เรื่อง ฤทธาสยบฟ้า ใต้หล้าเหนือพันธนาการ
ห้องรับแขกเรือน้าจวนแม่ทัพ.
ชาร้อนสองถ้วยบนโต๊ะมีควันร้อนลอยกรุ่น ส่งิ่นหอมจางๆ โชยมา
“สองท่านเชิญพักผ่อนก่อนสักครู่ นายท่านกับนายน้อยเหินจะรีบมา...” ารับใช้ให้าต้อนรับอย่างอ่อนน้อมมีมารยาท
ลี่กู้ยิ้ม้ๆ พยัก้าเป็นเชิงเข้าใจ
าชราอายุอานามปะมาณห้าหกสิบปีามมาัลี่กู้ด้วย เขาเป็นบุคคลฝ่ายกิจาภายนอกสำนักยุทธวายจักรพรรดิที่รับ้าที่กำกับาทดสอบนั่นเอง
ไม่นานเท่าไร เีงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังมาานอกปะตู
ลี่กู้เลิกคิ้ว เห็นเพียงสองร่างปรากฏัที่ปากปะตูใญ่ห้องโถง
“นายท่าน!”
“นายน้อยเหิน!”
ารับใช้ั้ารีำความเคารพ
จ้านโบกมือปัด กวาดามองไปยังพวี่กู้ั้สองคน`
“เฮอะๆ เ้าตระกูล ลี่ผู้ต่ำต้อยมาเยือนกะทันหัน หวังว่าจะไม่ได้รบกวนท่าน” ไม่รอให้จ้านพูด ลี่กู้ก็ชิงปะสานมือคารวะก่อน ใบ้าเจือรอยยิ้มอ่อนน้อมถ่อมตน``
ท่าทางลี่กู้ทำให้จ้านคาดไม่ึไม่น้อย ทำความเคารพัันใด “ไม่ทราบว่าาา์ลี่กู้มาเยี่ยมเยือนึที่เพื่อชี้แนะาอันใดหรือ?”
“มิ้าชี้แนะ อันว่าด้วยความองอาจห้าวหาญเ้าตระกูลเมื่อวานทำให้ลี่กู้ผู้ต่ำต้อยเลื่อมใสเป็นที่ยิ่ง”
น้ำเีงลี่กู้ไม่มีแววเหน็บแหนมอันใด
เขามองาแววาีฝ่ายออกว่ามีความชื่นชมอยู่าส่วนจริง
จ้านส่าย้า เรียกั้สองให้นั่งลงพลางตอบับ “าเมื่อวานนั้นทำท่านั้สองขำขันแล้ว ท่านยังไม่ได้ตอบคำถามเมื่อครู่ข้าเลยกระมัง?”
ลี่กู้ยิ้ม เบนความสนใจไปที่ฉู่เหินข้างาจ้าน
“วันี้ลี่ผู้ต่ำต้อยมาเพื่อคุณาผู้สูงส่ง...”
“โอ๊ะ?”
จ้านกับฉู่เหินต่างก็ชะงักไปเล็กน้อย านั้น าชราผู้ยืนอยู่เื้ัลี่กู้ก็เดิน้าเข้ามา ส่งตราปะทับสีทองให้ีฝ่าย
“คุณาฉู่ เมื่อวานท่านรีบร้อนับไป จึงลืมนำสิ่งี้มาด้วย”
ตราปะทับสีทองวิจิตรงดงามอย่างยิ่ง อักษรคำว่า ‘วายุจักรพรรดิ’ ที่ใจางส่องแคม้า
นี่คือตราปะทับศิษย์สำนักยุทธวายุจักรพรรดิอย่างแน่แท้
“นี่คือ?” ฉู่เหินสี้าปะหลาดใจ
“เฮอะๆ เมื่อวานก็ตงกันดีแล้วนี่ ว่าอัจฉริยะแกร่งที่สุดสามคนเมืองหลินเหยียนไม่ต้องเข้าทดสอบ แต่ายเป็นศิษย์สำนักยุทธวายุจักรพรรดิเราได้โดยตรง นับปะสาอะไรกัี่คุณาฉู่ลั่นวาจาไว้กับหลิ่วเซียวก่อนแล้ว ในเมื่อท่านเอาชนะเขาได้ ตราปะทับี้ก็เป็นท่านโดยปริยาย...ยินดีที่ท่านได้เป็นส่วนึ่สำนักยุทธวายุจักรพรรดิ”
าชราเอื้อนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
