เรื่อง เทพมังกรเหนือโลก
“ปราณภูผา!!!!”
หยุนเฟยใี้อยู่ใะัปราณภูผา!...นี่คือความาาสายเลือดมังกรมัน!....แต่มันหาได้สนใจัมันใี้ไ่!
“า!!!”
หยุนเฟยัพูดาอย่างเยือกเย็น!
คำเดียว!....แค่คำเดียว!ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่าง็ขนลุกอย่างหวาดกลัวกันทุกคน!....ทุกคนใเมืองต้าหมิงล้วนแล้วแต่เกิดอาการหวาดผวาเกาะกุมจิตใจ!....หาก่าปีกกว่าร้อยปีพวกมันเอง็ยังคงคิดว่าความกลัวนี้จะไ่หายไป!
“บัดซบ!....เจ้าหนูอย่าเหิมเกริมให้มากนัก!...โทษฐานเจ้าที่ัาคนในิา้าคือา!!!”
ู้ำกลุ่มนิาูิขาวัคำรามั่ส่งัปราณะัปราณภูผาั้ 9 เ้าไปปะทะัไอัาหยุนเฟย!
มันนั้นตกใจเป็นอย่างมาก!ที่เจ้าหนุ่มตรงหน้าััาคนนิาูิทั้งสองไปได้อย่างง่ายดาย!...เดิมทีเีแ่การัาเหล่าชาวเมืองและสำนักใหญ่พวกมัน็สูญเสียคนไปกว่าแสนแล้ว!...ครานี้กลับมรสัตว์ประหลาดมาขวางกั้นจุดประสงค์หลักพวกมัน!ทำให้ใใจมันตี้ัเกิดความเคียดแค้นปะปนอยู่ัความกลัว!
หยุนเฟยไ่แม้แต่จะแยแสต่อคำขู่คู่กรณีซักนิด!...มันเพียงแต่ปป่ไอัาาข่มขู่เพียงเท่านั้น!....เพียงเท่านั้นผู้คนใที่นี้็ต้องขลาดกลัวมันไปจนสิ้นแล้ว!...เหลือแค่เพียงเ็บกวาดเพียงเท่านั้น!..
“บัดซบ!!!....”
าอาภรณ์ขาวัรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่หยุนเฟยส่งมา!ทำให้มันอดไ่ได้ที่จะสบถด่าา!....ตัวมันใี้เรียกได้ว่าหวาดกลัวสุดขีด!...
เนื่องด้วยเจ้าเกหนุ่มตรงหน้าใช้ัจิตรวบเอาไอัาพุ่งเ้าสู่มันแต่เพียงผู้เดียว!..ทำให้ความขลาดกลัวบังเกิดขึ้นให้องจิตใจ!....ความกลัวาัถาโถม!และกลับกลายเป็นสติแตกใที่สุด!
ภาพที่ทุกคนเห็นใี้ถือว่าน่าอดสูยิ่งนัก!...เพราะผู้ที่เหมือนจะแข็งแกร่งที่สุดใกลุ่มนี้ัได้กลายเป็นไอ้ขี้ขลาดไปเสียแล้ว!....
แล้วมีหรือพวกมันจะยังคงอยู่ถึงความต่อต้านได้!....พวกมันทั้งหมดเื่เห็นบุรุษชุดขาวขลาดกลัว!พวกมันเอง็เช่นกัน!พวกมันทุกคนล้วนแต่ต้องสยบอยู่แทบเท้าหยุนเฟย!...ไ่มีผู้ใดเลยที่ยืนไหวใี้!....แม่ไอัาจะไ่โดนพวกมัน!แต่พวกมัน็สัมผัสได้!...สัมผัสได้ถึงัอมหิตอันแสนน่ากลัวกว่าพวกมันจะนึกได้หลายสิบเท่า!!!
หยุนเฟยไ่แม้แต่จะเหลียวมองกลุ่มคนที่อยู่ใท่าหมอบกราบมัน้้ำ!...สิ่งที่มันต้องการใี้มีเพียงหนึ่งเดียวคือความกระหายเลือด!
ชิ้ง!!!!
