เรื่อง จิตวิญญาณเทพยุทธ์สยบเทวะ
“ถึงแ้ขอรับ หวู่จื่อซือ นายน้อยท่านี้อยากจะซื้อสมุนไพร เ้ามารับรองนายน้อย่” เมื่อเิผ่านโต๊ะรับรองมาหลายโต๊ะ ชาย่าใหญ่ี่นำทางหลู่เส่าโหย่วก็ได้พาเขามาหาชายชราอายุห้าสิบปีพร้อมกับถอยกลับไป
“นายน้อย ท่านต้องการสมุนไพรอะไรอย่างั้หรือ?” ชายชรานามว่าหวู่จื่อซือั้สวมใส่ชุดยาว เขาใช้สายตาี่มีไหวพริบมองหลู่เส่าโหย่วก่อนจะกล่าวถาม
“ทั้งหมดี่อยู่ในกระดาษใบี้ นำมาให้ข้าอย่างละสองชุด” หลู่เส่าโหย่วกล่าว เดิมทีเขาจะซื้อเพียงชุดเดียว แต่ตอนี้เขามีเงินถึงห้าสิบเหรียญทอง สามารถซื้อได้สองชุด ีชุดี่เกินมาั้ ตัวเขามีความคิดบางอย่างในใไว้อยู่ก่อนแ้
“ขอรับ นายน้อยโปรดรอสักครู่ ข้าจะไปรวบรวมสมุนไพรมาให้” หวู่จื่อซือกล่าวและมองหลู่เส่าโหย่วด้วยความประหลาดใ ซื้อสมุนไพรี่นำไปใช้หลอมเม็ดยา หรือว่าชายหนุ่มผู้ี้จะเป็ผู้ฝึกวิญญาณ ิไ้ดังั้ หวู่จื่อซือก็อดไม่ได้ี่จะรู้สึกเกรงใขึ้นมาหลาย่
“ได้” หลู่เส่าโหย่วตอบกลับเบาๆ พร้อมกับพิงโต๊ะรับรอง จากั้เขาก็คอยสังเกตเทียนเป่าเหมิน
“คุณชาย ท่านซื้อสมุนไพรหลอมเม็ดยาไปทำสิ่งใด ท่านเอาเงินมาจากไหน ข้าได้ิมาว่าสมุนไพรพวกี้เป็ของแพงทั้งั้” หลู่เสี่ยวไป๋ถามอย่างตื่นตระหนก
“เ้ากังวลอะไร ข้าไม่ได้ใช้เงินเ้าเี่” หลู่เส่าโหย่วกล่าว เขาเหลือบมองด้านข้าง แต่กลับพบ่าี่คุ้นเคยของสอง ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็คุณหนูปิงหลันกับาใช้ชุยอวี่ของตระกูลกูู๋ี่เขาเจอเมื่อวานี่สวนด้านันั่นเ
“คารวะคุณหนู” เมื่อทั้งสองาเิเข้ามาภายในเทียนเป่าเหมิน พนักงานทุกก็ทำความเคารพ จากั้สายตาของสองาก็จับจ้องมายังหลู่เส่าโหย่ว
เมื่อได้พบคุณหนูตระกูู๋ีครั้ง หลู่เส่าโหย่วก็ได้แอบมองนางีหลายครา ้าตาของคุณหนูผู้ี้นับว่าไม่เลว ท่าทางและการแสดงออกก็ดูฉลาดและร่าเริง หลู่เส่าโหย่วพยัก้าเล็กน้อยก่อนจะละสายตาไป จากั้สายตาของเขาก็กลับจับจ้องอยู่บน่าของาใช้ี่ชื่อชุยอวี่เพื่อสังเกตีหลายครา
