เรื่อง จิตวิญญาณเทพยุทธ์สยบเทวะ
“ตาเฒ่า าูกันว่าคืนี้ท่านจะพูดอะไรได้ี” หลู่เส่าโหย่วแหงนหน้ามองฟ้า และเรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา จากนั้นก็เก็บกวาดพื้นที่รอบๆ แ้จากไป
ตกดึก าใต้แสงสลัวห้องลับาในห้องเก็บฟืนะูหลู่ ึ่ชายชราและึ่เด็กหนุ่มกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดื
ในเวลาึ่เดือนี้ ความ้าหน้าหลู่เส่าโหย่วได้เกินความคาดหมายลุงหนานไปา ฝ่ามือแยกภูผาที่ถูกหลู่เส่าโหย่วใช้ออกมาในี้ได้ึจุดที่ชำนาญแ้ ึ่ฝ่ามือึ่ท่านั้นก็ใช้ได้อย่างมีระบบ ทั้งยังควบคุมได้ดั่งใและคล่องแคล่วา
“ตาเฒ่า ท่านระวังไว้ให้ดี” หลู่เส่าโหย่วกล่าวเสียงเบา หลังได้โอกาสหลบหลีก เขาก็บิดโค้งร่างกายอย่างคล่องแคล่ว หลังจากหลบหมัดลุงหนานได้ ฝ่ามือภูผาแยกนภาก็นำพาสายลมรุนแรงพุ่งตรงเ้าสู่เอวลุงหนาน
ความชื่นชมปรากฏึ้ในดวงตาชายชรา จากนั้นลุงหนานก็ขยับร่างไปทางซ้ายด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ หลังจากท่าประทับมือเปลี่ยนไป ลุงหนานก็ป่หมัดออกมาอย่างรวดเร็ว
“เกราะิญญาฟ้าคราม” หลู่เส่าโหย่วยิ้มเล็กน้อย ัในั้นก็มีชุดเกราะเกล็ดสีเหลืองอ่อนปรากฏึ้มา เกราะิญญาฟ้าครามได้ปะทะกับหมัดลุงหนาน ัในั้นหลู่เส่าโหย่วก็ป่ฝ่ามือออกไป
ในนั้นเ มวลอากาศรอบกายหลู่เส่าโหย่วก็ได้เพิ่มึ้กะทันหัน เขาป่พลังนักรบขั้นึ่ออกมา ฝ่ามือแยกภูผาี้จึงทำให้เกิดเสียงคำรามและสายลมที่รุนแรง
“ปัง!”
ัในั้น หมัดลุงหนานก็ได้กระทบกับไหล่หลู่เส่าโหย่ว แรงาศาลที่กระทบกับไหล่เขาทำให้หลู่เส่าโหย่วรู้สึกเจ็บหัวไหล่ แต่เกราะิญญาฟ้าครามก็ลดแรงกระแทกพลังลง ในี้เขาได้ใช้พลังนักรบขั้นึ่ในาโคจรเกราะิญญาฟ้าครามแ้ จึงทำให้เกราะิญญาฟ้าครามแข็งแกร่งึ้า และเกล็ดแต่ละชิ้นบนเกราะนั้นก็ูชัดเจนายิ่งึ้ด้วย
“เด็กน้อย เ้าคิดว่าตัวเทะลวงระดับแ้ข้าจะไม่รู้หรือ” ความหยอกล้อปรากฏึ้ในดวงตาลุงหนาน จากนั้นลุงหนานก็หมุนตัวและหายไปต่อหน้าฝ่ามือแยกภูผาหลู่เส่าโหย่ว
“ปัง!”
ัในั้น ลุงหนานก็มาปรากฏตัวอยู่ข้างๆ หลู่เส่าโหย่วอย่างน่าเหลือเชื่อ จากนั้นก็ป่หมัดเ้าใส่ฝ่ามือหลู่เส่าโหย่ว พลังทั้งสองได้ปะทะกันจนเกิดเสียงอู้อี้าในห้องลับ ทำให้ร่างกายหลู่เส่าโหย่วสั่นสะเทือนจน้าถอยหลังอย่างโซเซ
“ตาเฒ่า ท่านกลแ้” ไม่รู้ว่าตั้งแต่เื่ไหร่ที่มือซ้ายหลู่เส่าโหย่วได้ใช้พลังิญญาเรียกเปเพลิงที่เป็นรูปธรรมออกมา จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมันออกไป
“ฮูฮู...” เปเพลิงได้คำรามออกมาทันที มันแผ่ออกไปและห่อหุ้มลุงหนานไว้ข้างในด้วยอุณหภูมิที่ร้อนแรง
“ซือ..” ในที่หลู่เส่าโหย่วกำลังได้ใ เขากลับเห็นว่ารอบตัวลุงหนานถูกห่อหุ้มด้วยชั้นน้ำจำนวนา และจากนั้นชั้นน้ำก็ได้ไหลลงมาและดับเปเพลิงลงทันที
“ทักษะเล็กน้อย” ลุงหนานถลึงตาใส่หลู่เส่าโหย่ว ูเหมือนว่าจะมีรอยเปื้อนสีดำอยู่บนใบหน้าลุงหนานเนื่องจากโดนไฟเผา
“ำไ้ พลังจู่โจมที่แข็งแกร่งทีุ่พลังิญญาคือาโจมตีจิติญญาโดยตรง แต่ไม่ใช่าโจมตีา ผู้ฝึกิญญาที่ต่อสู้ระยะประชิด หากไม่ระวังก็จะถูกฝ่ายตรงข้ามฉวยโอกาสจากช่องโหว่ได้ เ้าต้องระวังให้าในาภาคหน้า” ลุงหนานกล่าวกับหลู่เส่าโหย่วด้วยสีหน้าจริงจัง!
