เรื่อง ฤทธาสยบฟ้า ใต้หล้าเหนือพันธนาการ
อาณาจักรดาวศักดิ์สิทธิ์
เมืองิเหยียน!.
นี่คือหัวเมืองอันเจริญรุ่งเรือง ยามทิวารถสัญจรามาย ผู้ต่างหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ยามราตรีเีงประโคมดนตรีดังเพลิดเพลิน โคมแดงสุราเขียวพร้อมพั ผนวกกับเมืองิเหยียนตั้งอยู่ใ้กับนครหล จึงทำให้เมืองี้มั่งคั่งจนถึงขีดสุด
เมื่อแรกวสันต์มาเยือน ฤดูที่สรรพสิ่งควรฟื้นคืนสภาพ
แต่เมืองิเหยียนับ้รับมือกับหิมะห่าใหญ่ครั้งสุดท้าย่เข้าวสันตฤดู
หิมะโปรยปรายเต็มท้องฟ้าดูราวกับขนห่านขาวสะอาดสะอ้าน ร่หล่นลงทั่วทุกมุมของเมืองิเหยียน ฉาบไล้ไปด้วยสีเงินย ขาวผุดผาดละลานา ลมหนาวพัดพาดุจผี้าคำราม ลมหนาวเยียบเย็นเสมือนดาบกรีดตัดหน้าให้รวดร้าว
รัตติกาลที่สายลมและหิมะกอปร ถนนขนาดใหญ่ับโล่งและเงียบสนิทผิดปกติ
แต่ยามี้เอง ที่่าสะบักสะบอมกำลังเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าอยู่บนพื้น
่านั้นคว่ำลงกับพื้นทั้งั ใช้ข้อต่อแขนขาตะเกียกตะกายให้ัเองขยับได้
ท่ามางชั้นหิมะหนา ปาฏเป็นลากยาวๆ เื้หลังที่เขาลากผ่านคือ หิมะเย็นขาวพิสุทธิ์ที่อาบด้วยเลือดสดสีแดงฉานเกิดเป็นสีสันทิ่มตำา
เขาคือบุรุษหนุ่มผู้หล่อเหลาเอาา อายุราวสิบห้าสิบเห็นจะได้
เครื่องหน้าหล่อเหลาองอาจ โครงหน้าแข็งแกร่ง ดาคู่ดำสนิทดั่งหมึกอบอวลไปด้วยเพลิงแค้น และความเียดชังไร้ิ้สุด โทสะจากขั้ววิญญาณ เคียดแค้นถึงกระดูกดำ`
ใบหน้าของเด็กหนุ่มขาวซีดราวกับกระดาษ ฟันกัดริมฝีปากอย่างแ เลือดไหลบมุมปากไม่หยุดยั้ง หยาดโลหิตยังไม่ทันตงบนพื้นหิมะก็เยือกแข็งเป็น้ำแข็งสีแดงไปเีแ้``
กระดูกและเส้นปราณในกายของเขาและเอียดไปเกินึ่ กระทั่งเอ็นข้อมือข้อเท้ายังูตัดสะบั้น
้เคียดแค้นถึงเพียงไหน?
ถึงทำ้าผู้ึ่ได้ถึงั้ี้?
“พีู่่เิ...”
ทันใดนั้น เีงใสอันร้อนรนและตะลึงลานก็แทรกมาามลมหนาว
ั่พริบา ่าบางงดงามก็โผเข้ามาล้มลงตรงหน้าเด็กหนุ่ม นางเป็นดรุณีวัยสิบี่สิบห้า ริมฝีปากแดงฟันขาว ผิวพรรณดูราวกับหิมะ ดาคู่โตเอ่อด้วย้ำามอง่าบุรุษตกอับเื้หน้า
“พีู่่เิ ทำไมพี่ถึงายเป็นเช่นี้? หลิ่วเซียวไอ้เ้าระยำั่ช้า ข้าเย่เหยาจะไม่มีวันปล่อยให้มันลอยนวล...”
