เรื่อง เทพมังกรเหนือโลก
หลังจากัพักผ่อนไปก่า 2 ชั่วา!บัดนี้พลังงานที่หยุนเฟยเสียไปพลันไ้กลับคืนมาหมดแล้ว!
“หืม?.....พลังของ้ากลับมาเต็มกำลังแล้ว!.....เห้อ!ยังดีที่ในแหวนมิติีโอสถู่บ้างหากไม่ีัแล้วล่ะก็!น่ากลัว่า้าคงมิาาฟื้นพลังให้กลับมาไ้เร็วเท่านี้ไ้แน่ๆ!”
กล่าวจบมือ้างหนึ่งของัจึงพลันขยับไปแตะที่แหวนมิติของัคราหนึ่งพร้อมทั้งส่งพลังปราณออกไปจางๆ!...
เมื่อแหวนมิติไ้รับไอพลังปราณอันน้อยนิดของหยุนเฟยยันต์ล็อกแหวนจึงคลายออกมา.....้าใของแหวนมิตินี้นั้นดู้าราวๆโต๊ะกิน้าวเล็กๆหนึ่งโต๊ะ!.....้าในั้นีโอสถู่ 11 ู!แ่ะูล้วนเป็โอสถฟื้นพลังทั้งหมด!
โอสถพวกนี้ล้วนแ่มากจากหยุนเสี่ยวพ่อของัอย่างมิ้สงสัย!....แ่่าน่าอดสูิ่ั!ััที่เป็ถึงมหานักบุญกลับมิไ้หลอมโอสถมาใช้เองเนื่องจากาบรรพกาลของัไม่เหมาะกับาุไฟเป็อย่างมากจึงำใ้ัไม่าาหลอมโอสถไ้ด้วยวิธีธรรมดา!
ัันับตั้งแ่รู้ถึงาบรรพกาลสวรรค์!ัก็ตัดสินใจไว้แล้ว่าััหลอมรวมกับเปเิาุน้ำแข็งืไม่ก็าุอื่นๆที่มิใช่าุไฟ!....
เพราะหากหยุนเฟยัุัใช้าุไฟเื่หลอมโอสถัอาจะ้ทน้มากมายก่าาถึง 30 เท่า!เท่านั้นยังมิพอาของันั้นเมื่อโไฟะำใ้เกิดบาดแผลง่ายเสียยิ่งก่าง่าย!...ง่ายราวกับีดที่เผลอหล่นลงไปปักที่ซาลาเปาเลยก็่าไ้!
แ่ัั!เมื่ออดีตชาติของั!ในห้องที่ัใช้ฝึกหลอมโอสถ....ีหนังสือหนึ่งเล่มเขียนไว้โดยคนที่ัไม่รู้ัชื่อ่า!หากาบรรพกาลใช้าุไฟไ้!ความแ็แ่ของไฟะเพิ่มพูนึ้มากก่าเิก่า 7 เท่า!เนื่องด้วยาบรรพกาลเ้ไปที่ร่างามิใช่ปาจึงำใ้ัไม่าาหลอมกับ ไฟ ที่าาำใ้ััไหม้ไ้ง่ายๆ
ััหากัหลอมกับเปเิาุน้ำแข็ง!ถึงแม้่าร่างาัะโแช่ แ่หากาบรรพกาลของัหลอมรวมกับาุน้ำแข็งไ้เื่ใัก็ัมิ้ทนทุกข์ทรมานี่ไป!
พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไร!ััก็พลันรู้สึกอัปยศอดสูอย่างน่าเย้ยหยันึ้มา!.....
“เหตุใด้า้ใช้ยาะะดับ 2 ความบริสุทธิ์แค่ 6 ใน 10 ส่วนไ้กัน? ่าน่าขันิ่ั!เิทีหาก้าใช้ไฟในาไ้้าก็คงหลอมโอสถะดับ 3 เต็มิส่วนออกมาไ้อย่างง่ายๆเลยแ้ๆ!........เห้อ!....”
หยุนเฟยกล่าวไปพลางถอนหายใจไปพลางอย่างจำใจ
ครั้นเมื่อผ่านไปีหลายชั่วา!บัดนี้จึงีพลังปราณพุ่งทยานตะเบ็งมุ่งหน้ามาที่ปะตูาที่สามทันทีโดยที่ีหยุนเฟย
รอคุมเชิงู่อย่างะมัดะวัง!
