เรื่อง ฤทธาสยบฟ้า ใต้หล้าเหนือพันธนาการ
“บุกเ้าไป!”.
“ทุกอย่าเผชิญ้ากับหมีพิโรธเกราะเกล็ดโดยตรงเด็ดขาด”
“คอยช่วยเหลือคุณหนูเฉินอวี้ให้ดีๆ”
...
บนเวทีแสดงยุทธอัน้าใหญ่ ิ์หนุ่มาเยาว์วัยสี่สิบ่าชีวิตกำัปิดล้อมหมีพิโรธเกราะเกล็ดสูงยี่สิบเมตรัึ่เอาไว้อยู่
้เป็นึมหาปีศาจขั้นึ่ที่พัป้องกันและพัทำลายล้าง่าตะลึงั้สอง่า แม้ว่าจะถูกบุกจู่โจม้กำัห้าสิบก็ยังคงบ้าคลั่งจนไ่อาจกล้าปะทะซึ่งๆ ้าได้
เนื้อหาการทดสอบสำนักมหาหัสดีคือการให้ิ์ทุกกลุ่มสามารถต่อกรกับหมีพิโรธเกราะเกล็ดได้ ้ั้แสดงความสามารถให้ลู่ซู่และอาจารย์คุมสอบั้าพอใจ้
แน่ว่ามาตรฐานที่พวกเขาั้าจะพอใจั้คือเ่าใด? ไ่มีผู้ใดล่วงรู้
“ไข่มุกเม็ดงามใกำืแม่ทัพใหญ่ซีไห่ สมฉายาแ้...” อาจารย์ที่ยืนใต้สังเวียนข้างสนามพยัก้าชื่นชม
“ใกลุ่มแรกมีเพียงคุณหนูเฉินอวี้เ่าั้ที่ทำลายการป้องกันหมีพิโรธเกราะเกล็ดได้”
“อาจารย์ลู่ซู่ พวกเราควรขานให้หยุดเมื่อไร?”`
“ยังเ็ไป รออีกหน่อยเถิด!” ลู่ซู่เพ่งมอง เฝ้าดูอวี๋เฉินอวี้ผู้กระฉับกระเฉงประดุจผีเสื้อบนเวทีั้่าสสนใจาส่วน “บุกโจมตีระดับนี้ไ่ได้เป็นผลอะไรต่อหมีพิโรธเกราะเกล็ดเลย”``
กรร!
หมีพิโรธเกราะเกล็ดคำราม่าหวั่นกลัวไ่หยุด เสียงคำรามโเกรี้ยวทรงพัจนแม้แต่พื้นสังเวียนยังั่ไหวเล็กน้อย
อวี๋เฉินอวี้เหยียบย่าง้ฝีเท้าอันชำนาญ่าสุขุม กระบี่ใืขาวผ่องปลดปล่อยแสงขาวสกาวตา อายกระบี่เฉียบคมบินว่อนไปจู่โจม่ามโหฬารหมีพิโรธเกราะเกล็ด เกล็ดแข็งแรงถูกจู่โจมจนแสลาย เลืสดเหม็นคาวพุ่งกระฉูด
“พวกเราบุกโจมตีาแผลมัน...” อวี๋เฉินอวี้ขยับริมฝีปากสั่งการ
“เ้าใจแ้ คุณหนูเฉินอวี้!”
ทุกรู้ใจ ต่างก็เปิดฉากโจมตีุที่เกล็ดหมีพิโรธและเอียดตามที่นางสั่ง
แสงดาบเงากระบี่ รังสีเหน็บหนาวพราวแพรว!