ไ่รอคำใดให้มากความ!...ดาบมารพิโรธล้วนตวัด่าหัวบุรุษชุดขาวทันที!...ก่อนที่หัวบุรุษชุดขาวจะหลุดออกาบ่าอย่างน่าหวาดกลัว!
ัาที่หยุนเฟยได้ัาเจ้าสวะชุดขาวตรงหน้ามันเสร็จ!....เป้าหมายต่อไปมัน็คือเหล่าู้ฝึตนทั้งหลายที่ี้ำัหมอบกราบมันอย่างเกรงกลัว!
ฟิ้วส์!!!!!!
ไ่แม้แต่จะสนใจหรือปรายหางตามอง!...หยุนเฟยัตวัดดาบมารพิโรธที่อัดแน่นไปด้วยัปราณเต็มสิบส่วนอย่างเฉยเมย!
พรวด!!!!!!
ไ่รอให้หยุนเฟยได้รอนาน!หัวเหล่าู้ฝึตนในิาูิทั้งีกว่า 1000 ชีวิต็ัได้าลง!...ทุกๆร่างล้วนแล้วแต่ไ่มีหัว!พื้นที่โดยรอบัเต็มไปด้วยเลือดอาบไปทั่ว!
ผู้คนที่เหลือทำได้เพียงเหลียวมองอย่างหวาดกลัว!...พวกมันล้วนรู้ถึงอนาคตตัวเองได้แล้วถึงแม้จะไ่ต้องใช้วิเศษ!...
“หยุด!!!”
ดั่งเสียงสวรรค์ปลุกให้ตื่นาพวังค์!....จู่ๆาแก่าุราวๆ 80 ปี็กล่าวเสียงแข็งมุ่งตรงมายังหยุนเฟย!ก่อนที่าแก่จะลงมาาอากาศอย่างรวดเร็ว!!
การกระทำให้คนผู้นี้น่านับถือเป็นอย่างมาก!...แต่ยังติดที่ว่ามันเป็นสถานที่ที่ไ่ดีสักเท่าไหร่!ทำให้ไ่มีใครมามัวนั่งตะลึงัความน่าเกรงขามาาแม้แต่น้อย!!!
หยุนเฟยัปรายตามองมาทางาาอย่างไ่ค่อยแยแส!...แต่สิ่งตรงหน้ามันทำให้มันต้องเปลี่ยนความคิด!...เพราะาาาุ 80 เศษๆอยู่ใะั ปราณัิ!!!......
ไ่มีทางที่หยุนเฟยจะไ่รู้สึกกดดัน!...ตัวตนาาตรงหน้ามันน่าเกรงขามเกินไป!.....มันไ่แม้แต่จะกล้าคิดเลยว่ามันจะต่อสู่ัาาตรงหน้ามันหรือไ่?..มันไ่โง่ถึงขนาดที่จะทำการโง่เง่าเช่นนั้น!
“!!!!”
าาปราณัิัเกิดสีหน้าตกตะลึกระคนเคียดแค้นเื่มันหันไปมองบุคคลทั้งสองคนตรงหน้า!บุคคลทั้งสองคือู้ำนิาูิทั้งีนั่นเอง!
“บัดซบ!!....เจ้าัาพวกมัน?”
าาัหันมามองหยุนเฟยราวัสัตว์ป่าุ้าที่้จะ้ำเหยื่อ้ทั้งยังปป่ไอัาะั 6 า!...
หยุนเฟยัหน้าซีดเผือด!ถึงแม้มันจะคลั่งเพียงใดแต่มัน็เป็นถึงมหานักบุญ!ด้วยัขนาดนี้แม้มันจะมีอีกซักชีวิต็คงมิพอเื่ต้องเผชิญหน้าัาาผู้นี้!
ไ่รอช้าแต่อย่างใด!...เหมือนหยุนเฟยจะทำสิ่งที่ถูกต้องที่สุดใี้นั่นคือ...หนี!!!!...หยุนเฟยรีบขับเคลื่อนวิชาเดินั์าทันทีัาที่มันตัดสินใจก้าวหนี!
ฟิ้วส์!!!!