ทั้งสองามีท่าทีประหลาดใ จากั้ทั้งสองก็ก้ม้าลงเพื่อคุยอะไรบางอย่างกัน
“นายน้อยโหย่ว ไม่คาดคิดว่าท่านจะมาเทียนเป่าเหมิน” ัจากกล่าว คุณหนูปิงหลันก็ได้เิมาอยู่ข้างๆ หลู่เส่าโหย่ว มีกลิ่นหอมจางๆ า ในเทียนเป่าเหมินเมื่อเห็นว่าทั้งสองดูคุ้นเคยกันต่างก็ประหลาดใไม่น้อย
หลู่เสี่ยวไป๋ี่อยู่ด้านัของหลู่เส่าโหย่วในตอนี้ เมื่อเห็นคุณหนูปิงหลันเิเข้ามา เขาก็รู้สึกประหม่าและตัวสั่นในทันที และเมื่อได้ิน้ำเีงี่นางกล่าวออกมาั้ ก็ทำให้หลู่เสี่ยวไป๋รู้ว่านางคุ้นเคยกับคุณชายของตัวเ นี่มันเรื่องอะไรกัน เขาไม่รู้เกี่ยวกับมันแม้แต่น้อย หลู่เสี่ยวไป๋แอบคิดในใ ถึงว่าเมื่อวานเขาได้เีคุณชายไปดูคุณหนูปิงหลันแต่คุณชายกลับไม่สนใ ี่แท้ก็เป็คุ้นเคยกันมาตั้งแต่แรก
“คารวะคุณหนูกูู๋ พอดีข้าต้องซื้อสมุนไพรบางอย่างถึงได้มาี่เทียนเป่าเหมิน คิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับคุณหนู นับว่าเป็เกียรตินัก” หลู่เส่าโหย่วกล่าว
“น่าแป ทำไมนายน้อยหลู่ไม่ไปร้านค้าของตระกูลเพื่อเอามันล่ะ” คุณหนูกูู๋ยิ้มและกล่าวเบาๆ รอยยิ้มี้เพิ่มความงดงามของนางขึ้นหลาย่
“ฮ่าฮ่า หรือว่าข้าอยากจะซื้อสมุนไพร แต่คุณหนูกูู๋ไม่อยากจะขายให้ข้าน้อย” หลู่เส่าโหย่วยิ้มอย่างเงียบขรึม
“แน่นอนว่าไม่ใช่ ิดีต้อนรับ” คุณหนูกูู๋ผู้ั้ยิ้มแ้กล่าวีครั้ง “นายน้อยหลู่ซื้อสมุนไพรสำหรับหลอมเม็ดยา หรือว่านายน้อยหลู่จะเป็ผู้ฝึกวิญญาณ?”
“เรื่องี้...”
“นายน้อยท่านี้ สมุนไพรของท่านรวบรวมเสร็จแ้” ในตอนั้เ หวู่จื่อซือก็ได้ถือห่อสมุนไพรสองห่อส่งให้หลู่เส่าโหย่ว
“คารวะคุณหนู” หวู่จื่อซือี่เห็นคุณหนูปิงหลันั้ ได้กล่าวทำความเคารพทันที !
