เรื่อง ฤทธาสยบฟ้า ใต้หล้าเหนือพันธนาการ
พงไพรกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นุทั้งเร้นลับและลึับ.
เมื่อทสายามองออกไป บนผืนป่าอันกว้างไดู้ายมหาสมุทรสีเขียว ่ลึกเทือกเขาคือภูผา แ่น้ำ และหุบเขาเรียงสลับซับซ้อนดุจดั่งกระดูกมังกรขดกายอยู่บนิ
รังสีพลานุภาพเหนือสามัญ สำแดงอานุภาพแห่งความยิ่งใหญ่และไพศาล
่ลึกเทือกเขาั้แว่วเีงคำรามสัตว์ร้ายไม่ทราบชนิดไม่เว้นช่วง
ด้วยเป็เขตที่สูงที่อันตรายอาณาจักรดาวศักดิ์สิทธิ์ ุหนุแห่งในเทือกเขาไร้กระดูกจึงอบอวลด้วยภยันตรายอันมืดครึ้ม
ตูม! ปึง!
ห้วงเวลาี้ ที่ใดสักแห่งในป่ารอบระยะ้า้เมตรเทือกเขาไร้กระดูกับเกิดเหตุต่อสู้ห้ำหั่นอันดุเดืึ้
กรร
เีงคำรามน่าพรั่นพรึงทรงพลังน่าเกรงขาม สัตว์ปีศาจขนสีขาวทั้งั สูงราวสามเมตร กว้าง้าเมตร รูปลักษณ์เหมือนสิงโตัผู้ แต่ับไม่มีด้านใดเลยที่สิงโตัผู้ธรรมดาจะเปรียบเทียบได้
นี่คือมหาปีศาจขั้นึ่ ‘สิงโตบูชาหิมะ’
เทียบเท่าระดับพลังลมปราณเชื่อมหยวนขั้นึ่มนุษย์ จากพลังบุกโจมตีจะแกร่งาแล้ว ยังรวดเร็วเป็อย่างยิ่งอีกด้วย`
กระั้ ผู้ห้ำหั่นกับสิงโตบูชาหิมะับเป็บุรุษหนุ่มถือหอกยาวสีดำผู้ึ่ เนื้อัเต็มไปด้วยฝุ่นิและคราบไ ดูช่างน่าสูนัก...แต่ใบหน้าคมทรหดดุจสลักจากมีด และดวงาอันลุ่มลึกั้ับสุขุมไม่ไหวติง ไม่แตกตื่นหรือหวาดัวเลยแม้แต่น้อย``
กรร
สิงโตบูชาหิมะดวงาดุร้าย มันแยกเขี้ยว ทั่วร่างกระจายิ่นอายทารุณ
ัพลัน สิงโตบูชาหิมะโผทะยานแล้วตะปบลงมาอย่างทรงพลังเกินต้านทาน
ทันใดั้เอง!
ดวงาาหนุ่มฉายประกายหนาวคมกริบ เมื่อสิงโตบูชาหิมะโผถึงจุดสูงุแล้วเขาจึงกระโจนึ้บ้าง ปลดป่พลังหยวนแท้โหมกระหน่ำออกมา พลังงานมหาศาลไต่ึ้หอกในมืออย่างเร็วรี่
วาบ!
พริบาั้ หอกเงามืดสีดำพลันปลดป่ประกายแสงสีทองแา พลังหยวนแท้คึกคะนองเื่อนไหวอย่างบ้าั่ง ดูราวกับคว้าเอาแก่นแห่งแสงอริยะในดวงตะวันมาครอบครอง
เพียงแวบเดียว าหนุ่มก็ขว้างหอกในมือออกไป
รวดเร็วดุจสายฟ้า อานุภาพคม้า!
ฉัวะ!
สิ้นเีง อากาศธาตุถูกกรีดกระชาก หอกเงามืดก็แทงเข้าไปในหัวสิงโตบูชาหิมะ เฉกเช่นตะเกียบแทงทะลุเต้าหู้
เีงกรีดร้องโหยหวนหลุดรจากปากสิงโตบูชาหิมะ เลืสดสีแดงฉานสาดกระเซ็นเริงรำในอากาศ
ปึ้ง!