โครม!คราม!.......
ราวกับฟ้าดินพังทลาย!เสียงที่แสนะดังกะหื่มครานี้นั้นคล้ายๆกับคราเมื่อครู่!....ำแทั้ง 6 ิรอบๆัหยุนเฟยกำลังขยายใญ่ึ้!.....เมื่อสิ้นเสียงดังราวฟ้าสั่หวั่นไหวหยุนเฟยเลยพลันสังเกตถึงขอบเขตุที่ขยายออกมา!
“่าจากจุดศูนย์กลาง้างะ 3 ลี้!? ื่าปะตูานี้ะียักษ์หลายิัออกมากัน?”
หยุนเฟยพลันทำสีหน้าเคร่งเครียดึ้มา!หากพื้นที่้าานี้!น่ากลัว่าอาจะีเผ่าปีาร่างยักษ์ู่หลายิัก็เป็ไปไ้!!
เมื่อคิดไ้ดังนั้น!เดมที่ัู่หน้าปะตูายักษ์!บัดนนี้ักลับถอยร่นออกมาก่าหลายร้อยก้าว!.....
ซูม!!!!!
เสียงพลังปาดังกะหึ่มึ้มาะรอกใญ่!...ก่อนที่ปะตูาที่สามะค่อยๆแง้มออกมาเรื่อยๆอย่างช้าๆ!....กะทั่งผ่านไปหลายิลมหายใจ!ปะตูใญ่ยักษ์้า 25เ สูง 80 เจึงไ้เปิดออกมาสุด!
ตูม!ตูม!ตูม!
หลังจากปะตูเปิดผนึกออกมาเพียงแค่ไม่ถึงิลมหายใจ!ก็พลันปรากฏร่างยักษ์ร่างหนึ่งวิ่งออกมากปะตูอย่างเร่งรีบ!....เมื่อร่างาใญ่โตมโหฬารไ้วิ่งออกมาจากปะตู!หยุนเฟยเลยเห็นลักษณะหน้าตาของร่างยักษ์ร่างนี้!
“ปีากะทิง!!!!”
หยุนเฟยพลันแค่นเสียงอุทานออกมาอย่างบางเบา!
ร่างใญ่ยักษ์ที่ืู่ตรงหน้าัั่ก็คือ ปีากะทิง! แยังเป็จ่าฝูงีต่างหาก! ปีากะทิงนั้นะแ่ออกเป็จ่าฝูงแะูฝูง!โดยะแ่ชนชั้นตามาของร่างา!.....
เห็นไ้ชัด่าไม่่าะยังไงปีากะทิงตรงหน้าัเป็จ่าฝูงอย่างมิ้สงสัย! เพราะาของปีากะทิงตนนี้นั้นสูงก่า 72 เ! ืก็คือใญ่เกือบเ่าๆปะตูแล้วั่เอง!
นี่ำใ้หยุนเฟยเบาใจึ้มามิน้อยเพราะัพลันคิดไปเอง่าปีากะทิงะรอกแรกก็ีาใญ่เกือบเท่าห้องโถงห้องนี้เสียแล้ว! หากีะรอก่ๆไปน่ากลัว่ากะทิงพวกนี้คงัมิาาู่ในสถานที่อันคับแคบแห่งนี้ไ้!!
“เอ๊ะ!ื่าัะมาะรอกะหลายๆั?”
หยุนเฟยพลันนึกถึงเรื่องนี้ึ้มาไ้!ขนแขนทั้งสอง้างของัก็ลุกซู่ึ้มาด้วยความหวาดเสียว!....หากีปีากะทิงัเดียวคงัง่ายดาย!
แ่้าาีมากก่า 10 ัึ้ไป!น่ากลัว่าหยุนเฟยะ้ใช้พลังปราณไปมากมายเป็แน่แท้! แ่ัหากลัวไม่!.....เพียงแค่ัชิงสังหารก่อนปีาพวกนี้ะออกมาพร้อมๆกันก็สิ้นเรื่อง!.....นี่คือสิ่งที่ัคิดไ้!!