เห็นท่าทางร้อนรนและโกรธเกรี้ยวของนางแ้ เด็กหนุ่มกระตุกมุมปากสองครั้ง ดามีแววซับซ้อนาส่วน
บุรุษหนุ่มมีนามว่าู่เิ เป็นึ่ในี่ยอดอัจฉริยะแ่ ‘สำนักเส้าจง’
เส้าจงเป็น ‘สำนักเีของหนุ่มา’ ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองิเหยียน สำนักเีของหนุ่มาที่ว่าี้ คือสถานที่ซึ่งเ่าผู้เยาว์วัยอายุไม่ถึงยี่สิบจะได้รับาอบรมสั่งสอน และจุดประกายวิชายุทธให้โดยเฉพาะ
เมื่อถึงวัยอันควรแ้ เ่าศิษย์สำนักหนุ่มาจะได้เข้าร่วมาทดสอบเพื่อออกจากสำนัก และก้าวเข้าสู่สำนักยุทธั้สูง เหยียบย่างวิถีทางวรยุทธอย่างแท้จริง
อีกเพียงสามเดือน ู่เิจะได้เข้าร่วมาทดสอบเข้าสำนักยุทธั้สูงแ้
ว่ากันว่าสำนักที่มาเปิดรับศิษย์ที่เมืองิเหยียนปีี้คือ ‘สำนักยุทธวายุจักรพรรดิ’ ึ่ในห้าสำนักั้สูงอันยิ่งใหญ่ และเรืองนามของนครหล ู่เิผู้เคยเป็นึ่ในยอดอัจฉริยะเส้าจง หากคิดจะเข้าสำนักยุทธวายุจักรพรรดิ ย่อมมิใช่เื่ยากแม้สักนิด
แต่ไม่คิดเลย ไม่นึกไม่ฝันว่าหายนะจะ้ำกรายู่เิโดยไร้ลางเหตุ
...
ยามสายัณห์ของวันี้ ู่เิเตรียมจะับไปพักผ่อนหลังเีวิชาฝึกตนจบเรียบร้อยามปกติ
แต่คราวี้เขาับได้รับจดหมายฉบับึ่ เนื้อหาในจดหมาย่าวว่า้าให้ไปพบที่ ‘ศาลาคว้าต้นเฟิง*’ เห็นเป็นลายมือคุ้นา ู่เิจึงไม่คิดอะไราแ้ออกเดินทางไปามนัด
(*เมเปิ้ล)
ทว่าพอไปถึงศาลาคว้าต้นเฟิงับไม่ได้เจอในจดหมาย แต่เป็นดรุณีหน้าาอ่อนหวานเปราะบางอีกนางึ่แทน
ไม่ทันใหู้่เิได้ซักถามต้นสายปลายเหตุ ดรุณีนางนั้นก็ฉีกเสื้อฉีกกระโปรงัเองจนขาดวิ่น เข้าาอดู่เิแ้ตะโกนร้องขอความ่เื
ู่เิตั้งัไม่ทัน จึงยังไม่ทันได้โต้เถียง
ุ่มึ่ปาฏัึ้ หัวหน้าุ่มนั้นมิใช่ใครอื่น แต่เป็นผู้นำี่ยอดอัจฉริยะแ่สำนักเส้าจง นายน้อยตระกูลหลิ่ว หลิ่วเซียว
เมื่อเห็นยิ้มได้ใยั่วเย้าของหลิ่วเซียวกอปรกับเด็กาอ่อนแอที่ร้องไห้้ำาเป็นสายธาร รวมทั้งแววาโกรธเกรี้ยวทุกคู่รอบด้านแ้...ู่เิก็รู้ัว่าตนติดกับ
วิธีต่ำช้าแสนง่ายดาย แต่มี ‘หลักฐานและพยาน’ พร้อม ต่อใหู้่เิกระโจนลงแม่้ำหเหอก็ล้างความผิดไม่ได้
ต่อจากนั้นคือาจู่โจม และรุมกระทืบอันโหด้าทารุณ
หัวเรือใหญ่ของี่อัจฉริยะอย่างหลิ่วเซียวลงไม้ลงมือกับู่เิผู้ไม่ปริปากพูดสักคำ
หลิ่วเซียวบำเพ็ญอยู่ระดับเปิดชีพจรั้เ็ แตู่่เิเพิ่งั้ ผนวกกับเ้าัครองขีดจำกัดสายเลือด ‘กายยุทธพลังราชสีห์’ ยังไม่นับทีู่่เิติดกับจึงทำให้จิตใปั่นป่วนรวนเร ไม่เพียงพ่ายแพ้ให้หลิ่วเซียวอย่างรวดเร็วเ่านั้น แต่ยังูทำลายชีพจรยุทธเก้าสายใน่ากายจนและเอียด มิหนำซ้ำยังูตัดเอ็นข้อมือและข้อเท้าอีกด้วย
...