ร่างอันใหญ่โตสิงโตบูชาหิมะตกกระแทกพื้นิอย่างแ ฝุ่นิและใบไม้จำนวนาฟุ้งึ้มา มันดิ้นรนสองสามครั้งก็แน่นิ่ง
ปลิดชีพสิ้นในาโจมตีครั้งเดียว ใสสะอาดและไร้ที่ติ
ฉู่เหินมองสิงโตบูชาหิมะตรงหน้าอย่างสงบ ใบหน้าไม่ได้ตื่นเต้นหรืีใออกหน้า
เขามาถึงเทือกเขาไร้กระดูกได้เกือบครึ่งเืแล้ว นี่มิใช่มหาปีศาจขั้นึ่ัแรกที่ถูกเขาสังหาร
นับแต่เริ่มเข้าเทือกเขาไร้กระดูกมา เขาก็ประสบกับสัตว์ปีศาจไม่ต่ำกว่า้ั สังหารไปเี้าสิบสิบั เขาพบัที่แกร่งทีุ่ัึ่ คือมหาปีศาจขั้นสอง
ศึกั้ฉู่เหินทุ่มเทแกำลังหมดสิ้นเลยก็ว่าได้
หลังผ่านาต่อสู้อันดุเดืเลืพล่าน ฉู่เหินก็ปลิดชีพมหาปีศาจขั้นสองได้อย่างหวุดหวิด
ฉู่เหินได้บาดแสาหัสน้อยใหญ่มาเต็มัก็เพราะาต่อสู้ไม่เว้นแต่ละวันนี่เอง เพื่อจะยกระดับความสามารถในาต่อสู้จริงตนเองึ้อย่างมีประสิทธิภาพ ฉู่เหินถึงไม่เคยใช้พลังวิปัสสนากายศักดิ์สิทธิ์เนตรปีศาจเลยสักครั้งเดียว
กระทั่งพลังกายโาหลเขายังใช้น้อยครั้งนัก
แต่กระั้ สัมฤทธิ์าห้ำหั่นต่อสู้ไม่หยุดตลระยะเวลาที่ผ่านา็เห็นได้ชัดนัก โดยเฉพาะด้านวิชาหอก ที่พื้นฐานเขาแน่นและมั่นคงึ้ เข้าใในหอกสลาตันเงาโลหิตยิ่งึุ้ชั่วขณะ
เห็นจากาสู้กับสิงโตบูชาหิมะัี้เมื่อครู่ก็ได้ หากเป็แต่่ ฉู่เหินไม่มีทางปลิดวิญญาณมันได้ง่ายดายเพียงี้แน่
เป็ข้อพิสูจน์คำ่าวที่ว่า าต่อสู้จริงต่างหากคือึ่ในวิธีที่จะยกระดับพลังตนเองได้เร็วทีุ่
ฉูด
ฉู่เหินชักหอกเงามืดับมา โลหิตสาดกระเซ็น!
คมหอกมืดแหลมคมส่งเีงออกมา ‘ดื่ม’ เลืมาหลายต่อหลายวัน หอกเงามืดเฉียบคมกว่าแต่่านัก มิหนำซ้ำยังอวลิ่นอายเฉียบแหลมเยือกเย็นบางอย่างด้วย
“หอกเงามืดี้พอสำหรับข้าในตอนี้แล้ว แต่หลังจากี้ก็้เปลี่ยนอันที่ดีกว่ามาแทน...”
ฉู่เหินพึมพำพลางเก็บหอกเงามืดเข้าแหวนเก็บ จากั้จึงใช้กริชผ่าหัวสิงโตบูชาหิมะแล้วหยิบแก่นสัตว์อันโปร่งใสแวววาวออกมา
แก่นสัตว์ปีศาจโดยาเป็ทรงกรวย ขนาดประมาณลูกพุทรา
แก่นสัตว์มหาปีศาจขั้นึ่อย่างต่ำๆ แลกได้เป็หินึกหยวนขั้นางยี่สิบสามสิบก้อน มหาปีศาจขั้นสองย่อมจะแลกได้ากว่าเท่าัึ่
ฉู่เหินในยามี้เก็บรวบรวมแก่นมหาปีศาจขั้นสองได้เม็ดึ่ แก่นสัตว์มหาปีศาจขั้นึ่อีก้าเม็ด แก่นสัตว์ปีศาจขั้นต่ำอีกสี่้าสิบเม็ด
่ภารกิจที่สืบหามาจากหอประคองเมฆเขาก็ทำสำเร็จไปสองสามอย่างแล้ว
เช่น ดีงูงูเก้า่ ิจืำแฝด...