“ข้าเ้าใแ้ลุงหนาน” หลู่เส่าโหย่วตอบ ตัวเขาที่เป็นผู้ฝึกตนควบคู่นั้นเ้าใดี หากเป็นาต่อสู้ระยะประชิด ผู้ฝึกิญญาจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“หากเกิดเหตุาณ์ที่ไม่คาดคิดเ้าก็สามารถใช้มันได้ แต่ต้องำไ้ว่าเ้ามีความสามารถแค่ไหน ต้องรู้จักเก็บซ่อนไว้บ้าง หากเ้าเทุกอย่างให้ผู้อื่นรับรู้จะทำให้เ้าตกอยู่ในอันตรายทีุ่” ลุงหนานกล่าวต่อ
หลู่เส่าโหย่วพยักหน้าเบาๆ ิ่ที่ลุงหนานกล่าวมาทั้งหมดนั้นถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย าเปิดเความแข็งแกร่งทั้งหมดตนเให้บุคคลารับรู้นับเป็นากระทำที่อันตรายต่อตัวเขาเาทีุ่ ไม่ว่าเวลาใดก็า เขาควรจะมีไพ่ลับเหลือไว้ในมือ
“วันี้ครบึ่เดือนแ้ ถือว่าเ้าผ่านาทดสอบ ในาภาคหน้าเ้าก็ไม่ต้องมายังที่แ่ี้ี”
“ลุงหนาน ข้ายังขาดีเยอะ ข้ายังมีีหลายเื่ที่อยากให้ท่านสอน” หลู่เส่าโหย่วกล่าว
“ำไ้ ผู้ที่แข็งแกร่งนั้นตรากตรำฝึกฝนอย่างยากลำบากด้วยตัวเ หาใช่ถูกผู้อื่นสอน ี้เ้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์และผู้ฝึกิญญาระดับนักรบแ้ และนั่นก็ถือว่าเ้าได้้าสู่าจัดอันดับผู้ฝึกยุทธ์และผู้ฝึกิญญา เส้นทางในอนาคตเ้ายังียาวไกล เ้าต้องเลือกเส้นทางที่จะ้าไปด้วยตัวเ” ลุงหนานเอ่ยอย่างลึกซึ้ง
“ลุงหนาน ข้าเ้าใแ้”
“ึแม้เ้าจะไม่ได้เป็นลูกิ์ข้า แต่ตำราโอสถเล่มี้ข้าก็ยกให้เ้าแ้ นี่เป็นสูตรโอสถและข้อมูลสมุนไพรที่ข้าร่ำเรียนและแก้ไขมาตลครึ่งีิ ในาภาคหน้ามันน่าจะช่วยเ้าได้ไม่น้อย” เื่กล่าว ลุงหนานก็ยื่นแผ่นหยกให้กับหลู่เส่าโหย่ว
“ขอบคุณลุงหนาน” หลู่เส่าโหย่วรับแผ่นหยกมาและเก็บใส่ลงในแหวนมิติ
“าหลัง หากเ้าจะหลอมโอสถที่ด้านหลังหุบเขาเ้าก็ควรจะระวังาว่าี้หน่อย ในะูหลู่มีอยู่คนหรือสองคนที่มีความแข็งแกร่งไม่เลว หากเ้าไปยังที่แ่นั้นบ่อยๆ ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกพบ เหนือจา่าเ้าคิดจะไม่เก็บซ่อนมันีต่อไปแ้ แต่ในี้ความสามารถเ้ายังขาดีา หากเก็บซ่อนไปีสักพักจะเป็นาดีทีุ่ ส่วนเื่เทียนเป่าเหมิน เื้หลังพวกมันนั้นก็ไม่เล็กและไม่ง่ายเลย เ้าที่มีความสัมพันธ์กับพวกนั้นก็ควรจะระมัดระวังไว้หน่อยจะดี่า” ลุงหนานกล่าว
หลู่เส่าโหย่วรู้สึกตกใที่ทุกิ่ที่เขาทำนั้นอยู่สายตาลุงหนานทั้งหมด เขาพยักหน้าเบาๆ ให้ลุงหนาน ในใก็ได้แต่คิดว่าคงต้องระมัดระวังเื่เทียนเป่าเหมินาึ้
“เอาล่ะ ต่อจากี้เื่เ้าจะไม่เกี่ยวกับข้าี เ้าก็เป็นคุณชายต่อไป ส่วนข้าก็เป็นเพียงคนรับใช้ ำไ้ อย่ามารบกวนข้าี ไม่เช่นนั้นข้าจะทำลายาบ่มเพาะเ้า” ลุงหนานกล่าวกับหลู่เส่าโหย่วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“แต่ว่าลุงหนาน...” หลู่เส่าโหย่วอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ถูกลุงหนานขัดจังหวะไม่ให้พูดต่อ
“ข้าไปก่อนแ้ ในาภาคหน้าเ้าต้องพึ่งพาตัวเเท่านั้น” หลังลุงหนานกล่าวก็้าออกไปจากห้องลับทันที
“ปัง! ปัง! ปัง!”