เห็นทีผลงานฉู่เหินเมื่อวานคงชนะใจลี่กู้ได้แล้ว าา์หลัการับศิษย์ใหม่เช่นเขา มีภารกิจสำคัญที่สุดคือต้องรับสมัครศิษย์อัจฉริยะที่ทรงคุณค่าให้สำนักยุทธวายุจักรพรรดิให้จงได้
ฟ้าปะทานเฉกเช่นฉู่เหิน ลี่กู้ย่อมพลาดไม่ได้เป็นธรรมดา
ฉู่เหินหันับไปมองจ้านอย่างอดไม่ได้ เมื่อครู่ั้สองยังปรึกษากันว่าจะเตรียมาให้ฉู่เหินเดินทางไปนครหลเพื่อเข้าร่วมาทดสอบสำนักเรียนขั้นสูงแห่งอื่นอยู่เลย
่าไปไม่ทันไร สำนักยุทธวายุจักรพรรดิก็มาเยี่ยมเยือนยัน้าปะตูเีแล้ว
จ้านไม่พูดอะไร ส่งสายาบอกฉู่เหินให้เขาตัดสินใจด้วยัเอง
ว่ากันามจริง ด้วยตำแหน่งสำนักยุทธวายุจักรพรรดิในอาณาจักรดาวศักดิ์สิทธิ์ี้ ไหนจะลี่กู้มาเชิญเขาด้วยัเองี ความจริงใจพวกเขาก็แสดงมากพอแล้ว ฉู่เหินคิดเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่ออกจริงๆ จึงรับตราปะทับนั้นมาด้วยสองมือ ไม่ั้วางตนต่ำไม่ั้เชิดตนสูง
“ขอบพระคุณาา์ั้สอง!”
“ไม่ต้องเกรงใจ”
ลี่กู้เผยยิ้มผ่อนคลาย ความจริงก่อน้าี้เขาก็ยังกังวลว่าฉู่เหินจะปฏิเสธ ในเมื่อพรสวรรค์ระดับเขา ไม่ว่าสำนักเรียนขั้นสูงแห่งไหนก็ย่อมจะอ้าแขนยอมรับเป็นแน่ ฉู่เหินมีัเลือกมากมายอยู่ในมือ
ดีเหลือเกินที่เขาตอบตง
“นี่เป็นขวัญเล็กๆ ้ๆ ไม่ควรค่าใส่ใจ...”
ว่าพลางพลิกมือหยิบ่องสีำออกมาส่งให้ฉู่เหิน
ฉู่เหินปะสานมือ “ความปรารถนาดีาา์ลี่กู้ทำข้าซึ้งใจยิ่งนัก ผู้น้อยมิอาจรับบำเหน็จโดยไร้วีรกรรม”
“เฮอะๆ ไ่เป็ไ เป็นเพียงไม่มีราคา รับไว้ก็พอแล้ว”
ัพลัน ลี่กู้หยัดาลุกึ้ส่ง่องนั้นให้ึมือฉู่เหิน!
“ในเมื่อเป็นเช่นี้ ก็ต้องขอบพระคุณาา์ลี่กู้แล้ว”
“ไม่ต้องเกรงใจ!”
ลี่กู้สบาจ้าน ว่าพลางยิ้ม “ลี่ผู้ต้อยต่ำยังมีาอื่นต้องไปสะสาง ไ่กวนแล้ว ึ่เดือนัาี้ เ้าตระกูลโปรดจัดาให้คุณาผู้สูงส่งเดินทางไปยังนครหล นำตราปะทับไปรายงานัที่สำนักยุทธวายุจักรพรรดิโดยตรงก็เพียงพอ”
จ้านพยัก้าเคร่งขรึม “รบกวนาา์ลี่กู้แล้ว”
“เฮอะๆ เกรงใจกันแล้ว!”
กำชับกำชาง่ายๆ สองาปะโ พวี่กู้ก็อำลาาไป
รอจนั้สองาไป ฉู่เหินก็เปิด่องที่ลี่กู้ให้ตนมา พริบานั้น แสว่างพราวระยับก็ฉาบไล้่าา เห็นหินผลึกขั้นางแวววาวสุกใส ่าๆ แล้วมีั้หมดสามสิบกว่าก้อนด้วยกัน
หินผลึกขั้นางสามสิบกว่าก้อน
สำหรับฉู่เหินแล้วย่อมต้องเป็นทรัพย์สมบัติอันเลอค่าอย่างึ่แน่นอน
ในเมื่อเวลาปกติเขาได้แค่หินผลึกสองก้อนต่อเดือนเท่านั้นเอง
“สำนักยุทธวายุจักรพรรดิใจกว้างดีจริง!”
