เรื่อง เทพมังกรเหนือโลก
เมื่อหยุนเฟยรู้ตัวว่าแตงโมทั้งสองลูกของไป๋ชิงชิงไหลลื่นเข้ามาใกำมือของมันอย่างนั้น!...มันจึงผละมือออกมาทันทีหลังจากคืนสติไ้!...ก่อนจะยิ้มขื่นๆพลางมองนางไปพลางอย่างฉงนสนเทห์....
“ขะ.....ข้า....ไม่ไ้ตั้งใจนะแม่สาวน้อย!!..”
หยุนเฟยกล่าวออกมาอย่างเก้ๆกังๆตะกุกตะกักอย่างเห็นไ้ชัด!.....ตัวมันนั้นไม่รู้ว่าจะทำเช่นใดดีใสถานการเช่นนี้!..ทำไ้เพียงภาวนาว่าอย่าให้นางเอาเรื่องอยู่อย่างนั้นหลายรอบอย่างจำใจ!...
ไป๋ชิงชิงเมื่อไ้ิคำแก้ตัวของหยุนเฟย็พลันไ้สติขึ้นมา!....หลังจากนั้นใหน้าที่แสนสวยสดงดงามของนาง็พลันแดงระเรื่อขึ้นมาจนเห็นไ้ชัดเจน!....
เหล่าหนุ่มๆเมื่อครู่ที่ต่างกำลังโกรธเคืองหยุนเฟยอยู่นั้น!เมื่อเห็นกิริยาท่าทางของไป๋ชิงชิงเข้าไปทำให้พวกมันลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นทันที!....พวกมันใตอนนี้ราวกับว่าไ้เห็นสรวงสวรรค์รำไรอยู่ตรงหน้า!อยากจะคว้ามาเสียเดี๋ยวนี้เลย็ว่าไ้!!.....
ด้วยความงดงามของไป๋ชิงชิงผสมรวมเข้ากับปฏิกิริยาท่าทางของเ็น้อยแสนใสซื่อไร้มลฑินแล้วนั้นทำเอาเหล่าชายหนุ่มต่างหลายใเมืองนี้ตกหลุมรักนางไปเสียดื้อๆ!....
นางที่อยู่ใท่าทีขวยเขินที่แสนน่าดูชมแบบนี้นั้น็พลันทำให้หยุนเฟยอดชมความงามของนางมิไ้!....
“ทะ....ท่าน....ท่านล่วงเกินข้า!..”
ไป๋ชิงชิงกล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกัก!....
ใขณะที่กล่าวออกมาใบหน้าของนาง็แดงระเรื่ออยู่ลางๆอย่างอดมิไ้!...กิริยาของนางทำเอาชายหนุ่มโดยรอบพลันแก้มแดงระเรื่อขึ้นมาเช่นกัน...
“ต้องขออภัยแม่นางน้อยข้าเอง็มิไ้อยากให้เป็นเช่นนี้เหมือนกัน!....หวังว่าเ้าจะ....”
ก่อนที่หยุนเฟยจะกล่าวจบไป๋ชิงชิง็พลันพูดตัดบทความของมันอย่างรวดเร็วและแข็งแรงว่า..
“ท่าน!!....ต้องแต่งงานกับข้า!!!...”
แม้นางจะไม่ไ้ใช้เสียงมากนักใการพูดประโยี้ออกมา!..แต่โดยรอบใระยะ่า 100 เล้วนไ้ิกันเ็ๆสองูเลย็ว่าไ้!...
พรวด!!
เมื่อไ้ินางกล่าวดังนั้นผู้โดยรอบรวมทั้งหยุนเฟย็พลันสำลักไออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน!.....
“แต่งงานกันง่ายๆอย่างนี้เลยรึ?”
“เ้าเ็นั่นมันเป็นใครมาจากไหนกันถึงมาแย่งภรรยาใอนาคตของข้าไปไ้ต่อหน้าต่อตาอย่างหน้าไม่อายเช่นนี้!!?”
