เรื่อง บันทึกตำนานราชันย์สยบฟ้า
ัจากไ้ยินสิ่งที่หมิงเฉินเีพูด หมิงอวี่ที่อารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นี้จึงยิ่งโกรธมากขึ้น!.
“พระองค์ทรงหมายความเช่นไร?”
“เจ้ากำลังถามข้าว่าหมายความว่าอย่างไรั้หรือ?”
“ใช่ ข้าถามท่านว่าทรงหมายความเช่นไร” หมิงอวี่พูดออกมาชัดถ้อยชัดคำว่า “ั้แต่เมื่อครู่ ท่านทรงย้ำอยู่ตลเวลาว่า องค์าเก้าั้สำคัญแค่ไหน ข้าไปล่วงเกินเขา ทำให้เขาขาย้ามากแค่ไหน แต่วันนี้ทรงถามข้าสักคำหนึ่งไหม? ไม่มีเลย ไ่ีะไเลย สิ่งี่้าิ มันไม่ไ้สำคัญสำหรับท่านเลยแม้แต่น้อย”
หมิงเฉินเีพูดเสียงเข้มว่า “เจ้าไม่เข้าใจเจตนาดีข้าเลยอย่างั้หรือ? ข้ากำลังรักษาชีวิตเจ้าอยู่ะ”
“ดังั้ท่านก็เลยทรงจำไม่ไ้แม้แต่อายุลูกาัเอง ท่านไม่ทรงถามไถ่เลยว่าลูกาพระองค์จะเป็นหรือายที่ประลองยุทธ์ คำพูดปลอมประโลมสักคำก็ไม่มีเลย เช่นั้น่ะหรือ?”
“ุคนเห็นว่าเยี่ยซีคิดอยากจะฆ่าข้า ผู้หญิงใจคอโหดเหี้ยมแบบั้ ท่านกลับบอกให้ข้าไปขอโทษนางเพียงเาะว่านางคือผู้หญิงลูกาสุดที่รักท่าน ถึงแม้ข้าจะทำให้ใครหลายคนไม่พอใจ แต่ศักดิ์ศรีข้าล่ะอยู่ที่ไหน ความยุติธรรมมันอยู่ที่ไหน!”
“บังอาจ”
หมิงเฉินเีตะคอก ลมปราณที่แก่กล้าแผ่ออกมาจากร่างา และพุ่งเข้าใส่ร่างาหมิงอวี่
มันกะทันหันมาก หมิงอวี่ไม่อาจรับพลังอานุภาพที่รุนแรงแบบนี้ไ้ เขาถอยัไป้าก้าว และกระอักเลืออกมา!
ต่อให้หมิงอวี่จะมีเกราะจักจั่นปีกบาง แต่เมื่ออยู่ต่อ้าคนที่มีพลังความสามารถที่น่าัอย่างถึงที่สุดอย่างหมิงเฉินเี ร่างาที่ผิดแปลกเขาก็ไม่ต่างจากกระดาษเป่า เขาไม่มีพลังาต้านทานใดๆ เลย!`
“นี่คือท่าทีที่เจ้าปฏิบัติกับข้าหรือ หากเาะเรื่องแค่นี้ก็ไปอิจฉาเสวียนเอ๋อร์ เจ้าก็ใจแคบเกินไปแล้ว ต่อไปเจ้าจะประสบความสำเร็จไ้อย่างไร!” หมิงเฉินเีจ้องไปที่หมิงอวี่ เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านลูกาคนนี้มาก``
“ไ้ ไ้เลย”
พอไ้ยินคำพูดแสลงหูแบบนี้แล้ว หมิงอวี่กลับใจเย็นลง แต่น้ำเสียงเขาเย็นชาจนน่าั “ท่านอยากให้ข้าแสดงท่าทีใช่ไหม? ถ้าอย่างั้ข้าจะบอกท่านเอาไว้ตรงนี้เลย ต่อให้ข้าาย ข้าก็ไม่มีทางขอโทษเยี่ยซีเด็ดขาด!”
“หากท่านรู้สึกว่าข้าล้ำเส้นอำนาจท่าน บารมีท่าน ก็ทรงฆ่าข้าไ้เลย”
เยี่ยซี้าสังหารหมิงอวี่ให้าย าที่หมิงอวี่ปราณีไว้ชีวิตนางก็ถือว่าใจดีกับนางมากแล้ว หากยังให้เขาไปขอโทษนางอีก แล้วเขาล่ะ? เขาไม่มีศักดิ์ศรีหรืออย่างไร?
ผู้กล้าที่ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีสิทธิท่องไปในใต้หล้านี้ แล้วยิ่งไม่คู่ควรจะเป็นผู้กล้าด้วย!
