เรื่อง จิตวิญญาณเทพยุทธ์สยบเทวะ
“ลุงหา ที่แห่งนี้...” เมื่อเห็นห้องลับ หลู่เส่าโหย่วก็ประหลาดใจไม่น้อย ตามความทรงจำที่อยู่าในจิตใจ าในห้องเก็บฟืนแห่งนี้ไม่ควรจะมีห้องลับอะไรอยู่
“ข้าเป็นคนดูแลที่แห่งนี้มาโดยตลอด ดังนั้นข้าจึงสร้างห้องลับขึ้นมาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน เจ้าบอกข้ามาตามตรง หลายวันที่ผ่านมานี้เจ้าไปเจอเรื่องอะไรมา พลังความเย็นและความร้อนาในตัวเจ้านี่มันอะไรกัน” ลุงหามองหลู่เส่าโหย่วพร้อมกล่าวขึ้นมา ยามนี้ าในแววตาของลุงหานั้นมีความเคารพลดลงจากยามปกติหลายส่วน หากแต่เพิ่มความเป็นห่วงขึ้นมาแทน
“เอ่อ...” ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้ หลู่เส่าโหย่วก็ไม่กล้าที่จะปิดบังอีกต่อไป เขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นใต้หน้าผาตั้งแต่ต้นจนจบ แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้เล่าเรื่องที่ตัวเขาข้ามมิติมา แค่บอกเพียงว่าตัวเองรอดตายมา่าปาฏิหาริย์
“เหยี่ยวสีครามที่พ่นไฟได้ และค้างคาวสีขาวที่พ่นไอเย็น หรือว่านั่นจะเป็น...” หลังจากลุงหาฟังเรื่องราวของเขาจบ ความสงสัยก็ปรากฏขึ้นในแววตา “งูตัวเล็กที่เจ้าบอก รีบเอาออกมาให้ข้าดูเร็วเข้า”
“งูตัวนี้แหละ” หลู่เส่าโหย่วกล่าวกับลุงหาพร้อมม้วนแขนเสื้อข้างขวาขึ้น เผยให้เห็นงูสีเหลืองอ่อนตัวน้อยที่กำลังเงยหน้าขึ้นมา
“นี่...หรือว่านี่คือ...” เมื่อเห็นงูน้อยสีเหลืองอ่อนตัวนี้ ความประหลาดใจและไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้นในแววตาของลุงหา
“ไม่คาดคิดเลยว่า...” ลุงหามองหลู่เส่าโหย่วด้วยความประหลาดใจ “ข้าเห็นเจ้าเติบโตมาตั้งแต่เกิด แม้เจ้าจะเกิดมาในตระกูลหลู่ แต่กลับมีชีวิตที่อาภัพนัก คิดไม่ถึงว่าจะโชคดีขึ้นมา ถึงกับได้พบเจอเรื่องดีขนาดนี้”
“ลุงหา ท่านพูดให้ชัดเจนหน่อย ข้าไม่ค่อยเข้าใจ” หลู่เส่าโหย่วกล่าว หากแต่ชีวิตเดิมของหลู่เส่าโหย่วนั้นก็อาภัพจริงๆ ไม่อาจเทียบได้แม้แต่คนรับใช้
“เจ้าไม่เข้าใจก็เป็นเรื่องปกติ” ลุงหากล่าว “ข้าถามเจ้าหน่อย เจ้าอยากตายหรือไม่? หรือว่าเจ้าอยากที่จะทำอะไรสำเร็จและยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้่าภาคภูมิหรือไม่” หลังกล่าวจบ แววตาของลุงหาก็เกิดประกายแสงวาบผ่าน