“เ้าอย่าไ้หวัง!เห็นๆกันอยู่ว่าเ้าหนุ่มนี่นั้นมันเดินทางมากับท่านผู้อาวุโสไป๋อี้พ่อของไป๋ชิงชิง!นี่มิใช่ว่าทั้งคู่ต้องตกแต่งกันอยู่แล้วหรอกหรือ!?...”
“ไม่นะ!...เทพธิดาน้อยของพวกเรากำลังจะโดนไอ้เ้าบ้านั่นชิงไปเสียดื้อๆแบบนี้เป็นไปไม่ไ้ข้าไม่ยอม!!.....”
“พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน!?.....ความหล่อเหลาของเ้าเ็หนุ่มนั้นเมื่อเทียบกับพวกแกแล้วราวฟ้ากับเหวลึกหลายสิบลี้เลย็ว่าไ้!!...หากอยากจะหาใครที่คู่ควรกับนางแล้วล่ะ็เ้าหนุ่มน้อยตรงหน้าของเรานั้นถือว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว!!!..”
เหล่าชาวเมืองต่างพูดคุยโต้เถียงกันไปต่างๆนาๆทำเอาบริเวณรอบๆนั้นครึกครื้นขึ้นมาอย่างสนุกปาก...
ไป๋อี้ที่เห็นว่าไม่ดีแล้วจึงพลันพาตัวหยุนเฟยกับไป๋ชิงชิงออกมาด้วยวิชาของมันอย่างเร็วรวด!!....
ครั้นเมื่อออกมาจากวงล้อมแล้ว.....ทั้งหยุนเฟยและไป๋ชิงชิงจึงสังเกตเห็นไ้ว่าตรงที่พวกมันมาหยุดอยู่นั้นคือหน้าทางเข้าสำนักอาชาสวรรค์ที่แสนใหญ่โตมโหฬารหาใดเปรียบ!....
“ข้า!....ต้องขออภัยใความเาแ่ใของนางด้วย!”
ไป๋อี้กล่าวออกมาอย่างจำใจ!....การกระทำของไป๋ชิงชิงนั้นทพเอาตัวมันปวดหัวตัวร้อนมาหลายครั้งหลายคราแล้ว!...แต่ครั้งนี้นั้นมันหนักหนาเสียเหลือเกิน!..
“มิบังอาจ!ท่านผู้อาวุโสไป๋อี้!!....ข้าเอง็มีส่วนผิดมิใช่น้อย!”
หยุนเฟยเอง็พลันรู้สึกผิดใเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน!...ตัวมันนั้นคิดว่าไป๋อี้จะโกรธเคืองใการกระทำของมันเสียอีก!...แต่ที่ไหนไ้กลับกล่าวขออภัยอย่างจำใจออกมาเสียอย่างนั้น!...
“ข้าไม่ผิดนะ!...ท่านต้องตกแต่งกับข้า!เพราะท่านไ้ล่วงเกินข้าไปแล้ว!!!...”
ดารุณีน้อยท่าทางเองแต่ใจกล่าวออกมาอย่างเผด็จการ!...พร้อมทำสีหน้ามุ่ยหันไปทางพ่อของนางเพื่อแสดงถึงความโกรธใแบบของนางไปให้ไป๋อี้....
หยุนเฟยเมื่อไ้ิดังนั้นมัน็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องให้ดี!....นี่มันเรื่องตลกอันใดกันแน่!...เุในางถึงอยากตกแต่งกับข้าถึงขนาดนั้นกัน!?...แล้วไอ้ภูเขาสองลูกข้างหน้าของนางเุใมันถึงไ้ใหญ่โตมากมายเสียขนาดนั้นไปไ้!!....
“เห้อ!!.....ชิงชิงน้อย!...เ้าอายุ 17 แล้วเุใถึงไ้เาแ่ใเป็นเ็ไปไ้กันล่ะ!...เห็นแก่หน้าข้าที่เป็นพ่อของเ้าเสียบ้าง!!..”
