เรื่อง เทพมังกรเหนือโลก
เมื่อไ้ิว่าหยุนเฟยเรียกตัวมันว่าพ่อตา!มันก็ัยืนโง่งมอยู่นาน...จนผ่านไปหลายลมหายใจมันจึงัได้สติกลับคืนา!....ก่อนะส่งยิ้มให้หยุนเฟยอย่างกระอักกระอ่วนใจ!......
....ข้าชักไม่แน่ใจแล้วว่าคิดถูกหรือไม่ที่ยกลูกสาวของข้าเจ้าหนูนี่ไป....
ไป๋ชิงชิงที่เ็ท่าทีจำนนอย่างจำใจของไป๋ี้นางก็ักระโดดโลดเต้นราวัเด็กน้อยพึ่งได้ของเล่นชิ้นใหม่!ก่อนนางะเดินเ้าากอดไป๋ี้อย่างรักใคร่!...
“ข้ารักท่านพ่อที่สุดเลย!”
ไป๋ชิงชิงอดไม่ได้ที่ะแสดงความรักของนางที่มีต่อไป๋ี้า!....เพราะนางย่อมรู้ดีอยู่แล้วว่าที่ไป๋ี้ตามใจนางทุกอย่างนั้นเพราะความรักและความเอ็นดูที่ไป๋ี้มีให้นางนั้นากเกินะหาใดเปรียบได้!.....
หยุนเฟยที่เ็ดังนั้นก็ัถอนหายใจาอย่างจำใจ!....เหตุใดนางถึงได้เอาแต่ใจเช่นี้กัน!?...ท่านู้อาวุโสไป๋ี้ท่านช่างตามใจนางเกินไปแล้ว!!.....
`
“พวกเจ้าอย่ารอช้า...รีบเ้าาเถิด!”``
ไป๋ี้ันึกขึ้นได้ว่าจุดประสงค์ที่าที่นี่ก็เพราะะนำตัวหยุนเฟยาลงทะเบียนเป็นศิษย์สำนักสายนอกของสำนัก!.....จึงัรีบเร่งทำการมิรอช้า!...
“ขอรับ!”
หยุนเฟยก็ัรับคำอย่างเต็มใจ!...
หลังจากที่มันจากัหยุนหลางซานามันยังไม่เคยแตะต้องสมบัติสวรรค์ที่หยุนหลางซานมอบให้เลยซักครา!...เพราะเนื่องจากการเดินทางที่แสนกว้างใกลจึงทำให้มันไม่มีเวลาาหาข้อมูลเกี่ยวัสมบัติสวรรค์ชิ้นี้ซักเท่าใด!....
รวมถึงมันะปล่อยให้ความลับี้รั่วไหลออกไปมิได้เช่นกัน!เพราะหากเป็นเช่นนั้น!มิเพียงแต่ทวีปี้เท่านั้นที่แตกตื่น!น่ากลัวว่าทั่วทั้งภพี้ก็จักทำสงครามเพื่อชิงสมบัติสวรรค์ชิ้นี้ก็เป็นได้!!
ตัวมันนั้นคิดไว้แล้วว่าเมื่อคราที่าถึงเมืองต้าหมิงแห่งี้แล้ว!ก็จักหาสถานที่เงียบๆอย่างเช่นตำหนักลมปราณเพื่อหลอมรวมและทำความเข้าใจัสมบัติสวรรค์ชิ้นี้ากขึ้น!...
เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้วมีหรือมันะรอช้า!?....มันรีบบรับคำของไป๋ี้อย่างรวดเร็วพลางเร่งรุดเดินเข้าไปในสำนักอาชาสวรรค์อย่างเร่งรีบทันทีโดยมิรอช้า!...
“ท่านพ่อตา!....ใยท่านถึงได้ช้านักล่ะ!?...ข้าอยากรีบลงทะเบียนให้เร็วไว....”
หยุนเฟยที่พึ่งะรู้สึกตัวว่าเดินนำหน้าไป๋ี้และไป๋ชิงชิงไปไกลกว่าหลายสิบเมตรจึงกล่าวเร่งทั้งคู่ให้เร่งรีบเช่นเดียวกัน!...
“เรียกข้าว่าู้อาวุโสเถอะ!!....”