นี่คือเก็บเกี่ยวตลครึ่งเืที่ผ่านมาเขา หากนำเหล่าี้ไปแลกกับเครือาค้าประคองเมฆแล้วไซร้ คงจะได้หินึกหยวนขั้นางราวสาม้กว่าก้อนเห็นจะได้
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าาไล่ล่าฆ่าสัตว์ปีศาจพวกี้เป็ช่องทางทำเงินที่ดี
แต่ความจริงแล้ว เป็หนทางที่เอาชีวิตแลกมา เขาอาจสิ้นใที่นี่ไดุ้เมื่อ ายในปากสัตว์ปีศาจไดุ้เวลา
สวบสาบ
ตอนฉู่เหินจะไปต่อั้เอง เีงฝีเท้าสวบสาบก็ัเข้ามาทางี้กะทันหัน
ฉู่เหินหันไปด้านข้างเล็กน้อย เพ่งาา ครุ่นคิดชั่วระยะสั้นๆ าาวูบไหวไปโ่บนต้นไม้ใหญ่เทียมฟ้าไม่ไออกไป ตีลังกาสองสามรอบโจนทะยานึ้ไปในพุ่มไม้ที่กิ่งใบหนาทึบ
ไม่ทันไร ขบวนคนแปดเก้าคนที่สีหน้าไม่เป็มิตรและิ่นอายชั่วร้ายก็ปรากฏั
“ฟังจากเีงต่อสู้เมื่อครู่น่าจะมาจากทางี้นี่...หัวหน้า เลืสิงโตบูชาหิมะนี่ยังอุ่นอยู่เลย เจ้านั่นเพิ่งไปได้ไม่ไ...”
เีงแปร๋นเหมือนเป็ดัผู้ไม่น่าฟังเอาเีเลย
ฉู่เหินค่อยๆ แหวกพุ่มไม้ออกมองสำรวจผ่านช่องระหว่างกิ่งใบ
ผู้พูดเป็าเตี้ยแคระ ใช้มือจุ่มเลืสดสิงโตบูชาหิมะแล้วจึงเลียสองสามที ใบหน้าเผยยิ้มชั่วร้ายและพอใ
“ลูกี่ ามต่ีไหม?” าหน้าบากอีกคนถามเีงต่ำ
สายาุคู่มองตรงไปยังร่างาฉกรรจ์หัวโ้คนึ่ ้ามเป็มัดๆ ดวงาดุร้ายวาววามแสงแห่งความโหดเหี้ยมอำมหิต
“ฮะๆ แน่นอนว่า้าม...” าฉกรรจ์หัวโ้ตอบ าเตี้ยอ้วนเลียเลืสิงโตบูชาหิมะหัวเราะชอบใ “มีปัญญามาถึงที่นี่ได้้เก็บรวบรวมแก่นสัตว์ปีศาจไว้ได้ไม่น้อยแน่ ที่พวกเราเจอช่วงี้มีแต่ ‘แกะผอม’ ทั้งั้ กินเนื้อได้สักกี่คำ กว่าจะพบเจอ ‘แกะอ้วน’ ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย จะป่ให้มันหนีไปได้อย่างไรเล่า?”
...
ได้ยินบทสนทนาคนเบื้องล่างแล้วฉู่เหินก็เข้าใในพลัน
เห็นทีคนพวกี้คงไม่พ้นเป็โจรป้ฆ่า
‘ขโมย’ ในเทือกเขาไร้กระดูกคงเร็วกว่าไล่ล่าสัตว์ปีศาจเพื่อเอาแก่นสัตว์นัก มิหนำซ้ำยังมีคนายในเทือกเขาไร้กระดูกตั้งามาย ส่งให้คนพวกี้สบโอกาสกระทำความชั่วไม่อายฟ้าอายิเพื่อประโยชน์
“ลูกี่ ท่านพูดอะไรสักคำสิ? ขืนยังไม่ามต่อ มันจะหนีไปไเอานา” าหน้าบากท้วง
าหัวโ้มองาา เ่ึ้ในพลัน “ไม่เอาแกะอ้วนัี้แล้ว”
“ทำไมเล่า? ลูกี่?”
