เรื่อง จิตวิญญาณเทพยุทธ์สยบเทวะ
“ช่างเถอะ ่ๆ ฝึกแ้กัน รีบร้อนไปก็ไม่ดี” หลู่เส่าโหย่วกล่าวกับตัวเองเบาๆ “ฝึกวิชาป้องกันตัวก่อนดี่า”
แผ่นหยกหนึ่งแผ่นได้ปรากฏใมือของหลู่เส่าโหย่วอีกครั้ง นั่นคือวิชาเกราะวิญญาณฟ้าา เป็นวิชาที่หลู่เส่าโหย่วไม่รู้ระดับของวิชาเพราะลุงหนานไม่ได้บอกเอาไว้
หลังจากทาบรอยนิ้วมือลงไป พลังลมปราณอ่อนๆก็ได้ไหลเข้าสู่แผ่นหยก และด้านบนแผ่นหยกั้ก็เกิดแสงสว่างึ้ หลังจากั้แสงสว่างนั่นก็ได้เข้าสู่หว่างคิ้วของหลู่เส่าโหย่ว
ข้อมูลมหาศาลได้ปรากฏภายใจิตใของเขา จากั้หลู่เส่าโหย่วก็ทำตามเ็ดวิชา เขาเริ่มใช้วิชาป้องกัน ทันใดั้ เขาก็สัมผัสได้ว่าลมปราณที่แท้จริงใทะเลลมปราณภายใตันเถียนของเขาได้หายไปึครึ่งหนึ่งภายใระยะเวลาสั้นๆ และใเวลาเดียวกันั้ รอบกายของเขาก็ได้สร้างเกราะที่เกิดจากเกล็ดามายมารวมตัวกันอย่างน่าประหา บนเกราะั้มีแสงสีเหลืองอ่อนสว่างออกมา เหมือนกับสัตว์วิญญาณจักรพรรดิใมือเขาไม่มีผิด
เื่เห็นาเปลี่ยนแปลงนี้ หลู่โหย่วก็พอเดาได้ว่าิ่นี้น่าจะมีาสัมพันธ์กับสัตว์วิญญาณจักรพรรดิ ึแม้เกราะวิญญาณฟ้าาจะน่าประหาใเพียงใด แต่มันก็ใช้ลมปราณไม่ใช่น้อย อีกั้เกราะที่รวมตัวอยู่รอบกายของเขาใตอนนี้ก็เปราะบางผิดปกติ ราวกับจะสลายหายไปได้ทุกเื่
“ยังมีาสามารถที่ลึัเยี่ยงนี้อีก เหนือาคาดหมายยิ่งนัก” หลู่เส่าโหย่วได้รับรู้บางอย่างจากข้อมูลภายใจิตใ วิชาเกราะวิญญาณฟ้าานี้ช่างวิปริตอย่างแท้จริง
เกราะวิญญาณฟ้าาั้มีั้หมดขั้น ขั้นแคือรูปแบบมนุษย์ ก็คือรูปแบบก่อน้านี้ สามารถสร้างเกราะรูปสัตว์้าไว้ภายนอก่ากายได้
ส่วนขั้นที่ก็คือรูปแบบสัตว์้า สามารถสร้างาป้องกันที่เหมือนกับสัตว์้าได้อย่างสมบูรณ์ าสามารถใาป้องกันั้แน่นอนว่าหาที่เปรียบไม่ได้
และิ่ที่หลู่เส่าโหย่วตกใาที่สุดคือ เพียงสกัดเลือดจากสัตว์อสูรหรือสัตว์วิญญาณ ก็จะสามารถทำให้เกราะวิญญาณมีรูป่าเหมือนสัตว์เหล่าั้ได้ แต่มีข้อเีเพียงอย่างเดียวคือมันใช้ลมปราณปริมาณมหาศาล
สัตว์อสูรและสัตว์วิญญาณั้มีพลังป้องกันที่แข็งแกร่ง่าผู้ฝึกุ์อย่างา ส่วนเกราะวิญญาณฟ้าาก็สามารถควบแน่นเป็นรูปสัตว์้าได้ ทำให้พลังป้องกันแข็งแกร่งึ้ไม่น้อย
