เรื่อง จิตวิญญาณเทพยุทธ์สยบเทวะ
“เ้าหนู เ้าายแน่” มีเสียงึ่ดังึ้ และจากั้ก็มีเงาตกลงมาจากท้องฟ้า ผู้ที่มาั้สวมใส่ชุดสีดำ แม้แต่ใบหน้าก็ถูกปิดไว้ด้วยผ้าสีดำ ดวงาของเขาจับจ้องมาที่หลู่เส่าโหย่ว ออร่าที่กดขี่และเ็าได้แผ่มาจากร่างา จาก้ำเสียงที่กล่าวมา เขาคาดว่าผู้นี้น่าจะเป็นที่มีอายุอยู่ใวัยกลาง
“เป็นพลังที่แข็งแกร่งนัก” เมื่อสัมผัสถึงพลังที่แข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม หลู่เส่าโหย่วก็รู้สึกเหมือนว่าพลังลมปราณใร่างของเขาถูกกดทับไว้
“เ้าเป็นใคร?” หลู่เส่าโหย่ว้าถอยหลังไปหลาย้า เมื่อดูจากออร่าของๆ นี้ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าผู้นี้มาเพื่อจัดากับเขา ส่วนที่มาั้เป็นใคร หลู่เส่าโหย่วไม่ต้องเดาเลยแม้แต่น้อย เขารู้ว่าที่ว่าั้มาเพื่ออะไร ไม่ว่าจะเป็นหลู่เส่าโหย่วก่อนหรือว่าัเขาก็ไม่มีศัตรูอื่นยกเว้นจ้าวฮุ่ย
“เป็นที่จะมาเอาชีวิตเ้า” าุดำกล่าว่าเ็า ออร่ารอบัของผู้ั้ก็เยือกเย็น่ายิ่ง
“หรือว่าแม้แต่ชื่อเ้าก็ไม่กล้ากล่าวมา่าั้หรือ?” หลู่เส่าโหย่วถาม หลู่เส่าโหย่วความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามไม่ แต่เห็นได้่าชัดเจนว่าัเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ ทำได้แค่ถ่วงเวลาและหาโอกาสหนีไป ส่วนวิชาที่ีฝ่ายใช้น่าจะเป็นวิชาธาตุ้ำ สามารถเปลี่ยนพลังลมปราณให้เป็นพลังที่หนาวเย็นได้ พลังบ่มเพาะของผู้ั้คงถึงระดับที่น่ากลัวแ้
“เ้าไม่คู่ควรที่จะรู้ เ้าคิดจะถ่วงเวลา่าั้หรือ เะ” ความเย้ยหยันปาฏึ้ใดวงาของาุดำ
“หนี” หลู่เส่าโหย่วรีบหันหลังหนีทันที จากาหนี ัเขาก็คิดหาวิธีอื่นไม่ได้แ้ หลู่เส่าโหย่วะโดดและพุ่งกลับไปข้างหลังทันที
“อยากหนี่าั้หรือ ฝันไปเถอะ!” เมื่อเห็นาะทำของหลู่เส่าโหย่ว ทั่วร่างของาุดำก็ได้ปลดปล่อยออร่าที่ดูชั่วร้ายมา นัยน์าเผยความเ็า จากั้าุดำก็ได้ขยับฝ่าเท้าที่พื้น และร่างของาุดำก็พุ่งไปทางหลู่เส่าโหย่วราวกับาฟ้า
เมื่อาุดำพุ่งไล่หลู่เส่าโหย่วมา มันก็ได้ใช้ท่าประทับใมือ ัใั้พลังลมปราณที่เยือกเย็นก็แผ่ะจายไปบนอากาศ่ารวดเร็ว าๆ ได้ปกคลุมพื้นที่โดยรอบ เหมือนกับสภาพอากาศที่มีหมอกหนาและมีความหนาวเย็นที่เสียดแทงไปถึงะดูก มันได้บดบังวิสัยทัศน์ของหลู่เส่าโหย่ว่าสมบูรณ์