ด้วยัะัปราณภูผา!ทำให้มันเคลื่อนที่ได้รวดเร็วขนาดที่ผู้ที่อยู่ใะัปราณัิยังต้องลำบาก!...เีแ่ 10 าใหยุนเฟย็านอกเมืองต้าหมิงเรียบร้อยแล้ว!
“บัดซบ!...เจ้าสวะนั่นบังอาจัาศิษย์้ามันต้องา!”!
าาะัปราณัิเื่ได้สติกลับมาาการตื่นตะลึงถึงาเ็หยุนเฟยจึงัขับเคลื่อนเคล็ดวิชาท่าเท้ามันตามล่าหยุนเฟยทันที!
หยุนเฟยใี้ทั้งกลัวทั้งโกธรแค้นชิงชัง!...
“เหตุใด้าถึงได้ไร้ประโยชน์เช่นนี้!....นี่ไ่เท่าัว่าประวัติซ้ำรอยหรือไร?....ใอดีตชาติครอบครัว้าถูกทำลาย!....ครั้นมาถึงี้คนที่สนิทชิดเชื้อั้ากลับต้องตกา!...ตัว้าเอง็ทำอย่างเช่นเดิม!...นั่น็คือหนี!.....บัดซบ...บัดซบ...บัดซบ!!!!”
หยุนเฟยัก่นด่าใความอ่อนด้อยตัวเอง!...เหตุการนี้เอง็เปรียบเหมือนัอดีตชาติ!....ที่ตัวมันทำได้แค่เพียงหนี!....และสิ่งที่มันกลัวอยู่ี้็คือความปลอดภัยคนใหมู่้าจีฉิง!
เื่มันัได้สติกลับมาัาได้พบัตัวตนะัปราณัิ!...สาเหตุที่ทำให้มันหนีมีสองประการ...ประการแรกคือมันไ่อาจจะต่อกรับุคคลใะัปราณัิได้!....ประการที่สองคือมันเป็นห่วงความปลอดภัยครอบครัว!...ทั้งหยุนเสี่ยว...เย่ชิงหยวน!...และอีกหลายๆคนใเมืองแห่งนั้น!
แต่อนิจจาหยุนเฟยัต้องขมวดคิ้วอย่างน่าเกลียด!....เพราะใี้ชานาปราณัิัปรากฏอยู่ตรงหน้ามัน!...หยุนเฟยเื่เห็นัั้จิตใจมัน็ัควบคุมไ่อยู่!
จริงอยู่ที่วิชาเดินั์จะทำให้าาเคลื่อนไหวได้เื่าะัตัวเองึ้ไปอีก 4 ะั!....แต่็ยังมีข้อบกพร่องอยู่ดี!...เพราะตัวตนะััินั้นล้วนแล้วแต่วิชาท่าเท้ากันทั้งสิ้น!
นั่นทำให้พวกตัวตนะัปราณัิต้องมีท่าเคลื่อนไหวที่รวดเร็วกว่าะัตน!....สาเหตุนั้นเองที่ทำให้าาปราณัิมาปรากฏอยู่ตรงหน้าหยุนเฟยได้!
“บัดซบ!....้าไ่มีเามาเล่นัเจ้าหรอกนะ!!!”
หยุนเฟยได้แต่ก่นด่าาอย่างน่าอดสู!...
“วิชาเหินั์!!!!!”
ไ่รู้เพราะทำไมกัน!ใเานี้เองที่หยุนเฟยัเิ่ปลดโ่พันธนาการัะวิชาะัาเคล็ดิาเคลื่อนาั์ “เหินั์”า!….
อั๊ก!!!!
ราวัมีห่าลูกศรสัดสาดมาทิ่มทั่วร่างา!ราวัโดยไฟนรกแผดเผา!ราวัโดนภูผาขนาดยักษ์ตกทับ!....มันต้องทนทรมานใฝนความเจ็บปวดและโดนลดาุขัยอีกทั้งมันยังต้องควบคุมสติให้อยู่ควบคู่!...ไ่เช่นนั้นมันคงต้องตกาก่อนจะปลดโ่พันธนาการวิชานี้ได้เป็นแน่!
ตูม!!!!!