“วิชาุ์ป้องกันวิชานี้ ช่างลึกซึ้งนัก ลุงหนานเป็นใครกันแน่ ิ่ของที่เขาเอาออกมาั้ไม่ใช่ิ่ของที่ธรรมดาเลย” หลู่เส่าโหย่วกล่าวอย่างประหาใ ึแม้ทักษะวิญญาณหยินหยางกับเกราะวิญญาณฟ้าาจะมีข้อเี แต่พวกมันก็นับว่าเป็นิ่ล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย
เื่กระตุ้นเกราะวิญญาณฟ้าาบน่าใรูปแบบแ หลู่เส่าโหย่วก็สัมผัสได้ว่าลมปราณภายใ่าได้หายไปอย่างรวดเร็ว เขาจึงรีบเก็บเกราะลงทันที ส่วนเกราะขั้นที่ แค่คิดเขาก็ยังไม่กล้า พลังที่อ่อนแอของเขาคงไม่สามารถกระตุ้นมันได้
“วิชาโจมตีและวิชาป้องก็มีหมดแ้” หลู่เส่าโหย่วยิ้มบางๆ วาสนาั้ช่างแปลกประหาเีจริง ตัวเขาได้ข้ามมิติมาแบบมึนงง พออยากจะเป็นผู้ฝึกุ์ ตัวเขาใตอนนี้ก็ได้กลายเป็นผู้ฝึกุ์และผู้ฝึกวิญญาณแบบมึนงงเช่นกัน
“ออกไปเิเล่นหน่อยดี่า คืนวันนี้ ข้าก็ต้องเีนรู้ากลั่นเม็ดยากับหลอมอาวุธจากลุงหนานแ้”
ตอนที่ออกมาจากลานที่พักก็เป็นตอนเย็นแ้ ลานด้านหลังใวันนี้ก็ช่างแปลกเีจริง ตลอดั้ทางั้ แม้แต่คนรับใช้สักคนเขาก็ยังไม่เห็น !
หลายวันมานี้หลู่เส่าโหย่วได้สำรวจบริเวณลานด้านหลังไปไม่น้อย เขาเิมาึสวนดอกไม้ที่กั้นระหว่างลานด้าน้ากับลานด้านหลังโดยไม่รู้ตัว หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใเิเข้าไปสำรวจสวนดอกไม้สักหน่อย
ตามาทรงจำใจิตใของหลู่เส่าโหย่ว สวนดอกไม้แ่นี้ คนธรรมดาไม่สามารถเข้ามาได้ มีเพียงคนรับใช้ระดับสูงเท่าั้ที่จะสามารถเข้ามาใที่แ่นี้ได้ ตัวเขาที่มีสถานะนายน้อยก็สามารถเข้ามาได้เช่นกัน
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลู่เส่าโหย่วก็เิเข้าไปใสวนดอกไม้ ึแม้จะเป็นช่วงปลายฤดูหนาว แต่ภายใสวนดอกไม้ก็ได้ปูต้นไม้ที่ทนต่อาหนาวเย็นเอาไว้ที่ั้ฝั่งตามทางเิ าเขียวชอุ่มั้ช่างงดงาม ชวนให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นยิ่งนัก และยังมีต้นไม้บางส่วนที่ออกดอกใฤดูหนาวอีกด้วย ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใเล็กน้อย ตระกูลหลู่ั้นับว่ามีามั่งคั่งอยู่บ้าง สวนดอกไม้แ่นี้ ก็คาดว่าน่าจะเีเงินไปไม่ใช่น้อย