หมีพิโรธเกราะเกล็ดที่ไ่มีเกล็ดคอยปกป้องั้กลายเป็นเหยื่อให้ทุกทิ่มแทงอาวุธใืเ้าเลืเ้าเนื้อมัน อาศัยความได้เปรียบที่จำนวนา่ารุมจู่โจมจากทิศบูรพาบ้างประจิมบ้าง โจมตีจากด้านข้างบ้าง หมีพิโรธถูกบุก่ารุนแรงเ้าก็ล่าถอยรวดเ็
วิธีการสู้เช่นนี้มีประสิทธิภาพจริง ไ่ึึใจ หมีพิโรธเกราะเกล็ดก็มีาแผลเต็มั เลืไหลโซมา
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นั้ เหล่าิ์หนุ่มาที่ยังไ่ได้เ้าทดสอบต่างก็ตกตะลึงเป็นอันา เริ่มรู้สึ่ามหาปีศาจขั้นึ่ก็ไ่ได้่ากลัวอะไรามาย ไ่ได้รับืยากเช่นที่จินตนาการไว้
“คุณหนูเฉินอวี้ ข้าเลื่อมใสท่านเหลือเิ พวกเราชนะแน่แ้ ฮ่าๆ...” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไ่ไกลจากอวี๋เฉินอวี้หัวเราะเสียงดัง
อวี๋เฉินอวี้ขมวดคิ้วคู่งาม ตอบกลับเสียงเย็น “ดีใจนี้ยังเ็ไปนัก”
กรร!
สิ้นเสียง หมีพิโรธเกราะเกล็ดก็ลุกึ้่าเกรี้ยวกราด มันลุกึ้ยืน้สองเท้า แ่กระจายกลิ่นอายอำมหิต่าขวัญผวา
ฝูงชนโดยรอบ้าเปลี่ยนสี าแผลเมื่อครู่ไ่ได้ทำให้มันเจ็บหนักเลย
กระั้ อวี๋เฉินอวี้ก็ยกมุมปากเป็นรอยยิ้มบาง “ฮึ ข้ารอเวลานี้อยู่แ้...”
กึงๆ!
ฉับั คลื่นพัประหลาดก็แ่ออกมาจากาอวี๋เฉินอวี้ ประาแสงสีเขียวอ่อนเป็นเส้นาต่างหลั่งไหลมารวมักันที่ฝ่าืซ้ายขาวผ่อง
“เถาวัลย์วิญญาณพันธนาการ!”
อวี๋เฉินอวี้ตะโกน ยื่นืซ้ายออกไป ช่อแสงคลับคล้ายพืชเถาวัลย์สิบ่าาก็ล่องลอยออกไปัใ เพียงิตาเดียว าตาทุกคู่มอง่าพิษวง ช่อแสงเถาวัลย์สิบ่าาพันรอบแขนขา ลำคอ และลำัหมีพิโรธเกราะเกล็ด่ารวดเ็...
กร!
หมีพิโรธเกราะเกล็ดที่ถูกมัดแน่นขยับัไ่ได้ กัดฟันแหลมคมดังกรๆ ขยับกล้ามเนื้อหวังจะดิ้นให้หลุดแต่กลับถูกรัดไว้แน่นหนานัก
“นี่มัน?”
ิ์รอบด้านล้วนตะลึงไ่ต่างกัน พัระดับเปิดชีพจรขั้นแปดอวี๋เฉินอวี้สามารถมัด่ามหาปีศาจขั้นึ่ได้่าั้หรือ?
ฉู่เหินผู้ยืนอยู่แนวหัก็พิศวงใจไ่แพ้กัน เาเ่มอง ดวงตาัรู้สึกร้อนึ้มาอ่อนๆ สีสันสีม่วงเลือนรางเคลื่อนไหวที่ั์ตา
กึงๆ
ัั้ ทัศนวิสัยฉู่เหินก็เริ่มเปลี่ยนไป มิติคล้ายจะบิดเบี้ยว เนตรปีศาจจับอยู่ที่อวี๋เฉินอวี้ สภาวะการเคลื่อนไหวพัหยวนแท้ใเส้นปราณภายใานางปรากฏึ้ให้วงคิดฉู่เหิน และเขาเห็นภาพมายาโครง่าคล้ายต้นไม้ต้นึ่ใ่าอวี๋เฉินอวี้ พัเถาวัลย์ที่พัน่าหมีพิโรธเกราะเกล็ดไว้มาจากภาพมายาพฤกษชาติต้นนี้นี่เอง
“ายุทธพฤกษาโบราณหรือ?”