“คิดเงินเถอะ” หลู่เส่าโหย่วรับของแ้นำใส่ืของหลู่เสี่ยวไป๋
“คุณชาย ทั้งหมดราคาสามสิบแปดเหรียญทอง” หวู่จื่อซือกล่าว
“หวู่จื่อซือ มอบ่ลดให้นายน้อยหลู่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ในภายภาค้านายน้อยหลู่จะเป็แขกทรงเกียรติของเรา ต้องต้อนรับอย่างดี” คุณหนูปิงหลันกล่าว
“ขอรับคุณหนู” หวู่จื่อซือตอบรับอย่างเคารพ “ี่แท้นายน้อยหลู่ก็เป็เพื่อนกับคุณหนู ถ้าอย่างั้แค่สามสิบเหรียญทองก็พอแ้”
“ขอบคุณคุณหนูกูู๋แ้” หลู่เส่าโหย่วยิ้มและพยัก้าให้คุณหนูปิงหลัน จากั้เขาก็นำเงินสามสิบเหรียญทองจากถุงเก็บเงินให้กับหวู่จื่อซือ ถูก่าเดิมถึงแปดเหรียญ ตัวเขาี่กำลังขาดเงินอยู่ั้ ย่อมไม่เกรงใเป็ธรรมดา
“นายน้อยหลู่ นี่เป็ป้ายแขกทรงเกียรติของเทียนเป่าเหมิน ท่านเก็บไว้เถอะ ในอนาคตเมื่อต้องการสิ่งใด หากมีป้ายแขกทรงเกียรติป้ายี้ เทียนเป่าเหมินจะจัดการให้ท่านก่อน ีทั้งราคาก็ถูกขึ้นเล็กน้อยด้วย ข่าวคราวี่เทียนเป่าเหมินรู้ ก็สามารถบอกกล่าวกับท่านได้ และหากนายน้อยหลู่จะขายเม็ดยา เทียนเป่าเหมินก็จะให้ราคาี่สูงี่สุด” ในืของคุณหนูปิงหลันได้ปรากฏป้ายหยกสีขาวหนึ่งป้ายยื่นออกมา ด้านบนสลักคำว่าเทียนเป่าเหมินสามคำ
“ขอขอบคุณีครั้ง” หลู่เส่าโหย่วก็ไม่ได้เกรงใ รับป้ายหยกกลับมาไว้ี่ตัว มีเรื่องดีแต่ไม่รับ นั่นไม่ใช่นิสัยของเขา สำหรับเหตุผลี่นางอยากจะชนะใเขาั้ ตัวเขาก็ได้แต่สงสัย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใอะไรมากนัก
มีโบราณกล่าวไว้ว่า บนโลกี้ไม่มีสิ่งใดี่ได้มาฟรี ต้องมีเหตุผลี่ผู้อื่นทำดีกับเ้า ไม่ต้องการบางสิ่งจากเ้าก็ต้องมีเจตนาี่ั่ร้าย ตัวเขาในตอนี้ก็ไม่มีสิ่งใดให้คุณหนูกูู๋ เช่นั้นางต้องมีเจตนาี่ั่ร้ายแน่ เื่ิถึงจุดี้ ในใเขาก็ได้แอบยิ้มอย่างั่ร้าย
“ขอตัวลา” หลู่เส่าโหย่วพยัก้าเล็กน้อย จากั้เขาก็เิไปี่ทางออก เมื่อมาถึง้าาใช้ี่ชื่อชุยอวี่ เขาก็พยัก้าให้เป็มารยาท พร้อมกับจากไปทันที
“คุณชาย ท่านไปนำเงินมาจากี่ใด ัีี ท่านรู้จักกับคุณหนูกูู๋ได้อย่างไรกัน” หลู่เสี่ยวไป๋ถามหลู่เส่าโหย่วัออกจากเทียนเป่าเหมิน
“เ้าจะถามอะไรมากมาย รีบกลับกันดี่า และห้ามบอกกับผู้ใดเรื่องี่ข้ามาซื้อสมุนไพร” หลู่เส่าโหย่วกล่าว
“คุณหนู ั้เป็ใคร เหืนว่าจะไม่มีสิ่งใดี่พิเศษ ไม่ใช่ว่าท่านเห็นเขาสำคัญเกินไปหรือ” ภายในเทียนเป่าเหมิน ัจากี่หลู่เส่าโหย่วออกไปแ้ ในดวงตาของหวู่จื่อซือก็ได้ปรากฏประกายแสงสองสามเส้น และกล่าวกับคุณหนูปิงหลัน