ไป๋ี้คราี้กลับแสดงสีหน้าขวยเขินขึ้นา!...นับตั้งแต่ที่มันได้รับตำแหน่งู้อาวุโสของสำนักก็ไม่เคยมีู้ใดที่ได้ล่วงเกินมันถึงขนาดี้าก่อนแม้ะเป็นบุตรของเจ้าสำนักก็ตามแต่!....แต่เจ้าหยุนเฟยนี่กลับล่วงเกินมันเชิงหยอกล้อไปเสียอย่างนั้น!นั่นทำให้มันเสียหน้าไปไม่น้อยในฐานะู้อาวุโสสำนักอาชาสวรรค์!!.....
ไป๋ชิงชิงที่เ็หยุนเฟยเรียกไป๋ี้ว่าพ่อตาก็ัหน้าแดงระเรื่อขึ้นาอย่างเ็ได้ชัด!...ก่อนนางะแอบหันไปสบตาัหยุนเฟยโดยบังเอิญ!...เมื่อนางพึ่งรู้ตัวว่าถูกหยุนเฟยมองาทางนางอยู่หลายคราก็ัแก้มแดงระเรื่อขึ้นาอย่างเ็ได้ชัดแล้วเบือนหน้าหนีหยุนเฟยทันที!...
“รีบไปเถอะ!...”
ไป๋ี้เองมันก็เร่งฝีเท้าขึ้นาไม่น้อยเพื่อะให้ตามทันหยุนเฟยที่อยู่ข้างหน้า!.....มันัคิดว่าสาเหตุที่หยุนเฟยรีบร้อนขนาดี้นั้นก็คงจักเป็นเพราะตื่นเต้นเป็นแน่!...
เด็กหนุ่มจากเมืองเล็กๆอย่างเมืองจีฉิงที่ากพรสวรรค์อย่างหยุนเฟยต่างก็มีไม่ากก็น้อย!และส่วนากก็มีปฏิกิริยาเช่นี้ไม่ต่างกันเท่าใดนัก!...ไป๋ี้ที่เข้าใจถึงจุดี้ก็ัเร่งเร้ารีบร้อนพาหยุนเฟยไปลงชื่อเข้าเป็นศิษย์ทันที...
ครั้นเมื่อาถึงตำหนักๆหนึ่งไป๋ี้ที่เดินแซงนำทางหยุนเฟยาก็ัหยุดอยู่ตรงหน้าประตูของตำหนักนั้น!...มีป้ายเขียนกำัไว้บนประตูว่า..“อาชาา!!”......
เมื่อทั้งสามชีวิตเดินเ้าาภายในี้ก็ัสัมผัสได้ถึงพลังปราณอันเข้มข้นกางป้องกันเขตบริเวณรอบๆไว้!....หลังจกาที่หยุนเฟยสัมผัสไปได้ครู่หนึ่งจึงัรู้ว่านี่คือ..เขตแดนรับรู้!!...
เขตแดนรับรู้!เป็นเขตแดนชนิดหนึ่งในหลายๆชนิดที่หยุนเฟยรู้จัก!...โดยเขตแดนรับรู้ี้เป็นเขตแดนชนิดหนึ่งที่ใช้ตรวจจับและค้นหาู้คนที่อยู่ในเขตแดนแห่งี้!ส่วนากใช่ในการอำนวยความสะดวกในการจัดระเบียบของู้คนเพียงเท่านั้น!ซึ่งมันก็เหาะัสถานที่ๆเป็นที่ลงทะเบียนเรียนอย่างอาชาาเป็นอย่างาก!....
แต่ที่ทำให้หยุนเฟยแปลกใจคือเขตแดนแห่งี้สาารถตรวจจับระดับลมปราณของู้ที่อยู่ในเขตแดนี้ได้!....มันจึงตระหนักได้ว่ากาลเวลาผลันเปลี่ยนค่านิยมและอารยธรรมก็ต้องเปลี่ยนไปตามๆกันอย่างห้ามมิได้!..
ภายในอาชาาแห่งี้มีัเีอยู่ 5 อาจารย์อยู่ 2 เมืองัมันเ็ไป๋ี้เดินเ้าาก็ัทำความเคารพอย่างนอบน้อมทันที!.....
“คารวะศิษย์น้องชิงชิง….”
เมื่อคารวะไป๋ี้แล้วเหล่าหนุ่มๆทั้งห้าก็ัเหลือบมองไปที่ไป๋ชิงชิงอย่างยิ้มแย้ม!ก่อนะส่งาาลึกซึ้งใส่นางแล้วกล่าวทักทายอย่างอดไว้ไม่อยู่!!....
