เรื่อง ฤทธาสยบฟ้า ใต้หล้าเหนือพันธนาการ
“ฆ่า”.
คืนเดือนมืด วันแห่งการสังา!
ืสังาชุดดำโหดเหี้ยมิกว่าคนเหืนฝูงหมาใหิวโหยโผตะปบเหยื่อ ะเิจิตสังาแกล้าพุ่งเข้าหาฉู่เหิน
ดวงาลึกล้ำฉู่เหินเรืองรองด้วยแสงอันเฉียบขาด พลังสายเลือดกายโกลาหลถูกปลดป่ออกมา กระบี่คมกล้าใืกลืนกินเพลิงทมิฬอันปะหลาดและเข้มข้นใิาเดียว
“ไปายซะเถอะ! ไอ้ระยำ”
ืสังาคนึ่บุกมาึด้าน้าฉู่เหิน ดาบยาวสว่างไสวฟาดฟันใส่ศีรษะฉู่เหิน
ขอบาฉู่เหินเรืองแสงเย็น ้าย่างเป็นมังกรดาวเหนือจร เบี่ยงร่างหลบ ชั่วะที่หลบการบุกอีกฝ่ายได้ ืซ้ายแปรเป็นหมัดต่อยเข้าที่้าศัตรูไปด้วย
ตึง
ทุกการเคลื่อนไหว วังวนปราณสีดำหลายสายก็รวมักันที่หมัดฉู่เหินไวราวกับบิน คลื่นปราณแ็แกร่งส่งกลิ่นอายเหน็บหนาวาายแสนอันตราย
“หมัดดาวมืดเจ็ดสังา!”
ตู้ม!`
เสียงหนักหน่วงเหืนหนักกระทบกัน ืสังาที่ถูกฉู่เหินต่อยเข้าที่หัวลอยละลิ่วไปทางขวาอย่างิ้เรี่ยวแ ยามลอยไปไม่ึเมตรดี พลังมืดแห่งหมัดดาวมืดเจ็ดสังาก็ะเิใร่างศัตรู``
ผลัวะ!
เสียงะเิรุนแ หัวคนผู้ั้แตกกระจายเหืนแตงโม โลหิตสีแดงชาดพวยพุ่งเหิมเกริม สาดกระเซ็นไปทั่วทุกแห่งหน
ืสังาทุกคน้าเปี่สี
ใก้นบึ้งจิตใพลันหนาวั่ ใครก็ไม่คาดคิดทั้งั้ว่าเด็กปากไม่ิ้กลิ่น้ำนมตรง้าจะอำมหิตเฉียบขาดได้ึั้ี้
“ฝ่าื้ำตกทลายภูผา!”
ไม่รอให้ใครได้ตอบสนองอะไร ฉู่เหินปรี่เข้าหาืสังาอีกคนอย่างว่องไว แฝ่าืทรงพลังผ่าทลายหมื่นชั่งถล่มเข้าใส่
“ฮึ อย่าได้ใเกินไปนัก พลังเยี่ยงพวกเจ้าไม่มีทางทำลายการป้องกันพวกเราได้”
ืสังาผู้ั้มีพลังระดับเปิดชีพจรั้เก้า เ่าที่พวกเขารู้มา ฉู่เหินเพียงบุกเบิกชีพจรยุทธได้แปดสายเ่าั้ อีกฝ่ายจะเป็นอัจฉริยะเช่นไร ก็ไม่มีทางสร้างบาดแผลให้ตนได้อยู่แล้ว?
แต่กระั้ ฉู่เหินกลับผุดยิ้มเย้ยหยัน
แสงสีม่วง่จางฉาดฉายึ้มาใดวงาฉู่เหิน เมื่อฝ่าืสัมผัสัศัตรู พลังแห่งฝ่าื้ำตกทลายภูผากลับเพิ่มพูนึ้หลายเ่าั
ตึ้ง!
ิ้เสียงกัมปนาทรุนแ ้าอกืสังาระดับเปิดชีพจรั้เก้าก็ยุบลงไปต่อ้าต่อา เสียง ‘กร๊อบ’ ชัดเจนทิ่มแทงโสตปะสาททุกคนใที่ั้ กระดูกอกและเอียด อวัยวะภายใที่ขาดวิ่นถูกพ่นออกมาจากปาก
เป็นไปได้อย่างไร?