ใบหน้าของหลู่เส่าโหย่วได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อวิสัยทัศน์ของเขาถูกบดบังด้วยหมอกที่หนาวเย็น หลู่เส่าโหย่วก็เกรงว่าคราวนี้ัเขาจะเจอปัญหาใหญ่จริงๆ ดูจากความแข็งแกร่งที่เขามี เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของาุดำั้แม้แต่น้อย แม้แต่โอกาสจะหนีก็ยังไม่มี
ภายใต้หมอกที่หนาวเย็น หลู่เส่าโหย่วก็รู้สึกว่าัเได้สูญเสียทิศทางไปเสียแ้ เขารู้สึกอยู่ใใจว่าท่าไม่ดีแ้ ความเร็วของเขาใตอนนี้ก็ถูกจำกัด ไม่สามารถ้าไปข้างหน้าได้
“ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินไป” หลู่เส่าโหย่วรู้สึกตกใจ เขาสัมผัสถึงความายได้อยู่เต็มหัวใจ
“เ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่น้ำนม ให้ข้ามาจัดาเ้านี่ถือว่าเป็นดาบฆ่าวัวเชือดไก่แท้ๆ แต่ไม่เป็นไร เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาใอนาคต” ชุดดำได้ปาฏึ้ที่ด้านหน้าของหลู่เส่าโหย่ว ความหนาวเย็นตรงหน้าและพลังที่ไม่เห็นได้กดทับลงบนัของเขา พลังลมปราณใร่างของหลู่เส่าโหย่วก็ราวกับว่ามันแข็งัอยู่ ไม่สามารถรวบรวมได้เลย
สีหน้าของหลู่เส่าโหย่วได้เปลี่ยนเป็นมืดมน นี่เป็นความกดดันของระดับพลัง ระดับพลังของเขาแตกต่างจากศัตรูมากเกินไป ไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย
“ายซะเถอะ” ชุดดำกล่าวเยาะเย้ย ท่าประทับใมือได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย จากั้ก็ปล่อยฝ่ามือมา ัใั้อากาศรอบัก็แข็งัใทันที พลังลมปราณที่เยือกเย็นได้พุ่งไปทางหลู่เส่าโหย่ว
“ฟ่อ...” ใตอนนี้เ ภายใต้หมอกสีขาวที่หนาทึบั้ก็ได้มีแสงสีเหลืองอ่อนพุ่งจู่โจมไป เป็นเสี่ยวที่อยู่ใหุบเขาด้านหลังมาหลายวันนั่นเ
บนร่างาที่เล็กจิ๋วของเสี่ยวใเวลานี้ได้ส่องแสงที่สว่างไสว หลังจากั้ บนหัวเล็กๆ ของมันก็มีเปลวเพลิงที่กำลังรวมักันและปล่อยไปทันที อากาศที่หนาวเย็นโดยรอบก็ได้สลายหายไป
“หืม...” เมื่ออยู่ดีๆ ีูัเล็กปาฏัึ้ าุดำก็รู้สึกประหาใจ แต่จากั้เขาก็กล่าวเยาะเย้ยและปล่อยฝ่ามือไป “สัตว์อสูรัน้อย ายด้วยกันซะเถอะ”!