“แน่นอนว่าข้ายังไม่อยากตาย ขอ้ ลุงหาได้โปรดชี้แนะ” หลู่เส่าโหย่วคุกเข่าลงข้างหน้าลุงหาทันที ตัวเขานั้นกำลังจะหาทางเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเอง ลุงหาที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา่าแน่นอน ถ้าหากมีลุงหาช่วย เขาก็อาจจะสามารถหาทางเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันได้โดยเร็ว
“นับว่าเจ้าฉลาดไม่เบา ข้านั้นมีใจจะช่วยเจ้า เพียงแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจ เาะข้าไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแ้มันจะดีต่อเจ้าหรือจะทำร้ายเจ้ากันแน่” ลุงหากล่าว่าลังเล
“ลุงหาคิดอยากช่วยข้า แน่นอนว่ามันต้องไม่ทำร้ายข้า่าแน่นอน”
“ลุกขึ้นเถอะ ข้าเห็นเจ้าตั้งแต่ยังเล็ก รู้ว่าเจ้ามีจิตใจดี กตัญญูต่อมารดา ไม่่านั้น ข้าคงไม่ช่วยเจ้าและคงไม่เปิดเผยตัวตนต่อหน้าเจ้าเช่นนี้ จำไว้ว่าเรื่องของข้า เจ้าจะต้องไม่บอกกล่าวกับผู้ใด” ลุงหากล่าวพร้อมประคองหลู่เส่าโหย่วให้ลุกขึ้น “ชีพจรของเจ้าบกพร่องมาตั้งแต่เด็ก ไม่สามารถเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้และก็ไม่สามารถเป็นผู้ฝึกวิญญาณได้เช่นกัน จากที่ข้าเห็น ข้าว่าเจ้าน่าจะถูกคนอื่นจัดวางอุบายเอาไว้ แน่นอนว่าคนปกตินั้นไม่สามารถมองอุบายนี้ออก ใครจะคาดคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคราวนี้เจ้าจะไม่ตาย แต่กลับได้รับแก่นวิญญาณมาถึงสองลูก ทำให้อุบายนั้นถูกเปิดออก แต่เาะเจ้าไม่เคยฝึกฝนวิชาใดๆ ผลของแก่นวิญญาณธาตุไฟและธาตุน้ำทั้งสองนี้จึงกลับทำให้เจ้ากลายเป็นร่างกายหยินหยางที่หาได้ยาก่ามากในหมู่คนนับล้าน”!
“ร่างกายหยินหยาง ลุงหา ท่านพึ่งบอกว่าข้ากำลังจะตายไม่ใช่หรือ แ้สิ่งที่ข้ากลืนลงไปนี่ไม่ใช่แก่นอสูรหรอกหรือ เหตุใดถึงกลายเป็นแก่นวิญญาณ?” หลู่เส่าโหย่วถาม
“เจ้าคงคิดว่าเหยี่ยวกับค้างคาวที่เจ้าเจอเป็นสัตว์อสูร แต่แท้จริงแ้นั่นคือสัตว์วิญญาณต่างหากเล่า อสูรเหยี่ยวตัวยักษ์นั่นคงเป็นสัตว์วิญญาณระดับสี่ที่เรียกว่า ‘เหยี่ยวเพลิงนภา’ ส่วนค้างคาวสีขาวก็คงเป็นสัตว์วิญญาณระดับห้าที่เรียกว่า ‘ค้างคาวเหมันต์’ แก่นวิญญาณนั้นถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่า การที่โดนเจ้ากินไป จะบอกว่าเสียเปล่าก็ไม่ถูกเสียทีเดียว แต่่าไรก็ถือว่าเจ้าใช้สิ่งที่เกินกว่าตัวของเจ้าเองจะรับไหว ในาภาคหน้ามันจะมีประโยชน์กับเจ้าไม่น้อย แต่ว่าคนธรรมดา่าเจ้าได้ใช้แก่นวิญญาณของเหยี่ยวเพลิงนภาและแก่นวิญญาณของค้างคาวเหมันต์ทั้งสองลูกเช่นนี้ ช้าเร็วก็ต้องตัวระเบิดตาย หากไม่ใช่ว่าเมื่อครู่ข้าสะกดมันแทนเจ้า ในตอนนี้ก็อย่าได้คิดว่าเจ้าจะมายืนคุยกับข้าอยู่ตรงนี้เลย”