สำหรับอัจฉริยะผู้แ้ว้าฮึกเหิมแ้ นั่นคือาโจมตีชนิดทำลายล้างอย่างไร้มนุษยธรรม
หลังเสร็จกิจ หลิ่วเซียวก็นามกระเดื่องเลื่องลือ ได้รับาสรรเสริญเยินยอจากทั้งเมืองิเหยียน
แตู่่เินั้นเ่า ับูขับออกจากสำนักเส้าจง และ้แบกรับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสเียิ่งกว่าาย
...
“พีู่่เิ วางใเถิดนะ ข้าจะัษา่าให้หายเอง ตระกูลเย่พวกเรามียาวิญญาณวิเศษามาย...” เย่เหยา้ำาคลอเบ้า นางพยายามพยุงัู่เิึ้มา
แตู่่เิทีู่ตัดเอ็นแขนขาไปแ้ไม่อาจลุกึ้มาได้เลย
เย่เหยาร้อนใจนร้องไห้ นางตะลีตะลานตะโกนไปทางึ่ “่าพี่! พีู่่เิอยู่นี่ พวก่ารีบเข้ามา่เร็วเข้า!”
สวบสาบ…
เีงฝีเท้าเหยียบย่ำลงบนกองหิมะดังมาไม่ใ้ไม่ไ เห็นเป็นดรุณีอ่อนเยาว์สะสวยนางึ่เดินมาทางี้ นางสวมอาภรณ์ขนพังพอนัใหญ่สีขาว ผมดำยาว เครื่องหน้าวิจิตรบรรจง บุคลิักษณะเฉกเช่นชนชั้นสูงเด่นชัด
เื้หลังนางยังมีองคัษ์รังสีแ้าอีกี่ห้าามมาด้วย
“่าพี่ รีบ่พีู่่เิเร็วเข้า...” เย่เหยาดาทอประกาย
เด็กาบุคลิกสูงส่งถอนหายใแผ่วเบา จากนั้นจึงหยิบขวดขนาดเล็กวิจิตรออกมาใบึ่ “เี่ยวเหยา ให้เขาดื่ม พอจะบรรเทาความเจ็บได้”!
“ได้...ได้...”
เย่เหยารีบรับขวดเล็กนั้นมา เทยาเม็ดมสี้ำาลาเม็ดออกมาแ้ยื่นไปที่ปากู่เิ “พีู่่เิ รีบกินเข้าสิ”
เพียงแต่ว่า ู่เิับไม่สนใอีกฝ่ายเลย แววาลึ้ำคู่นั้นเพียงสบาดรุณีสูงส่งผู้นั้นอย่างเยียบเย็นไม่ปิดบัง
เย่เหยาตกใในท่าทีของู่เิา เ่าที่นางจำได้ ู่เิไม่เคยเผยแววาเช่นี้ให้พี่านางเห็นเลย
เด็กาสูงส่งมองตรงข้ามไม่รู้ร้อนรู้หนาว เอื้อนเ่อย่างเรียบนิ่ง “ู่เิ ข้ารู้ดีว่าเ้ากำลังเลอะเลือน จากี้หวังว่าเ้าจะเปลี่ยนแปลงัเองเีใหม่ เป็นธรรมดาไปซื่อๆ เี”
เพียงถ้อยคำนั้นูเ่ออกมา เย่เหยาก็มองนางอย่างไม่อยากเชื่อสายา “พี่ ่าพูดเช่นี้ออกมาได้อย่างไร? ่ารู้ดีว่าพีู่่เิเป็นเช่นไร เขาไม่มีทางทำเื่พรรค์นั้นแน่ ที่เขาชอบก็มีพี่เดียวเ่านั้นนะ!”