ไป๋อี้กล่าวออกมาอย่างจำใจ!ครั้งนี้นั้นนางทำให้มันอับอายเสียจริงๆ!....
เมื่อไ้ิว่านางอายุถึง 17 ปีหยุนเฟย็พลันตะลึงลานขึ้นมา!......17 ปี!!?เุในางถึงไ้ตัวเล็กถึงเพียงนี้!?แล้วไอ้เ้าลูกแตงโมทั้งสองข้างของนางนี่หละ!?....!
“เชอะ!!.....ท่านพ่อหากท่านไม่ยินยอมข้าจะไม่พูดกับท่านอีก!!”
ไป๋ชิงชิงกล่าวออกมาอย่างจริงจัง!พลางหันหน้ามาหาหยุนเฟยช้าๆเป็นสัญญาณว่าเ้าต้องตกแต่งกับข้าเท่านั้นมิมีทางเลือกอื่น!!...
ไป๋อี้เมื่อเห็นดังนั้น็พลันกุมขมับขึ้นมาอย่างจำใจ!...ก่อนจะหันมามองหยุนเฟยอย่างอ้อนวอน!...ตัวมันเอง็แอบหวังไว้อยู่ลึกๆว่าหยุนเฟยนั้นเมื่อเทียบกับหนุ่มอื่นที่อายุเท่ากันแล้ว!ทั้งนิสัย...หน้าตา...หรือว่าความแข็งแกร่งแล้วถือว่ากินขาดทั้งสามทาง!....ใครที่ไ้เห็นเหมือนกับไป๋อี้เห็นแล้วล้วนแต่อยากไ้หยุนเฟยมาเป็นเขยเป็นแน่!....
หยุนเฟยเมื่อเห็นท่าทีขอร้องอ้อนวอนของไป๋อี้็พลันรู้สึกแปลกใจปนตะลึงขึ้นมา!....นี่ท่านจะมอบลูกสาวของท่านให้ข้าง่ายๆอย่างนี้เชียวหรือ!?...เราพึ่งจะรู้จักกันไ้ไม่นานนักเุใท่านถึงไ้ไว้ใจข้าขนาดนั้นกันเล่า!?.......
“เอ่อ….ท่านแน่ใจนะ!?”
หยุนเฟยอดมิไ้ที่จะกล่าวถามออกมาอย่างฉงนสนเท่ห์
ไป๋อี้็ทำไ้เพียงแค่ผงกหัวอย่างจำใจออกมาหนึ่งคราเพียงเท่านั้น!....ความรักที่มันมีให้ไป๋ชิงชิงลูกสาวเดียวของมันนั้นมีมากมายเหลือคณา...หรืออาจจะเทียบเท่ากับหยุนเสี่ยวที่รักและเอาใจใส่หยุนเฟยเลย็ว่าไ้!!...
ไป๋ชิงชิงเมื่อเห็นพ่อของนางยอมรับข้อเสนอนี้็พลันหัวเราะคิกคักออกมาก่อนจะหันมามองหยุนเฟยตาเป็นประกาย!..
หยุนเฟยที่เห็นดังนั้น็พลันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่...ก่อนจะกล่าวถามนางตรงๆอย่างองอาจไปว่า..
“ข้ามีฮูหยินแล้ว!เ้ายังอยากตกแต่งกับข้าอีกงั้นหรือ!?”
“อื้ม!!”
ไม่รอรีทีท่า!นางรีบกล่าวตอบออกมาอย่างรวดเร็วราวกับนางรู้อยู่แล้วว่าหยุนเฟยกำลังจะกล่าวอะไรออกมา...
หยุนเฟยที่ไ้ิดังนั้น็พลันตะลึงงั้นขึ้นมา!....ใยดารุณีน้อยเช่นเ้าถึงไ้รีบร้อนเช่นนี้!?...เ้าไม่คิดจะตระหนักหยั่งถึงเรื่องที่ตามมาหน่อยรึ?...เหตุเ้าถึงไ้อยากตกแต่งข้าถึงขนาดนี้กันล่ะ!?...