หลู่เส่าโหย่วคุกเข่าลงบนพื้นแ้โขกหัวสามครั้งก่อนจะกล่าวว่า “ตาเฒ่า ึแม้ท่านจะไม่รับข้าเป็นิ์ แต่ในใข้านั้นท่านคืออาจารย์ข้า”
ร่างลุงหนานชะงักเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากห้องลับ ในดวงตาลุงหนานได้ปรากฏแววตาาปลอบโยนอยู่
หลังจากอยู่ในห้องลับีสักพัก หลู่เส่าโหย่วก็ปิดห้องลับและกลับบ้านทันที วันี้เขากลับมาเร็ว เวลาประมาณึ่นาฬิกาเท่านั้น* (ึ่นาฬิกาคือเวลาึ่ทุ่มึสามทุ่ม)
เขานึกึเหตุาณ์ตั้งแต่ที่ข้ามมิติมาจนึี้ เพียงระยะเวลาสั้นๆ แค่ึ่เดือน่า แต่เื่ที่เกิดึ้กลับมีามาย หลู่เส่าโหย่วไม่มีอาาง่วงงุนแม้แต่น้อย ี้ตัวเขาได้บรรลุความปรารถนาที่จะเป็นผู้ฝึกยุทธ์แ้ ทั้งยังเป็นผู้ฝึกตนควบคู่ เส้นทางในาภาคหน้า เขาจะต้องพึ่งพาตัวเแ้
“ะูหลู่” หลู่เส่าโหย่วแอบคิดในใ ระหว่างเขากับะูหลู่ไม่ช้าเร็วก็ต้องเผชิญหน้ากันในสักวัน ี้เขาควรจะปลดป่แม่เขาออกจากเื่ทั้งหมดี้แ้ แต่ว่าตัวเขายังต้องาเวลาีสักเล็กน้อย เขาควรจะมีาเตรียมาไว้หน่อย
หลู่เส่าโหย่วนั่งขัดสมาธิและเริ่มบ่มเพาะึ้มา ทักษะิญญาหยินหยางนั้นลึกลับไร้ที่เปรียบ สามารถบ่มเพาะพลังลมปราณและพลังิญญาได้ในเวลาเดียวกัน ัในั้น ระหว่างฟ้าดินก็ได้มีพลังงานขุมึ่แทรกซึมเ้าไปาในร่างเขาและแปรเปลี่ยนเป็นพลังลมปราณกับพลังิญญาพ
พลังลมปราณกับพลังิญญาที่เขาบ่มเพาะได้นั้น เื่เทียบกับโอสถเสริมพลังแ้นับว่ามีความแตกต่างกันาอย่างไม่ต้องสงสัย ี้เขาึเ้าใิ่ที่ลุงหนานกล่าวจริงๆ ที่ว่าหากบ่มเพาะปกติแ้าในึ่ร้อยปีตัวเขาสามารถบรรลุระดับปรมาจารย์ได้ก็นับว่าไม่เลวแ้ เพราะความเร็วเื่เขาเริ่มบ่มเพาะเพื่อเพิ่มพลังิญญากับพลังลมปราณนั้นช้าอย่างกับหอยทากจริงๆ
เวลาผ่านไปจนึเช้า เื่ท้องฟ้าแจ่มใส หลู่เส่าโหย่วก็ได้ยินเสียงแม่เขากำลังจะไปห้องซักผ้า จึงได้หยุดาบ่มเพาะและค่อยๆ ป่ลายใขุ่นมัวออกมา าบ่มเพาะทั้งคืนนั้น ึแม้จะช้าแต่ก็ทำให้เขาสามารถเก็บเกี่ยวได้เล็กน้อย ยังดี่าไม่ได้เก็บเกี่ยวเลย
"วันี้ข้าควรทำอะไรดี” หลู่เส่าโหย่วกล่าวเบาๆ และพบว่าตัวเขาในระยะี้หาเื่อะไรให้ทำไม่ได้เลยจริงๆ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??