ืสังาทั้งหลาย้าถอดสี พลังเจ้านี่แกร่งึเพียงี้ได้อย่างไร?
“ฮึ พวก่ปวกเปียก”
ฉู่เหินหัวเราะเสียงเย็น จิตสังาล้นหลามปะทุจากทั่วร่าง
ิาั้ ฉู่เหินพุ่งเข้ากลางฝูงืสังาอย่างทรงพลังไม่อาจ้า เปิดฉากสังาหมู่อย่างไร้ปรานี
ืสังาชุดดำเหล่าี้โดยมากมีพลังอยู่ที่ระดับเปิดชีพจรั้เจ็ดหรือแปด ส่วนน้อยที่พลังลมปราณระดับเปิดชีพจรั้เก้า เขาใตอนี้ปลิดชีพผู้บุกเบิกชีพจรยุทธแปดเส้นได้ง่ายดายเพียงพลิกฝ่าื
เรียกได้ว่า จากที่พวกเขาคาดการณ์ไว้ก่อน้าี้ การที่ให้คนตั้งมากมายมารับืฉู่เหินเพียงคนเดียวถือเป็นการเสียเปล่าอย่างมาก
แต่ใครก็ไม่อาจคาดคิด ว่าฉู่เหินจะบุกเบิกชีพจรยุทธเส้นที่เก้าได้คืนี้พอดิบพอดี ผนวกกับพลังขีดจำกัดสายเลือดอีกอย่าง ฉู่เหินจึงจู่โจมึายทุกครั้งไป
สำคัญที่สุดคือาโหดเหี้ยมเขา ที่ทำให้ืสังาชุดดำหวาดผวา
หากใหวาดหวั่น ก็ยิ่งมิอาจ้าทานฝีเท้าแห่งาาย
ฆ่า...
เลือดสดสาดกระเซ็น เสียงกรีด้ดังไม่หยุด
แสงดาบเงากระบี่ แวววาวพร่างพราวา!
แขนขาขาดกระจุยลอยไปไม่มีหยุด เครื่องใและเอียดสาดกระจายไปทั่ว มาตรแม้นฉู่เหินเพิ่งเคยฆ่าคนคืนี้เป็นครั้งแรก แต่กับพวกคนที่มาเพื่อเอาชีวิตเขาแล้ว บุรุษหนุ่มไม่คิดเมตาปรานีแม้สักนิด
ฆ่าแล้วก็คือฆ่าเลย
หากไม่ฆ่าพวกมัน คนที่จะายคือัเขาเ
ากดดันและโกรธแค้นที่สะสมไว้ใใตลอดึ่เดือนึคราวได้ปลดป่ ถูกำัยุทธัู้ยี่ิกว่าแห่งปฏิเสธ ้ทนเห็นสายาเยาะเย้ยนับคู่ไม่ถ้วน าอัปยศอดสูเต็มอกี้ แปรเปี่เป็นจิตสังาที่สาดซัด
ืสังาคนแล้วคนเล่าร่วงลงไปนอนกับพื้น เพียงชั่วิา ก็เหลืออยู่แ่สามสี่คน...
ฟ้าว!!
พลันั้ พลานุภาพผ่าสลาตันเร็วรี่ส่งมาจากเบื้องั ฉู่เหินแววาเยือกแ็ หันัขว้างกระบี่ใืออกไป
“หึ ่หัด!”
เสียงทุ้มต่ำหยาบกระด้างดังึ้มา เห็นเพียงร่างสีดำกำยำยกฝ่าืฟาดกระบี่คมเล่มั้กระเด็นไป กระโจนเข้าหาฉู่เหิน ดันฝ่าืจู่โจมอีกฝ่าย
ฉู่เหินแ็ใไม่หลบลี้ ปะทะแฝ่าืศัตรูโดยตรง
ปึ้ง!
พลังหยวนแท้กลุ่มึ่ะเิกลางาา คลื่นปราณสีทองมายาแผ่กระจายเหืนคลื่น้ำ ใบไม้ที่ร่วงโรยบนพื้นและเศษหินดินผงถูกพัดปลิวไป
ฉู่เหินรู้สึกชาที่แขนเหืนถูกขุนเขากระแทกเข้า
เขาถอยร่นไปิกว่า้า ารู้สึกเค็มๆ เอ่อึ้มาที่คอ ้ ‘อั้ก’ กระอักเลือดออกมา
“หัว้า...”