พลังลมปราณที่หนาวเย็นได้รวมักันีครั้ง มันปกคลุมพื้นที่โดยรอบ่ารวดเร็ว าุดำสะบัดฝ่ามือไปทางเสี่ยว่าโหดเหี้ยม
“ฟ่อ...” เสี่ยวแลบลิ้นมาและอ้าปากเล็กๆ ของมัน ร่างาของเสี่ยวดูเหมือนาฟ้าสีเหลืองที่สว่างไสว มันหลบาโจมตีของาุดำด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ จากั้ก็อ้าปากแ้กัดไปที่คอของาุดำใทันที
“สัตว์อสูรอะไรกัน” าุดำรู้สึกประหาใจ าาของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมึ้มา จากั้ก็ถอยหลังกลับใทันที ฝ่ามือของาุดำได้เปลี่ยนเป็นกรงเล็บที่หนาวเย็นและพุ่งไปทางเสี่ยว ความเร็วั้รวดเร็ว่ามาก
“ปัง!” ร่างาี่เ็ๆ ของเสี่ยวถูกตบจนปลิวไปะแทกเข้ากับพื้นที่อยู่ห่างไปหลายสิบเมตร
“เสี่ยว” หลู่เส่าโหย่วรู้สึกตกใจ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเป็น่าไรบ้าง ใตอนนี้าุดำก็ได้พุ่งเข้ามาีครั้งพร้อมฝ่ามือที่เยือกเย็น “เ้าหนู ไปายซะ!”
“เกราะวิญญาณฟ้าา” หลู่เส่าโหย่วได้เรียกเกราะวิญญาณฟ้าามา่าเร่งรีบ เมื่อถึงุนี้ เขาก็ทำได้แค่สู้เ่าั้ ถึงแม้จะรู้อยู่แ้ว่าัเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน
เสียงของอากาศที่ฉีกขาดได้ดังึ้มาีครั้ง แต่ไม่รู้ว่าเสี่ยวกลับมาีครั้งตั้งแต่ตอนไหน เสี่ยวได้มาอยู่ที่ด้านหลังของาุดำ หัวเล็กของมันแสดงท่าทีดุร้าย บนร่างสีเหลืองอ่อนของเสี่ยวมีเปลวเพลิงสีทองที่กำลังลุกไหม้อยู่
“นี่ใสัตว์อสูรอะไรกัน” าุดำรู้สึกประหาใจ่าสมบูรณ์ าลงมือของเขาเมื่อครู่ แม้แต่ที่มีพลังบ่มเพาะระดับปรมาจารย์ก็ยังยากที่จะรอด แต่สัตว์อสูรัน้อยนี่กลับไม่าย แ้ยังมีาเปลี่ยนแปลงที่ประหาเช่นนี้ ช่างแปลกประหานัก
าุดำได้ถอยกลับไปีครั้ง เขายอมแพ้ที่จะโจมตีหลู่เส่าโหย่วและกลับไปป้องกันัเจากาโจมตีของงูประหาัเล็กนี้ ท่าประทับใมือของเขาได้เปลี่ยนไป จากั้ก็ปล่อยกรงเล็บไปทางงูสีเหลืองัเล็กีครั้ง
“ฟ่อฟ่อ...”
ทว่าเมื่อกรงเก็บั้ตกลงไปที่เสี่ยว มันกลับถูกเปลวเพลิงบนร่างของงูน้อยแผดเผาจนเหลือเพียงความว่างเป่า หลังจากั้เสี่ยวก็ขยับร่างาเล็กน้อยและพุ่งไปทางาุดำทันที
“หมัด้ำแข็ง” าุรู้สึกตกใจ ท่าประทับใมือของเขาเปลี่ยนไปีครั้ง จากั้หมัดขวาขนาดไม่กี่เมตรก็พุ่งจากพลังลมปราณที่เยือกเย็นบนร่างของาุดำ และตกลงบนร่างของเสี่ยว่าแรง
“ปัง!”