ไ่รอช้าหยุนเฟยไ่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดอย่างแน่นอน!เื่มันปลดโ่พันธนาการวิชาเหินั์ได้เรียบร้อยแล้วมันจึงัขับเคลื่อนวิชาเหินั์า!....าเ็มันี้อยู่ใะัที่เื่าตน 6 ะั!
“ะัปราณผืนฟ้า!!!!”
เป็นเพราะโ่พันธนาการวิชาเหินั์ได้ถูกปป่!ทำให้เคล็ดิาเคลื่อนาั์หยุนเฟยัู์...ะัมันจึงเพิ่มพูนขึ้นอีกหนึ่งั้อย่างน่าฉงน!
“!!?”
าาะััิได้แต่ต้องตกตื่นใจัภาพตรงหน้า!...เพราะใี้หยุนเฟยได้หายลิบไปใสายตามันเรียนร้อยแล้ว!...ตัวมันมีหรือจะยอม!มันรีบขับเคลื่อนวิชาท้าเท้ามันตามไปทันที!...แต่โชคชะตาัเล่นตลก!มันไ่าาตามหยุนเฟยทันได้แม้แต่นิดเดียว!
เาได้ล่วงเลย่าไปกว่า 4 ั่ยาม!.....เป็นสี่ั่ยามแล้วัาที่หยุนเฟยพลบหนีาการโดนไล่ล่าสำเร็จ!...ใขณะนี้เองภาพตรงหน้ามันัปรากฏเมืองหนึ่งเมืองที่ป้ายชื่อเมืองเขียนไว้ด้วยอักษรขนาดใหญ่ว่า! “เมืองจีฉิง”...
แต่ช่างน่าสงสาร!!....สภาพเมืองจีฉิงใี้นั้นเรียกได้ว่าย่ำแย่เสียยิ่งกว่าเมืองต้าหมิงเสียอีก!....้าทุกัล้วนแล้วแต่ไ่อยู่ใสภาพทีู่์เกิน 3 ใ 10 ส่วน้้ำ!....และี้เองที่มันัร่อนลงมาาบนอากาศเพื่อมายังสถานที่ที่สำคัญมัน....จวนเจ้าเมือง....
ฉัวะ!!!!!
เหมือนัไป๋ชิงชิงไ่มีผิดแผลกแปลกไปแม้แต่นิด!....ภาพตรงหน้ามันัาที่มันพึ่งจะลงมายังจวนเจ้าเมือง็คือภาพที่หยุนเสี่ยว!พอมันโดนดาบปริศนาแทงทะลุเ้ากลางหน้าอกมันต่อหน้าต่อตา!
เปรียบดั่งโลกัแหลกสลาย!....เปรียบดั่งเข็มหลายสิบล้านัทิ่มแทงมาที่หัวใจ!....เปรียบดั่งคลื่นพายุำัโหมซัดใความรู้สึก้างใ!....เปรียบดั่งโลกทั้งโลกกลายเป็นมืดมน!!!
“ท่านพ่อ!!!!!!”
หยุนเฟยัพุ่งตรงไปประคองร่างไร้วิญญาณหยุนเสี่ยวทันทีัาที่ได้เห็นฉากที่น่าบาดใจตรงหน้าไ่ถึงครึ่งาใ!.....
“บัดซบ!!!!!.....”
หยุนเฟยัต้องระทนกล้ำกลืนอย่างน่าอดสู!....น้ำตาัไหลพราก!...จิตใจเลื่อนลอยไ่อยู่ัเนื้อัตัว!....แขนขาและร่างาัเปลี่ยนแปลง!....ไอัและจิตัาัเพิ่มพูน!!!
อ๊าก!!!!!!!!
หยุนเฟยัคำรามั่เมือง!....เสียงราวัภูตผีกรีดร้องับังเกิด!....ทั่งร่างัเกิดไอสีแดงขึ้นมา!.....่าไปไ่นานไอสีแดง็ัหลอมรวมัร่างาหยุนเฟย!...กลับกลายเป็นเกร็ดสีแดงมังกร!...ัปราณัท่วมท้น!
“ะัปราณวิญญาณ!!!”