ปมเล็กๆ ในใจอาจกลายเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ในาทะลวงระดับผู้ฝึกยุทธ์ อีกทั้งความัปยศที่ใหญ่แบบนี้ หากหมิงอวี่ยอมทำาม ความเชื่อมั่นเขาก็จะสั่นคลอน มันยากยิ่งกว่าที่จะสร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในาฝึกฝนในอนาคต!
หากแม้แต่ศักดิ์ศรีเขาก็ยังไม่มี แล้วจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ฆ่าเขาทิ้งไม่ดีกว่าหรือ!
เห็นาหนุ่มหัวรั้นที่อยู่ตรง้า หมิงเฉินเีก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่มีทางลงมือ ต่อให้หมิงอวี่จะไม่เอาไหนแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางฆ่าลูกาัเองแน่นอน
เพียงแต่ากระทำหมิงอวี่ในวันนี้ มันทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก
“ไสหัวไป”
หมิงเฉินเีสะบัดาเสื้อ ลมปราณจากัเขามันซัดเข้าไปที่ัหมิงอวี่ ร่างาหมิงอวี่ปลิวกระเด็นออกนอกตำัหมิงหุนไปจนตกลงไปอยู่ที่ั้บันได
จากั้ประูตำัหมิงหุนก็ปิดลงดัง “ปัง”
ตรงั้บันได หมิงอวี่ลุกขึ้นมาแล้วเช็ดเลืที่มุมปาก เขาไปยังตำัหมิงหุนที่อยู่บนั้บันไดกว่าเก้า้เก้าสิบเก้าั้ ดวงาแดงก่ำ
ัจากยืนนิ่งอยู่นานหมิงอวี่ก็กระตุกจมูกเล็กน้อย จากั้ก็หันัจากไปด้วยความเศร้า หายไปจากตำัหมิงหุน
เดิมทีาที่หมิงอวี่ไ้อันดับหนึ่งท่ามกลางผู้ชมกว่าสามหมื่นคนถือเป็นเรื่องที่มีเกียรติอย่างมาก แต่ว่าคำพูดหมิงเฉินเีในวันนี้ และาโดนซัดจนตกลงมาจากั้บันไดหยก มันทำให้หมิงอวี่รู้สึกผิดหวังอย่างมาก
หมิงเฉินเีโปรดปรานองค์าเก้า เดิมก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่ว่าความลำเอียงนี้ทำให้คนอื่นไม่ไ้รับความเป็นธรรม มันทำให้หมิงอวี่รู้สึกหดหู่มาก
แล้วหมิงอวี่ก็คิดไ้ ทั่วทั้งราชวงศ์ต้าหมิง ความสามารถเขาถือไ้ว่าแข็งแกร่ง แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อ้ายฝีมือจริงๆ แล้ว เขาก็เป็นแค่เนื้อที่รอถูกเชืเท่าั้!
“ข้าจะ้ ... แข็งแกร่งกว่านี้!”
หมิงอวี่เก็บความน้อยเนื้อต่ำใจเอาไว้ สายาเขาแน่วแน่ แล้วเิกลับไปยังตำัลั่วฮวา
ตลทาง ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม ลมเริ่มโชยมา าาที่ร้อนอบอ้าวค่อยๆ เย็นขึ้น
ที่หมิงอวี่กลับไปถึงตำัลั่วฮวา ก็เห็นาเสวี่ยหรงกับบ่าวไพร่ในตำัมารอรับอยู่้าประู ไม่ใช่แค่าเสวี่ยหรงเท่าั้ที่มีรอยยิ้ม พวกบ่าวไพร่เองพอเห็น้าหมิงอวี่ก็เหมือนกับเจอเนื้อคู่ กระโดีใจกันยกใหญ่
“ฮ่าฮ่า องค์าสิบเจ็ดเรากลับมาแล้ว!”!
บ่าวไพรุ่คนเิออกมาต้อนรับ ถึงแม้พวกเขาจะไม่ไ้เห็นหมิงอวี่ขึ้นประลองในวันนี้ แต่ไ้ยินมาว่าเขาไ้อันดับหนึ่งในาประลองโดยเอาชะเยี่ยซีไ้ พวกเขาก็รู้สึกว่ามันเหมือนฝันไปเลย!
“องค์า เาะว่าเวลามันกะทันหันมาก เราไม่ทันไ้เตรียมาอะไร เลยเร่งทำอันนี้มามอบให้กับท่าน”
นางกำนัลเสี่ยวเิก้าวเข้ามา ก้ม้าลงแล้วยื่นแผ่นไม้สี่เหลี่ยมมาให้กับหมิงอวี่
หมิงอวี่รับมันมาู พบว่าบนไม้กระดานนั่นมีกลีบดอกไม้ที่ตกอยู่ในตำัมาประกอบกันจนเป็นคำว่า “ยินดี”
ถึงแม้มันจะไม่ใช่งานฝีมืออะไร แต่ก็ทำให้เห็นถึงความั้ใจคนในตำัลั่วฮวา
มันทำให้หมิงอวี่รู้สึกดีขึ้นไม่น้อยเลย เขายิ้มแล้วพูดว่า “ขอบใจุคนมากะที่แสดงความยินดีกับข้าแบบนี้ คืนนีุ้คนกินกันให้เต็มที่ ใครไม่อิ่ม้ามทำงานเด็ดขาด”
“ฮ่าฮ่า!”