ก๊าก!!!.......
เมื่อปีากะทิงเดินเ้ามา้าให้องโถงแห่งนี้!....ัจึงพลันสังเกตเห็นมดปลวกัหนึ่งตรงหน้าั!...เหมือนัะรู้สึก่ามดปลวกที่ืู่ตรงหน้าัมองัด้วยสีหน้าดูถูกัจึงร้องตะโกนหวังให้มดปลวกที่ืู่้างหน้าัหวาดกลัว!
“เหอะ!!”
หยุนเฟยแค่นเสียงออกมาคราหนึ่งก่อนะพุ่งทะยานขับเคลื่อนวิชาเิจันทร์กะโดดึ้สูงหวังะบั่นศีรษะของปีากะทิงยักษ์ที่ืู่ตรงหน้า!
ฉับ!!
เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!ข้อมือของป๊ศาจกะทิงยักษ์ก็พลันขาดออกมาจากแขนของัอย่างน่าอดสู!!
อ๊าก...........!!!
ปีากะทิงที่โตัดข้อมือออกไปพลันตะโกนร้องออกมาอย่างเจ็บปวด!.....ัไม่คิดเลย่ามดปลวกที่ื่กรกับัู่ตรงนี้!ะาาำใ้ัเกิดแผลไ้ด้วยซ้ำ!....แ่ผลจากการปะมาทของัเล่า?ไม่เพียงแค่เกิดแผลเท่านั้น!...ข้อมือของัเองก็ขาดออกมาด้วย!
เมื่อคิดไ้่าัตนที่ดูเล็กกะจ้อยร่อยตรงหน้าัมิใช่มดปลวกแ่อย่างใด!แ่กลับเปรียบเสมือนอสรพิษัเล็กที่พร้อมะสังหารัไ้ทุกเมื่อ!
ด้วยการที่ัีความนึกคิดัจึงถอยร่นะยะ่าจากหยุนเฟยออกไปติดชิดกับำแใกล้ๆกับปะตู!....
หยุนเฟยเองก็ดูเหมือนะสนุกกับฉากนี้!ัจึงทำท่าทางราวกับกำลังขู่เจ้ากะทิงตรงหน้าของัให้ถอยร่นออกไปเรื่อยๆอย่างคาดหวัง!......
ัหวังะให้ปีากะทิงถอยร่นกลับเ้าไปในปะตูาใญ่ยักษ์ตรงหน้าเื่ดู่าะเกิดอะไรึ้!....ััเองยังคิดไ้่าะตามเ้าไปด้วยเื่ตรวจดูที่มาของปีาพวกนี้อย่างลึกซึ้งปะปนกับความรู้สึกเชิงสนุกสนาน!
ก๊าก!!!!!!!
ทันทีที่ปีากะทิงเ้าไปในปะตูไ้เพียงไม่ถึงก้าวด้วยซ้ำ!หยุนเฟยก็พลันขนลุกชันอย่างน่าหวาดสียวึ้มา!เพราะเมื่อปีากะทิงตนนั้นไ้ย่างก้าวเ้าไปในปะตูเพียงแค่เสี้ยวของร่าง....ร่างาของปีากะทิงก็พลันถูกบดะเอียดกลายเป็หมอกเลือดทันทีในชั่วพริบตา!
ความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นของหยุนตอนนี้พลันหดหายไปสิ้น!....เหลือเพียงความเสียวซ่านไปทั่วร่างา!ัพลันคิดถึงปะตูาแรก!หากตอนนั้นัคิดเล่นพิเลนเ้าไปในปะตูตรงหน้าั!...น่ากลัว่าัเองก็้เป็แบบเดียวกันเจ้ากะทิงตรงหน้าัเป็แน่!!
ตึง!ตึง!ตึง!
มิรอให้หยุนเฟยไ้คิดใตร่ตรองมากมาย!ปีากะทิงที่ัเ่าๆกับัที่แล้วพลันเดินออกมาจากปะตู!.....ครานี้ดูเหมือนะต่างจากคราแรกึ้มาหนึ่งส่วน!
