะ เรื่องี้แค่ี้เถอะนะ” ลู่หยวนคงหันมาพูดกับิี่ พอได้ยินเถ้าแก่ร้านร้อง ในใจก็รู้สึกว่าโชคดี วันี้คงไม่มีเรื่องอะไรไปมากกว่าี้แล้ว
“ข้าคิดว่าไม่”
ิี่ับปฏิเสธคำของลู่หยวนคง เถ้าแก่ร้านได้ยินัั้ ในใจก็รู้สึกว่าแย่แล้ว แต่ก็ปลอบใจัเว่า ไ่ เขาคงไม่้า ...
แต่ัจากั้ ิี่ก็ชักกระบี่มาแล้วฟันลมปราณกระบี่ไป เถ้าแก่ร้านกับพวกึกับตะลึง เพราะมันฟันไปที่คอหอยของพวกเขาในทันที!
“เ่ ... !”
ก่อนตาย เถ้าแก่ร้านเอาืจับไปที่คอแล้วมองมาที่ิี่ ทำไมเขาึได้ลงืเด็ดขาดขนาดี้ แม้แต่ลู่หยวนคงที่มีอาณาจักรพลังขั้นที่เ็อยู่ด้วยเขาก็ยัง้าลงื!
ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นคนเหี้ยมโหดขนาดี้ คิดว่าเขาจะ้าไปมีเรื่องด้วยหรือ? ในใจของเถ้าแก่ร้านรู้สึกเีใจมาก แต่ว่าเขาไม่มีโอกาสได้กินยาเีใจอะไรีแล้ว คอของเขาเอนไปเล็กน้อย าาองไปที่เพดานแล้วก็หมดลมไปในที่สุด
เมื่อเห็นคนพวกี้ตายไป ิี่ึรู้สึกว่าได้รับาปลดปล่อย
ก็ไม่รู้ว่าเถ้าแก่กับพวกฆ่าคนบริสุทธิ์ไปไม่รู้เท่าไร เขาทำแบบี้ก็ถือว่าแก้แค้นให้กับดวงวิญญาณที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเหล่าั้!
“สร้างเวรสร้างกรรมกันไปแล้วจะจะสิ้นกันเมื่อไหร่? ปะสกน้อย ควรจะปล่อยวางให้อภัยบ้างนะ”
พอเห็นิี่ฆ่าคนไป่าไร้ความปราณี ลู่หยวนคงก็ขมวดคิ้ว
หลวงจีนด้านัของลู่หยวนคงเก็ส่าย้า เมื่อได้ศิษย์พี่หยวนคงช่วยแล้วิี่ก็ปลอดภัย คนพวกี้ก็แค่โลภ แต่ิี่ับฉวยโอกาสสังหารพวกเขา
คนๆ ี้ โหดเหี้ยมเกินไปหรือเปล่า?
“ความคิดของคนบวชเป็น่าไร ข้าไม่เข้าใจหรอก” อะไรที่ควรอธิบายิี่คิดว่าเขาก็พูดไปหมดแล้ว ในเมื่อลู่หยวนคงไม่เชื่อเขา เขาก็ไม่อยากอธิบายอะไรมากี มันเหนื่อยเปล่า
“อามิตตาพุทธ แอาฆาตของปะสกน้อยั้หนักนัก กรรมจะตอบสนองเข้าสักวันนะ”
ิี่ส่าย้ายิ้มแล้วพูดว่า “เะๆ ข้ายังต้องเร่งเดินทางต่อี ไม่อยากโต้เถียงกับพวกท่านแล้ว”
พูดิี่ก็จะพาเฮยจีไป
“ช้าก่อนปะสกน้อย”
ลู่หยวนคงในฐานะนักบวชชั้นสูง เขามีาอบรมและาศึกษาที่ดี เขาไม่ได้เีมารยาทพื้นฐานไปเพียงเพราะิี่ลงืโหดเหี้ยม เขายังคงถามด้วยความมีมารยาท่ามากว่า “เมื่อครู่ได้ยินปะสกน้อยพูดว่าท่านมาเพราะบัวหิมะน้ำแข็งและหัวหยวนจือ เราเก็จะไปหามันเช่นกัน ปะสกน้อยบอก้มูลให้เราได้ทราบด้วยได้หรือไม่?”