กระทั่งจ้านข้างกันยังอดถอนใจด้วยความอึ้งไม่ได้ หินผลึกขั้นางสามสิบกว่าก้อน มากพอให้ฉู่เหินบุกเบิกชีพจรยุทธีสองสายได้ มิหนำซ้ำยังเหลือแหล่ีด้วย...
เท่าี้ก็ชี้ชัดว่าลี่กู้ยอมรับและให้ความสำคัญแก่ฉู่เหินเพียงใด
ฉู่เหินดาทอปะาสุกใสาส่วน เา่า่ “ลุงจ้าน ในเมื่อ้าีิลึกเหล่าี้แล้ว เช่นนั้นหินผลึกแท้ยี่สิบก้อนที่ท่านให้ข้าเมื่อครู่ก็...”
“เ้าเก็บไว้ให้หมดเถิด” จ้านตัด “ีเดือนึ่เ้าก็ต้องเข้าเมืองหลแล้ว ึเวลานั้นเ้าต้องได้ใช้หินผลึกแน่นอน”
ฉู่เหินพยัก้า เขาไม่ได้ยืนกรานอันใด
ยังมีเวลาีึ่เดือน สำนักยุทธวายุจักรพรรดิ! ฉู่เหินกำมือ ดาแวววาวด้วยความหวัง
...
เวลา่าไปไวราวติดปีกบิน!
ปะเด็นเรื่องาทดสอบสำนักยุทธวายุจักรพรรดิเมืองหลินเหยียนค่อยๆ ซาลงไป
เหล่าศิษย์หนุ่มาที่่าาทดสอบ ่าช่เวลาแห่งความสุขสมหวังและผ่อนคลาย ต่างก็เตรียมัออกเดินทางไปรายงานัยังสำนักยุทธวายุจักรพรรดิที่นครหล แต่ผู้ที่ไม่่าทดสอบก็ออกรุด้าไปนครหลด้วยตนเอง เพื่อเข้าร่วมาทดสอบรับศิษย์สำนักยุทธขั้นสูงอื่นก่อนแล้ว
เหล่าพ่อค้าวาณิชที่ลัดเลาะสัญจรไปมาระหว่างเมืองหลินเหยียนกับนครหลย่อมนำข่าวคราวาเมืองหลมาด้วย
สำนักยุทธแต่ละแห่งปรากฏฟ้าปะทานแกร่ง้าึ้มากมาย ปะตูใญ่สำนักยุทธขั้นสูงบางแห่งแออัดไปด้วยศิษย์ที่มาเข้าร่วมาทดสอบ...ช่เวลาีุ้ปี คือช่เวลาที่คึกคักที่สุดั้อาณาจักรดาวศักดิ์สิทธิ์
...
ในสวนอันโล่งกว้าง
ตลอดเวลาที่่ามา ฉู่เหินไม่ได้เหยียบย่างออกาปะตูใญ่จวนแม่ทัพเลย
เขาฝึกฝนอย่างตั้งใจล้วนๆ
ตึงตึง!
พลังงานที่เคลื่อนไหวไม่สงบเคลื่อนัในาฉู่เหินไม่หยุด เขานั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นมใจางสนามฝึกยุทธ พลังวิญญาณสีทองสายแล้วสายเล่าแนบนอกาดุจแพรบางอ่อนจาง
ข้างเท้าเื้้าฉู่เหินคือเหินผลึกกองึ่
ที่น่าตกใจที่สุดคือตำแหน่งตันเถียนที่ท้องน้อยฉู่เหินมีวังวนปราณสีม่กับสีำ วังวนปราณสองสายไล่จับกันไปมาราวกับมัจฉาหยินหยางในไทเก๊ก
เทียบกันกับเมื่อครั้งเพิ่งเิ่ ฉู่เหินในยามี้คุ้นเคยกับาใช้พลังสายเลือดแห่งาศักดิ์สิทธิ์เนตรปีศาจกับาโาหลขั้น้แล้ว
มีพลังสายเลือดสองชนิดี้คอย่เหลือ ลักษณะาุด้านฉู่เหินึได้เพิ่มพูนความแข็งแกร่งึ้ี
ผ่าง!
ัพลัน คลื่นพลังรุนแรงถาโถมซัดสาดหนักข้อึ้
พริบาเดียว รังสีพลานุภาพแข็งแกร่งสายึ่ก็ามมา วังวนปราณสองสายที่ตันเถียนตรงท้องน้อยปะทุออกมาทันใด คลื่นปราณไร้ัตนม้วนตลบแผ่ซ่านไปทั่วุสารทิศฉู่เหิน ดุจสายลมสารทฤดูพัดใบไม้ร่ ฝุ่นดินหินทรายบนพื้นถูกพัดลอยไป
ตึง...