เพราะปีากะทิงัแรกนั้นมาแค่ร่างาที่เปลือยเปล่าไม่ีอาวุธืชุดเกราะติดัมา!.....แ่ครานี้ปีากะทิงทีู่่ตรงหน้าหยุนเฟยกลับถือดาบาใญ่มาด้วย!!.....
ดาบที่าเ่าๆกับครึ่งหนึ่งขอร่างาปีากะทิงนั้นดูน่าเกรงขามเป็อย่างมาก!.....าที่ใญ่เท่านี้ความหนักของัล้วนแล้วแ่ไม่้พูดถึง!......อย่างน้อยที่สุดก็คงู่ที่ 5000 ิอย่างเห็นไ้ชัด!
สาเหตุที่ดาบเล่มนี้ีน้ำหนักที่น้อยก่าทวน้างหนึ่งของหยุนเฟยก๊เป็เพราะวัสดุ!....ถึงแม้ดาบทีู่่บนมือของปีากะทิงะทำมาจากเหล็กกล้า!...แ่ของหยุนเฟยกลับู่เหนือก่านั้น!...ทวนทั้งสองของัทำมาจากวัสดุที่มาจากต่างภพ!....
ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ัะเห็นดาบของกะทิงก็มิไ้แตกตื่นเกินเลยแ่อย่างใด!....ัั!ตอนนี้ักลับรู้สึกไ้่าปีากะทิงตรงหน้าัเหมาะสมอย่างยิ่งที่ะให้ัลับคมฝีมือการใช้ทวนของััเองกลับคืนมา!
เพราะยิ่งู่ในสถานการณ์ที่สุดแสนะอันตรายเท่าใหร่!่มการดิ้นรนแะอยากีชีวิตู่ของหยุนเฟยก็ะยิ่งพุ่งสูงึ้!....นี่เป็ความหมายของการฝึกตนที่หยุนเฟยรู้สึกไ้!
หากไม่่สู้แล้วะฝึกตนไปเื่เหตุผลใด?.....หาก้การแ็แ่เื่ปราบปรามเหล่าศัตรู!เหตุใดถึงมัวแ่นั่งขับเคลื่อนปามาสั่งสมเื่เพิ่มะดับกัน?.....หากอยากแ็แ่เหตุใดถึงมัวแ่วิตกกับเหตุอันตราย่ชีวิตของตนเล่า?.....นี่คือสิ่งที่หยุนเฟยเ้าใจในจุดปะสงค์ของการเป็ผู้ฝึกตน!
ปีากะทิงเมื่อมองเห็นหยุนเฟย!ัจึงตะโกนลั่นห้องเหมือนกับปีากะทิงัแรก!ก่อนัะมุ่งตะเบ็งมาทางหยุนเฟยอย่างรวดเร็ว!
หยุนเฟยเมื่อเห็นดังนั้นภายในใจก็พลันตื่นเต้นึ้มาเล็กน้อย!....มิใช่เพราะกะทิงตรงหน้าั!แ่ัคิดถึงะรอก่ไปเรื่อยๆต่างหาก!...
ะรอกที่สองีอาวุธ!...ะรอกที่สามสี่แะห้าคงะมิใช่่าะสิ่งของอาวุธชุดคุ้มกันเพิ่มึ้มาหรอกื?.....นี่คือสิ่งที่หยุนเฟยคิด!
ฟิ้ว!!!!ตูม!!!
มิรอช้า!หยุนเฟยพลันใช้วิชาเดินชมจันทร์มุ่งไปที่แขนทั้งสอง้างที่กุมดาบไว้อย่างแน่นขนัดของปีากะทิง!ก่อนที่ทวน้างหนึ่งในมือของหยุนเฟยะโตวัดออกไปคราหนึ่งเื่ปะทะเ้ากับแรงดาบยักษ์ที่ถูกเหวี่ยงลงมา!
“สนุก!....น่าสนุกิ่ั!....ท่านปู่ทวด้าัเชื่อฟังท่าน!...่ไป้าะไม่หวังมุ่งเ้แ่การบ่มเพาะพลังี่ไป!....่ไปนี้้าะออกผจญภัยเดินทางไปต่างภพให้มาก่าท่าน!...แะเมื่อ้าีพลังมากพออย่า่าแ่ต่างภพ!หากีต่างโลก้าก็ัไป!!”
พ
To be continue……
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??