“ลุงหา งั้นข้าควรทำ่าไรดี” หลู่เส่าโหย่วเอ่ยถาม เาะตัวเขาที่พึ่งข้ามมิติมานั้นยังไม่อยากตาย
“นั่นก็ต้องดูว่าเจ้าอยากรอดหรือเปล่า เจ้าอยากที่จะทำอะไรสำเร็จหรือยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้่าภาคภูมิแ้หรือยัง”
“อยาก...แน่นอนว่าข้าอยาก ลูกผู้ชายคนึ่ที่เกิดมาบนโลกใบนี้ แน่นอนว่าต้องอยากจะประสบความสำเร็จ ถึงจะไม่สามารถมีชื่อเสียงที่ดีไว้สืบทอดเป็นพันปี ่าน้อยก็ขอมีชื่อเสียงไว้สืบทอดเป็นหมื่นปี เาะมันยังดีกว่าชีวิตที่ปกติธรรมดา ไร้ซึ่งสิ่งใดเป็นไหนๆ” หลู่เส่าโหย่วกล่าว่าแน่วแน่
“ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าก็มีความทะเยอทะยานเช่นนี้ ช่างเถอะ ข้าเห็นเจ้ามาตั้งแต่เด็กจนโต แถมเจ้ายังกลายเป็นร่างกายหยินหยางอีก วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนาแ้กัน” ลุงหามองหลู่เส่าโหย่วด้วยความประหลาดใจ หลู่เส่าโหย่วในวันนี้ดูเหืนจะแตกต่างออกไปจากหลู่เส่าโหย่วที่ตัวเขาเห็นมาตั้งแต่เด็กเล็กน้อย
“ศิษย์ขอคารวะอาจารย์” หลู่เส่าโหย่วรีบคุกเข่าลงในทันที
“หยุดก่อน ข้ายังไม่เคยกล่าวว่าจะรับเจ้าเป็นศิษย์ เพียงแค่ถือโอกาสช่วยเจ้าเท่านั้น” ในเสี้ยวเวลาึ่ าในแววตาของลุงหาได้ปรากฏความโดดเดี่ยวขึ้นมาเล็กน้อย
“ถึงแม้ลุงหาจะไม่รับข้าเป็นศิษย์ ข้าก็ยังต้องขอหมอบคำนับ” หลู่เส่าโหย่วตะลึงไปชั่วครู่ พร้อมกับหมอบหัวไปกับพื้นและคำนับลุงหาสามที หากเขาหมอบคำนับแ้ ลุงหาก็คงไม่สามารถเปลี่ยนใจได้ง่ายๆ ่าไรก็คงต้องสอนสิ่งดีๆ ให้เขาบ้างแหละ
“พอได้แ้ เจ้าเด็กน้อยที่ปกติดูซื่อๆ นั่น ทำไมวันนี้ถึงได้เจ้าเล่ห์นัก กลัวข้าเปลี่ยนใจ ไม่สอนสิ่งดีๆ ให้เจ้าใช่หรือไม่” ลุงหายิ้มเล็กน้อย่าชื่นชม
“ฮ่ะ ฮ่ะ” หลู่เส่าโหย่วได้แต่หัวเราะ่าเขินอาย ลุงหาคนนี้เป็นผู้มีประสบการณ์่าแท้จริง ตัวเขาคิดอะไรอยู่ ลุงหาก็รู้ได้่าชัดเจน
“นั่งลงเถอะ” ชายชรากวักืให้หลู่เส่าโหย่วนั่งลง พร้อมกับยื่นแผ่นหยกสีขาวในืให้กับเขา “จำไว้ สิ่งที่ข้าสามารถช่วยเจ้าได้นั้นมีไม่มาก ไม่งั้นตัวข้าก็คงไม่ตกต่ำลงมาถึงจุดนี้หรอก เส้นทางต่อจากนี้ เจ้าต้องเลือกมันด้วยตัวเอง”