ืสังาชุดดำสี่คนโดยรอบเห็นผู้มาเยือนเหืนเห็นดาว่ชีวิต ดวงาเป็นปะกายใพลัน โล่งอกจากใจริง
ผู้มาเยือนคือชายวัยกลางคนูใหญ่ ้าาาุ มีรอยแผลเป็นที่บิดเบี้ยวหลายแผลด้วยกัน รังสีพลานุภาพระดับเชื่อมหยวนอบอวลจากใกาย ชายผู้ั้ืสังาชุดดำที่นอนายเกลื่อนกลาดบนพื้นพลางขมวดคิ้วมุ่น าราวกับจะพ่นไฟได้
“ไอ้เดรัจฉาน อยากายมากนักใช่ไหม!”
“หึ!” ฉู่เหินเช็ดเลือดที่มุมปาก อีกฝ่ายอย่างเยือกเย็น “พวกเจ้าเป็นใครกันแน่? ทำไม้มาลอบสังาข้าด้วย?”
“ไปหายมบาลซะเถอะ!” ชายกลางคนสี้ามืดมนและเหี้ยมเกรียม พี่้้ล้มายไปตั้งมากมายเพื่อจะฆ่าไอ้เด็กเวรนี่ เขาไม่เคยนึกไม่เคยฝันเลยจริงๆ
แน่นอนว่าฉู่เหินผู้่าการต่อสู้ครั้งใหญ่มาแล้วก็เหืนเช่นตะเกียงไร้้ำมัน เป็นปลารอเชือดบนเขียงไปแล้ว
“ายซะเถอะ! ไอ้ระยำ”
“ฮะๆ”
แต่กระั้ ฉู่เหินกลับหัวเราะ มุมปากที่ยกึู้ดลให้ืสังาที่เหลือขนุซู่ “ก่อนะปิา ข้ามีบางอย่างจะให้เจ้าดู”
“หึ อย่ามาเล่นลูกไม้กับพ่อ พ่อไม่ตกหลุมพรางหรอก”
ชายวัยกลางคน้าเหี้ยมไม่ให้โอกาสฉู่เหินได้พูด ผุดรังสีสังาอันตรายพุ่งเข้าปะทะฉู่เหิน จู่โจมเอาชีวิตเขาเป็นครั้งสุดท้าย
ทันใดั้เ ฉู่เหินหลับาลงแช่มช้า
ชายกลางคนเผยยิ้มเหี้ยมเกรียม ใสายาเขา ฉู่เหินผู้ี้ถอดใไม่ขัดขืน รอรับาายอย่างสุขุม
ชั่ววินาทีที่การบุกชายวัยกลางคนจะึัฉู่เหินั้เ เรื่องที่ไม่คาดฝันก็อุบัติ ฉู่เหินลืมาใบัดดล ดวงาที่เคยเป็นสีดำสนิทกระจ่างใสแปรเปี่เป็นสีม่วงเร้นลับ ส่วนลึกดวงาสีม่วงยังมีจุดสีดำแปลกปะหลาดอยู่ด้วย
ตูม!
ิาเ่าั้ พลังคุกคามอัน่าสะพรึงกลัวก็พลุ่งพล่านใดวงาฉู่เหิน รังสีพลานุภาพเยบเย็นดลให้ทุกผู้ทุกนามั่สะท้าน
โดยเฉพาะชายวัยกลางคนที่เห็นแววาปะหลาดล้ำฉู่เหิน ที่กลิ่นอายแห่งาายไร้ที่ิ้สุดครอบงำจิตใ
“เนตรปีศาจึ่ดาว แสงวิปัสสนา!”
จุดสีดำใเนตรสีม่วงหมุนคว้างด้วยาเร็ว ฉู่เหินหรี่าเล็กน้อย ฉับพลัน รัศมีแสงมายาสีม่วงสายก็ปะทุจากดวงา
รัศมีแสงสีม่วงมายาดั่งลำแสงที่แล่น่าสายธารแห่งกาลเวลา เฉกเช่นลูกธนูหงส์ผวา ฉีกกระชากาาธาตุ พุ่งเข้าโจมตีชายวัยกลางคนเบื้อง้าสุด
ฉัวะ
เลือดสดสาดกระเซ็น ืสังาชุดดำคนอื่นข้างกันอย่างตื่นตระหนก
อกชายวัยกลางคนถูกแทงทะลุ รูเลือดขนาดเ่ากำปั้นเด็กปรากฏแก่คลองสายา
“เจ้า?”