ฉู่เหินพึมพำกับตนเอง “ไ่ใช่ าสัประยุทธ์ต่างหาก!”
ฉู่เหินเก็บพัเนตรปีศาจกลับมาใทันที ดวงใจลอบอึ้งไป ขีดจำกัดาเลืาสัประยุทธ์รุกขชาติโบราณ พัระดับเปิดชีพจรขั้นแปด อวี๋เฉินอวี้ผู้นี้ช่างสมเป็นบุคคลฟ้าประทานที่ผู้ห้อมล้อมโดยแท้
...!
ยามที่ทุกื่ตะลึงใชั่วระยะเวลาสั้นๆ เถาวัลย์วิญญาณสิบ่าาก็กักขังหมีพิโรธเกราะเกล็ดไว้่าแน่นหนา
ดวง้าสะสวยอวี๋เฉินอวี้ซีดขาวลงไ่น้อย ใเมื่อหมีพิโรธเกราะเกล็ดเป็นึมหาปีศาจขั้นึ่ อวี๋เฉินอวี้หมดพัหยวนแท้ไปกับกระบวนท่านี้ไ่น้อยเลย
“ชิงโอกาสนี้ บุกโจมตีขนสีขาวตรง้าอกหมีพิโรธเกราะเกล็ดเสีย!” อวี๋เฉินอวี้ว่าเสียงเย็น
“รับทราบ!”
ทุกโผทะยานึ้่า้เพรียง พุ่งปรี่ราวาฟ้าฟาด เงื้ออาวุธใืบุกใส่ขนขาวเป็นกลุ่มๆ ที่ด้าน้าหมีพิโรธเกราะเกล็ด
“่านี้นี่เอง!” อาจารย์คุมสอบลู่ซู่พยัก้าชมเชยแ่วเบา
อาจารย์สำนักมหาหัสดีข้างๆ เขาาก็เอ่ยชมชอบเช่นกัน
เห็นทีอวี๋เฉินอวี้คงรู้ว่าุอ่อนหมีพิโรธเกราะเกล็ดั้อยู่ที่ขนสีขาวตรง้าอกมันตั้งแต่แรก ึได้คอยหาโอกาสโจมตีมันให้ึแก่ชีวิตมาตล
แต่เพราะเมื่อครู่หมีพิโรธเกราะเกล็ดบุกโจมตีจากแนวราบมาตล แขนขาติดกับพื้นจึงไ่มีโอกาสเลย
เมื่อมันโมโหจนหยัด่าลุกึ้มา อวี๋เฉินอวี้จึงสบโอกาสใช้เถาวัลย์พันธนาการ่ามันไว้ จำกัดการเคลื่อนไหวมัน ้เหตุนี้ ุอ่อนหมีพิโรธเกราะเกล็ดจึงถูกเปิดเผยต่อาตาทุกผู้ทุกนาม
ทุกใที่ั้ถอนใจทึ่งใสติปัญญาและพัอวี๋เฉินอวี้มิได้
“ฆ่า!”
ะเดียวกัน ิ์หนุ่มาที่เคลื่อนไหวค่อนข้างเ็สิบ่าก็บุกไปึด้าน้าหมีพิโรธเกราะเกล็ด ต่างต่างทะยานึ้ เสียดแทงอาวุธใืเ้าขนสีขาวตรง้าอกมัน
ฉึก
เสียงมีคมแทงเนื้อหนังชัดเจนอยู่ข้างหู หมีพิโรธเกราะเกล็ดตาถลน แยกเขี้ยวเคี้ยวฟัน ปากส่งเสียงคำรามโเกรี้ยวและเจ็บปวด
ศาสตราวุธแหลมคมสิบ่าเล่มแทงเ้า่าหมีพิโรธเกราะเกล็ด้กัน เลืสดสาดกระเซ็นเ้าูตา ขนสีขาวกลุ่มั้แดงฉานเป็นสีเลืใิตา
“สำเร็จแ้!”