“ผู้ี้ไม่ง่ายดายอย่างี่เห็น เ้าเีไปตรวจสอบประวัติมาอย่างะเี ในภายภาค้าก็ต้อนรับผู้ี้ให้ดี” ักูู๋ปิงหลันกล่าวจบ นางก็ได้ไปจากเทียนเป่าเหมินพร้อมกับาใช้ชุยอวี่
ัผ่านถนนมาหลายเส้น หลู่เส่าโหย่วกับหลู่เสี่ยวไป๋ก็แอบกลับมาทางประูัอย่างเงียบๆ แม้พวกเขาจะออกไปข้างนอกกันทั้งช่วงเช้า แต่ก็ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ เาะท้ายี่สุดแ้ หนึ่งรับใช้ระดับต่ำกับีหนึ่งนายน้อยผู้ไร้ค่า ก็ไม่มีใครในตระกูลอยากจะสนใทั้งสอง
“เ็ี้ นับว่าัีความสามารถ” ประูัั้ ชายชราี่เห็นถุงสมุนไพรในืเสี่ยวไป๋ก็ได้พึมพำเบาๆ
ตอนเย็น หลู่เส่าโหย่วกับหลู่เสี่ยวไป๋ก็ได้ไปปรากฏตัวให้ในตระกูลเห็น้าบ้าง จากั้ต่างก็ต่างกลับไปในี่ของตัวเ ในฤดูหนาวเช่นี้ ไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ทำมากนัก
เมื่อตกดึก หลู่เส่าโหย่วี่ได้เตรียมตัวมาาก็ไปห้องลับี่ห้องเก็บฝืนทันที ่ลุงหาั้ก็ได้มารออยู่ในห้องลับตั้งแต่แรกแ้
“ลุงหา ข้าซื้อสมุนไพรี่ท่านต้องการมาหมดแ้" ัเจอลุงหา หลู่เส่าโหย่วก็ยิ้มอย่างภูมิใ
“เ้าซื้อมาทำไมสองชุด?” ลุงหากล่าวกับหลู่เส่าโหย่วเมื่อเปิดดูสมุนไพร
“ข้ากลัวว่าจะล้มเ เลยซื้อเพิ่มีหนึ่งชุด าำเ็ ข้าก็จะสามารถหลอมเพิ่มได้ีเม็ด” หลู่เส่าโหย่วกล่าว เม็ดยาั้น่าจะแพง่าสมุนไพรมาก ถึงเวลาหากนำไปขาย ก็น่าจะสามารถหาเงินเพิ่มได้บ้าง
“หากมีข้าอยู่แ้เ้ายังหลอมเม็ดยาล้มเ อย่างั้เ้าก็เอาหัวไปชนกำแพงเถอะ” ลุงหามองหลู่เส่าโหย่วและกล่าว “ฝ่าืแยกภูผาของเ้าก็ฝึกฝนมาได้หลายวันแ้ แสดงมันออกมา ขอข้าดู่ว่าเป็อย่างไรบ้าง”
“ได้” หลู่เส่าโหย่วเก็บรอยยิ้มกลับไป วิชาฝ่าืแยกภูผาั้ตัวเขาได้ฝึกฝนมาหลายวันแ้ และเขาคิดว่าเขาได้บรรลุมันเล็กน้อย หลู่เส่าโหย่วค่อยๆ ปัาใ และเริ่มใช้เคล็ดวิชา สองืได้แปรเปลี่ยนเป็ท่าประทับี่ค่อนข้างลึกลับ ัจากั้ก็มีคลื่นอากาศี่คลุมเครืออยู่บนฝ่าื พ
“ซือ..”
จากั้ก็ตามมาด้วยด้วยเีงเบาๆ หลู่เส่าโหย่วทุบกำแพงในห้องลับด้วยฝ่าื ทันใดั้กำแพงหินก็สั่นสะท้านและมีเศษฝุ่นร่วงหล่นลงมา
เมื่อหลู่เส่าโหย่วเห็นหนึ่งฝ่าืี้ของตัวเก็รู้สึกประหลาดไม่น้อย คิดไม่ถึงว่าหนึ่งฝ่าืของตัวเจะมีพลังมากขนาดี้ หา่านี่เป็วัวหนึ่งตัว คาดว่าเขาก็น่าจะทำให้มันกระเด็นไปบนฟ้าได้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??