ชายวัยกลางคนัั่ เบิกา้า าแทบถลนออกจากเบ้า ฉู่เหินด้วยแววาไม่อยากเชื่อและหวาดกลัวจับขั้วหัวใ
“ไปดีไม่ขอส่ง”
เสียงหัวเราะยั่วเย้าอันเยียบเย็นดังจากปากเขา ชายกลางคนเบิกา้า แสงกระบี่แลบ่า หัวคนขาดกระเด็นลอยไป โลหิตพุ่งกระฉูดไปสามเมตรราวกับ้ำพุ
ตุบ!
ัไร้หัวชายวัยกลางคนล้มลงกับพื้น ืสังาชุดดำที่เหลือใั่ไปพร้อมกันด้วย
หนี...
นอกจากหนีแล้ว ก็ไม่มีาคิดอื่นใดอีก
แต่กระั้ ฉู่เหินจะป่ปลาใอวนไปได้อย่างไร เสียงอาวุธแทงเนื้อหนังดังสะท้อนใามืดอีกสามครั้ง ืสังาชุดดำคนสุดท้ายกลัวจน้าไร้สีเลือด คุกเข่า้ไห้หาพ่อหาแม่อยู่เบื้อง้าฉู่เหิน
“นายท่านโปรดไว้ชีวิต นายท่านโปรดไว้ชีวิตข้า...ได้โปรดป่ข้าไปเถิด!”
ายหมดแล้ว แ่ชั่วิา ายหมดต่อ้าเขา
ืสังาคนสุดท้ายสติแตกอย่างิ้เชิง เขาฉู่เหินอย่างตื่นกลัวเหืนลูกนกกลัวธนู
ฉู่เหินกำกระบี่เป็นแนวเฉียง โลหิตไหลลงมาามแนวกระบี่ไม่ขาดสาย
บุรุษหนุ่มืสังาชุดดำคนสุดท้ายนิ่ง เ่ถามอย่างเย็นชา “ใครส่งเจ้ามาฆ่าข้า? บอกข้า แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”
ืสังาชุดดำใั่ กำหมัดแน่น ใบ้ายิ่งหวาดหวั่นึ้ไปอีก
“หากอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ก็จงตอบคำถามข้า” ฉู่เหินถามเสียงเย็น
“ฮะ ฮะๆ...” ืสังาชุดดำกลับหัวเราะ หัวเราะอย่างอาดูร “ไ่ไ้ หากทรยศเขา จะ...จะสยดสยองเสียยิ่งกว่าาย! ข้าหนีไม่รอด ข้าหนีไม่รอด...”
ิ้คำ ืสังาชุดดำก็ล้วงกระบี่ออกมาแทงเข้าที่หัวใตนเทันที
โลหิตอุ่นร้อนพรั่งพรู ืสังาชุดดำคนสุดท้ายฆ่าัายแล้ว
เห็นเป็นเช่นั้ ฉู่เหินก็ขมวดคิ้วมุ่น ใบ้าหล่อเหลานิ่งขรึมยิ่งนัก
‘ัการัม่าน’ เป็นใครกันแน่?พ
ืสังาึเลือกาายไม่กล้าบอกัตนคนผู้ั้ ้่ากลัวึั้ไหน?
ึทำให้คนหวั่นเกรงึเพียงี้ได้?
เห็นทีเขาคงไปผิดใกับพวกัฉกาจเข้าโดยไม่รู้ั ฉู่เหินขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม แต่ทว่า ต่อให้เป็นเช่นั้ก็ไม่หวั่นเกรงอันใด ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครก็าม?
บัญชีที่ติดค้างเขา ้ใช้คืน และใช้คืนเป็นร้อยเ่าพันทวีด้วย!
ฉู่เหินเพ่งสายา แสงสีม่วงงามปะหลาดเคลื่อนไหวามใอยากใดวงา...
………………………..
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??