หลู่เส่าโหย่ว่ๆ เิอยู่ภายใสวนดอกไม้ ภายใสวนดอกไม้แ่นี้ช่างเงียบสงบเป็นอย่างยิ่ง ราวกับว่าคนรับใช้ั้หมดได้หายไปก็ไม่ปาน หลู่เส่าโหย่วเดาว่าคงจะเป็นเพราะทุกคนไปดูคุณหนูตระกูลกูตู๋กันหมดแ้
ตอนที่หลู่เส่าโหย่วกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ใใ เขาก็ได้ยินเีงหัวเราะคิกคักัมาจากด้าน้า เหมือนว่าจะมีคนไม่น้อยกำลังจะมาึที่นี่
“คนตระกูลหลู่ ไม่เจอจะดีเี่า” หลู่เส่าโหย่วเดาว่าพวกคนที่กำลังมาั้น่าจะเป็นคนจากลานด้าน้า และจากาทรงจำใจิตใของเขา คนใตระกูลจากลานด้าน้าั้ มีอยู่ไม่น้อยที่คอยหาเรื่องหลู่เส่าโหย่วคนก่อน
หลู่เส่าโหย่วใตอนนี้ก็ไม่ได้อยากเจอกับพวกั้ เขา่ๆ สังเกตรอบๆ ตัว พอดีกับที่ด้านข้างมีต้นไม้เขียวชอุ่มสูงประมาณสี่ห้าเมตรอยู่ ใบไม้สีเขียวที่หนาแน่นั้น่าจะพอช่วยซ่อนตัวของเขาได้
ทันใดั้หลู่เส่าโหย่วก็ใช้พลังลมปราณปีนึ้ไปบนต้นไม้อย่างรวดเร็ว ใบไม้บนั้ได้ปกปิดตัวของเขาเอาไว้จนมิด เื่มอง่าช่องว่างของใบไม้ หลู่เส่าโหยวก็พบว่า มีคนหลายสิบคนเิออกมาจากลานประตู้าอย่างเชื่องช้า
เื่สังเกตไปยังผู้คนที่เิเข้ามาั้ หลู่เส่าโหย่วก็่ๆ ขมวดคิ้ว ท่ามาผู้คนหลายสิบคน มีคนที่ดูเป็นรุ่นเยาว์อยู่เ็คน ดูจากรูป่า้าตา าุน่าจะประมาณสิบห้าสิบึยี่สิบปี แน่นอนว่าตัวเขาต้องรู้จักคนั้เ็ั้ บุคที่อยู่ข้าง้าสุด สวมใส่ชุดหรูหรา คือน้องต่างแม่ของหลู่เส่าโหย่วคนก่อน เ็่าตัวเขาหนึ่งปี มีชื่อว่าหลู่เส่าหู่ ปกติแ้หลู่เส่าหู่ไม่เคยจะมองหลู่เส่าโหย่วคนก่อนอยู่ใสายตา
หนึ่งใคนด้านข้างั้ สวมใส่ชุดสีฟ้า คิ้วดก าโ มีาุประมาณยี่สิบปี ก็คือูของป้าของหลู่เส่าโหย่วคนก่อน มีชื่อว่า โ่ไ่หมิง คนใ้าของป้าั้ ก็พักอาศัยอยู่ใตระกูลหลู่เป็นประจำ
อีกคนที่อยู่ใกล้ๆ กันั้ สวมใช่ชุดสีขาว ผมยาวึไหล่ ้าตาพอใช้ได้ ก็คือูของลุงสี่ของหลู่เส่าโหย่วคนก่อน ปีนี้น่าจะมีาุสิบปี มีชื่อว่า หลู่เส่าหย่ง
คนอื่นๆ หลู่เส่าโหย่วก็รู้จักเช่นกัน ั้หมดเป็นูหลานญาติสนิทของบุคสายัใตระกูล ตระกูลหลู่ที่เป็นตระกูลสายต่อสู้ั้ โปิ เื่มีาุได้แปดปีแ้ จะเลือกคนที่มีาสามารถไม่เลวมาฝึกฝนใตระกูลโดยตรง มีเพียงหลู่เส่าโหย่วเท่าั้ที่ไม่เคยได้รับโอกาสนี้