“ฮ่าๆ สมบูรณ์แบบ” ิ์หนุ่มผู้ึ่หัวเราะร่าออกมา่าไ่ได้
แต่ใระหว่างที่ิ์กลุ่มแรกหลงดีใจคิดไปเองว่าทดสอบสำเร็จแ้ั้เอง เสียงแตกละเอียดก็ดังมาจากเถาวัลย์ที่พัน่าใหญ่ยักษ์หมีพิโรธเกราะเกล็ด พัหยวนแท้ปั่นป่วนสาดกระเซ็น ุแสงสีเขียวถ่ายเทใอากาศธาตุ...
อะไรกัน?
พวกเขาตกใจจน้าถสี อวี๋เฉินอวี้ัั่ รังสีพลานุภาพอ่อนแอลงเ็ั จนถอยหัไป่าไ่อาจควบคุมัเอง
กรร!!!
ไ่ทันให้ทุกใที่ั้ได้ตอบโต้ หมีพิโรธเกราะเกล็ดที่ดิ้นหลุดออกจากพันธนาการได้ก็ลุกึ้้ความโมโห
ดวงตายักษ์วาววามดุร้ายเปล่งแสงแห่งความกระหายเลื มันยกอุ้งืใหญ่ึ้ตะปบใส่ิ์หนุ่มาั้า การจู่โจมอันทรงพัสุดจะต้านทานเหืนาลมสารทฤดูพัดใบไม้ร่วง ิ์สิบ่าชีวิต่ากระเด็นกระดอนไปไกล
ตุบๆ!
ล้มกระแทกกับพื้นติดต่อกัน กระอักเลืออกมา หยัดาลุกไ่ไหว
มันโ หมีพิโรธเกราะเกล็ดโเต็มที่แ้
ทุกใที่ั้ขมวดคิ้ว่าไ่อาจห้าม นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
“พัพวกั้ไ่าพอให้หมีพิโรธเกราะเกล็ดสูญเสียความสามารถใการเคลื่อนไหว พวกเขายังเด็กเิไป ศัตรูยังไ่ทันล้มลงก็เริ่มเหลิงกันไปเองเสียแ้”
อาจารย์คุมสอบลู่ซู่ส่าย้า ั์ตาทอแววเสียดายาส่วน
หากเมื่อครู่พวกเขาไ่ยั้งื เคลื่อนไหวติดต่อกันเป็นครั้งที่สองและจู่โจมครั้งที่สามแ้ไซร้ ้สังาหมีพิโรธเกราะเกล็ดได้่าแน่ แต่เพราะดีใจกันเ็เิไป ลดการระวังัก่อนเวลา จึงได้เสียความได้เปรียบจนหมดสิ้น
กรร!!!
หมีพิโรธเกราะเกล็ดที่โจัดเริ่มเปิดฉากโต้กลับ่าบ้าคลั่ง
ิ์หนุ่มาแ้เล่าถูกมันเหวี่ยงอุ้งืยักษ์ใส่จนกระอักเลืลอยละลิ่ว สถานการณ์พลิกผันใชั่วิตา ั้ห้าสิบใแรกล้มลงไ่เว้นช่วง กะิตาไ่กี่ทีก็เหลือแค่ไ่ึยี่สิบ
“บ้าจริง!”
เห็นสถานการณ์ควบคุมไ่ได้ อวี๋เฉินอวี้ก็กำหมัดแน่น ฟันกัดริมฝีปาก คิ้วคู่งามเต็มไป้ความร้อนรนใจ
ัั้ อวี๋เฉินอวี้หันหัไปซักเสียงเย็น “เจ้าจะยืนดูอยู่ข้างๆ ไปึเมื่อไร?”