หยุนเฟยที่เ็ดังนั้นก็ัขมวดคิ้วขึ้นาทันที!....ก่อนะเดินาขวางหน้าไป๋ชิงชิงเอาไว้!แล้วส่งาาไปหาเหล่าหนุ่มๆเป็นเชิงว่าอย่าเ้าายุ่ง!!!...
“เะๆ!.....”
ไป๋ี้เมื่อเ็ท่าทีของหยุนเฟยก็ัหัวเราะชอบใจาอย่างนอยๆก่อนะเบนาาไปหาเหล่าศิษย์เชิงตำหนิ!
เหล่าชายหนุ่มที่ทั้งกำลังตะลึงในความหล่อเหลาและโกรธเคืองต่อท่าทีของหยุนเฟยก็ัหยุดการกระทำนั้นๆแล้วักลับาอยู่ในท่าสงบทันที!...
!
ไป๋ี้ไม่ได้สนใจาาเชิงสงสัยของเหล่าศิษย์แม้แต่น้อยมันัเดินนำทางหยุนเฟยาหยุดอยู่ตรงหน้าชายู้หนึ่งาุราวๆ 30 - 40 ปีก่อนะกล่าวาว่า...
“ช่วยลงทะเบียนเจ้าหนุ่มนี่เป็นศิษย์สายนอกของสำนักได้หรือไม่!?...”
อาจารย์ที่ทำหน้าที่รับลงทะเบียนศิษย์ก็ัคิ้วกระตุกขึ้นาเล็กน้อย!...ก่อนะหันามองหยุนเฟยเชิงสงสัยใคร่รู้!...เจ้าหนุ่มนี่พึ่งะขึ้นาอยู่แค่ระดับครึ่งก้าวสู่ปราณจิตเท่านั้น!เหตุใดท่านู้อาวุโสไป๋ี้ถึงได้ลงทุนนำทางมันาลงทะเบียนเป็นศิษย์ไปเสียได้!?....
“เจ้าหนุ่มเชิญาลงทะเบียน!.....”
“ขอรับ!”
หยุนเฟยเมื่อไ้ิดังนั้นก็ัเดินเ้าาใกล้เรื่อยๆก่อนอาจารย์ท่านนั้นะนำทางหยุนเฟยไปที่หน้าศิลาขนาดเท่าประตูหนึ่งบาน!....
เมื่อาถึงก่อนอาจารย์ท่านนั้นะกล่าวอะไรสักอย่างหยุนเฟยก็ัยื่นมือาแตะศิลาแท่งนั้นเบาๆก่อนะปล่อยพลังปราณเข้าไปข้างในนั้นครู่หนึ่ง!ก่อนะผละมืาทันทีแล้วจึงเดินกลับไปยังที่เดิม!...
อาจารย์ท่านนั้นัขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นา!เพราะมันที่กำลังะอธิบายการลงทะเบียน!...แต่จ้าหนูตรงหน้าของมันกลับรู้วิธีไปเสียแล้วแถมศิลาแท่งี้ยังเป็นของๆสำนักอาชาสวรรค์ทำขึ้นาโดยเฉพาะเท่านั้น!จึงทำให้เหล่าคนที่อยู่ในห้องแปลกใจไม่น้อย!!...
ไป๋ชิงชิงทำหน้าเชิงัรู้อยู่แล้วว่าหยุนเฟยต้องรู้วิธีการก็ัหัวเราะคิกคักาอย่างสนุกสนาน!...ต่างจากไป๋ี้ที่กำลังตะลึงงันัการกระทำของหยุนเฟยเมื่อครู่!เพราะตัวมันเองเมื่อครั้งที่เ็ศิลาแท่งี้คราแรกก็ทำหน้าตาเป็นตัวโง่งมาไม่ต่างัู้อื่น!แต่เมื่อมันเ็ว่าหยุนเฟยที่รูถึงรู้วิธีการก็ัรู้สึกว่าตัวเองช่างอ่อนหัดไปเสียอย่างนั้น!...
หยุนเฟยเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำเมื่อครู่นั้นสำคัญอะไรากายนัก!เพราะตัวมันที่เป็นถึงมหานักบุญนั้นเพียงแค่มองปราดเดียวก็แยกแยะวิถีพลังจิตของศิลาแท่งนั้นไปเสียเรียบร้อยแล้ว!!...
ผ่านไปชั่วครู่ศิลาแท่งนั้นก็ับันทึกสิ่งที่หยุนเฟยปลดปล่อยาทางพลังปราณ!....ในศิลานั้นไม่ได้บันทึกอะไรไว้ากมันบันทึกไว้เพียงแค่ชื่อและชาติกำเนิดเพียงเท่านั้น!!!....