เพราะลู่หยวนคงช่วยิี่เอาไว้ แล้วหัวหยวนจือก็มีคนที่มีความสามารถสูงได้ไป ิี่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เลยบอก้มูลที่เขาได้มา
พอได้ยิน้มูลของหัวหยวนจือ หลวงจีนั้สี่คนด้านัของลู่หยวนคงก็รู้สึกตื่นเ้ ึแม้พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ใช้หัวหยวนจือ แต่หากศิษย์พี่ลู่หยวนคงของพวกเขาได้ใช้ ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถขึ้นไปึยอดเขา และนำบัวหิมะน้ำแข็งมาก็ได้!
ลู่หยวนคงคำนับแล้วพูดว่า “ขอบุปะสกน้อยมากที่ให้้มูลที่มีปะโยชน์กับเราขนาดี้ ในเมื่อเราก็ไปทางเดียวกัน เราไปด้วยกันดีไหม ถือว่าเป็นาตอบแทน เราเก็จะคุ้มกันความปลอดภัยให้กับปะสกน้อยั้สองด้วย”
ระหว่างที่พูด ลู่หยวนคงก็มองไปที่เฮยจี เขาเป็นึผู้แข็งแกร่งขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เ็ระดับหลอมความเป็นเ พลังสัมผัสหยั่งรู้เขาสูงมาก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเฮยจีเป็นหญิงที่แต่งาเป็นชายล่ะ
ลู่หยวนคงเป็นนักบวช เขาไม่ได้มีความคิดเชิงชู้สาวเลย แต่คนบวชยึดถือความมีเมตตา ทุกีิล้วนแต่สมควรได้รับาปกป้อง ิี่ความสามารถยังต่ำนัก มันเลยทำให้เขารู้สึกเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยของเฮยจีขึ้นมา
ัั้ าคุ้มกันิี่กับเฮยจีไปส่งให้ึที่ ก็ถือเป็นาทำความดี่าึ่
......
ผ่านไปสองชั่วยาม
ในค่ำคืนที่หนาวเย็น ลมพัดส่งเีงหวีดหวิว บนยอดเขาหิมะทางชายแดนทิศตะวันเฉียงเหนือของเืงเสวี่ยเยวี่ย
บริเวณเชิงเขาใต้ต้นไม้ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะแห่งึ่ มีหิมะก้อนใหญ่ตงมาจากบนต้นไม้ ึ่บริเวณั้มีเงาของคนหลายคนกำลังต่อสู้กัน่าดุเื มีาปะทะอาวุธกัน่ารุนแ ท่ามางอากาศที่หนาวเย็นและมีลมแยามค่ำคืนอันมืดมิดแบบี้
าต่อสู้ดำเนินต่อไป มีต้นไม้หลายต้นโค่นล้มลง่าต่อเนื่อง!
แล้วในกระโจมสีดำที่ห่างไปสองลี้ ก็มีเงาคนีหลายคนกำลังเดินทางมาพ
พวกเขาก็คือพวกของลู่หยวนคงที่พาิี่กับเฮยจีมา ัจากเดินทางกันมาสองชั่วยาม ในที่สุดพวกเขาก็มาึยังเชิงภูเขาหิมะ
ทุกคนไม่ได้เข้าไปใ้บริเวณั้ แต่หลบอยู่ัโขดหินก้อนใหญ่ แล้วรออยู่่าเงียบๆ ปะมาณึ่ก้านธูป
ัจากที่แน่ใจว่าคนฝั่งั้ไม่ได้เห็นพวกเขา ลู่หยวนคงก็เพ่งเล็งาตา แล้วูำ่า “เพ่ง” มา
สมาธิั้หมดเข้าสู่จิต ดวงตาหยั่งรู้เปิด!
เพราะลู่หยวนคงมีขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เ็แล้ว พลังจิตของเขาจึงแข็งแกร่งมาก แค่าใช้ดวงตาหยั่งรู้ พลังารับรู้ก็แข็งแกร่งกว่าศิษย์น้องที่อยู่ในระดับกระชากวิญญาณไม่รู้กี่เท่า
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??