ุคนยิ้มอย่างมีความสุข ั้แต่สามเืก่อนจนถึงนี้ องค์าสิบเจ็ดเปลี่ยนไปมาก ในใจพวกเขารู้สึกเคารพและนับถืออย่างถึงที่สุด
หมิงอวี่สั่งาบ่าวไพร่เล็กน้อย จากั้ก็เิามาเสวี่ยหรงเข้าไปในห้อง
เสี่ยวเห็นหมิงอวี่หายไปแล้ว สายานางก็รู้สึกเหงาเล็กน้อย นางหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาู เมื่อเห็นภาพที่อยู่บนกระดาษก็ทำให้นางยิ้มไม่ไ้
“เ๊ะ เสี่ยว เจ้าูอะไรอยู่น่ะ?” บ่าวไพร่อีกคนแอบเิมาด้านัเสี่ยวแล้วชิงเอากระดาษไป
เสี่ยวร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ นางเริ่มร้อนใจ แล้วพยายามชิงกระดาษกลับมาด้วยความโมโหว่า “า เจ้าเอากระดาษคืนมาะ!”
าหันัให้แล้วเอากระดาษมาเปิออกู เขาพบว่าในกระดาษเป็นภาพาหนุ่มรูปงาม ไม่ใช่องค์าสิบเจ็ดแล้วจะเป็นใคร?
“ฮ่าฮ่า เสี่ยว ที่แท้เจ้าก็ชอบ ... ”
“ชู่” เสี่ยวรีบเอามือไปปิดปากาแล้วชิงเอากกระดาษกลับมา รีบพับกระดาษเก็บไปอย่างระมัดระวัง จากั้ก็พูดว่า “าเจ้าอย่าพูดอะไรเหลวไหละ ้าแ่ ... ้าแ่ไม่เห็น้าองค์าเลยตลสองเื ดังั้ข้าถึง ... ”
“เหรอ!” ากระพริบา “ข้าไม่รู้อะไรทั้งั้แหละ แฮะๆ”
เสี่ยวแลบลิ้น ใบ้านางแดงขึ้นเล็กน้อย ั้แต่หมิงอวี่ช่วยนางกลับมาจากหมิงเฟิงไ้เสี่ยวก็รู้สึกดีกับหมิงอวี่มาก ัจากไม่เจอ้าสองเื วันนี้หมิงอวี่กลับมาอย่างยิ่งใหญ่ทำให้นางดีใจอย่างมาก
เสี่ยวรู้ดีว่านางไม่คู่ควรกับหมิงอวี่ แค่ไ้ยืนอยู่ด้านัผู้าคนนี้แล้วูเขาเติบโตอย่างยิ่งใหญ่ นางก็พอใจมากแล้ว
สู้ๆ ะองค์า เสี่ยวเชื่อว่าท่านน่ะเก่งที่สุด!
ในห้องนอนตำัลั่วฮวา
หมิงอวี่พยุงาเสวี่ยหรงมาถึงเตียงจากั้ก็นั่งลง ั้แต่กลับมา าเสวี่ยหรงชื่นชมเขาอยู่ตล ปกติาเสวี่ยหรงแทบไม่พูดเลย แต่วันนี้พูดเยอะมาก
“่าแ่ ข้าขอูหัวเข่าท่าน่” หมิงอวี่สังเกตเก่งมาก เมื่อครู่ที่เิมา าเสวี่ยหรงเิช้ามากแล้วยังเิกะเผลกด้วย
“ไม่้หรอก แม่ ... โ้ เจ็บ!”
พูดยังไม่ทันจบ หมิงอวี่ก็แตะไปที่หัวเข่าาเสวี่ยหรง นางก็ร้องเาะความเจ็บขึ้นมาแล้ว
หมิงอวี่ขมวดคิ้ว จากั้ก็ถกกางเกงาเสวี่ยหรงขึ้นมาู เขาพบว่าที่หัวเข่าาเสวี่ยหรงมีรอยจ้ำเขียวอมม่วงอยู่
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ไม่ ... ไ่ีะไ ... แม่ ... ” าเสวี่ยหรงกระอึกกระอัก แต่พอเห็นท่าทางหมิงอวี่จริงจังมาก นางก็เลยเล่าเรื่องที่นางไปคุกเข่าหนึ่งวันหนึ่งคืนที่้าตำัหมิงหุนให้หมิงอวี่ฟัง
าเสวี่ยหรงร่างาอ่อนแอ ไปคุกเข่าอย่างั้ทั้งคืนนางจะรับไหวไ้อย่างไรกัน!