เมื่อเ็เป็นเช่นี้ทุกคนในอาชาาก็ัตะลึงขึ้นาอีกคราหนึ่งอย่างพร้อมเพรียงกัน!!....ไม่เพียงแต่รู้วิถึงวิถีของศิลาแต่กลับสาารถบังคับลมปราณให้บอกข้อมูลที่จำเป็นาเพียงเท่านั้น!...
เพราะหากเป็นคนอื่นๆนั้นข้อมูลที่ปรากฏขึ้นาล้วนากายหลายหลากนักต่างจากหยุนเฟยที่แสดงาแค่ชื่อและชาติกำเนิดเพียงเท่านั้น!..
หยุนเฟยไม่รีรอเมื่อรู้ว่าการลงทะเบียนเสร็จสิ้นเพียงเท่านั้นก็ัเดินาจากประตางหาออาชาาทันที!...ก่อนะกล่าวาอย่างลืมตัวว่า!!....
“หมดธุระแล้วข้าขอตัวนะท่านพ่อตา!!...”
พรวด!!!
ไม่เพียงแต่คนที่อยู่ในอาชาาเท่านั้นคนที่อยู่บริเวณรอบๆเมื่อไ้ิว่าเจ้าหนุ่มรุ่นเยาว์ที่อยู่ตรงหน้าเรียกไป๋ี้ว่าพ่อตาก็ัสำลักไอาทันที!!!...
เหล่าู้อาวุโสและอาจารย์ากายรวมถึงเหล่าศิษย์ในสำนักต่างพากันตะลึงลานขึ้นาพร้อมเพรียงกันอย่างันัดกันเอาไว้!!....พวกมันล้วนรู้ดีถึงตำแหน่งของไป๋ี้และก็ยากากที่ะหาใครที่คุยัมันได้อย่างสนิทสนมถึงเพียงี้นอกจากคนในครอบครัว!!....ว่ากันว่าแม้แต่รองเจ้าสำนักยังดูหมิ่นไป๋ีู้้ี้มิได้!!....
แต่เจ้าหนุ่มตรงหน้านี่กลับตะโกนาอย่างโจ่งแจ้งและองอาจเรียกกันะๆว่าท่านพ่อตา!....นี่นั้นทำให้คนทั่วทั้งบริเวณัตะลึงาอย่างเ็ได้ชัด!
หยุนเฟยที่พึ่งรู้ตัวว่าตัวเองเผลอหลุดปากออกไปก็ัรีบหุบปากกลับไปทันที!ก่อนะใช้วิชาย่องชมจันทร์เคลื่อนหายไปในพริบตา!...
“ท่านพ่อตา!เจ้าหนุ่มนั้นเรียกท่านู้อาวุโสไป๋อ่าท่านพ่อตา!!”
“เจ้าหนุ่มนั่นเป็นใคราจากไหนกัน!?
“เจ้าบ้านั่นบังอาจาแย่งชิงชิงของข้าไป!อย่างให้ข้าเจอเข้าก็แล้วกัน...ชิ!”
“ข้าอยากะร้องให้าเสียเดี๋ยวี้เลย!”
“บุรุษู้นั้นหล่อเหลาปานเทพบุตรกลับชาติาเกิด!แย่แล้วข้าหลงักเขาเสียแล้วสิ!”
“ใช่ๆความหล่อของมันนั้นเกินกว่าะหาใดเปรียบได้!เพียงแค่มองดูผ่านๆยังหล่อขนาดี้!มันเป็นใครกันแน่!”
เหล่าหนุ่มสาวรอบๆเมื่อสติกลับาก็ัูคุยเรื่องของชายหนุ่มู้หล่อเหลาที่เรียกไป๋ี้ว่าท่านพ่อตาอย่างสนุกปาก!..
ณ มุมัแห่งหนึ่งมีาาปองร้ายมองาที่หยุนเฟยอย่างอาฆาตแค้น!...ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่สวมอาภรณ์สีทองเป็นสัญลักษณ์ของศิษย์สายใน!..าุราวๆ 17 – 18 ปีทีู่เืะเป็นต้นของาานั้นก็ักล่าวัคนที่อยู่ข้างาอย่างเร่งรีบว่า...
“ไปนำตัวมันาให้ข้า!....ไป๋ชิงชิงต้องเป็นของข้าพียงเท่านั้น!!...”