“เช่นนั้นข้า็คงต้องตอบรับเ้าคำขอของเ้าเสียแล้วล่ะ!?”
หยุนเฟยกล่าวออกมาอย่างจำใจ!...ถึงมันจะเป็นมหานักบุญ็เถอะแต่เรื่องนี้นั้นมันน่าพิศวง่าการที่มันโดนไล่ล่า่าสิบปีเลย็มิปาน!...
“เ้าบอกข้าไ้หรือไม่!เุใเ้าถึงต้องการตกแต่งกับข้าถึงเพียงนี้กัน!!?...”
หยุนเฟยเอง็ยังงงงันกับการตัดสินใจอย่างเร็วรวดของไป๋ชิงชิง!มันจึงกล่าวถามออกมาอย่างใคร่รู้!.....
ไป๋อี้ที่ไ้ิที่หยุนเฟยถามมัน็พลันตั้งใจฟังต่อทันที!...เพราะใเมืองแห่งนี้ตั้งแต่นางไ้เฉิดฉายใสำนักอาชาสวรรค์ทำให้ส่วนใหญ่รู้จักนางแล้ว!บ้าง็มีเหล่าหนุ่มรุ่นเยาว์มากพรสวรรค์มากมายทุกสารทิศมาสารภาพรักกับนางทั้งเป็นทางการและไม่เป็นทางการ!แต่นางกลับตอบปฏิเสธไปเสียอย่างนั้น!!!....เหล่าหนุ่มๆกลุ่มนั้นยังมีลูกชายแท้ๆที่สามของเ้าสำนักอาชาสวรรค์อีกต่างหาก!แต่นางกลับตอบปฏิเสธไปอย่างไม่ใยดีแม้แต่น้อย!แต่เ้าหยุนเฟยนี่เล่า?เพียงแค่พบการคราแรก็พลันสารภาพรักออกมาเองเสียอย่างนั้นจะมิให้มันผู้เป็นพ่อสงสัยใคร่รู้ไ้อย่างไร!!!...
ไป๋ชิงชิงเมื่อไ้ิคำถามของหยุนเฟย็พลันหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างออกอาการ!ก่อนจะกล่าวตอบออกไปอย่างจริงใจว่า...
“ข้าเห็น!.....”
“เห็น!?”
หยุนเฟยและไป๋อี้กล่าวถามออกมาอย่างตื่นตะลึงอย่างพร้อมเพียงกัน!...เห็นงั้นรึ?เห็นอะไรกันถึงไ้ิยอมตกแต่งกับข้าไ้!?...
“ข้าเห็นว่าเ้าหล่อเหลา่าใครใใต้หล้านี้!...เมื่อมองแวบแรกข้า็หลงรักเ้าไปเสียแล้ว!!....ข้า...ข้า....หลงรักเ้าตั้งแต่ตอนที่เ้ายื่นมือมาช่วยประคองข้าแล้ว!!...”
พรวด!!!!!!
ชายสองที่ไ้ฟังเหตุผล็ดูเหมือนจะสำลักเลือดออกมา!
.....นี่คือเหตุผลงั้นรึ!?...นี่มิใช่ว่าหากมีที่หล่อเหลา่าข้าแล้วเ้าจะตกหลุมรักผู้นั้นหรอกนะ!?....
“แต่.....แต่ว่าข้าเห็นแววตาของเ้า!....เ้าที่เหมือนจะเคยคร่าชีวิตมาแล้วหลายชีวิตกลับมิมีความชั่วร้ายอยู่เลยใแววตานั้นเลยแม้แต่น้อย.....ขะ..ข้า.....ข้าสัมผัสไ้ถึงความอบอุ่นใแววตาของเ้ามากมายเหลือคณามากมายเสียยิ่ง่าผู้หนึ่งจะมีไ้เสียอีก!!....ข้าหลงรักแววตาของเ้าเช่นกัน!!”