หมิงอวี่รู้สึกหดหู่ใจ หมิงเฉินเีไม่เพียงไม่ห่วงใยลูกาอย่างเขา แต่ยังไม่สนใจใยดีอะไราเสวี่ยหรงด้วย มันทำให้ภาพความประทับใจในใจเขาั้ไม่เหลือชิ้นดีเลย!
าพิชิตใต้หล้านี้้ใช้ความสามารถ แต่ถึงขนาดไม่สนใจอะไรคนใกล้ัแบบนี้มันถูกแล้วหรือ? มันถูก้แล้วจริงหรือ!
ในสายาหมิงเฉินเี ต่อให้หมิงอวี่จะโเด่นแค่ไหนก็ยังสู้หนึ่งในสามอัจฉริยะปีศาจอย่างองค์าเก้าไม่ไ้เลยแม้แต่ิเดียว เมื่อเีัองค์าเก้าแล้ว เขากับาเสวี่ยหรงก็เป็นแค่าาเท่าั้เอง
“อวี่เอ๋อร์ ไม่้เป็นห่วงแม่หรอกะ เจ้าูี่ิ แม่ไม่ไอแล้วะ ไม่รู้ว่าทำไมอาาป่วยแม่จู่ๆ ก็หายดีซะอย่างั้ เจ้า้ดีใจกับแม่ถึงจะถูก”
าเสวี่ยหรงยังคงดีใจที่หมิงอวี่มุมาะ นางยิ้มแล้วพูดว่า “จริงสิ วันนี้ฝ่าบาทพาเจ้าไปไ้พูดอะไรกับเจ้าบ้าง เขาเจ้าใหม่แล้วหรือยัง?”
“ใช่แล้ว่าแ่ เสด็จพ่อชมข้าด้วย”
หมิงอวี่ยิ้มแล้วตอบ เขาไม่มีทางเล่าความจริงทั้งหมดหมิงอ๋องให้นางฟัง ความสุขาเสวี่ยหรงต่างหากที่สำคัญที่สุด
ในเวลานี้เองก็เกิดเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังขึ้นมา ูท่าฝนกำลังจะตกแล้ว
เขาห่มผ้าให้กับาเสวี่ยหรง จากั้ก็พูดว่า “่าแ่ าาเริ่มเปลี่ยน ท่านนอนพักเถอะะ เดี๋ยวข้าจะให้คนเอายานวดมาให้ท่านนวดะ”
“ไ่เป็ไ แม่อยากคุยกับเจ้าอีก่ จะว่าไปแล้ว อวี่เอ๋อร์แม่เก่งจริงๆ เลยะ”
เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนพวกเขาคุยกันั่ยามกว่า หมิงอวี่เฝ้าจนาเสวี่ยหรงั้หลับไป
ในหนึ่งั่ยามนี้ ด้านนอกห้องเริ่มจากมีฝนตกเล็กน้อย แต่จากั้ก็ตกั และสุดท้ายก็กลายเป็นพายุฝน
จนกระทั่งยามเย็น พายุฝนก็ยังตกอยู่
หมิงอวี่ยืนอยู่ริม้าต่าง ูพายุฝนอย่างเหม่อลอย สายฟ้าสีครามผ่าลงมาตรงเส้นขอบฟ้า ส่องสายฝนเป็นภาพสีขาวส่าา ามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าอย่างรุนแรงราวกับว่าจะทำลายโลกพ
หมิงอวี่เงย้าขึ้นไป เขาพบว่าสายฟ้าวันนี้รุนแรงมาก บนท้องฟ้ามีสายฟ้าม้วนเป็นพายุหมุนราวกับว่ากำลังม้วนเป็นวงกลม
สายฟ้าั้มันประหามาก ราวกับเป็นเป็นลวดลายที่ถูกจัดวางเอาไว้แล้ว เมฆหมอกสีดำขึ้นๆ ลงๆ ูงามและตระาาเป็นพิเศษ
“ธรรมชาตินี่มันมากจริงๆ ูประณีตละเอียดอ่อน”
หมิงอวี่ถอนหายใจ แต่ัจากั้เขาก็พบว่าสายฟ้าพายุหมุนั้กำลังค่อยๆ เคลื่อนัอย่างช้าๆ ... จนกลายเป็นวงกลม ...
หมิงอวี่รู้สึกว่ามันผิดปกติ แล้วเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาไ้!
“นี่มัน ... ลายเส้นอักขระ!”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??