‘พี่คือที่เขาชอบมาตลอดนะ!’
เด็กาสูงส่งยังมีสีหน้าเย็นชาเช่นเดิม “เื่พวกี้มันไม่สำคัญอีกแ้”
“เหอะๆ ” ู่ๆ ู่เิก็หัวเราะออกมา ทว่าเป็นเีงหัวเราะเย็นอย่างไม่เห็นหัว มุมปากกระตุกเล็กน้อย ้ำเีงเย็นเยียบดุจมีดดาบ “ุหนูใหญ่เย่โยว เื่ใส่้าข้า คงเป็นผลงาน่าด้วยกระมัง!”
‘อะไรนะ?’
“จะเป็นไปได้อย่างไร?” เย่เหยาอดโพล่งออกมาไม่ได้ “พีู่่เิ ่าจะใส่ความพี่ไม่ได้นะ พี่้ไม่มีวันทำ้า่าแน่...”
แววาู่เิยังเย็นยะเยียบ เฉียบคมดุจหนาม้ำแข็งใต้หลังคา
“ุหนูใหญ่เย่โยว จดหมายที่นัดข้าไปพบที่ศาลาคว้าต้นเฟิงนั่น... ่าเป็นผู้เขียน”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! พีู่่เิ ่า้มองผิดไปแน่ ้มีปลอมลายมือพี่เขียนจดหมายฉบับนั้น...”
เย่เหยาร้อนใจน้ำาร่เผาะ
ในสำนักเส้าจงแ่ี้ ที่นางพึ่งพาที่สุดคือพี่า ที่นางเคารพที่สุดคือู่เิ ในใของู่เินั้น นางมองู่เิเป็นพี่เขยใาคตของตนเรียบร้อยแ้
แต่สถานาณ์เื้หน้าับทำให้นางหวาดัวจับใ
สองาของู่เิแดงก่ำึ้มา นั่นคือโทสะ คือโทสะอย่างแน่ แววาเย็นเฉียบคู่นั้นจดจ้องดหน้าสะสวยของเย่โยวไม่วางา
“อื่นปลอมแปลงจดหมายข้ายังพอเชื่อได้ แต่ตอนที่พวกหลิ่วเซียวมันลอบทำ้าข้า เย่โยวเ้าก็อยู่ที่ศาลาคว้าต้นเฟิงนั่นด้วย... เ้าจะอำพรางกายเช่นไรก็ได้ แต่ถุงหอมิ่นดอกบัวที่เ้าพกติดัมันขายเ้า เ้าซ่อนัมองดูข้าูหลิ่วเซียวทำลายเส้นชีพจรต่อหน้าต่อา เ้ายัง้าพูดว่าเื่ี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเ้าอีกหรือ?”