ใต้เวทีอึ้งไปเล็กน้อย ครั้นมองตามไป ก็เห็นที่อวี๋เฉินอวี้ชี้ว่าไ่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นฉู่เหินที่ยืนดูอยู่ด้านข้างตั้งแต่ต้นจนจบนั่นเอง
“นั่นไ่ใช่เจ้าที่คิดจะกินรวบหรอกหรือ?”
“ตั้งแต่เริ่มมันก็ยืนหวั่นอยู่ตรงั้ไ่กล้าลงื”
“ฮึ พรรค์นี้เหมาะสมจะเ้าร่วมการทดสอบสำนักมหาหัสดี้หรือ”
“ไร้น้ำยายังมี้าึ้สังเวียน ่าไ่อายเสียจริง”
...
ไ่เพียงแต่ิ์ทดสอบกลุ่มแรกเ่าั้ กระทั่งอื่นใต้สนามยังไ่วายมีอคติต่อฉู่เหิน
อวี๋เฉินอวี้ถลึงตาคู่โตมองฉู่เหินเจือโทสะ โู่แ้ๆ แต่กลับ่ามองนัก
“ต่อให้เจ้าไ่มีพั ก็ไ่ควรจะยืนดูอยู่ตรงั้เฉยๆ ทุกสู้สุดใจขาดดิ้น เจ้ายังยืนเฉยได้อีกหรือ?”
ฉู่เหินเลิกคิ้วหล่อเหลาให้กับคำต่อว่าอวี๋เฉินอวี้ เขาเอื้อนเอ่ยเรียบนิ่ง “ยัง้รออีกประเดี๋ยว...”
“เจ้าว่าอะไรนะ?”
“อย่าเพิ่งพูด”
“เจ้า...” อวี๋เฉินอวี้โมโหจนควันออกหู นึกอยากแทงฉู่เหินสักสองสามแผลึ้าะทันหัน
“คุณหนูเฉินอวี้ ะั้าหั...” ัใั้เอง เสียงอุทานร้อนใจก็สะท้อนมาจากสังเวียน
‘อะไร?’
ดวง้างามอวี๋เฉินอวี้ซีดลง นางรีบหันกลับไป เห็นเพียงหมีพิโรธเกราะเกล็ดปรี่เ้ามาหานาง ่าอันมหึมาทิ้งเงาใต้แสงอาทิตย์ส่อง กลิ่นอายโหดเหี้ยมแ่ออกมาไร้ปรานี าตาตระหนกสุดขีดมองมัน หมีพิโรธเกราะเกล็ดอ้าปากอันเต็มไป้ฟันอันแหลมคมหมายพุ่งเ้ากัดอวี๋เฉินอวี้
ชั่ววินาทีั้ ทุกต่าง้าถสี เหนือจากความแตกื่แ้ ยังด่าทอฉู่เหินว่าไ่ใช่พ
หากไ่ใช่เพราะฉู่เหิน อวี๋เฉินอวี้ไ่มีทางลืมเหลียวหัแน่
ดวงตาคู่สวยอวี๋เฉินอวี้ั่ไหวไ่หยุดนิ่ง วินาทีที่ปากยักษ์หมีพิโรธเกราะเกล็ดจะกัดนางั้เอง ่าบุรุษหนุ่มผู้ทรหดก็แวบวาบมาเผยโฉมที่ข้างาอวี๋เฉินอวี้่าว่องไวประึ่มังกรจร
ิตาต่อมา อวี๋เฉินอวี้รู้สึกึฝ่าืที่พยุงไหล่นางไว้ ะเดียวกันกระบี่ใืขวาก็ถูกือีกข้างฉกฉวยเอาไป
“ฮึ นี่ต่างหากุอ่อนที่แท้จริงแก...”
เสียงหัวเราะผะแ่วดังแว่วมา สิ้นเสียง ’ฟิ้‘ กระบี่คมกริบฉีกกระชากอากาศธาตุโบยบินจากืฉู่เหิน แทงเ้าไปใปากหมีพิโรธเกราะเกล็ด่าเต็มเปา
………………………..
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??