ร่างของเสี่ยวปลิวไปและตกลงบนพื้นที่อยู่ไกลๆ ่าแรงีครั้ง
“เ้าหนูนี่ยังไม่าย ต้องฆ่ามัน” สีหน้าของาุดำมืดลง ท่าประทับใมือได้เปลี่ยนไป พลังลมปราณที่หนาวเย็นด้านหน้าได้กลายเป็น้ำแข็งึ่อันและพุ่งไป มันได้ทะลวงอากาศและมาถึงด้านหน้าของหลู่เส่าโหย่วใทันที
ความเร็วของมันั้รวดเร็ว่ามาก เพียงพริบาก็มาปาฏที่ด้านหน้าของหลู่เส่าโหย่วแ้ พลังลมปราณที่หนาวเย็นและกดดันได้พุ่งเข้ามา ัใั้ หลู่เส่าโหย่วก็รู้สึกว่าพลังลมปราณใร่างได้แข็งัพร้อมกับอุณหภูมิที่ลดลง่ารวดเร็ว พื้นที่โดยรอบก็ราวกับถูกแช่แข็ง ทำให้เขาไม่สามารถหลบได้่าแน่นอน
“หนูที่ไหนมันเข้ามาอวดดีใะูหลู่ของข้า” ใ่เวลาแห่งความเป็นความายนี้เ ก็มีเสียงตะโกนดังึ้มา หลังจากั้ก็มีร่างสีขาวปาฏึ้ใอากาศ ร่างสีขาวที่ปาฏึ้ได้สะบัดนิ้วเบาๆ จู่ๆ ใมือก็ได้มีเปลวเพลิงึ้มา จากั้เปลวเพลิงก็ถูกรวบรวมเป็นม่านเพลิงและพุ่งไป ัใั้กรวย้ำแข็งก็ถูกห่อและละลายหายไปใทันที
“นี่...” หลู่เส่าโหย่วเตรียมใจไว้แ้ว่าหากเขาไม่ายก็คงจะบาดเจ็บสาหัส เมื่อไปยังผู้ที่มาใหม่ ผู้นี้สวมใส่ชุดคลุมสีขาว คิ้วตรงยาวเหมือนดาบ และมีออร่าที่ดูองอาจกล้าหาญ แต่กลับมีความรู้สึกหดหู่บนสีหน้าของเขา เมื่อเห็นบุคคลตรงหน้า หัวใจของหลู่เส่าโหย่วก็รู้สึกจมลง ามความทรงจำของเขา ผู้นี้คือบิดาของหลู่เส่าโหย่วบนโลกใบนี้ เป็นหัวหน้าะูปัจจุบันของะูหลู่ บุตรที่สามใะู นามว่าหลู่จง
ใ่เวลาที่กำลังตกตะลึง ัใั้ เสี่ยวก็ได้ปาฏัึ้ใมือของหลู่เส่าโหย่วและถูไถร่างาของหลู่เส่าโหย่ว่าสนิทสนม
“เสี่ยว เ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่” หลู่เส่าโหย่วได้ตรวจสอบร่างของเสี่ยว่าละเอียด เมื่อครู่เสี่ยวโดนาุดำโจมตีจนปลิวไปถึงสองครั้ง แต่เสี่ยวใตอนนี้กลับไม่มีบาดแผลใดๆ ร่างาก็ดูใหญ่ึ้จากเมื่อเจ็ดวันก่อนเล็กน้อย
“หลู่จง” าุดำไปที่หลู่จงและใแววาก็มืดลงทันที
“ทำัลับๆ ่ๆ ท่านนี่ไม่มีความกล้ายิ่งนัก!” หลู่จงไปที่ชุดดำและกล่าวมาพ
“เะ ะูหลู่ัดี” ชุดดำกล่าว่าเ็า
“ใเมื่อท่านไม่เต็มใจที่จะแสดงใบหน้าที่แท้จริง เช่นั้ข้าก็คงต้องลงมือด้วยัเ!” หลู่จงกล่าวมา ร่างั้ได้กลายเป็นเงาสีขาวและพุ่งไปใทันที ความรวดเร็วของหลู่จงั้เร็ว่ากับาฟ้า
“เรื่องั้ก็ต้องดูว่าเ้ามีความสามารถพอหรือไม่” าุดำกล่าว และจากั้ก็ถอยร่างกลับทันที พลังลมปราณที่หนาวเย็นทั่วร่างได้สั่นไหวไม่หยุด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??