ู่เิแทบคำรามออกมาเยี่ยงสัตว์ป่า
เย่เหยาข้างกายตะลึงงัน คุกเข่าล้มลงบนพื้นหิมะเย็นเฉียบอย่างิ้เรี่ยวแ
ดาของเย่โยวปาฏแววอารมณ์เล็กน้อย ทว่าก็ับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
แววาที่นางมองู่เิฉายแววเวทนาึ้มาาส่วน าเาี้ เหมือนราชนิกุลผู้สูงล้ำมองขอทานข้างถนนอย่างไ่างนั้น
และแววานั้นก็ได้กรีดลึกเข้าไปในหัวใู่เิดั่งคมมีดเีดแทง
เขาหวังเืเกินว่าจะได้ยินเย่โยวโต้เถียงอะไรับมาบ้าง เขาหวังเืเกินว่าเย่โยวจะแก้ัให้นางเอง แก้ัว่ามันเป็นเพียงแผน้าของหลิ่วเซียว นางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเื่ี้ ู่เิแค่เข้าใผิดไปเอง
แต่ว่า... เย่โยวมิได้ทำเช่นนั้น
นางไม่อาจอธิบายอะไรได้ ก็เพราะไม่จำเป็น้ทำเช่นนั้น นางเป็นุหนูใหญ่ตระกูลเย่ ทั้งยังเป็นึ่ในี่ยอดอัจฉริยะสำนักเส้าจง เย่โยวมองู่เิเวลาี้ไม่ต่างจากขอทานในสายาราชนิกุลชนชั้นสูง
ทั้งสองแตกต่างกันปานี้แ้ ยังมีอะไรจะ้อธิบายอีกเ่า?
“เห็นแก่มิตรภาพที่เราได้รู้จักกันา่อน ข้าจะส่งไปรายงานจวนแม่ทัพให้มารับเ้า...”
เีงแสนเย็นชาของเย่โยวเผยความทะนงเต็มที่
ู่เิกัดฟันกรอด ืน้ำลายเปล่งคำๆ ึ่ออกมาอย่างเยียบเย็น “ไสหัวไป!”
“พึ่งัเองเอาก็แ้กัน!”
เย่โยวขมวดคิ้ามเล็กน้อย ไม่เหลียวมองู่เิอีก หันหลังเดินจากไปทันที
เย่เหยาข้างกันร้องตะโกนอย่างลนลาน “ไม่! ่าพี่ ่าจะทิ้งพีู่่เิไว้ที่นี่ไม่ได้ เขาจะายได้นะ...”
“ุหนูเย่เหยา ข้าจะรายงานจวนแม่ทัพให้มารับเขาแน่ ่าไม่้กังวล”
ไม่รอให้เย่เหยาว่าจบ องคัษ์สองก็บังคับพาันางไปด้วย
่จะไป ึ่ในองคัษ์ก็มองู่เิมาด้วยแววาดููและขยะแขยง “ฮึ เ้ายังคิดว่าเ้าเป็นึ่ในี่อัจฉริยะสำนักเส้าจงอยู่อีกหรือไร? สวะข้างถนนเอ๊ย ยังมีหน้ามาหมิ่นุหนูข้า ถุย!”
องคัษ์ถ่ม้ำลายลงบนพื้นแ้จึงหันหลังเดินจากไปไม่ยี่หระ
พวกเย่โยวหายลับไปในม่านรัตติกาล แว่วเีงร้องไห้ของเย่เหยาดังอยู่ายๆ
แววาู่เิแทบแปรเปลี่ยนเป็นคมมีด
...
ใ้ประตูใหญ่บ้านเย่
เย่โยวชะลอฝีเท้าลงกะทันหัน ให้องคัษ์ทั้งาพาเย่เหยาเข้าไป่
ฟิ้ว!
ยามเืัเดียว ่าหนุ่มแน่นก็ปาฏกายอยู่ไม่ไออกไป
“ฮึๆ ยินดีกับุหนูใหญ่เย่โยวด้วยที่สลัดเ้าสวะนั่นทิ้งได้”
เีงหัวเราะเหลาะแหละนั้นดลให้เย่โยวขมวดคิ้วไม่อาจห้าม “หลิ่วเซียว เ้ามาเพื่อพูดเื่ไร้สาระพวกี้หรือ?”
บุรุษหนุ่มผู้นั้นหาใช่ใครอื่น หากแต่เป็นหัวหน้าอัจฉริยะเส้าจง หลิ่วเซียว ู้ี่ากายสูงใหญ่ ฮึกเหิมแ้วแ้า หว่างคิ้วอันเรืองยุทธเผยความบ้าคลั่งและทระนงเด่นชัด
“ฮึๆ ุหนูใหญ่เย่โยว ข้าจัดาู่เิให้เ้าแ้ จะให้รางวัลกันสักหน่อยมิได้หรือ?”