ด้วยความโกธราทำให้หยุนเฟยได้ปลุกัสายเลือดมังกราอย่างเต็มที่!...ทั่วทั้งร่างมันี้นั้นถูกหุ้มไปด้วยเกร็ดมังกร!....ดวงตากลับกลายาสีดำน่ามองป็นสีแดงน่าสยดสยอง!!!
ัาที่มันได้กลายร่าง!....ไ่รอช้าอีกต่อไป!....มันัปฏิยานัตนไว้ว่า!...ไ่ว่าจะเป็นตัวตนใดที่เกี่ยวข้องันิาทั้งสองนี้มันจะทำการล้างบางให้หมดสิ้น!!!
เาัพัด่า!.....โลกาี้ำัวุ่นอยู่ัาผู้หนึ่งที่ำัคลั่ง!....นิาูิทั้ง 7 สีำัตกอยู่ใาาย่ำแย่เ็!
.
่าไป 1 ปี.....
่าไป 2 ปี.....
่าไป 5 ปี.....
่าไป 10 ปี!!!......
่าไป 20 ปี!!!!!!......
.
.
.
.
.
“!!!!!”
าหนุ่มวัยกลางคนที่ำัเหาะอยู่กลางอากาศัได้สติคืนกลับมาาการบ้าคลั่ง!....ร่างกลายัตื่นาภวังค์แห่งความเคียดแค้น!....ุตรงหน้าเป็นที่ตั้งนิาทั้ง 7 ล่มสลาย!!!!
ัาได้สติกลับมา!ความนึกคิดักลับคืน!....ความสงสัยัแล่นเ้ามาใหัว!....ความคิดหวนและนึกถึงักลับมาใส่วนสมอง!....ความตระหนักรู้ัส่องแสง!
“นี่้าทำอะไรอยู่?....ไ่ใช่ว่า้าำัจะบทสืบทอดสายเลือดใบทที่าหรอกหรือ?....ไ่สิ!ดูเหมือน้าจะใช้เาไป 3 ปี 2 เืใการหลุดพ้นาบทนั้นแล้ว!”
“ไ่ใช่!...หาก้า่าบท!แล้วเหตุใด้าถึงไ่าารับรู้ถึงสิ่งที่เรียกว่าทนทานเหนือพระเจ้ากันล่ะ?...หรือว่า้าไ่่าบท?...ไ่ใช่อย่างแน่นอน!...หรือว่า!!....”ฃ
พ
“หรือว่า้ายังไ่่าบทจริงๆ?...แล้วเหตุใด้าถึงได้อยู่ใสภาพนี้ได้!....ไ่....ไ่....นี่มันไ่ถูกต้อง!.....ะัเหนือจักรบรรพกาล้านี่มันอะไรกัน?”
“เหตุใดเหตุการณ์นี้มันถึงเหมือนัอดีต?....เหตุใดเหตุการณ์นี้ถึงได้เกิดขึ้นอีกครา?.....นี่มันเป็นเรื่องตลกอันใดกันแน่?.....บัดซบ!....หรือว่า......นี่้า....้าอยู่ยังอยู่ใบทที่า?”
ัาที่ขบคิดอยู่นาน!....หยุนเฟยัได้รู้ชัดแจ่มแจ้งทุกอย่าง...และได้รู้ซึ้งถึงเจตนาบทแห่งนี้!....รู้ถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นใตลอดเาที่่ามา!...และได้ตระหนักรู้ถึงความโง่เง่าตนเอง!
“จงตื่นาภวังค์แห่งนี้!....้า!....หยุนเฟย!...ไ่ยอมรับการปั่นหัวท่านอีกต่อไป!.....บทแห่งนี้จงบรรลุห้้าเสีย!!!!”
ฝึบ!!!!
เีแ่เสียงอากาศพัด่าไปไ่ถึงเสี้ยวาใ้้ำ!..หยุนเฟยัมาปรากฏอยู่ตรงหน้าร่างาหยาบ!...ก่อนที่ร่างาหยาบนั้นจะพูดว่า!
“ขอต้อนรับกลับ!....ผู้สืบทอด้า!!!!”
To be continue……
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??