กระแสปราณปั่นป่วนกินระยะเวลาสิบกว่านาที ฉู่เหินค่อยๆ ลืมาึ้มา ดาใสกระจ่างทรหดวับวาวแววฮึกเหิม
“ในที่สุดก็บุกเบิกชีพจรยุทธเส้นที่แปดได้แล้ว!”
ระดับเปิดชีพจรขั้นแปด!
ด้วยความเพียรพยายามุทิวาราตรีไม่มีหยุดึได้บรรลุระดับเปิดชีพจรขั้นแปดในเวลาอันรวดเ็ ดลให้ฉู่เหินตกใจและยินดียิ่งนัก แต่สองสามวันมาี้ ฉู่เหินก็ใช้หินผลึกหมดไปหกเจ็ดก้อนเพราะเหตุี้เช่นกัน
ฟ้าว!
ั่พริบา ฉู่เหินเลิกคิ้วคู่งามึ้ ดาฉายปะาสองสาย พลังแท้แรง้าไปรวมที่มือขวาอย่างรวดเ็ ยื่นมือออกไปเป็นหัตถ์จู่โจมเื้้า
“ฝ่ามือน้ำตกทลายภูผา!”
สิ้นเีงคำรามฉู่เหิน พลังฝ่ามือซัดสาดห้อตะบึงดุจคลื่นบนผิวน้ำม้วนตลบไปเื้้า แรงฝ่ามือแกร่งกร้าวโหยหวนลงไป ดินบนพื้นถูกตัดขาดเป็นชั้นหนาทันา กิ่งไม้ใบแห้งที่ร่โรยแหลกเป็นผุยผง เีงปึ้งสุดท้ายแว่วดัง ้ไม้ใญ่้ึ่ที่ห่างไปสิบกว่าเมตรระเบิดเป็นเผง
ฝุ่นดินฟุ้งตลบ เไม้กระจัดกระจายไปทั่ว!
กระแสปราณปั่นป่วนปะดุจพายุแรง้า
เห็นทัศนียภาพเื้้าที่ตนสร้างึ้มาแล้ว ฉู่เหินก็ยกยิ้มพึงใจาส่วน
“ฝ่ามือน้ำตกทลายภูผาเป็นกระบวนยุทธ์ระดับขั้นเชื่อม ตบะระดับเปิดชีพจรขั้นแปดเช่นข้า สามารถสำแดงพลังทำลายล้างมันได้ห้าส่วนเต็มที่...”
ฉู่เหินพึมพำกับตนเอง
“แต่าศักดิ์สิทธิ์เนตรปีศาจมีปะสิทธภาพในาเพิ่มพลังกระบวนยุทธ์ หากใช้พลังเนตรปีศาจด้วย คงสำเร็จพลังทำลายล้างได้แปดส่วน”
คิดึตรงี้แล้วฉู่เหินก็อดนึกึคำพูดที่หลีอู๋ซางบอกแก่เขาเมื่อครั้งอยู่เขาเทพสาขาึ้มาไม่ได้ ีไม่นานเกินรอเขาจะบรรลุ ‘เนตรปีศาจึ่ดาว’ แล้ว ึเวลานั้นเนตรปีศาจจะมอบวิชาเนตรใหม่นาม ‘พลังวิปัสสนา’ ให้เขาพ
“พลังวิปัสสนา!”
ฉู่เหินกำหมัดแน่น ใบ้าปรากฏแววคาดหวังาส่วน จะเป็นกระบวนท่าสังหารที่แกร่ง้าเพียงใดกันหนอ?
ีไม่กี่วันก็ต้องเตรียมาเดินทางไปเมืองหลแล้ว
เมืองหลแห่งอาณาจักรดาวศักดิ์สิทธิ์คือแดนแห่งฟ้าปะทานอย่างแท้จริง ฟ้าปะทานร้อยปีมีผู้เดียวจะรวมักันอยู่ที่แห่งนั้น ึเวลานั้น เมฆลมจะโคจร ัพยัคฆ์จักหักหาญ หาใช่สิ่งที่เมืองหลินเหยียนจะเทียบเคียงได้ไม่
ฉู่เหินถอนหายใจเบาๆ เงย้ามองท้องฟ้า แววาสุกสกาวดั่งดดาวมอง่าเมฆขาวชั้นแล้วชั้นเล่า เห็นไปึ่านภาเก้าชั้นฟ้าสีน้ำเงินอันไพศาล...
………………………..
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??