ไป๋ชิงชิงกล่าวอธิบายต่อไปอีกทำให้ชายสองที่ยืนฟังตื่นตลึงมาก่าเดิมเสียอีก!!...
คร่าชีวิตไปหลายชีวิตแล้วงั้นรึ!?....เ้าหนูน้อยความลับของเ้าชั่งยากจะหยั่งถึงยิ่งนัก!!......ไป๋อี้คิดนึกขึ้นมาใใจเพราะมันรู้ดีว่าลูกสาวของมันนั้นมีพลังที่เรียกกันว่าพลังของสวรรค์สามารถมองออกถึงบุคคลไ้อย่างทะลุปรุโปร่งอย่างแจ่มแจ้มแท้ชัด!!...
หยุนเฟย็พลันตะลึงขึ้นมาเช่นเดียวกัน!....นางมีจิตวิญญาณบรรพกาลสวรรค์!ช่างน่าขันยิ่งนัก!!...ข้าที่เป็นถึงมหานักบุญจิตใจแข็งกล้า่าผู้ใดใใต้หล้า!..กลับมาแพ้พ่ายให้กับผู้ที่มีจิตวิญญาณบรรพกาลสวรรค์เสียไ้....โลกนี้ช่างมีเรื่องที่น่าฉงนมากมายหลายคณานับไม่หมดเสียเหลือเกิน!....
“ข้าเข้าใจแล้ว!....ข้ายินยอมรับคำ!ฮูหยินชิงชิง!”
หยุนเฟยที่ไ้รู้ถึงการคงอยู่ของจิตวิญญาณบรรพกาลสวรรค์ของนาง็พลันตอบตกลงมาทันที!...เพราะจิตระดับบรรพกาลสวรรค์นี้จะสามารถหลอมโอสถที่มันหลอมไม่สำเร็จออกมาไ้!.....รวมทั้งนิสัยนิสัยของนางและแววตาท่าทางของนาง็ถูกใจหยุนเฟยไม่น้อย!....
“จริงหรือ!?....”
ไป๋ชิงชิงเมื่อไ้ิดังนั้น็พลันกระโดดโลดเต้นอย่างออกหน้าออกมาอย่างอดไว้มิอยู่!!...
หยุนเฟยที่เห็นดังนั้นหยุนเฟย็พลันยิ้มหน้าระรื่นชื่นชมมองนางอย่างชมเชยใคร่หาความงดงามที่ยากจะหยั่งถึงของนางไปเรื่อยๆราวกับกำลังลุ่มหลงงมงายกับทุ่งดอกไม้ที่สวยคณานับหลายพันดอกอย่างไรอย่างนั้น!!....
“ขอฝากตัวด้วยฮูหยินข้า!!....”
หยุนเฟยที่กำลังชื่นชมดอกไม้ที่แสนงดงามตรงหน้า็พลันพูดออกมาอย่างติดปากอย่างลืมตัว!..
ไป๋ชิงชิงที่ไ้ิดังนั้น็พลันแก้มแดงระเรื่อขึ้นมาทันตาเห็น!!...
หยุนเฟยที่พึ่งจะรู้ตัวว่าตนพูดอะไรไป็พลันแก้มแดงระเรื่อออกมาจางๆเช่นกันก่อนมันจะหันไปหาไป๋อี้อย่างกระอักระอ่วน!!แล้วพูดออกมาอย่างองอาจว่า!!...พ
“ขอฝากตัวด้วยท่านพ่อตา!!!....”
ไป๋อี้ที่ไ้ิดังนั้นมัน็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องให้ออกมากันแน่!....มันทำไ้เพียงยืนเงียบอย่างโง่งมอยู่ตรงนั้นรอเวลาผ่านไปอย่างไร้ความหมายไปเรื่อยๆ.........
To be continue……
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??