และภายใกลุ่มผู้ญิ เื่หลู่เส่าโหย่วได้ลองมองใกล้ๆ เขาก็รู้จักผู้คนใั้เช่นกัน หนึ่งใด้านซ้าย คนที่ดูาุประมาณสิบแปดสิบเก้าปี ป่ผมที่ดำราวกับหมึกไว้ด้านหลัง มีปอยผมตกอยู่ที่ข้างหู สวมใส่ชุดกระโปรงยาวสีแ เผยให้เห็นรูป่าที่ผอมเพรียว บนข้อมือที่ขาวเนียนได้สวมใส่กำไลข้อมือังดงาม ชุดที่สวมใส่ั้ไม่ได้ดูหรูหรา แต่ัเผยให้เห็นึาสูงส่งและสง่างามที่บอกไม่ถูกท่ามากลุ่มคน ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกสบายตา
ญิสาวคนักล่าวั้ หลู่เส่าโหย่วรู้จักเอย่างแน่นอน เคือูสาวบุญธรรมของลุงใหญ่ของหลู่เส่าโหย่ว มีชื่อว่า ูู่๋ซวง นางได้รับารักจากลุงใหญ่เป็นอย่างา จากผู้คนั้หมดที่อาศัยอยู่ที่ลานด้าน้า มีเพียงูู่๋ซวงเท่าั้ที่ดีกับเขาที่สุด คอยนำของกินกับเสื้อผ้ามาให้เขาเป็นครั้งคราว
ด้านข้างั้ยังมีญิสาวอีกคนหนึ่ง ดูจาก้าตา าุน่าะาๆ สิบเ็สิบแปดปี ผมสีทองส่วนใหญ่ตกลงบนบ่า ที่ผมของนางมีที่มัดผมเล็กๆ หนึ่งั มีสีสามสีมารวมกันอย่างงดงาม ทำให้นางดูสูงส่งไร้ิ่ใดเปรียบ บนหัวของนางสวมใส่ที่คาดผมสีทองและปิ่นปักผมที่มีเพชรฝังอยู่ เพียงแค่แเห็นก็ให้ารู้สึกของบุลที่ร่ำรวย ภายในัยน์ตาสีทองแกมน้ำตาลั้มีาเย่อหยิ่งแฝงอยู่ เคือูสาวบุญธรรมของหัว้าตระกูลคนก่อน ึจะไม่ใช่คนตระกูลหลู่ แต่เก็มีแซ่ว่าหลู่ เี่า หลู่เม่ย
หลู่เม่ยผู้นี้ ปกติแ้จะไม่เคยเหลือบมองเขาเป็นครั้งที่ และไม่เคยเก็บเขาไว้ใสายตาเลย ส่วนพวกญิที่เหลืออยู่ั้ หลู่เส่าโหย่วรู้จักเพียงคนคน เป็นูหลานของญาติใตระกูลสาขา
เื่มองที่กลุ่มคนตระกูลหลู่ หลู่เส่าโหย่วไม่ได้รู้สึกดีกับใครเลยนอกจากูู่๋ซวง จากั้เขาก็ไม่ได้เหลือบมองคนอื่นอีก ดวงตาของหลู่เส่าโหย่วัมองไปที่ญิสาวที่ถูกผู้คนใตระกูลล้อมอยู่ตรงา ญิสาวผู้ั้มีใบ้าที่งดงาม สวมใส่เครื่องแต่งกายที่ดูสูงส่งพ
ญิสาวคนนี้มีกลิ่นอายชนชั้นสูงอยู่รอบกาย าแต่งกายก็ดูหรูหรา บวกกับรูปลักษณ์ัสง่างาม ทำให้พวกตระกูลหลู่ที่มองอยู่ั้น้ำลายไหลออกาันหมดแ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??