“ขอรับ!นายน้อยอู่ตี้!.....”
ชายหนุ่มที่าุรุ่นราวคราวเดียวกันับกลับาอย่างนอบน้อมก่อนะสกดรอยตามหยุนเฟยไปอย่างเงียบเชียบ!...
“อู่ตี้!.....เจ้าเป็นถึงลูกของแม่ทัพฝ่ายขวาของจักรวรรดิต้าหมิงแต่กลับกระทำการเลวทรามเช่นี้ไม่ไว้หน้าพ่อของเจ้าหน่อยหรือ!?....”
ชายหนุ่มข้างกายรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาค่อนข้างเอนเอียงไปทางเจ้าเล่ห์ักล่าวถามขึ้นาเชิงหยอกล้อ!.....
“หุบปาก!...เจ้าขยะนั่นบังอาจาเป็นศัตรูหัวใจของข้าข้าจักทำให้มันจดจำไปชั่วชีวิต!!...”
อู่ตี้กล่าวตวาดาอย่างเดือดดาน!...
ตัวมันเป็นถึงลูกคนรองของแม่ทัพฝ่ายขวาของจักวรรดิต้าหมิงแห่งี้มีหรือะเกรงกลัวต่อกฏหาย!...ตำแหน่งของพ่อของมันนั้นได้าจากการสู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่ัเหล่าสัตว์อสูรที่อยู่ทางเขตแดนกั้นทิศเหนือัองค์จักรพรรดิครั้งยังหนุ่มๆจึงได้รับตำแหน่งี้าอย่างทรงเกียรติ!....จนถึงนี้พ่อของมันก็ยังทำหน้าที่อยู่ที่นั่นอย่างแข็งขันไม่มีเวลาาตำหนิมันแน่นอนอยู่แล้ว!...
ตัวมันที่ถูกเลี้ยงดูาอย่างตามใจาโดยตลอดจนมีนิสัยเอนเอียงไปทางต่ำทราม!เมื่อมันพบรักแรกของมันอย่างไป๋ชิงชิงเข้าโดยบังเอิญมันจึงรวบรวมความกล้าไปสารภาพรักต่อนางอยู่นาน!แต่กลับโดนปฏิเสธาอย่างไม่ใยดี!...มีหรือเมื่อมันรู้ว่าไป๋ชิงชิงมีครู่ครองแล้วะไมโกรธแค้น!ไฟในใจของมันนี้ัลุกโชนขึ้นาาาเปรียบดั่งอสูรร้ายที่พร้อมะฉีกกระชากเหยื่อได้ทุกเมื่อ!!...
คราี้มันจงใจะทำให้หยุนเฟยนั้นเจ็บปวดจนจำไปจนตายให้ได้!....เมื่อคิดได้ดังนั้นมันก็ัแค่นเสียงาอย่างโกรธเคืองอยู่หลายคราว่า!....
“ใครที่มันบังอาจแย่งของของข้ามันู้นั้นต้องทุกข์ทรารไปจนชีวิตะหาไม่!!...”
อยู่ห่างจากที่ที่อู่ตี้อยู่!....หยุนเฟยก็ัไ้ิทุกอย่างที่มันูอย่างชัดแจ๋ว!ตัวมันที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของจิตสังหารจึงแอบาดักฟังอยู่ไม่ใกล้ไม่ใกลนัก!...เมื่อรู้ถึงเหตุผลตัวมันก็ัถอนหายใจาพลางทำหน้าเบื่อหน่ายอย่างขีดสุด!!..
“เจ้าหนุ่มเอ๋ย!...ใยเจ้าถึงได้ใจร้อนเช่นี้เล่าเพียงแค่ข้าชิงคนที่เจ้ารักไป!เจ้าถึงัโกรธเคืองถึงขนาดี้เลยหรือ!?....มนุษย์หนอมนุษย์!!!....”พ
หยุนเฟยใช้จิตสำนึกจากอดีตชาติของมันกล่าวพึมพำาพลางถอนหายใจยาวาเฮือกใหญ่!...
“เจ้าาุน้อยกว่าเจ้าหนุ่มน้อยตรงนั้นเสียอีก!....ใยเจ้าถึงเรียกมันยังัว่าเจ้าเป็นคนแก่ไปได้ล่ะหนุ่มน้อย!?...”
จู่ๆก็ีเีของหญิงสาวาุราวๆ 30 ูขึ้นาข้างหลังหยุนเฟยอย่างไม่ได้ตั้งตัว!!.......
To be continue……
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??