“ลุงหา นี่คืออะไร” หลังจากรับแผ่นหยกมาจากืลุงหา หลู่เส่าโหย่วก็เอ่ยถามขึ้น
“นี่คือทักษะวิญญาณหยินหยาง เป็นทักษะที่ข้าได้รับมาโดยตั้งใจ ต้องเป็นผู้มีร่างกายหยินหยางเท่านั้นถึงจะฝึกฝนได้่าไร้ขีดกำจัด และเาะข้าฝืนฝึกฝนทักษะวิญญาณหยาง ถึงได้ทำให้มาอยู่ในสภาพเช่นนี้ ถือว่าเจ้าดวงดีแ้ เป็นเาะไม่เคยฝึกฝนวิชา บวกกับอุบายที่ถูกจัดเอาไว้่าซับซ้อนในร่างกาย ดังนั้น แก่นวิญญาณอสูรของเหยี่ยวเพลิงนภากับค้างคาวเหมันต์นั่นไม่เพียงแต่ไม่ระเบิดในทันที แต่ยังกลับทำให้เกิดปาฏิหาริย์ทำให้ร่างกายของเจ้ากลายเป็นร่างกายหยินหยางที่พบได้เพียงึ่ในล้าน และเพียงพอที่จะสามารถฝึกฝนทักษะวิญญาณหยางได้” ลุงหากล่าวด้วยแววตาที่ปรากฏความโดดเดี่ยวขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าหากว่าร่างกายของเขาเป็นร่างกายหยินหยาง ตัวเขาก็คงไม่ตกต่ำลงมาถึงขนาดนี้
“ลุงหา ถ้า่านั้นท่านคงรู้แ้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนวางอุบายไว้ในตัวข้า ทำให้ข้าไม่สามารถฝึกตนได้” หลู่เส่าโหย่วกล่าวถาม เมื่อมีคนเป็นปฏิปักษ์กับเขามาตั้งแต่เกิดเช่นนี้ ก็เหืนกับโดนธนูเล็งมาที่ด้านหลังจากความมืดมิดโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เช่นนั้นในอนาคตตัวเขาคงอยู่ไม่เป็นสุขเป็นแน่
“เจ้าเดาไม่ออก่านั้นหรือ” ลุงหาถามพ
“ลุงหา หรือว่าจะเป็นนาง...” หลู่เส่าโหย่วรู้ได้ในทันที เกรงว่าเรื่องนี้ก็คงเป็นนายหญิงใหญ่ที่เป็นคนทำ ช่างร้ายกาจยิ่งนัก แววตาของหลู่เส่าโหย่วพลันเต็มไปด้วยความเย็นชา ในาภาคหน้าเขาคงไม่สามารถปล่อยนางไปได้
“เจ้าควรรู้จักถ่อมตน าในใจเจ้ารู้ดีก็พอ ในตอนที่เจ้ายังไม่มีความสามารถที่จะไปต่อกรเช่นนี้ การไม่ลงืทำสิ่งใดจะเป็นการดีที่สุด เรื่องของเจ้า ถึงแม้พ่อของเจ้าจะไม่รู้ แต่เจ้าคิดว่าปู่ของเจ้านั้นจะไม่รู้หรือ เพียงแต่นางนั้นคำนึงไว้แ้ จึงไว้ชีวิตเจ้า นั่นถึงเป็นสิ่งที่นางต้องการ” ลุงหาสัมผัสได้ถึงความเย็นชาของหลู่เส่าโหย่วจึงกล่าวออกมา “หยดเลือดของเจ้าลงบนแผ่นหยก แ้ฝึกฝนทักษะวิญญาณหยินหยางไปก่อน รอหลังจากที่เจ้าฝึกฝนสำเร็จ ตระกูลหลู่เล็กๆ นี้ จะมาอยู่ในสายตาของเจ้าได้่าไร ท้องฟ้าและทะเลกว้างใหญ่ให้นกบินและปลาแหวกว่าย เส้นทางหลังจากนี้ของเจ้า ก็ขึ้นอยู่กับการลงืของเจ้าแ้”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??