“พวกเจ้าดูเี่ว่าสิงโตบูชาหิมะัี้มีแฉกรรจ์แค่ที่เดียวเท่าั้ แปลว่าเจ้านั่นโจมตีทีเดียวายคาที่ คนที่สามารถฆ่ามหาปีศาจขั้นึ่ทิ้งได้อย่างหมดจดรวดเร็วเยี่ยงี้พลังคงเหนือกว่าระดับเชื่อมหยวนขั้นึ่ึ้ไป...”
าฉกรรจ์หัวโ้หยุดไป แววาชั่วร้ายเจือความจริงจังหลาย่ เา่า่ “อย่าลืมเป้าหมายที่พวกเรามาที่นี่วันี้ ่จะได้สิ่งั้มา ้ออมแเอาไว้่”
“ฮะๆ ลูกี่ท่านพูดได้ถูก้ยิ่งนัก ออมแไว้่ ฮะๆ ลูกี่ หากได้นั่นมาแล้ว เราก็เอาไปแลกหินึกหยวนขั้นสูงที่เครือาค้าประคองเมฆได้้าก้อนแล้ว ถึงเวลาั้พวกเราจะได้พักผ่อนหาความสุขสำราญกันสักที”
าร่างอ้วนเตี้ยหัวเราะชอบใ
“ฮึ ไอ้โ่” าฉกรรจ์หัวโ้หัวเราะเยาะ
“ลูกี่ ท่านด่าข้าทำไมเล่า?”
“หินึกหยวนขั้นสูง้าก้อนแล้วอย่างไร? พวกเราเอานั่นไปขายต่อในตลาดมืด หินึกหยวนขั้นสูงสามสิบก้อนยังขายได้เลย”
ได้ยินัั้แล้ว ุคนก็าลุกวาว
“ดี เช่นั้พวกเราเอาไปขายที่ตลาดมืดดีกว่า ไปเครือาค้าประคองเมฆทำซากอะไร”
“เวลาวารีไม่คอยท่า ลูกี่ พวกเราไปเีตั้งแต่ตอนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นจะชิงตัดหน้าเราไป่”
“ไปเร็ว!”
...
เหล่าโจรรีบร้อนจากไป พริบาก็หายไปใน่ลึกป่า
ฉู่เหินผู้ซ่อนในร่มไม้ยังไม่ลงมาในทันที เพียงใช้สมาธิฟังเีงความเื่อนไหวโดยรอบ
หินึกหยวนขั้นสูงสิบ้าก้อน เครือาค้าประคองเมฆ
แค่ไม่กี่คำี้ก็ทำให้ฉู่เหินพอคาดเดาได้ว่าที่คนพวกั้พูดถึง้เป็โกมลึกกุหลาบโลหิต
ฉู่เหินตรึกตรองอย่างหนัก ในบรรดาฝูงโจรเมื่อครู่ เหมือนาฉกรรจ์หัวโ้จะแกร่งทีุ่ ตัดสินจากรังสีพลานุภาพที่แผ่ออกมาแล้ว น่าจะอยู่ราวระดับเชื่อมหยวนขั้นสอง
แค่คนเดียวก็รับมือยาก นับประสาอะไรกับคนที่เหลือ
แต่จะว่าไปแล้ว หากได้โกมลึกกุหลาบโลหิตมา ฉู่เหินจะไม่ได้แลกหอกเ็ดแสลงเหลือมทองมาได้เท่าั้ ยังไม่้ัดุ้มสุมอกเรื่องหินึกหยวนแท้ไปอีกยาวด้วยพ
หลังลังเลชั่วครู่ ดวงาฉู่เหินก็ฉายแววตัดสินใ
ลองามไปดู่ชั่วคราว สบโอกาสค่อยลงมือ หากมีอันตรายจริงค่อยถอยร่นับมา
“ามี้แล้วกัน!”
หลังตั้งใมั่นแล้ว ฉู่เหินก็กระโจนลงจากพุ่มไม้ แล้วไล่ามทิศทางที่พวกโจรรีบรุดไปทันที
………………………..
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??