“ข้าไม่ได้ให้เ้าทำลายวรยุทธเขา” เย่โยวเ่เยียบเย็น
“แต่เ้าก็ไม่ได้ขัดขวางนี่ หมายความว่าเ้าไม่ได้ต่อต้านที่ข้าทำเช่นนั้น” หลิ่วเซียวยิ้มเยาะสนุกสนาน
เย่โยวแววาเยียบเย็นเล็กน้อย ไม่สนใอีกฝ่าย หันหลังจะเดินจากไป
ทันใดนั้นหลิ่วเซียวก็ว่าต่อ “ข้ามาเพื่อเ้าว่า พิธีทดสอบ ‘สำนักยุทธวายุจักรพรรดิ’ อีกสามเดือนให้หลังจะจัดึ้ที่งานเลี้ยงวันเกิดุหนูใหญ่เย่โยวอย่างเ้า เ้าพอใหรือไม่?”
เย่โยวหยุดฝีเท้าลงเล็กน้อย สีหน้าผ่อนคลายลงไม่น้อย จากนั้นจึงับเข้าบ้านตนไป
“ฮึๆ...” หลิ่วเซียวหัวเราะชอบใ าาเคลื่อนไหววูบึ่ ่จะหายลับไปในรัตติกาล
...
หิมะตกหนักึ้ทุกที ลมหนาวเย็นยะเยือกถึงกระดูก
ยังคงเป็นถนนสายเดิม และหนุ่มเดิม
เพียงแต่ร่องเื้หลังเขา่หน้าี้ไดู้หิมะเย็นหนาเตอะบทับไปเรียบร้อยแ้
ู่เิขยับัช้าลงทุกั่ะ อุณหภูมิ่ากายต่ำลงเรื่อยๆ ดหน้าหล่อเหลาเอาานั้นเริ่มเขียว แขนขาและ่ากายที่เจ็บปวดหาใดเปรียบเริ่มชาไร้ซึ่งความรู้สึก
ั่ะนั้น ่าสูงใหญ่ก็ก้าวย่างมาเื้หน้าู่เิ
ู่เิเงยหน้าึ้ ภาพสะท้อนในดาคือใบหน้าชายวัยางแสนอ่อนโยนผู้ึ่
เขาไม่เคยเห็นใบหน้าี้า่อน หน้าาเขาไม่ได้จัดว่าหล่อเหลา แต่ดูแ้ให้ความรู้สึกสบายาอย่างไมู่ บุคลิักษณะเยือกเย็นงามสง่าปาฏที่หว่างคิ้ว
ดาของบุรุษมองตรงไปยังเด็กหนุ่มเื้หน้าราวบ่อ้ำอันสงบนิ่ง ริมฝีปากขยับเขยื้อนเล็กน้อย เอื้อนเ่แผ่วเบา
“ชีวิตเ้า ร่อแร่เต็มที”พ
ชีวิตเ้า ร่อแร่เต็มที...
ฟังดูไร้อารมณ์อันใด เหมือนเป็นประโยคที่เ่อย่างไม่แยแส
ู่เิกระตุกมุมปากเล็กน้อยสองที แต่ับไม่สนใอีกฝ่าย ไม่ส่งเีงร้องขอความ่เื ยังคงฝืนพยุง่าตะเกียกตะกายต่อไป
ู่เิที่อ่อนเปลี้ยเพลียแรู้สึกราวกับัเองหนักึ้หมื่นชั่ง
เพิ่งคลานมาได้ไม่ถึงสองเมตรดี เขาก็ล้มพับไปกับหิมะเพราะิ้เรี่ยวแ ู่เิพยายามพลิกัอย่างยาำบาก หิมะเย็นเฉียบตก้ใบหน้า
สติสัมปชัญญะเลือนรางลงทุกที ู่เิค่อยๆ ัาลง
“หลิ่วเซียว หากวันี้ข้าู่เิไม่าย วันหน้าข้าจะทำให้ตระกูลเ้า ทั้งตระกูล ้เีใ...”
.............................
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??